Στις 25 Μαΐου ο 46χρονος Αφροαμερικάνος Τζορτζ Φλόιντ άφησε την τελευταία του πνοή πάνω σε ένα οδόστρωμα της Μινεάπολις στην πολιτεία της Μινεσότα, ικετεύοντας μάταια τον ρατσιστή δήμιό του, αστυνομικό Derek Chauvin, να πάρει το γόνατό του από τον λαιμό του για να μπορέσει να αναπνεύσει. Η φρικτή εικόνα του ρατσιστή δολοφόνου αστυνομικού, να συνθλίβει τον αυχένα του Φλόιντ με τα χέρια στις τσέπες, σα να μην τρέχει τίποτα, έκανε ταχύτατα το γύρο του διαδικτύου. Από ’κει και πέρα οι εξελίξεις κλιμακώθηκαν γρήγορα, αρχικά σε πολιτειακό και κατόπιν σε διαπολιτειακό επίπεδο. Αυτό που θα μπορούσε να είναι ακόμη ένα περιστατικό αυθαίρετης ρατσιστικής αστυνομικής βίας και δολοφονίας, έγινε αφορμή για το ξέσπασμα μιας πρωτόγνωρης μαζικής λαϊκής εξέγερσης σε μια σειρά πολιτείες στις ΗΠΑ.
Η αρχή έγινε φυσικά στην Μινεάπολις, όπου συνέβη και η δολοφονία του Φλόιντ. Οι κινητοποιήσεις και οι ταραχές οδήγησαν στην πυρπόληση του αρχηγείου της αστυνομίας, τόσο με την αστυνομία, όσο και με την εθνοφρουρά αργότερα να μην είναι σε θέση να ελέγξει την κατάσταση, λόγω της μαζικότητας και της μαχητικότητας του δικαίως οργισμένου πλήθους.
Έκτοτε, οι κινητοποιήσεις έχουν επεκταθεί σε όλες τις μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ και σε δεκάδες μικρότερες. Από ακτή σε ακτή και από βορρά σε νότο λαμβάνει χώρα ένας συνδυασμός ειρηνικών και βίαιων κινητοποιήσεων. Ενδεικτικά, Νέα Υόρκη, Σιάτλ και Λος Άντζελες είδαν κινητοποιήσεις πρωτοφανούς μαζικότητας και δυναμικότητας, αλλά σε αυτές τις πολιτείες ίσως ήταν αναμενόμενο, καθώς θεωρούνται κέντρα της προοδευτικού χώρου των ΗΠΑ. Το ίδιο συνέβη και στο Μιάμι. Στο Νάσβιλ του Τεννεσσί, στη Σολτ Λέικ Σίτι της συντηρητικής Γιούτα, σε διάφορες πολιτείες του Οχάιο, όπως Κλιβελάντ, Σινσιννάτι και Κολόμπους, στην Ράλεϊ της Βόρειας Καρολίνας, στο Λούισβιλ του Κεντάκι, σε πόλεις της Ατλάντα και του Ντάλλας. Οι περισσότερες από αυτές τις περιοχές θεωρούνται συντηρητικές και όμως σε πολλές περιπτώσεις έχει απαιτηθεί η παρέμβαση της εθνοφρουράς και η επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας προκειμένου να ελεγχθεί η κατάσταση. Τη μεγαλύτερη αίσθηση ωστόσο προκάλεσαν οι συγκρούσεις που ξέσπασαν έξω από το Λευκό Οίκο στην Ουάσιγκτον, με τον πρόεδρο Τραμπ, να καταφεύγει για κάποιο διάστημα σε υπόγειο καταφύγιο, για να ισχυριστεί αργότερα ότι πήγε… για να το επιθεωρήσει!
Μέχρι στιγμής γίνεται λόγος για δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες συλλήψεις, ενώ πολλά είναι τα περιστατικά όπου η αστυνομία επιτίθεται και συλλαμβάνει δημοσιογράφους την ώρα της κάλυψης των κινητοποιήσεων, ακόμη και αυτών των μέσων που θεωρούνται αν όχι φιλοκυβερνητικά, σίγουρα όχι “αντισυστημικά”, όπως το CNN. Σε πολλές περιπτώσεις, η παρέμβαση της εθνοφρουράς και της αστυνομίας συνοδεύεται από απαγόρευση κυκλοφορίας.
