Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πορεία», Τεύχος 50, που κυκλοφορεί
Η πανδημία, όπως φαίνεται μετά από τις δηλώσεις των πολιτικών επιστημόνων και τις ανακοινώσεις των νέων μέτρων ανοίγματος των συνόρων για τους τουρίστες, τελείωσε. Αυτό που παραμένει όμως, είναι η αστυνομοκρατία και η έξαρση των περιστατικών αστυνομικής βίας… «καθ’ άπασα την επικράτεια».
Από την περίοδο του εγκλεισμού ουκ ολίγες καταγγελίες έχουν δημοσιευθεί, για βάναυσες επιθέσεις αστυνομικών σε πολίτες, ψάχνοντας να βρουν την «ατομική ευθύνη» που τους αναλογεί.
Την ατομική ευθύνη του πολίτη που κυκλοφορεί χωρίς τα έγγραφά του, που κάνει μπάνιο σε ερημική παραλία, ή που κυκλοφορεί στις πλατείες της πόλης μόνος ή με παρέα. Τώρα που έχουμε εξαντλήσει όλες τις ανομίες που ραντίζουν την ατμόσφαιρα με κορονοϊό, επιτιθέμεθα στην ατομική ευθύνη αυτού που.. θυμίζει αλλοδαπό!
Έτσι αναφέρει η τελευταία καταγγελία επεισοδίου αστυνομικής βίας, που έχει δει το φως της δημοσιότητας. (Τρέμουμε αν σκεφτούμε αυτές που έχουν μείνει στο σκοτάδι).
Στο Ηράκλειο Κρήτης, ένας πολίτης καταγγέλλει ότι δέχτηκε επίθεση επειδή δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των αστυνομικών της ομάδας Δίας που του φώναξαν: «Πακιστανέ σταμάτα!-Πακιστανέ κάνε στην άκρη αλλιώς θα σε γκρεμίσουμε». Και το έκαναν. Τον ξυλοκόπησαν, πράγμα που φαίνεται και στις φωτογραφίες που ο ίδιος δημοσίευσε, και τον έσυραν με χειροπέδες στο Α.Τ. Μαλεβιζίου όπου συνέχισαν τον ξυλοδαρμό εις βάρος του μέχρι που τον απείλησαν ότι «θα τον βρουν έξω» αν, όπως τους είπε, τους μηνύσει. Μάλιστα, όπως ακριβώς έκαναν οι συνάδελφοί τους στην Ιεράπετρα πριν 2 μήνες σε ανάλογο περιστατικό, φρόντισαν να καλύψουν τα νώτα τους, φορτώνοντάς του σαν όπλο ένα.. ψαλίδι! Στην Ιεράπετρα ξεκίνησαν από έναν τυπικό έλεγχο για ταυτότητα και μήνυμα και κατέληξαν να δέρνουν έναν νέο δεμένο χειροπόδαρα στο αστυνομικό τμήμα για 24 ώρες.
Άκουσα να λένε «τι θα γράψουμε για να τον κρατήσουμε μέσα» καταγγέλλει το θύμα από την Αμμουδάρα Ηρακλείου. «Τότε άρχισαν να γράφουν για απείθεια, αντίσταση κατά τής αρχής, απειλές και για παράβαση του νόμου περί όπλων (το όπλο που μου χρεώνουν είναι το ψαλιδάκι για τα υφάσματα που πήραν από το μηχανάκι και το έβαλαν στο τσαντάκι μου)…»
Μετά από τις δημοσιεύσεις του περιστατικού στα τοπικά μέσα της Κρήτης έκανε την εμφάνισή της και η Ένωση Αστυνομικών υπαλλήλων Ηρακλείου Κρήτης που με ανακοίνωσή της έκανε επίθεση στα μέσα ηλεκτρονικού Τύπου που δημοσίευσαν την καταγγελία του άτυχου άντρα, αναφέροντας πως το σώμα τους «έχει σημειώσει τεράστιες επιτυχίες και πλήγματα στην εγκληματικότητα του τόπου και οι διάφορες ανακοινώσεις καταγγελιών που προέρχονται από πάσης φύσεως ιδεολογίες ανεξέλεγκτα δικάζουν και καταδικάζουν»!
Το σίγουρο βέβαια είναι πως «αυτές οι πάσης φύσεως ιδεολογίες» δεν αφορούν αυτές με τις οποίες συνεργάζονταν η αστυνομία λίγες μέρες πριν, στα ρατσιστικά, αντιπροσφυγικά συλλαλητήρια που διοργάνωσαν ακροδεξιές ομάδες της παντέρμης.
Μπορεί, λοιπόν, ο αέρας να σταμάτησε να κινδυνεύει από σταγονίδια Κορονοϊού, αλλά κινδυνεύει πια, από την αυταρχική αυθαιρεσία που εκτοξεύει η διαρκής παρουσία της αστυνομίας. Και αυτή η αποθράσυνση, η ασύδοτη και από κάθε άποψη παράνομη δράση, των ένστολων ιπποτών της έννομου τάξεως, φαίνεται να αποτελεί την κυριότερη επιπλοκή που άφησαν τα μέτρα του εγκλεισμού, στην από τα πριν ταλαιπωρημένη χώρα.
Από το Ηράκλειο της Κρήτης και τις πλατείες της Αθήνας, μέχρι τη Θεσσαλονίκη, τα γεγονότα βοούν. Η αστυνομική βία ξεχύνεται στους δρόμους. Τα κρούσματα πληθαίνουν, θέτοντας σε αμφισβήτηση βασικές δημοκρατικές αρχές και ελευθερίες.
Το μόνο εμβόλιο σε αυτό τον αυταρχισμό είναι η οργανωμένη αντίσταση και καταδίκη κάθε προκλητικής επίθεσης, σε κάθε πλατεία, σε κάθε στενό, σε κάθε σχολή ή σχολείο. Σε κάθε άστεγο, πρόσφυγα και πολίτη που του βιάζουν την ελευθερία.
Πηγή Σ.
