Συνεχίζεται ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος για την ανατροπή του νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη. Αιχμή του δόρατος η Θεσσαλονίκη, οι φοιτητές της οποίας βρίσκονται αδιάλειπτα στους δρόμους από τις 17 Δεκέμβρη. Είναι φανερό ότι η γραμμή της αναστολής του αγώνα, όπως εκφράστηκε από τις δυνάμεις του ρεφορμισμού (ΚΝΕ-ΕΑΑΚ), δεν πέρασε -για την ώρα- στη Θεσσαλονίκη. Η γραμμή δηλαδή του συρσίματος στα διοικητικά όργανα των πανεπιστημίων, για να απαιτήσουμε «μη εφαρμογή» του νόμου, αντί για συνελεύσεις και μαζικές διαδηλώσεις μέχρι την ανατροπή του νόμου. Αντίθετα, στην Αθήνα και στις περισσότερες πόλεις της χώρας, οι δυνάμεις του ρεφορμισμού μπλόκαραν τους Συλλόγους και τη διεξαγωγή διαδηλώσεων. Ωστόσο, ακόμα και με αυτούς τους όρους, όποτε δόθηκε η δυνατότητα, χιλιάδες φοιτητές σε όλη τη χώρα έστειλαν το μήνυμα της συνέχισης του αγώνα.
Απέναντι στις συνεχιζόμενες φοιτητικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη, η κυβέρνηση εφάρμοσε πλήρως την πολιτική της τρομοκρατίας και της καταστολής. Εφάρμοσε άμεσα το νόμο που ψήφισε, φέρνοντας την αστυνομία μέσα στις σχολές. Στις 22/2 η έφοδος της αστυνομίας είχε ως αποτέλεσμα 31 συλλήψεις, ξύλο, δημόσιους βασανισμούς φοιτητών. Το προηγούμενο διάστημα, άλλα δύο γεγονότα προστέθηκαν στο πογκρόμ που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση απέναντι στο φοιτητικό κίνημα. Στις 8/3 το βράδυ, λίγο πριν την απαγόρευση κυκλοφορίας, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν όλη την περιοχή γύρω από το ΑΠΘ, προσπαθώντας να εισβάλουν και να εκκενώσουν την κατάληψη στην Πρυτανεία του ΑΠΘ. Παρά το γεγονός ότι ήταν αδύνατο να προσέλθει κόσμος προς υπεράσπιση του ασύλου, δημοσιογράφοι και δικηγόροι κατάφεραν να προσεγγίσουν το χώρο, με αποτέλεσμα τη ματαίωση της επιχείρησης της αστυνομίας, λόγω της κατακραυγής του κόσμου. Η κυβέρνηση έτσι οδηγήθηκε σε μια δεύτερη ήττα, μετά την αντίστοιχη αποτυχημένη εισβολή στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Δεν έμεινε όμως εκεί. Το πρωί της Πέμπτης 11/3, λίγες ώρες πριν λήξει η κατάληψη της Πρυτανείας, κάτι το οποίο είχαν ανακοινώσει οι φοιτητές που την είχαν καταλάβει, η αστυνομία εισέβαλε, προχωρώντας σε 16 συλλήψεις και σε κυνηγητό φοιτητών μέσα στο ΑΠΘ. Οι εικόνες κουκουλοφόρων ασφαλιτών να ηγούνται της επιχείρησης, ξύπνησαν μαύρες μνήμες από άλλες εποχές. Το κλίμα τρομοκρατίας και σκληρής καταστολής διατηρήθηκε και τις επόμενες μέρες, με δυνάμεις της αστυνομίας να παραμένουν στο χώρο του ΑΠΘ, μαζί με κλούβες γύρω από το πανεπιστήμιο. Έφτασαν στο σημείο να απαιτούν να αποχωρήσουν από το πανεπιστήμιο φοιτητές και καθηγητές. Αστυνομία μέσα, φοιτητές-καθηγητές έξω! Σε όλο αυτό το μαύρο σκηνικό, σημαντικό ρόλο έπαιξε το στέλεχος της ΝΔ και Πρύτανης του ΑΠΘ, Παπαϊωάννου. Κάλεσε την αστυνομία στο χτύπημα στις 22/2 και στη συνέχεια ήταν αυτός που κατέδωσε φοιτητές στην αστυνομία. Υιοθέτησε την κυβερνητική γραμμή της συκοφάντησης των συλληφθέντων, δηλώνοντας ότι οι μισοί δεν ήταν φοιτητές, αν και γνώριζε την αλήθεια. Αντίστοιχα, δήλωνε ότι έγιναν ζημιές στο ΑΠΘ, για να το αναιρέσει μετά, καθώς «δεν γνώριζε, δεν ήταν εκεί». Στα επόμενα χτυπήματα, δήλωνε την αρμοδιότητα του κράτους μέσα στο ΑΠΘ, παραδεχόμενος ότι έχει παραδώσει το πανεπιστήμιο στα ΜΑΤ. Και βέβαια, ως γνήσιος «άριστος», έκανε το εμβόλιο του Covid εκτός σειράς, όπως καταγγέλθηκε πρόσφατα, προσθέτοντας ένα σκάνδαλο μέσα στις υπόλοιπες καταγγελίες προς το πρόσωπό του, για τη στάση του υπέρ της καταστολής.