Διαδηλώσεις συμπαράστασης στον αμερικάνικο λαό έχουν πραγματοποιηθεί σε μια σειρά χώρες όπως στη Βρετανία, στη Γαλλία που έγινε αντιρατσιστική διαδήλωση στο Παρίσι, μέχρι και την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία καθώς και στην Ελλάδα.
Ας επιστρέψουμε όμως στον Τζορτζ Φλόιντ και ας αναλογιστούμε τον θάνατό του. Συνελήφθη επειδή ο υπάλληλος του φαστφουντάδικου, στο οποίο το θύμα ήταν χρόνια πελάτης, εκτίμησε ότι πλήρωσε με πλαστό χαρτονόμισμα των είκοσι δολαρίων. Για ένα υποτιθέμενο πλαστό χαρτονόμισμα των είκοσι δολαρίων βρήκε ο Φλόιντ αυτόν τον άγριο θάνατο. Στη χώρα που ηγείται του “ελεύθερου κόσμου”, αν είσαι φτωχός -ή ακόμη χειρότερα αν είσαι φτωχός και μαύρος- μπορεί να εκτελεστείς από την αστυνομία στην κυριολεξία για ψύλλου πήδημα. Αυτή είναι η κατάσταση που έχει παγιωθεί, με την αστυνομία να σκοτώνει διαρκώς ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα. Η οργή συσσωρεύεται στον κόσμο εδώ και χρόνια, δεκαετίες τέτοιων περιστατικών.
Τώρα, κάτω από την πίεση πρωτοφανών συνθηκών κοινωνικής πόλωσης, το ποτήρι ξεχείλισε. Η προεδρία Τραμπ όχι μόνο δεν έκανε “την Αμερική μεγάλη ξανά”, αλλά συνέβαλε και αυτή τα μέγιστα στην επιταχυνόμενη μείωση του βιοτικού επιπέδου των Αμερικάνων. Η διαχείριση της κρίσης του κορονοϊού ήταν η χειρότερη δυνατή, καθώς και εκατομμύρια νέους άνεργους πρόσθεσε, ξεπερνώντας τα σαράντα εκατομμύρια, και τα περισσότερα κρούσματα και θύματα στον πλανήτη έφερε, κυρίως φτωχούς, καταδεικνύοντας εκκωφαντικά την απουσία Υγείας στην “μεγάλη Αμερική” του Τραμπ, ο οποίος θεωρεί τις πάνω από εκατό χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας...παράσημο για τις ΗΠΑ! Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός βρίσκεται εδώ και καιρό σε καθοδική πορεία, δείχνοντας αδύναμος να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις που του θέτουν οι βασικοί ανταγωνιστές του. Αυτό αναμφίβολα ρίχνει όλο και περισσότερα βάρη στις πλάτες του αμερικάνικου λαού που δείχνει να έχει φτάσει στα όριά του.
Αναμφίβολα την κατάσταση όξυνε ακόμη περισσότερο η στάση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και της διοίκησής του. Σε βαθμό που προκαλεί ακόμη και έκπληξη, ο Τραμπ αντί να επιλέξει τον κατευνασμό του οργισμένου λαού, έστω για προεκλογική σκοπιμότητα, επιλέγει την απροκάλυπτη σύγκρουση μαζί του, κλείνοντας το μάτι στο αντιδραστικό και ρατσιστικό τμήμα της Αμερικής, που έχει διακαή πόθο την επιστροφή στο ρατσιστικό παρελθόν των διαφόρων πολιτικών περιορισμών, όταν η Αμερική ήταν “μεγάλη”. Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης έχει προβεί σε μια σειρά προκλητικών όσο και σπασμωδικών ενεργειών. Χαρακτηριστικό ήταν το μήνυμά του προς τον κυβερνήτη της Μινεσότα, όπου αφού τον διαβεβαίωσε ότι ο... στρατός τον στηρίζει ολόψυχα, χρησιμοποίησε ρητό από τον διαβόητο αστυνομικό Γουόλτερ Χέντλει από το Μαϊάμι, μέλος της Κου Κλουξ Κλαν και πρωτοστάτη της εκστρατείας λιντσαρίσματος μαύρων το 1967: “Όταν ξεκινά η λεηλασία ξεκινά και το πιστολίδι” έγραψε. Οι αντιδραστικοί στη Μινεάπολις έπιασαν το μήνυμα αμέσως με νεοναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες να εμφανίζονται οπλισμένες προκειμένου να συνδράμουν την αστυνομία. Από ’κει και πέρα προχώρησε