Μια ανάσα πριν τις φοιτητικές εκλογές, θεωρούμε πως έχει μεγάλη σημασία να σταθούμε σε ένα ζήτημα που απασχολεί χιλιάδες φοιτητές σε όλη τη χώρα. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το ζήτημα της ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος και την ενίσχυση μιας πραγματικής αριστεράς στις σχολές, για να μπορέσει το φοιτητικό κίνημα να βαδίσει σε έναν αγωνιστικό και ελπιδοφόρο δρόμο. Για μας, όπως έχουμε ξαναγράψει, σημασία δεν έχουν οι αγώνες για την ψήφο, αλλά η ψήφος για τους αγώνες. Από την άποψη αυτή, στεκόμαστε απέναντι από την επιχείρηση εκφυλισμού των φοιτητικών εκλογών, την κυριαρχία των απολιτίκ συνθημάτων, τις αφισομαχίες, τα ηχηρά συνθήματα χωρίς περιεχόμενο, τα ψηφοδέλτια-τηλεφωνικούς καταλόγους για την υφαρπαγή ψήφων και κάθε άλλο φαινόμενο που μετατρέπει τις φοιτητικές εκλογές από διαδικασία συγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων σε εκλογικό πανηγύρι.
ΠΚΣ: «Πρώτη» στο κλείσιμο των αγώνων
Η ΠΚΣ, η «πρώτη δύναμη» όπως αναμασά μονότονα δύο χρόνια τώρα είναι πρώτη μόνο στην αποσυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, στην ψηφοθηρία και τη μετατροπή των συλλόγων σε παραταξιακούς βραχίονες της ΚΝΕ. Γιατί σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα που διεξάγεται από τους φοιτητικούς συλλόγους, η ΠΚΣ είναι η «πρώτη» που θα τον κλείσει, όπως χαρακτηριστικά έγινε φέτος με τον αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. «Πρώτη» η ΠΚΣ με το που ψηφίστηκε ο νόμος, άνοιξε τις σχολές, «πρώτη» έκλεισε το μάτι στην ηλεκτρονική εξεταστική, ένα κανονικότατο αντιπαιδαγωγικό μέτρο καταστολής του αγώνα του φοιτητικού κινήματος. «Στο πλευρό των φοιτητών που ξεσηκώνονται για την Παλαιστίνη» γράφει η ΠΚΣ, μα στους συλλόγους που είναι «πρώτη δύναμη» εδώ και δύο χρόνια δεν παίρνει την παραμικρή πρωτοβουλία για να γίνουν συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και δράσεις αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό, παρά μόνο στενού παραταξιακού χαρακτήρα πρωτοβουλίες.
ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ: Ενότητα μέχρι τη ...διάσπαση
Από την άλλη, η ΕΑΑΚ, διασπασμένη και κατακερματισμένη πλέον, αφού οι δυνάμεις που την συγκροτούσαν τα προηγούμενα 30 χρόνια ακολουθούν πια η καθεμία τον δικό της δρόμο, πληρώνει με τη διάσπασή της τις ρεφορμιστικές αυταπάτες που όλο αυτό το διάστημα καλλιεργεί. Ο χώρος αυτός, που όλα αυτά τα χρόνια έκανε λόγο για «ενότητα», για «ανεξάρτητα και ακομμάτιστα σχήματα», σήμερα έχει διασπαστεί σε τέσσερα κομμάτια, όσες δηλαδή είναι και οι οργανώσεις που τον συγκροτούσαν. Εντυπωσιοθηρικές ενέργειες, «ηχηρά» συνθήματα, προσπάθεια μετατροπής των συλλόγων σε προέκταση των οργανώσεών τους, τραμπουκισμοί, ξυλοδαρμοί και άλλα εκφυλιστικά φαινόμενα, και στο βάθος ...συμβιβασμός και υπόκλιση μπροστά στις δυσκολίες του αγώνα για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Μαζί με την ΠΚΣ, οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ έκλεισαν τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος, επιδιώκοντας να τον εξαργυρώσουν πολιτικά στις φοιτητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, ξεπλένοντας τον Βαρουφάκη και τους πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι καταγγελίες για παρενοχλητικές συμπεριφορές από μέλη των ΕΑΑΚ και η κάλυψή τους
Έχει ιδιαίτερη σημασία πως ακόμη και το «κοινό» κατέβασμα της «Αριστερής Ανατρεπτικής Συνεργασίας» των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ οδηγήθηκε και αυτό στη διάσπαση μετά από τις καταγγελίες για παραβιαστικές και παρενοχλητικές πρακτικές και ενέργειες από μέλη και στελέχη των ΕΑΑΚ στην Κρήτη. Δε μας προκαλεί καμία εντύπωση που τέτοιου τύπου πρακτικές ευδοκιμούν σε έναν χώρο που συγκροτείται βασικά με όρους οργανωτικούς, που έχει μετατρέψει ουκ ολίγες φορές τις σχολές σε ρινγκ, που διαρκώς εκτοξεύει απειλές, τραμπουκίζει και εκφυλίζει τόσο τους φοιτητικούς συλλόγους, όσο και την αριστερά. Γι’ αυτό ο χώρος αυτός καλύπτει αυτές τις συμπεριφορές από μέλη της ακριβώς γιατί έχει καλλιεργήσει και καλλιεργεί όλους τους όρους για την ευδοκίμησή τους.
Τι αριστερά έχει ανάγκη το φοιτητικό κίνημα
Το φοιτητικό κίνημα δεν ακολούθησε, δεν ακολουθεί και δε θα ακολουθήσει ποτέ μια ευθύγραμμη πορεία. Η πάλη για την ανασυγκρότηση των συλλόγων, για ένα μαζικό, μαχητικό, αντιιμπεριαλιστικό φοιτητικό κίνημα θα περάσει από πολλές φάσεις. Θα περάσει από χίλιες «θύελλες και ανέμους», από αντιπαραθέσεις, μικρούς και μεγάλους αγώνες, νίκες, ήττες, ενθουσιασμούς και απογοητεύσεις. Όμως, είναι αναπόφευκτο πως στην πορεία αυτή, θα γεννηθούν, θα αναπτυχθούν και θα ατσαλωθούν οι πραγματικά αριστερές δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος. Αν ένας τέτοιος στόχος φαντάζει σήμερα μακρινός και ουτοπικός, είναι γιατί επικρατεί η αδράνεια, η απογοήτευση και η ηττοπάθεια. Η ενίσχυση, το δυνάμωμα και η παρέμβαση της Φοιτητικής Πορείας στους φοιτητικούς συλλόγους αποτελούν ένα πρώτο, μικρό αλλά ιδιαίτερα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση αυτή. Για όλους αυτούς τους λόγους, η ψήφος στη Φοιτητική Πορεία είναι ψήφος για την αγωνιστική ανασυγκρότηση των συλλόγων, είναι ψήφος δέσμευσης για τους αγώνες της επόμενης μέρας, είναι ψήφος στήριξης στην πραγματική αριστερά που έχει ανάγκη το φοιτητικό κίνημα.
Στις 22 Μάη στηρίζουμε-ψηφίζουμε Φοιτητική Πορεία!
