Προμήνυμα νέας, επικίνδυνης κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ανταγωνισμών σε όλη την περιφέρεια αποτελούν οι ραγδαίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, όπου μετά την πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν μονομερώς τα κατεχόμενα από το Ισραήλ, από το 1967 και τα οποία προσάρτησε το 1981, συριακά Υψίπεδα του Γκολάν, το Ισραήλ προχώρησε σε νέες φονικές επιδρομές κατά του Παλαιστινιακού λαού, λίγο πριν τις πρόωρες ισραηλινές εκλογές της 9ης Απρίλη και έχοντας εξασφαλίσει «αέρα στα πανιά» του από αυτή την απόφαση του Τραμπ.
Αφορμή για την ισραηλινή βαρβαρότητα στη Λωρίδα της Γάζας έδωσε η εκτόξευση ρουκετών από τα παλαιστινιακά εδάφη σε περιοχή του Τελ Αβίβ, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό επτά Ισραηλινών και την καταστροφή του σπιτιού στο οποίο διέμεναν, ενέργεια που, όπως ειπώθηκε, μυρίζει προβοκάτσια, ενώ καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη. Οι δεκάδες βόμβες ισραηλινών μαχητικών σε περιοχές της Γάζας προκάλεσαν τις έντονες αντιδράσεις της παλαιστινιακής κυβέρνησης του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, Ράμι Χαμντάλα, ο οποίος τόνισε πως οι ισραηλινές επιδρομές αποτελούν «συνέχιση του ανοιχτού πολέμου σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού». Κάλεσε τη «διεθνή κοινότητα» να αντιδράσει και να σταματήσει να σιωπά, θυμίζοντας πως οι περίπου 2 εκατομμύρια κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας υποφέρουν παράλληλα και από το ισραηλινό εμπορικό και οικονομικό εμπάργκο εδώ και 12 χρόνια.
Η απόφαση πάντως για το Γκολάν, που ανακοινώθηκε από τον Τραμπ, με την επισήμανση ότι επιδιώκει την αλλαγή μιας αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής που κράτησε 52 χρόνια, προστίθεται στις περσινές αποφάσεις για αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Εντάσσεται, δηλαδή, στο πλαίσιο ευρύτερων στρατηγικών κινήσεων των ΗΠΑ στη γεωπολιτική σκακιέρα της Μέσης Ανατολής. Διόλου τυχαία, εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια της περιοδείας του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Πομπέο, σε Κουβέιτ, Ισραήλ και Λίβανο.
Η τύχη που θα έχει μια τέτοια κίνηση δεν είναι, επί του παρόντος, ξεκάθαρη, καθώς η περιφερειακή ρευστότητα συνεχώς αυξάνεται, με δεδομένη τη διάθεση των σημερινών κυβερνήσεων σε ΗΠΑ και Ισραήλ για κλιμάκωση μιας ιδιαίτερα επικίνδυνης, για τους λαούς της περιοχής, κόντρας με το Ιράν. Αλλωστε, ένας από τους βασικούς στόχους της περιοδείας Πομπέο σε Κουβέιτ, Ιερουσαλήμ και Βηρυτό ήταν η αύξηση των πιέσεων και των απειλών σε βάρος πρώτον του Ιράν, που δοκιμάζεται έντονα από τις αμερικανικές πολύπλευρες κυρώσεις, και δεύτερον έναντι της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης «Χεζμπολάχ», που είναι στενός σύμμαχος του Ιράν και συμμετέχει ενεργά στο πλευρό του συριακού στρατού.
Η συριακή κυβέρνηση ήταν η πρώτη που αντέδρασε στην απόφαση του Τραμπ να αναγνωρίσει την προσάρτηση των συριακών εδαφών από το Ισραήλ, τονίζοντας πως πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. «Η απελευθέρωση του Γκολάν με κάθε διαθέσιμο μέσο και η επιστροφή του στη συριακή πατρίδα αποτελεί αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα», επισήμανε το υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας. Την αντίθεσή τους διατράνωσαν παράλληλα και χιλιάδες Σύροι πολίτες, που διαδήλωσαν στην πρωτεύουσα Δαμασκό και άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας.
