Το 2022, ένας σκοτεινός χρόνος γεμάτος πυκνές και κρίσιμες εξελίξεις σε διεθνές, περιφερειακό και εγχώριο επίπεδο, βαδίζει προς το τέλος του. Όλα τα ανοιχτά μέτωπα, που αφήνει πίσω του, προδιαθέτουν για ένα δυσοίωνο 2023. Η παγκόσμια σφοδρή οικονομική και ενεργειακή κρίση, οι πόλεμοι και οι επεμβάσεις των ισχυρών σε όλο τον κόσμο -με τον πόλεμο στην Ουκρανία να αποτελεί σημείο καμπής των διεθνών εξελίξεων-, οι φυσικές καταστροφές και η περιβαλλοντική κρίση αφήνουν ένα δραματικό αποτύπωμα στη ζωή και τα δικαιώματα των λαών όλου του κόσμου. Και του δικού μας λαού. Τα διάσπαρτα αγωνιστικά σκιρτήματα και οι μεγάλοι λαϊκοί και εργατικοί αγώνες, που αναπτύχθηκαν το 2022 σε όλο τον κόσμο, είναι το μόνο φωτεινό σημείο, η μόνη ελπίδα, ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να σταματήσει την εκτραχυνόμενη ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Το 2023, στην Ελλάδα, είναι επιπλέον και μια χρονιά φορτωμένη με πολλές εκλογές. Δύο βουλευτικές, όπως όλα δείχνουν, και αμέσως μετά περιφερειακές και δημοτικές. Με το αστικό πολιτικό σύστημα, μετά από τριάμισι χρόνια σχετικής πολιτικής σταθερότητας και κυριαρχίας της ΝΔ, να αντιμετωπίζει και πάλι συνθήκες αστάθειας και κρίσης. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Είναι μια αναπόφευκτη εξέλιξη. Πληρώνουν όλοι μαζί -κυβέρνηση ΝΔ και αντιπολιτευόμενα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ- τα επίχειρα της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής που άσκησαν κυρίως από το 2010 και μετά.
Οι ένοχοι είναι γνωστοί
Η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι εξουθενωμένη. Ζει σε συνθήκες γενικευμένης ανασφάλειας και δραματικής υποβάθμισης των όρων και των συνθηκών ζωής και εργασίας. Ο απολογισμός είναι βαρύς. Δώδεκα χρόνια σκληρής μνημονιακής επίθεσης, λεηλασίας και υποδούλωσης. Το λαϊκό εισόδημα έχει καταρρεύσει. Οι κοινωνικές δαπάνες έχουν ελαχιστοποιηθεί. Το κράτος πρόνοιας κοντεύει να εξαφανιστεί. Ο πλούτος και οι υποδομές της χώρας έχουν ξεπουληθεί στους δανειστές. Ολόκληρη η χώρα έχει μετατραπεί σε αμερικανονατοϊκό ορμητήριο. Επιπλέον, δυόμισι χρόνια τραγικών συνεπειών από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και δώδεκα χρόνια αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Ιδιαίτερα κατά τα τρία τελευταία χρόνια, ξεθεμελιώθηκαν όσες εργατοσυνδικαλιστικές κατακτήσεις είχαν απομείνει, καταργήθηκαν θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, επιβλήθηκαν συνθήκες πολιτικού αυταρχισμού και εκτεταμένης καταστολής, οικοδομήθηκε ένα αλαζονικό, αστυνομικό κράτος. Είτε υπερασπίζεσαι το δίκιο σου και απεργείς ή διαδηλώνεις, είτε υπερασπίζεσαι το βιος σου από τα funds και τους «Πάτσηδες», είτε δεν πληρώνεις στο βενζινάδικο, ο κρατικός μηχανισμός είναι σε επιθετική διάταξη απέναντί σου, να απαγορεύσει, να καταστείλει, ακόμη και να δολοφονήσει! Εδώ και κάμποσους μήνες, ήρθαν και οι ξέφρενες και εξωφρενικές ανατιμήσεις στην ενέργεια και τα είδη πρώτης ανάγκης, που πλήττουν ευθέως τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα, δίνοντας τη χαριστική βολή στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Οι δε μαζικοί πλειστηριασμοί απειλούν, και πάλι, δεκάδες χιλιάδες λαϊκές κατοικίες και μικρές επιχειρήσεις. Ο χειμώνας που διανύουμε ίσως είναι ο πιο δύσκολος, ο πιο «βαρύς» των τελευταίων ετών. Η κυβέρνηση ΝΔ, ταγμένη σε κλιμάκωση της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής, συνέχισε και ολοκληρώνει το επαίσχυντο έργο των προκατόχων της.
Οι ένοχοι λοιπόν είναι γνωστοί. Η ελληνική οικονομική ολιγαρχία, οι προστάτες της ιμπεριαλιστές -ΗΠΑ και ΕΕ-, οι εκάστοτε κυβερνήσεις και όλοι οι θεσμικοί στυλοβάτες τους. Όλοι αυτοί που διεκδικούν τη λαϊκή ψήφο και συμμετέχουν στα σενάρια διακυβέρνησης της χώρας -ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ- ανήκουν σε αυτούς, τους κατεξοχήν ένοχους.