στην κλιμάκωση, κινητοποιώντας την εθνοφρουρά αρχικά στη Μινεάπολις, μιας και ο “ακροαριστερός”(!) δήμαρχος δε μπορούσε να βάλει τάξη και κατόπιν σε όλη τη χώρα, ενώ δε σταματά να μιλάει και για κινητοποίηση του στρατού. “Αν οι πολιτείες δεν αναλάβουν δράση, θα κινητοποιήσω το στρατό για να λύσει σβέλτα το πρόβλημα” δήλωσε. Ενώ σε μια ενέργεια που εκλήφθηκε ως αστεία και απελπισμένη, υπέγραψε διάταγμα κατά το οποίο η συλλογικότητα antifa θεωρείται πλέον ως τρομοκρατική οργάνωση εντός των ΗΠΑ. Όλες οι ενέργειες του Τραμπ, αλλά ειδικά αυτή, θέτει και την ιδεολογική σφραγίδα της διοίκησής του απέναντι στα γεγονότα, ποινικοποιώντας τον αντιφασισμό και προωθώντας ασφαλώς τη στρατοκρατία, το φασισμό και το ρατσισμό, ορίζοντας και την πολιτική πλατφόρμα με την οποία πιθανότατα θα πάει στις εκλογές. Το διάταγμα αυτό έχει χαρακτηρισθεί αντισυνταγματικό, μιας και δεν γίνεται να διώκονται πολίτες για την ιδεολογία τους, αλλά αυτό απλώς φανερώνει πού φτάνουν οι σκοποί του Τραμπ και των κύκλων που τον στηρίζουν. Μετά από όλα αυτά, η απειλή για δεκαετή φυλάκιση όσων συλλαμβάνονται στα επεισόδια, μάλλον δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Οι εικόνες με την εθνοφρουρά παραταγμένη στο μνημείο Λίνκολν προκαλούν εντύπωση διεθνώς. Αυτό που η διοίκηση Τραμπ αναγνωρίζει ως δίκαιο αγώνα για τους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ, δεν το αναγνωρίζει για τους δικούς της πολίτες.
Αν ο Τραμπ έχει αφηνιάσει, χαρακτηριστική είναι η αφωνία της αντιπολίτευσης των Δημοκρατικών, τουλάχιστο των κεντρικών στελεχών. Πέρασαν μέρες μέχρι ο υποψήφιός τους για την προεδρία Τζο Μπάιντεν να προτείνει… οι αστυνομικοί να πυροβολούν αυτούς που θεωρούν απειλή στα πόδια αντί για την καρδιά! Τώρα μάλιστα! Την “αντιπολιτευτική” αυτή πρόταση είχε το θράσος να την κάνει σε ομιλία του σε αφροαμερικάνικη κοινότητα στο Γουίλμιγκτον του Ντέλαγουεαρ! Ακόμη και σε αυτήν τη συγκυρία, οι Δημοκρατικοί δεν είναι σε θέση να πείσουν ότι αποτελούν πιο φιλολαϊκή επιλογή από τον Τραμπ…
Μέχρι στιγμής καμμία δυτική χώρα δεν έχει καταδικάσει επίσημα τις ενέργειες της κυβέρνησης Τραμπ, για παραβίαση της δημοκρατικής αρχής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μπορούμε να αναλογιστούμε αν έστω και τα μισά να συνέβαιναν σε μια από τις χώρες που βρίσκονται στο στόχαστρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των συμμάχων, όπως η Βενεζουέλα, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας και το Ιράν, τι προπαγανδιστική καταιγίδα θα είχε εξαπολυθεί.
Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του αμερικάνικου λαού, γίνεται πολύς λόγος για τις λεηλασίες, προκειμένου να αμαυρωθεί ο αγώνας του. Υπάρχει πλήθος ενδείξεων ότι πολλά σχετικά περιστατικά είναι προβοκάτσιες της αστυνομίας.
Ας κλείσουμε όμως με ένα σχόλιο του πρώην Υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ ενός άλλου Ντόναλντ, του Ντόναλντ Ράμσφελντ το μακρινό 2003, όταν υπερασπιζόταν τον στρατό κατοχής των ΗΠΑ στο Ιράκ: “Οι αμερικάνικες δυνάμεις δεν θα έπρεπε να κατηγορούνται για την ανομία και τις λεηλασίες στη Βαγδάτη, καθώς αυτά αποτελούν φυσικές συνέπειες της μετάβασης από μια δικτατορία σε μια ελεύθερη χώρα” είχε δηλώσει στις 11 του Απριλίου του 2003...