Απέναντι στον επίμαχο νόμο και στο όργιο καταστολής, οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης έδωσαν επανειλημμένα μαζική απάντηση. Στις 9, στις 10 και στις 18 Μάρτη, πάνω από 1500 φοιτητές διαδήλωσαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, στέλνοντας το μήνυμα της αντίστασης. Ωστόσο, αυτές οι ελπιδοφόρες διαδηλώσεις αποδείχτηκαν…άμαζες, μπροστά στη μεγαλειώδη διαδήλωση στις 11 Μάρτη, μερικές ώρες μετά την εκκένωση της Πρυτανείας ΑΠΘ, η οποία ξεπέρασε τους 4-5000 διαδηλωτές! Όλες αυτές οι διαδηλώσεις αποδεικνύουν ότι το φοιτητικό κίνημα, ειδικά στη Θεσσαλονίκη, έχει μεγάλα αποθέματα αγώνα και αντοχή. Είναι κρίσιμο ζήτημα το να συνεχιστούν αυτές οι διαδηλώσεις, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα.
Όλη αυτήν την περίοδο, αντιπαρατέθηκαν δύο γραμμές στο φοιτητικό κίνημα και στη Θεσσαλονίκη. Από τη μία η γραμμή της διάσπασης και της αναστολής του αγώνα και από την άλλη η γραμμή της αγωνιστικής αναμέτρησης μέχρι την ανατροπή του νόμου. Η πρώτη εκφράστηκε πρώτα και κύρια από τις δυνάμεις του ρεφορμισμού, ΜΑΣ-ΕΑΑΚ (με το κοινό τους ψευτοσυντονιστικό), οι οποίες πρόβαλλαν τις «παραστάσεις διαμαρτυρίας» για να ζητήσουν «μη εφαρμογή» του νόμου από τα διοικητικά όργανα του πανεπιστημίου, ακόμα και σε βάρος της διεξαγωγής συνελεύσεων και διαδηλώσεων. Η προσπάθεια κλεισίματος των κινητοποιήσεων απέναντι στο νόμο έγινε και με την υπερπροβολή του αιτήματος για «ανοιχτές σχολές». Στις 10 Μάρτη, οι δυνάμεις του ΜΑΣ-ΕΑΑΚ καλούσαν σε «πολύμορφες δράσεις» για «ανοιχτές σχολές», ακόμα και μερικές μέρες πριν. Η πίεση του κόσμου έστειλε στα αζήτητα και αυτήν την υπονομευτική προσπάθεια. Τελικά στις 10 Μάρτη έγιναν διαδηλώσεις και για το ζήτημα του νόμου.
Στις 18 Μάρτη, για άλλη μια φορά, η γραμμή της αναστολής των αγώνων εκφράστηκε πανελλαδικά, αφού διαδηλώσεις έγιναν μόνο στη Θεσσαλονίκη και στα Γιάννενα. Κι αν οι δυνάμεις του ενός ψευτοσυντονιστικού εξέφρασαν τα παραπάνω, οι δυνάμεις του α/α χώρου έβαλαν και αυτές εμπόδια στον αγώνα. Ανάγουν τις καταλήψεις ως τη μόνη μορφή πάλης, ακόμα και όταν αποφασίζονται από συνελεύσεις χωρίς απαρτία, έχουν στήσει ξεχωριστό «συντονιστικό» που μιλάει για τον «αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα», έχουν διασπάσει ή και προβοκάρει διαδηλώσεις με το πέταγμα μολότωφ (όπως και στη μεγαλειώδη διαδήλωση στις 11 Μάρτη). Τελικά, οδηγούν στη διάσπαση, στην υπονόμευση και γι’ αυτό στην αναστολή του αγώνα από άλλη πλευρά, όπως ο κλασικός ρεφορμισμός. Και βέβαια, οι μικροηγεμονισμοί και των δύο, για την πρώτη γραμμή στις διαδηλώσεις ή και η διάσπαση των διαδηλώσεων, δίνουν και παίρνουν ακόμα και αυτή την κρίσιμη περίοδο.
Η Φοιτητική Πορεία βρέθηκε σε όλες τις παραπάνω κινητοποιήσεις με δικό της μπλοκ, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις στις 10 Μάρτη. Κόντρα ξανά στο κλίμα της αναστολής του αγώνα και της μη πραγματοποίησης διαδήλωσης την Πέμπτη 18 Μάρτη, η Φοιτητική Πορεία πάλεψε στην κατεύθυνση να συνεχιστεί ο αγώνας και να ξαναπροκηρυχθεί διαδήλωση. Στο μέτρο των δυνάμεών της, έπαιξε πρωτοπόρο ρόλο σε Φοιτητικούς Συλλόγους στο ΑΠΘ και στα Γιάννενα, για να παρθούν τέτοιες αποφάσεις για την προηγούμενη Πέμπτη.
Η μαζικότητα των διαδηλώσεων και αυτής της Πέμπτης αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμα μεγάλα αποθέματα αγώνα στο φοιτητικό κίνημα. Αντίστοιχα, το γεγονός ότι η Αθήνα (και η υπόλοιπη χώρα) ξαναέλαμψε διά της απουσίας της από τις κινητοποιήσεις αποδεικνύει τη μεγάλη ανάγκη να σπάσει το μπλοκάρισμα των Φοιτητικών Συλλόγων από τις δυνάμεις του ρεφορμισμού. Είναι προϋπόθεση για τη συνέχιση του αγώνα.
Τελικά, μόνο ο μαζικός αγώνας μπορεί να ανατρέψει το νόμο. Όπως έσπασαν οι φασιστικές απαγορεύσεις, όπως έσπασε η τρομοκρατία και η καταστολή, έτσι θα γίνει και με το νόμο, εφόσον συνεχιστούν οι μαζικές διαδηλώσεις. Η Φοιτητική Πορεία θα συνεχίσει να παλεύει σε αυτήν την κατεύθυνση.