Στη διάρκεια έκτακτης συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που πραγματοποιήθηκε με αίτημα της συριακής κυβέρνησης, ο Σύρος πρέσβης στον ΟΗΕ, Μπασάρ Τζααφάρι, τόνισε ότι «κύριος στόχος του πολέμου τρομοκρατών σε βάρος της Συρίας είναι η ισχυροποίηση και η εξασφάλιση συνέχισης της ισραηλινής κατοχής των αραβικών εδαφών». Πρόσθεσε πως η απόφαση του Τραμπ, να αναγνωρίσει την ισραηλινή κυριαρχία στο Γκολάν, αποκαλύπτει «την πραγματικότητα της σκευωρίας που επιχειρείται σε βάρος της Συρίας αλλά και της περιοχής», σε μια προσπάθεια ανατροπής γεωπολιτικών δεδομένων και χαρτών της περιοχής, όπως έγινε προ δεκαετιών με τη γαλλοβρετανική συμφωνία Σάικς - Πικό και τη διακήρυξη Μπαλφούρ, βάσει των οποίων άλλαξαν οι χάρτες και μοιράστηκαν εδάφη πρώην αποικιών.
Κίνα, Ρωσία, Ινδονησία, Κουβέιτ, Περού, Δομινικανή Δημοκρατία και Νότια Αφρική αποδοκίμασαν την απόφαση των ΗΠΑ, αναγνωρίζοντας την ανάγκη τερματισμού της ισραηλινής κατοχής και της επιστροφής των εδαφών στη Συρία. Επίσης, στο πλαίσιο προώθησης των δικών τους συμφερόντων, οι πρέσβεις Γαλλίας, Μεγάλης Βρετανίας, Πολωνίας, Βελγίου και Γερμανίας τόνισαν ότι η θέση της ΕΕ δεν έχει αλλάξει για τα Υψίπεδα του Γκολάν και ότι παραμένουν «έδαφος υπό ισραηλινή κατοχή».
Την απόφαση Τραμπ, για αναγνώριση της προσάρτησης των συριακών Υψιπέδων του Γκολάν από το Ισραήλ, καταδίκασαν στη Σύνοδο Κορυφής στην Τύνιδα οι ηγέτες του Αραβικού Συνδέσμου. Εξέφρασαν την πρόθεσή τους να επιδιώξουν απόφαση στον ΟΗΕ, προκειμένου να καταδικαστεί η ενέργεια και να επιβεβαιωθεί «διεθνής συναίνεση» σε σχέση με την ισραηλινή κατοχή των Υψιπέδων του Γκολάν. Ζήτησαν επίσης ξανά την έναρξη ειρηνευτικών ισραηλινο-παλαιστινιακών διαπραγματεύσεων. Απέφυγαν ωστόσο αναφορές στις ενδοϊμπεριαλιστικές διαμάχες και συγκρούσεις στην περιοχή του Κόλπου με επίκεντρο την αιματοχυσία του λαού της Υεμένης από τη Σαουδική Αραβία και τους συμμάχους της, που έκλεισε πλέον τέσσερα χρόνια. Απέφυγαν επίσης οιαδήποτε αναφορά στην εδώ και τρία χρόνια κρίση στις σχέσεις του Κατάρ με τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Επιπλέον, δεν έκαναν ούτε νύξη για τις προσπάθειες των ΗΑΕ και του Ομάν να «ομαλοποιήσουν» τις σχέσεις με το Ισραήλ, σε μία περίοδο που οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις σφίγγουν ακόμη περισσότερο τη μέγκενη της κατοχής και της καταπίεσης σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.
Σε κάθε περίπτωση, η κίνηση αυτή των ΗΠΑ «κουμπώνει» με τα σχέδιά τους να προσπαθήσουν τη διαπραγμάτευση μιας «λύσης», προφανώς όχι ουσιαστικής, για το Παλαιστινιακό και την άρση της κρίσης στις σχέσεις του Κατάρ με την Αίγυπτο και τρεις μοναρχίες του Κόλπου (Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα). Σε περίπτωση που πετύχουν να «λυθούν» ή έστω «να κουκουλωθούν» αυτά τα δύο βασικά ζητήματα, θεωρούν πως μπορούν να ανοίξουν ακόμη περισσότερο το μέτωπο με το Ιράν.
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, ο δρόμος της αντίστασης και του αγώνα ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι μονόδρομος. Και για τον συριακό λαό, που διατράνωσε την αντίθεσή του στα σχέδια της κυβέρνησης Τραμπ για την αναγνώριση της αρπαγής των Υψιπέδων του Γκολάν, πραγματοποιώντας διαδηλώσεις στη Δαμασκό και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Και για τους Παλαιστίνιους, που εντείνουν τις κινητοποιήσεις κοντά στα σύνορα της Λωρίδας της Γάζας με το Ισραήλ, με αφορμή την πρώτη επέτειο από την έναρξη μαζικών διαδηλώσεων για τα δικαιώματα επιστροφής των Παλαιστίνιων προσφύγων.
