Την Τετάρτη 22/3 κατά τη διάρκεια μαθητικής φοιτητικής συγκέντρωσης στο υπ. Παιδείας (Μαρούσι), οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο γίναμε μάρτυρες μιας έξω από αρχές, αντιπαράθεσης ανάμεσα στις δυνάμεις της ΚΝΕ και της ΕΑΑΚ. Η μεν ΚΝΕ, επιχειρώντας να καπελώσει την κινητοποίηση κάτω από την ταμπέλα των μαθητικών ψευτοσυντονιστικών της, έφτασε στο σημείο να κανονίζει με εκπροσώπους του υπουργείου ποιοι και πόσοι θα εισέρχονταν στο υπουργείο για να συναντηθούν με κάποιον εκπρόσωπο. Ταυτόχρονα, απαγόρευσαν, κάνοντας αλυσίδες έξω από το υπουργείο, στους μαθητές και τους φοιτητές να εισέλθουν στο προαύλιο (ενώ οι πύλες ήταν ανοιχτές!), ακριβώς με σκοπό λίγα μέλη και στελέχη του ΜΑΣ και του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών να έχουν τον πλήρη έλεγχο των εισερχόμενων και εξερχόμενων μαθητών στο υπουργείο.
Η δε ΕΑΑΚ, κάτω από μία αναρχοαυτόνομη αντίληψη άρνησης της αντιπροσώπευσης (γενικά!), αρνήθηκε να στείλει ακόμη και εκλεγμένα σε διοικητικά συμβούλια φοιτητικών συλλόγων μέλη της στο υπουργείο, προτάσσοντας ότι έπρεπε όλοι όσοι συμμετείχαν στην κινητοποίηση (δηλαδή πάνω από 700 άτομα), να παρευρίσκονταν στη συνάντηση με τον εκπρόσωπο του υπ. Παιδείας. Στην πραγματικότητα, τα ΕΑΑΚ, πέρα από το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν (και δε θα μπορέσουν ποτέ) να εξηγήσουν γιατί χρειάζονται 500 και 1000 άτομα για να μεταφέρουν τα μαθητικά και φοιτητικά αιτήματα στον υπουργό Παιδείας, καλλιεργούσαν (και καλλιεργούν) την επικίνδυνη για το κίνημα αυταπάτη ότι με αυτό τον τρόπο, το υπ. Παιδείας, θα «πιεζόταν» δήθεν περισσότερο! Λες και σκοπός των κινητοποιήσεων είναι ο διάλογος και η συνδιαλλαγή με κυβερνητικούς εκπροσώπους!
Τα γεγονότα της Τετάρτης 22/3, συνοδεύτηκαν από αψιμαχίες και ύβρεις ανάμεσα στα μέλη των δύο παραπάνω δυνάμεων. Όμως η κοκορομαχία δεν έμεινε εκεί. Την Πέμπτη και την Παρασκευή 23 και 24 Μάρτη που ακολούθησαν, η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε στους χώρους των σχολών. Έτσι, μετά από οργανωμένη επίθεση μελών της ΚΝΕ σε μέλη της ΕΑΑΚ στη ΣΕΜΦΕ στο ΕΜΠ, αρκετοί τραυματίστηκαν και ορισμένοι οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο, ενώ η σχολή έκλεισε για δύο ημέρες εξαιτίας του περιστατικού. Αντίστοιχα γεγονότα διαδραματίστηκαν στο Φυσικό, την Ιατρική και τη Φιλοσοφική. Σε όλες τις περιπτώσεις, η αντιπαράθεση περιλάμβανε από χυδαία υβρεολόγια του πεζοδρομίου εκατέρωθεν, αψιμαχίες, σκισίματα αφισών και αναγραφή συνθημάτων σε ταμπλό, μέχρι οργανωμένες επιθέσεις με κράνη και καδρόνια!
Ως Πορεία, καταδικάζουμε απερίφραστα αυτά τα γεγονότα. Η οργανωτική αντιπαράθεση τέτοιου τύπου δεν έχει καμία σχέση με τους συλλόγους, το φοιτητικό κίνημα και την αριστερά. Τέτοια γεγονότα δυσφημούν τους αγώνες και την ιστορία της αριστεράς και του φοιτητικού κινήματος. Αυτού του τύπου οι ενέργειες θυμίζουν πρακτικές της δεξιάς και της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ως τέτοιες πρέπει να καταγγελθούν. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις και παρατάξεις που δρουν στους συλλόγους πρέπει να γίνεται με πολιτικά επιχειρήματα και όχι με όρους πολιτικού τσαμπουκά. Ιδιαίτερα ισχύει αυτό για τις δυνάμεις που (θέλουν να) αναφέρονται στην αριστερά, η οποία πάντοτε υπερασπιζόταν την αντιπαράθεση αρχών κόντρα στις δεξιές λογικές της βίας. Το κλίμα τρόμου μέσα στις σχολές, τα σκισίματα αφισών και οι τραμπούκικες επιθέσεις ενισχύουν τις αντιδραστικές απόψεις μέσα κι έξω απ’ τα πανεπιστήμια, δυσφημούν το άσυλο και δίνουν επιχειρήματα σε όσους θέλουν να αμαυρώσουν τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος.
Καλούμε όλους τους φοιτητές, όλες τις δημοκρατικές φωνές να καταδικάσουν τα γεγονότα αυτά! Να απομονώσουμε τις δυνάμεις του ΜΑΣ και της ΕΑΑΚ που λειτουργούν με μια ιδιοκτησιακή λογική για το φοιτητικό κίνημα, λες και οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι είναι τσιφλίκια τους! Οι σύλλογοι είναι όργανα ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ και όχι πεδίο οργανωτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε δυνάμεις που -τρομάρα τους!- θέλουν να λέγονται αριστερές και αγωνιστικές!
