Εκμεταλλευόμενη το τρίτο κατά σειρά εξάμηνο εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει τις σχολές όχι για τους φοιτητές, αλλά για τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες θα ξεκινήσουν το έργο επιτήρησης και τρομοκράτησης των φοιτητικών συλλόγων από τις 15 Απρίλη, οπότε και θα ξεκινήσει η εγκατάσταση αστυνομικών στα πανεπιστήμια.
Την ίδια στιγμή που το δημόσιο σύστημα υγείας αγκομαχεί απέναντι στις τρομαχτικές ελλείψεις που οδηγούν σε διασωληνώσεις στους διαδρόμους των νοσοκομείων και θανάτους εκτός ΜΕΘ, η κυβέρνηση συνεχίζει κυνικά το αντιδημοκρατικό της έργο, προκηρύσσοντας προσλήψεις ειδικών φρουρών αντί ιατρών και αγορές εξοπλισμού για την αστυνομία αντί υγειονομικού υλικού.
Ταυτόχρονα, πολλά τμήματα των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων της χώρας έχουν ήδη ορίσει τους συντελεστές της λεγόμενης “Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής” που θεσπίστηκε με την ψήφιση του Νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, έχουν δηλαδή ήδη εφαρμόσει έναν ακόμη ταξικό κόφτη για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Με τις μέχρι τώρα εκτιμήσεις υπολογίζεται ότι έως και 20.000 μαθητές θα μείνουν εκτός πανεπιστημίων μόνο για το ακαδημαϊκό έτος 2021-2022, μετατρέποντας τη δημόσια-δωρεάν παιδεία σε παιδεία για λίγους κι εκλεκτούς, δηλαδή σε παιδεία για τους προνομιούχους, με αντίστοιχο περιορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αυριανών εργαζομένων, οι οποίοι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν έναν ακόμη βαθύτερο εργασιακό μεσαίωνα ανειδίκευτης μισοδουλειάς και ανεργίας, όπου -ακόμη και για όσους αποκτούν κάποιο πτυχίο- αυτό δεν θα εξασφαλίζει εν τέλει το δικαίωμα στην εργασία.
Άμεσα προβλέπεται να οριστούν και οι λεγόμενες “Επιτροπές Ασφάλειας” στα πανεπιστήμια, σύμφωνα με τις επιταγές του νέου νόμου, “Επιτροπές” οι οποίες προορίζονται να λειτουργούν ως σύγχρονα φοιτητοδικεία καταδίκης της συνδικαλιστικής οργάνωσης και των συλλογικών αγώνων των φοιτητών, επιβάλλοντας από χρηματικές ποινές μέχρι και διαγραφές για όσους φοιτητές αντιστέκονται στο ξήλωμα του δικαιώματος στη δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση δίχως άδεια από τις διοικητικές αρχές των πανεπιστημίων.
***
Απέναντι σε αυτά τα μέτρα το φοιτητικό κίνημα επέδειξε αξιοσημείωτη μαχητικότητα μέσα στην πρωτόγνωρη περίοδο που διανύουμε. Έσπασε στην πράξη τις χουντικού τύπου απαγορεύσεις των συγκεντρώσεων και -σε συνδυασμό με την αποκάλυψη της αντιδραστικής διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης από την κυβέρνηση της ΝΔ- επέδρασε στην αντιστροφή του κλίματος συναίνεσης που επικρατούσε στην κοινωνία κατά την πρώτη περίοδο της πανδημίας και στο ξεπήδημα ευρύτερων λαϊκών αγώνων, με αποκορύφωμα τις κινητοποιήσεις δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών που πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά τις προηγούμενες εβδομάδες ενάντια στην όξυνση της κρατικής βίας, της καταστολής και του αυταρχισμού.