«Μυρίζει εκλογές»…
Η Ελλάδα έχει μπει σε προεκλογική περίοδο. Κατά την πρωθυπουργική δήλωση, «μυρίζει εκλογές»… Με την κυβέρνηση να προβάλλει μια παραπλανητική εικόνα οικονομικών «επιτυχιών», «ανάπτυξης» και γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας. Πού και σε ποιον; Σε έναν τόπο όπου η ακραία φτώχεια και εξαθλίωση θεριεύουν και επεκτείνονται ραγδαία σε πλατιά εργατολαϊκά στρώματα. Όπου η ασυδοσία και κερδοσκοπία της πλουτοκρατίας παίρνει ασύλληπτες διαστάσεις. Όπου ο όποιος πλούτος δημιουργείται δεν διαχέεται στην κοινωνία, στους πολλούς, στους «κάτω», όπως διατείνεται η νεοφιλελεύθερη ρητορική της. Αντίθετα, συσσωρεύεται προκλητικά στους λίγους, στους «πάνω». Όπου οι ΗΠΑ, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές αλωνίζουν, χωρίς προσχήματα. Όπου η τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα δημιουργεί άκρως επικίνδυνες συνθήκες για την ειρήνη και τη ζωή των δυο λαών.
Και πώς η κυβέρνηση, που προσποιείται την άμοιρη ευθυνών για όλα αυτά, αντιμετωπίζει την κατάσταση, εν όψει εκλογών; Με επιδόματα, παροχές, επιταγές και «καλάθια» – τώρα και «εορταστικά» και «καλάθια του Αϊ Βασίλη»! Φιλοδωρήματα στο λαό, λοιπόν, που δεν αντισταθμίζουν τις τεράστιες απώλειες στο εισόδημά του και αφορούν ένα μικρό μόνο ποσοστό. Ψίχουλα που αποτελούν έναν ακόμη κυνικό εμπαιγμό και μόνο. Όλα αυτά δεν είναι παρά ένα εργαλείο της χυδαίας κυβερνητικής επιχείρησης για παραπλάνηση και υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου. Κανένα επικοινωνιακό σόου, καμιά παραπλανητική υποσχεσιολογία, κανένα κυβερνητικό αφήγημα δεν μπορεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα της ακραία αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής που παραμένει αλώβητη.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια από υπόκωφο κύμα μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ενεργητικό παρόν και διεκδίκηση. Η μαζική συμμετοχή στην απεργία του Νοέμβρη, στη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου και στις συγκεντρώσεις ενάντια στην καταστολή την επέτειο της δολοφονίας του Αλ. Γρηγορόπουλου, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και πολλές άλλες πόλεις, έστειλε αισιόδοξα μηνύματα. Η αυξανόμενη λαϊκή αγανάκτηση και οι αναμενόμενοι κοινωνικοί κραδασμοί είναι μια κρίσιμη παράμετρος που τη λαμβάνουν υπόψη τα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία.
Το κυρίαρχο αφήγημα των τελευταίων χρόνων ξηλώνεται. Η «κυρίαρχη» και «αναντικατάστατη» ΝΔ μοιάζει να μην είναι τόσο κυρίαρχη και τόσο αναντικατάστατη. Τα όσα δυσώδη αποκαλύπτονται ή δεν αποκαλύπτονται για τις γενικευμένες παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνομιλιών ανοίγουν το δρόμο σε πολιτικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση ΝΔ και ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης δέχονται πυρά από εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα και από φιλικά -μέχρι πρότινος- ιμπεριαλιστικά κέντρα και παράγοντες της ΕΕ και των ΗΠΑ που αναζητούν εναλλακτικές εκδοχές διακυβέρνησης, με αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων.
Μια πόλωση ψεύτικη, παραπλανητική
Δίπλα στη ΝΔ, και οι άλλοι επίδοξοι διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να προβάλουν ένα φιλολαϊκό πρόσωπο, να δημιουργήσουν νέες αυταπάτες, να παγιδεύσουν τη λαϊκή ψήφο. Και οι τρεις καταφεύγουν σε εκβιαστικά διλήμματα, σε τεχνητές οξύνσεις και ανούσιες κοκορομαχίες, σε μια πόλωση ψεύτικη, παραπλανητική. Γιατί δεν έχουν να αντιπαρατεθούν στα μεγάλα και τα ουσιώδη. Εκεί, σε όλα τα σημαντικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής ταυτίζονται. Η μνημονιακή περίοδος έχει ρίξει όλες τις ψεύτικες φιλολαϊκές τους μάσκες. Απέδειξε πως και οι τρεις, με μικρές μόνο διαφοροποιήσεις, αποτελούν το αστικό πολιτικό στρατόπεδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να καμώνεται τη φιλολαϊκή εκδοχή διακυβέρνησης, όταν επί των ημερών του η μνημονιακή επίθεση και λεηλασία της χώρας και του λαού όχι απλώς συνεχίστηκε αλλά κλιμακώθηκε, όταν ενισχύθηκαν τα δεσμά της εξάρτησης και της υποτέλειας της χώρας στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε και εξακολουθεί να είναι πολύτιμος στυλοβάτης της ελληνικής ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Ο ρόλος του αναχώματος της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και της νομιμοποίησης στη συνείδηση ενός δημοκρατικού και αριστερού κόσμου του αντιδραστικού μοιρολατρικού ιδεολογήματος πως «δεν υπάρχει άλλος δρόμος» ενισχύει τη θέση του στα σενάρια διακυβέρνησης που σκαρώνουν οι ιθύνοντες.
Η εντεινόμενη πολιτική φθορά της κυβέρνησης ΝΔ σε συνδυασμό με την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει ισχυρό εκλογικό ρεύμα σπρώχνουν τμήματα των κέντρων εξουσίας σε αναζήτηση συμπληρωματικών δυνάμεων. Στο πλαίσιο αυτό τοποθετείται η προβολή και ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝΑΛ και του νέου αρχηγού του, Ν. Ανδρουλάκη. Επιχειρούν να εκτονώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ και να την κατευθύνουν σε έναν ανώδυνο πολιτικό υποδοχέα, θεωρώντας πως οι μνήμες της αντιλαϊκής διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ έχουν εξασθενήσει.
