Με ένα μπαράζ αποκαλυπτικών δηλώσεων, που δεν υστερούν σε θράσος και κυνισμό, τις τελευταίες ημέρες, ο Κυρ. Μητσοτάκης αποκάλυψε το πραγματικό περιεχόμενο της βάρβαρης και αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ. Μόλις λίγες ημέρες πριν από τις πολλαπλές εκλογές της 26ης Μάη, ο Μητσοτάκης τράβηξε το αυτί όσων εργαζομένων – και ιδιαίτερα των νέων – τολμούν να απαιτούν 13ο και 14ο μισθό. Σύμφωνα με τον Μητσοτάκη, είναι αναχρονιστική η όποια απαίτηση ή διεκδίκηση των εργαζομένων για δώρα και επιδόματα. Παράλληλα, εξαπέλυσε επίθεση στις πιο θεμελιώδεις κατακτήσεις των εργαζομένων, κάνοντας λόγο για επέκταση του χρόνου εργασίας στις επτά ημέρες, σπεύδοντας υποκριτικά να συμπληρώσει ως προϋπόθεση τη συμφωνία ανάμεσα στους εργαζόμενους και τον εργοδότη.
Ούτε οι συνταξιούχοι δεν έμειναν έξω από το στόχαστρο της πολιτικής του αφού για μια ακόμα φορά αναμάσησε το χιλιοειπωμένο επιχείρημα πως δεν αντέχει η οικονομία την επαναφορά της 13ης σύνταξης. Την ίδια ώρα βέβαια που προεξοφλεί νέα ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια για τους συνταξιούχους, νέους και παλιούς, υπόσχεται για άλλη μια φορά δώρα και παροχές για το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο, προαναγγέλλοντας φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις. Τέλος, βαδίζοντας στο δρόμο της ίδιας νεοφιλελεύθερης αντιλαϊκής πολιτικής εξέφρασε τη μεγάλη επιθυμία του να εκχωρήσει τη Δημόσια Δωρεάν Υγεία στα ιδιωτικά συμφέροντα, παραδίδοντας τα κλειδιά της λειτουργίας των Δημόσιων Νοσοκομείων στον ιδιωτικό τομέα.
Η θεωρία που διαδίδεται ευρέως και η οποία χαρακτηρίζει τον Μητσοτάκη ως “ανόητο” ή “αφελή” με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του, είναι απολύτως επικίνδυνη, αφού εξωραϊζει το πραγματικό αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής της ΝΔ, ενώ αξιοποιείται προεκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ για να ψαλιδίσει την απόστασή του από αυτή. Ο ηγέτης της Δεξιάς παράταξης ούτε ανόητος είναι ούτε πολύ περισσότερο αφελής, το αντίθετο μάλιστα. Είναι ο πιο ωμός και κυνικός εκφραστής μιας βάρβαρης και αντιλαϊκής πολιτικής που οδηγεί την εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα στη ζούγκλα και τον εργασιακό Μεσαίωνα, τη βαθιά φτώχεια και την εξαθλίωση.
Η ΝΔ είναι το κόμμα εκείνο που επέβαλε, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα δεκανίκια του αστικού πολιτικού συστήματος, τα δύο μνημόνια της φτώχειας και της εξαθλίωσης, μαζί με τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους που τα συνόδευσαν. Η πολιτική της νομιμοποίησε την πιο στυγνή καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση των εργαζομένων, συνέτριψε θεμελιώδεις εργατο-λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα, μετατρέποντας το πενθήμερο και το οκτάωρο σε μακρινό όνειρο. Επέβαλε ακραία φτώχεια στην τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, καταληστεύοντας τα εισοδήματά τους μέσα από την άγρια φοροληστρική πολιτική. Πετσόκοψε δεκάδες φορές μισθούς και συντάξεις, ενώ κατάργησε οριστικά τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα στο δημόσιο τομέα. Ταυτόχρονα στον ιδιωτικό τομέα οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται με απειλές και εκβιασμούς για απόλυση να επιστρέφουν τα δώρα στους εργοδότες την ίδια στιγμή που τα παίρνουν.
Ήταν η πολιτική της ΝΔ και των δύο μνημονίων με τα οποία βαρύνεται, που παρέδωσαν τους εργαζομένους αφοπλισμένους στις αρπακτικές διαθέσεις της εργοδοσίας, για να δουλεύουν με μισθούς πείνας και εξαθλίωσης, χωρίς ωράρια και δικαιώματα, υπό την μόνιμη απειλή της απόλυσης, δημιουργώντας συνθήκες εργασιακών κάτεργων στους χώρους δουλειάς. Η κυβέρνηση της ΝΔ άνοιξε το δρόμο για την καταπάτηση των συλλογικών συμβάσεων. Ποτέ φυσικά το κόμμα της ΝΔ δεν έκρυψε τις πραγματικές του επιδιώξεις να εκχωρήσει τους βασικούς πυλώνες του κοινωνικού κράτους (Υγεία – Παιδεία – Πρόνοια), ανοίγοντας το δρόμο στην πλήρη ιδιωτικοποίησή τους για να θησαυρίζουν στις πλάτες του λαού τα αρπακτικά της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Κοντολογίς η ηγεσία της ΝΔ ούτε ανόητη ούτε αφελής, αλλά ούτε και άστοχη είναι. Είναι η απροσχημάτιστη έκφραση της πιο βάρβαρης αντεργατικής πολιτικής, που οδηγεί τους εργαζόμενους πολλές δεκαετίες πίσω, κατερειπώνοντας τις εργατικές τους κατακτήσεις και δικαιώματα. Η ΝΔ παραμένει ο πιο πιστός υπηρέτης των συμφερόντων της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών, σε βάρος του λαού και της εργατικής τάξης συνολικά. Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει η ηγεσία της, χωρίς μισόλογα και περικοκλάδες. Μπροστά στις ευρωεκλογές τα λαϊκά στρώματα πρέπει να απορρίψουν την πολιτική της.
