Ώστε οι μετανάστες πεθαίνουν για την αλληλεγγύη; Ώστε οι ξένοι δεν είναι αιμοβόρα και αιμοδιψή ζώα όπως θέλουν να τα παρουσιάσουν οι σπεκουλάροντες;
Ώστε στο «αίμα» των αλλοδαπών υπάρχει συμπόνια και αλληλεγγύη ως το βαθμό της αυτοθυσίας;
Στο Κρυονέρι δύο νέοι άνθρωποι, ο Χαμαγιούμ Ανουάρ και ο Βικάρ Αχμέτ, που ήρθαν στην πατρίδα μας για μια φέτα ψωμί και μια καλύτερη ζωή βρήκαν το θάνατο προσπαθώντας να σώσουν δυο ηλικιωμένους από το επερχόμενο τρένο. Δεν ξέρουμε αν ο δικός τους Θεός φρόντισε η θυσία τους, ύπατη πράξη αλτρουισμού και ανθρωπιάς, να γίνει αυτό τον καιρό που η κυβερνώσα πολιτεία χτίζει φράκτες, φτιάχνει στρατόπεδα, μας στουμπώνει με ρατσισμό και μισαλλοδοξία, οργανώνει σκούπες. Αλλά είναι σίγουρο για όποιον βλέπει και σκέφτεται ότι η θυσία των δύο μεταναστών είναι το κάλλιστο επιχείρημα ενάντια στα φίδια που βγήκαν παγανιά φτιάχνοντας όπως οι ναζήδες «νέους Εβραίους».
Ας μην πάει ο αλτρουισμός χαμένος, ας γίνει λίπασμα και γέφυρα ενότητας των εργαζομένων.
Ας γίνει φώτιση για τα αραχνιασμένα μυαλά.
