Η πολιτική σταθερότητα είναι το κλειδί", "οι εκλογές είναι για το 2019", "η δημοσιονομική βελτίωση είναι τόσο σημαντική", "πρέπει να επιβραβεύσω την ελληνική κυβέρνηση", "επιθυμία μου είναι η αγαστή συνεργασία όλου του πολιτικού κόσμου", "τα κόμματα οφείλουν να συνεργάζονται".
Και εν κατακλείδι: "Θαυμάζω τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος απέδειξε ότι είναι ένας επιτυχημένος πολιτικός, ικανός να καθοδηγήσει τη χώρα του στο δρόμο της σταθερότητας".
Οι επισημάνσεις και το επιμύθιο ανήκουν στον επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, και διατυπώθηκαν σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Είχαν προηγηθεί δηλώσεις του περί "κοινής φιλοδοξίας" για "καθαρή έξοδο της Ελλάδας από το πρόγραμμα", τον Αύγουστο του 2018, και εκτιμήσεις του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας εναρμονισμένες με το κυβερνητικό success story.
Η επιδοκιμασία, οι έπαινοι και η ανοιχτή στήριξη των "εταίρων"- δανειστών στον Α. Τσίπρα, δεδομένης της ολοκληρωτικής και σταθερής ευθυγράμμισής του με τους σκληρούς όρους τους, είναι προφανής έως κραυγαλέα. Οι υποδείξεις, οι υπαγορεύσεις και η αξίωσή τους από την αξιωματική αντιπολίτευση και τα λοιπά αντιπολιτευόμενα κόμματα για "συνεργασία" με την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική είναι επίσης σαφής και κατηγορηματική. Με επακόλουθο την εμφανή προσαρμογή της αντικυβερνητικής προπαγάνδας κυρίαρχων κύκλων εξουσίας στις άνωθεν εντολές. Η μείωση των αντιπολιτευτικών εντάσεων και ενστάσεων, η αναγνώριση της πρωταγωνιστικής και καθοριστικής συμβολής του έλληνα πρωθυπουργού στις αντιδραστικές εξελίξεις κερδίζει έδαφος.
Οι επικυρίαρχοι θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση, για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους, τη συντεταγμένη ενότητα σύμπαντος του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος στην υλοποίηση των αντιλαϊκών ανατροπών. Δεν τους αρκούν οι όρκοι πίστης και υπακοής του Κυρ. Μητσοτάκη και της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και των υπολοίπων, στο μνημονιακό "μονόδρομο". Απαιτούν πολιτική σταθερότητα, αποδοκιμάζουν τις αναίτιες οξύνσεις, επιτάσσουν συναίνεση και συνεργασία όλων.
Οι διαρκείς και προκλητικές παρεμβάσεις τους, πότε πριμοδοτώντας, πότε "αδειάζοντας", κυβερνήσεις και κόμματα, πότε υπαγορεύοντας πολιτική σταθερότητα, πότε επιβάλλοντας εκλογές, αποβλέπουν στη δημιουργία συνθηκών πλήρους συμμόρφωσης στις εντολές τους και αρραγούς συμπαράταξης του μνημονιόδουλου μπλοκ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ πρωτίστως, στέλνοντας παράλληλα το τρομοκρατικό τους μήνυμα στον ελληνικό λαό.
Αφανείς διεργασίες
Πώς ερμηνεύεται αυτή η εξαιρετική εύνοια προς το ΣΥΡΙΖΑ του Γερούν Ντάισελμπλουμ, του σκληρού αυτού εκπροσώπου των δανειστών; Και όχι μόνο. Συχνοί είναι, πλέον, παρόμοιοι έπαινοι και θετικοί σχολιασμοί από υψηλόβαθμους παράγοντες της ΕΕ και των ΗΠΑ και διεθνείς αναλυτές. Επί δυόμισι χρόνια, από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα που τον πλαισιώνει αναδείχθηκαν στην κυρίαρχη εκείνη πολιτική δύναμη που έδινε σταθερά πολύτιμες ανάσες στα εμφανή αδιέξοδα του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.
