Τη στιγμή που η κυβέρνηση καλεί το λαό να δείξει “εθνική ομοψυχία”, η ίδια αξιοποιεί την πανδημία και συνεχίζει την αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική της πολιτική, τσακίζοντας λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις. Το αντιλαϊκό της έργο συνεχίζεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με το Υπουργείο Παιδείας να φέρνει σε διαβούλευση νομοσχέδιο που προβλέπει διαγραφές φοιτητών, αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη θέσπιση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Αυτό το πακέτο μέτρων αποτελεί άλλο ένα βάναυσο χτύπημα στο δικαίωμα του λαού στη δημόσια δωρεάν παιδεία, καθώς και στον φοιτητικό συνδικαλισμό και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Οι φοιτητές και ο λαός έχουν κάθε λόγο να αντιταχθούν σε αυτά τα μέτρα!
Πρώτον, οι διαγραφές φοιτητών που ξεπερνούν τα ν+½ν χρόνια φοίτησης είναι ένα ταξικό μέτρο που στοχεύει ιδιαίτερα τους φοιτητές που προέρχονται από τα πιο φτωχά και λαϊκά στρώματα, οι οποίοι αναγκάζονται να δουλέψουν για να τα βγάλουν πέρα και γι’ αυτό αργούν να τελειώσουν τις σπουδές τους. Ακόμα, το εντατικοποιημένο και αυστηροποιημένο περιβάλλον σπουδών, με την καθηγητική αυθαιρεσία, τις fast track εξεταστικές, τα μαζικά κοψίματα, την αυξημένη δυσκολία των μαθημάτων, πετάει χιλιάδες φοιτητές έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους φοιτητές που σπουδάζουν εξ αποστάσεως γιατί δεν πήραν δωμάτιο σε εστία (μόνο το 8% αυτών που δικαιούνται δωμάτιο τελικά γίνεται δεκτό σε αυτές), τους φοιτητές που άργησαν να πάρουν μετεγγραφή, ή τους φοιτητές που δεν πήραν πτυχίο γιατί δεν έχουν εργασιακή προοπτική. Οι φοιτητές δεν “αργούν” και δεν είναι “τεμπέληδες”, όπως διατείνονται τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, αλλά θύματα της πολιτικής των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση.
Δεύτερον, η εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με τα αντίστοιχα των δημοσίων πανεπιστημίων θα έχει ως αποτέλεσμα την υποτίμηση των δεύτερων και το τσάκισμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των δημοσίων πανεπιστημίων. Έρχεται μάλιστα και σε αντίθεση με το άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει τη δημόσια δωρεάν παιδεία και δεν επιτρέπει τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μάλιστα, με αυτόν τον τρόπο ανοίγει και ο δρόμος για τη θέσπιση διδάκτρων και στα δημόσια πανεπιστήμια, ώστε αυτά να είναι “εξίσου ανταγωνιστικά” με τα ιδιωτικά.
Τρίτον, οι επιχειρούμενες αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποσκοπούν επίσης στον αποκλεισμό χιλιάδων μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ειδικότερα, ο ορισμός της βάσης εισαγωγής από τα ίδια τα τμήματα και τις σχολές μέσω ενός θολού υπολογισμού που θα λαμβάνει υπόψη τον “μέσο όρο του μέσου βαθμού”, που θα πολλαπλασιάζεται με έναν συντελεστή είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, είναι σίγουρο πως θα οδηγήσει χιλιάδες παιδιά έξω από τα πανεπιστήμια και θα μειώσει τους εισακτέους, σύμφωνα και με το νεοφιλελεύθερο δόγμα της κυβέρνησης της ΝΔ πως η εκπαίδευση και τα πτυχία “δεν είναι για όλους”.
Ακριβώς για να περάσουν όλα τα παραπάνω, πρέπει να οξυνθεί η πολιτική της τρομοκρατίας. Πρέπει να χτυπηθούν οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι δραστηριότητές τους, για να περάσει πιο εύκολα η αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η κυβέρνηση μετά την κατάργηση του ασύλου, συνεχίζει το χτύπημα κατά του φοιτητικού συνδικαλισμού. Η θέσπιση πανεπιστημιακής αστυνομίας, που θα υπάγεται μάλιστα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, καμία σχέση δεν έχει με την “εγκληματικότητα”, αλλά στοχεύει την πολιτική και συνδικαλιστική δραστηριότητα στα πανεπιστήμια. Ακόμα, με βάση τις αλλαγές στο ποινικό και το πειθαρχικό δίκαιο, ποινικοποιούνται ουσιαστικά οι καταλήψεις, οι αφισοκολλήσεις, ενώ φοιτητής μπορεί να διωχθεί μέχρι και για λεκτική αντιπαράθεση με καθηγητή, στο πλαίσιο μιας παράστασης διαμαρτυρίας. Άλλωστε, η κυβερνητική καταστολή οργίασε το τελευταίο δίμηνο απέναντι στις διαδηλώσεις και σε όποιον σηκώνει κεφάλι, ενώ η επέμβαση της αστυνομίας στη ΦΕΠΑ στη Ζωγράφου δείχνει τις κατασταλτικές προθέσεις της κυβέρνησης. Αυτά έρχονται να προστεθούν στην ήδη ζοφερή κατάσταση των σχολών. Αυτές είναι κλειστές, όχι λόγω του κορονοϊού, αλλά λόγω της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης που επέβαλλε την τηλε-”εκπαίδευση” αντί να ενισχύσει τα πανεπιστήμια και να φροντίσει για όλα τα αναγκαία υγειονομικά μέτρα για τη συνέχεια της ασφαλούς δια ζώσης λειτουργίας τους.
Μπροστά στη νέα αντιεκπαιδευτική εφόρμηση της κυβέρνησης, οι φοιτητές θα πρέπει να βαδίσουν στο δρόμο του μαζικού αγώνα, της αντίστασης και της αγωνιστικής αντιπαράθεσης με αυτήν την πολιτική. Πρέπει ταυτόχρονα να απορρίψουν τη συμβιβαστική πολιτική δυνάμεων των οποίων η πολιτική είτε καταλήγει σε “συμβολικές κινητοποιήσεις” που γίνονται ερήμην του φοιτητικού κινήματος, είτε στη λογική του «μετά θα λογαριαστούμε» που δεν πιστεύει στην δυνατότητα άμεσης διεξαγωγής μαζικών γενικών συνελεύσεων. Εκεί καταλήγει η πολιτική του ΜΑΣ και της ΕΑΑΚ που μέχρι πριν λίγο καιρό, μπροστά στην ανάγκη να αναζωογονηθούν οι μαζικές διαδικασίες των φοιτητών, απαντούσαν με… συλλογή υπογραφών καταδίκης του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου.
Ενάντια στις διαιρετικές λογικές, θα πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα σε μαζικές γενικές συνελεύσεις, να βγούμε μαζικά στο δρόμο, με τους Φοιτητικούς Συλλόγους, με τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση πάνω στο αίτημα “Κάτω το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο Κεραμέως”.
