Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, από την πρώτη μέρα της επόμενης των εκλογών, δείχνει το «αληθινό» της πρόσωπο, έχοντας βέβαια «στρωμένο» το έδαφος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χτυπώντας μια σειρά από δικαιώματα που αφορούν όλο το φάσμα της κοινωνίας, ωθώντας την σε περεταίρω εξαθλίωση. Όσον αφόρα την Παιδεία και ειδικότερα την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η ΝΔ καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο με σαθρά επιχειρήματα, όπως ότι το πανεπιστήμιο είναι άσυλο «ανομίας», «μπαχαλάκηδων» κ.α. πολλά, ξεχνώντας βέβαια ότι πρώτη δύναμη στα πανεπιστήμια εδώ και 30+ χρόνια είναι η φοιτητική της παράταξη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
Ένα από τα επόμενα, ωστόσο, βήματα της κυβέρνησης, όπως μας πληροφορεί η υπουργός παιδείας Ν. Κεραμέως, είναι η θέσπιση του «ν+2» για να «λυθεί» το πρόβλημα των «αιωνίων» φοιτητών. Η Ν. Κεραμέως, σε δηλώσεις της για το εν λόγω ζήτημα, αναφέρει πως δεν είναι θέμα τόσο οικονομικό, δηλαδή ότι «βαραίνει» το πανεπιστήμιο οικονομικά και συνάμα τις «τσέπες» των γονιών μας, αλλά περισσότερο είναι θέμα πειθαρχίας. Αυτά τα επιχειρήματα δεν τα ακούμε πρώτη φορά, καθώς διάφοροι προκάτοχοί της (Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλος κ.α) έχουν προβεί σε παρόμοιες δηλώσεις. Επίσης η Υπουργός Παιδείας, ερωτηθείσα για τους ήδη φοιτώντες, δηλώνει πως θα υπάρξουν μεταβατικές διατάξεις. Τονίζουμε εδώ, ότι οι εν λόγω φοιτητές δεν στοιχίζουν τίποτα στο ελληνικό κράτος, αφού μετά το πέρας της προβλεπόμενης φοίτησης δεν δικαιούνται ουδεμία παροχή, δηλαδή συγγράμματα, φοιτητικό πάσο, σίτιση κ.α.
Γιατί όμως η κυβέρνηση θέλει να ξεμπερδεύει με τους «αιώνιους»;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται στις ίδιες τις δηλώσεις της Ν. Κεραμέως και συγκεκριμένα στη λέξη πειθαρχία, όπου με τον πιο κυνικό τρόπο ομολογεί ότι το πανεπιστήμιο είναι για λίγους και εκλεκτούς, δίνοντας σάρκα και οστά στους ταξικούς φραγμούς. Ήδη, τόσα χρόνια, όλες οι «μνημονιακές» κυβερνήσεις, με την αντιεκπαιδευτική και την αντιλαϊκή τους πολιτική, έχουν κλείσει πολλές πόρτες προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση για ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας και μέρα με τη μέρα υποβαθμίζουν το πανεπιστήμιο. Μην ξεχνάμε ότι με αυτές τις πολιτικές συντελέστηκε, πριν κάποια χρόνια, το κούρεμα των αποθεματικών των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων για να δοθούν στους «δανειστές» μας. Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι αυτές οι πολιτικές είναι που υποχρηματοδοτούν καθημερινά τα πανεπιστήμια, δημιουργώντας ελλείψεις σε διοικητικό και διδακτικό προσωπικό, ελλείψεις στη στέγαση, στη σίτιση, ελλείψεις σε υλικοτεχνικό υλικό, σε αίθουσες, σε εργαστήρια και ο κατάλογος συνεχίζει με ό,τι προβλήματα αυτά προκαλούν στους φοιτητές και στις οικογένειές τους. Μην ξεχνάμε επιπλέον, πως το ταξικό «φιλτράρισμα» συνεχίζεται και κατά τη διάρκεια της φοίτησης, αφού η εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτική, με τους φοιτητές να κάνουν αγώνα δρόμου για την απόκτηση των πτυχίων τους. Η ενασχόληση με τα κοινά, δηλαδή ενδιαφέροντα πέραν της Σχολής, δεν έχουν πλέον χώρο στην καθημερινότητα του φοιτητή. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, για το κόμμα της «αριστείας» φταίνε οι ίδιοι οι φοιτητές, που δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
Κλείνοντας, θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι «αιώνιοι» φοιτητές δεν είναι τεμπέληδες, όπως έχει χιλιοειπωθεί από κάθε κυβέρνηση. Ειδικά σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, όπου πολλές οικογένειες έχουν έναν ή και κανέναν εργαζόμενο στο σπίτι, πολλοί νέοι αναγκάζονται να κάνουν λίγο πέρα τις σπουδές τους για να εργαστούν, κάνοντας μάλιστα δουλειές του ποδαριού, προκειμένου να αντεπεξέλθουν οικονομικά τόσο για την οικογένεια, όσο και για τις σπουδές τους.
Ως Φοιτητική Πορεία θεωρούμε ότι το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να έχει ως βασικό αίτημα «όχι στη θέσπιση του ν+2 και στις διαγραφές των φοιτητών». Παράλληλα, θα πρέπει να διεκδικήσει αύξηση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, δωρεάν σίτιση-στέγαση και σπουδές. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο συνάδελφος φοιτητής δεν είναι ο εχθρός, αλλά ο εχθρός είναι η κυβερνητική πολιτική-ΕΕ-ΔΝΤ που γεννούν τους ταξικούς φραγμούς.