Είναι γεγονός πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ -με μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία ισχνή αλλά αλώβητη μέχρι στιγμής- νομοθέτησε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που δεν διανοούνταν ότι θα μπορούσαν να περάσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Πολλά από αυτά, που θα οδηγήσουν σε ακόμα πιο δραματική επιδείνωση της ζωής στις λαϊκές οικογένειες, δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί για να εκδηλωθεί ο κοινωνικός τους αντίκτυπος. Αυτές οι αναντικατάστατες ακόμη, προς τους κρατούντες, υπηρεσίες συντηρούν και θα συντηρούν την κυβέρνηση Α. Τσίπρα όσο εξακολουθεί να τους είναι χρήσιμη.
Ο χρόνος, όμως, έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα για την κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε σοβαρή δημοσκοπική υποχώρηση. Το πολιτικό κεφάλαιο του έλληνα πρωθυπουργού έχει συρρικνωθεί. Η λαϊκή οργή διευρύνεται, αν και δεν έχει βρει ακόμη το δρόμο του ενιαίου μαζικού αγώνα. Οι διεργασίες που συντελούνται σε πλατιά λαϊκά στρώματα, υπόγειες και αφανείς ακόμη, μπορεί να προσλάβουν μορφή και διαστάσεις ανησυχητικές για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το αστικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Όλα αυτά προκαλούν έκδηλη ανησυχία στην εγχώρια ολιγαρχία και τους δανειστές και δυνάστες του λαού μας.
Η κατάσταση σχετικής πολιτικής σταθερότητας -η παρούσα κυβέρνηση είναι η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση-, λόγω της ικανότητας του ΣΥΡΙΖΑ να ευνουχίζει τη λαϊκή ριζοσπαστικοποίηση και να καθηλώνει τις λαϊκές αντιδράσεις και της συνεχιζόμενης απαξίωσης του παλιού αστικού συστήματος από ευρύτατα λαϊκά στρώματα, πιθανότατα θα δοκιμαστεί. Οι τελευταίες εξελίξεις (με πρωταγωνιστές τον Κουρουμπλή, τον Καμμένο, το Χρυσόγονο, η υπόθεση του Ελληνικού κ.ά.) φανερώνουν πως η κρίση, οι αναταράξεις και οι τριγμοί, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβερνητικής πλειοψηφίας, επεκτείνονται. Η νομή της κυβερνητικής εξουσίας και το αβέβαιο πολιτικό μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είναι πλέον η βασική συγκολλητική ουσία που συγκρατεί τα φαινόμενα αποσύνθεσης. Οι εσωκομματικές και ενδοκυβερνητικές εντάσεις και αμφισβητήσεις, όμως, είναι αναπόφευκτες και θα ισχυροποιούνται όσο θα δυναμώνει η πολιτική φθορά της κυβέρνησης.
Η ΝΔ, παρά το ότι προβάλλεται σαν ο βέβαιος διεκδικητής της κυβερνητικής εξουσίας, μένει καθηλωμένη σε χαμηλά ποσοστά. Οι προσπάθειές της να δημιουργήσει κλίμα διευρύνσεων και συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων ώστε να εξασφαλίσει ασφαλείς όρους σχηματισμού κυβέρνησης παραμένουν μετέωρες. Η τρέχουσα απόπειρα ανασυγκρότησης της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, ύστερα από πολύχρονες και επίμονες προσπάθειες ισχυρών κέντρων εξουσίας, παραμένει μια υπόθεση με αβέβαιη κατάληξη και μέλλον. Η απαξίωση όλων αυτών των δυνάμεων από το λαό εξακολουθεί να είναι ισχυρή.
Παρά τη λαϊκή απογοήτευση από την κυβέρνηση "πρώτη φορά Αριστερά" και τη μεγάλη αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής, πλατιά λαϊκά στρώματα δεν μετακινούνται προς το παλιό χρεοκοπημένο μνημονιόδουλο μπλοκ και δεν πλαισιώνουν τις προσπάθειές του για επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία. Όλα αυτά επιτείνουν την αβεβαιότητα και ρευστότητα που έχουν επικρατήσει στο αστικό πολιτικό σύστημα τα τελευταία εφτά χρόνια της κρίσης.
Η ημερομηνία λήξης της παρούσας κυβέρνησης, το αν θα οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές ή αυτές θα πραγματοποιηθούν κανονικά το 2019, όπως τώρα προτρέπει ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, είναι κάτι που θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες.
Η διεύρυνση της λαϊκής οργής και η ανάπτυξη μαζικών λαϊκών αγώνων είναι μεταξύ αυτών που μπορούν να επιταχύνουν δραστικά τις εξελίξεις.