Εκτός από τις παρατάξεις των αστικών κομμάτων, ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-Bloco, επιζήμια για την ανάπτυξη του αγώνα στάθηκε και η κατεύθυνση των ΕΑΑΚ-ΚΝΕ, οι οποίες την επαύριο της ψήφισης του νόμου από τη Βουλή και κάτω απ’ το σύνθημα “ο νόμος να μην εφαρμοστεί” ανέστειλαν τις εβδομαδιαίες φοιτητικές συγκεντρώσεις, αντικατέστησαν το μαζικό κίνημα με επικοινωνιακές δράσεις όπως τα “διά ζώσης συμβολικά μαθήματα” και οι ρεφορμιστικές “διαμαρτυρίες στις πρυτανείες και τις συγκλήτους”, κινήσεις που αδυνατούν τόσο να φράξουν το δρόμο στο νόμο, ο οποίος όπως αναφέρθηκε ήδη εφαρμόζεται, όσο και να συσπειρώσουν φοιτητές πέρα από τον κύκλο μερικών εκατοντάδων μελών και φίλων αυτών των παρατάξεων.
Χαρακτηριστικό της στάσης αυτών των δυνάμεων είναι το γεγονός ότι σε ορισμένες σχολές δεν έχουν καλέσει σε Γενική Συνέλευση εδώ και τρεις εβδομάδες, ενώ σε όσες σχολές καλούν είναι τόσο υπονομευτικοί οι όροι σύγκλησης, που δυναμιτίζουν τη συγκρότηση σώματος με απαρτία. Παρά την υπερεπαναστατική φρασεολογία, οι δυνάμεις αυτές καλλιεργούν στους φοιτητές την ηττοπάθεια στην οποία οι ίδιες εγκλωβίστηκαν κάτω από την πίεση που ασκούν οι δυσμενείς συνθήκες της πανδημίας. Δεν πίστεψαν ποτέ πως το φοιτητικό κίνημα μπορεί πραγματικά να μαζικοποιηθεί και γι’ αυτό δεν πάλεψαν ουσιαστικά την κατεύθυνση των Γενικών Συνελεύσεων, ταύτισαν το φοιτητικό κίνημα με την καρικατούρα που συνιστούν οι "πολύμορφες δράσεις" τους, οι οποίες πραγματοποιούνται ουσιαστικά έξω από τους φοιτητές.
Κόντρα στην αποκλιμάκωση των αγώνων στην οποία νομοτελειακά οδηγούν το φοιτητικό κίνημα οι παραπάνω δυνάμεις, η αμείωτης έντασης επίθεση της κυβέρνησης πρέπει άμεσα να βρει απάντηση στη μαζική αντίσταση των φοιτητών, στην απόρριψη τόσο της αντιδημοκρατικής στοχοποίησης των φοιτητικών συλλόγων, όσο και της πολιτικής των ταξικών φραγμών και εμπορευματοποίησης της παιδείας.
Ως Φοιτητική Πορεία βρεθήκαμε από την πρώτη στιγμή μέσα στους μικρούς και μεγάλους εκπαιδευτικούς αγώνες από την Αθήνα και τα Γιάννενα, ως τη Θεσσαλονίκη. Προβάλαμε τη γραμμή των κεντρικών φοιτητικών και πανεκπαιδευτικών διαδηλώσεων ως τη μοναδική γραμμή που μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδια της κυβέρνησης και των υπουργείων παιδείας και προστασίας του πολίτη. Τονίσαμε την ανάγκη οι φοιτητές να συσπειρωθούν στις σχολές τους μέσα στα συλλογικά, αποφασιστικά τους όργανα, τις Γενικές Συνελεύσεις, προκειμένου να οργανώσουν τον αγώνα τους και να τον διεξάγουν με ακόμα πιο μαζικούς όρους.
Παρά τις ταλαντεύσεις, την υπονόμευση και τους τυχοδιωκτισμούς των κυρίαρχων δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος, θα συνεχίσουμε στο δρόμο των Γενικών Συνελεύσεων και διαδηλώσεων, εξοπλισμένοι με την πείρα των δεκάδων χρόνων που έχει διανύσει το φοιτητικό κίνημα πριν από εμάς, πεπεισμένοι πως μονάχα αυτός ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει στην άνοδο και ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος μετά από εμάς. Ο αγώνας για την ανατροπή του αντιεκπαιδευτικού νόμου συνεχίζεται, είναι δίκαιος και γι’ αυτό θα νικήσει!
