Ο κεντρικός ομιλητής ήταν ο Πρέσβης της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, Φαρίντ Φερνάντες
Το βράδυ της Παρασκευής, 10 Νοεμβρίου, ήταν αφιερωμένο στη Βενεζουέλα. Το Σήμα υποδέχτηκε με μία κατάμεστη αίθουσα τον πρέσβη της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, Φαρίντ Φερνάντες, ο οποίος έδωσε μια ζωντανή, εμπεριστατωμένη εικόνα για την κατάσταση της χώρας του, για την ιστορική διαδρομή της, για την περικύκλωσή της από τον διεθνή (και, κυριότατα αμερικανικό) ιμπεριαλισμό, για τις αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν και σήμερα επιχειρούνται στη Βενεζουέλα.
Εκ μέρους του Σήματος χαιρέτισε ο Γιάννης Αδριανός, ο οποίος, μετά από το καλωσόρισμα που απηύθυνε προς την αντιπροσωπεία της Βενεζουέλας, συντόνισε τη συζήτηση και τη σειρά των πολλών και διαφορετικών ερωτημάτων που τέθηκαν προς τον Φαρίντ Φερνάντες. Ο τελευταίος απάντησε σε ένα προς ένα τα ερωτήματα που του έγιναν, συγκεκριμένα.
Εκ μέρους της νεολαίας της Πορείας, χαιρετισμό απηύθυνε ο Σπύρος Κατσαφάδος, ο οποίος και πραγματοποίησε μια σύντομη τοποθέτηση για την αντίληψη της Πορείας πάνω στα βασικά προβλήματα που σήμερα καλείται να δώσει απαντήσεις η Βενεζουέλα, τοποθέτηση η οποία και παρατίθεται αυτούσια.
Το Σήμα ευχαριστεί θερμά τον Φαρίντ Φερνάντες και την αντιπροσωπεία της πρεσβείας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, για την μεστή ενδιαφέροντος βραδιά που πρόσφεραν στην κατάμεστη, για μία ακόμη φορά, αίθουσα εκδηλώσεων της Ισαύρων 29Γ.
Η τοποθέτηση εκ μέρους της Πορείας στην εκδήλωση για τη Βενεζουέλα
Η Βενεζουέλα των 25 εκατομμυρίων κατοίκων, η χώρα που γέννησε τον απελευθερωτή και οραματιστή Σιμόν Μπολιβάρ, κάτι αντίστοιχο του Ρήγα Φεραίου, βρίσκεται διαρκώς, ειδικά τα τελευταία χρόνια, στο στόχαστρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της προπαγάνδας του, είναι οπωσδήποτε άξια θαυμασμού, διερεύνησης και προσοχής, μα πάνω απ’ όλα άξια της στήριξης κάθε προοδευτικού και δημοκρατικού ανθρώπου.
Τα πετρέλαιά της στο δυτικό άκρο της, το υπέδαφός της και η γεωστρατηγική της θέση στην κεφαλή της Λατινικής Αμερικής δεν άφησαν ασυγκίνητο τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους εγχώριους ολιγάρχες λακέδες του. Άλλωστε πάντα οι ΗΠΑ θεωρούσαν την κεντρική και Λατινική Αμερική την πίσω αυλή τους και ειδικά μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, τα αιματηρά πραξικοπήματα που οργάνωσαν και λουτρά αίματος που διέπραξαν είναι πολλά και γνωστά (Γρενάδα, Κολομβία, Χιλή, Βενεζουέλα, Παναμάς κλπ.).
Οι απανωτές πολιτικές κρίσεις στη Βενεζουέλα που συνδυάζονται με τα σκαμπανεβάσματα των διεθνών τιμών του πετρελαίου είχαν πάντα στο παρασκήνιο το ρόλο και τις οδηγίες του γκανγκστερικού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Οι απανωτές πολιτικές κρίσεις στη Βενεζουέλα που συνδυάζονται με τα σκαμπανεβάσματα των διεθνών τιμών του πετρελαίου είχαν πάντα στο παρασκήνιο το ρόλο και τις οδηγίες του γκανγκστερικού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Οι απανωτές πολιτικές κρίσεις στη Βενεζουέλα που συνδυάζονται με τα σκαμπανεβάσματα των διεθνών τιμών του πετρελαίου είχαν πάντα στο παρασκήνιο το ρόλο και τις οδηγίες του γκανγκστερικού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Με την άνοδο του Ρηγκανοθατσερισμού στην πολιτική και την εκκωφαντική πτώση των καθεστώτων του παλινορθωμένου καπιταλισμού στη Ρωσία και τις υπόλοιπες ανατολικές χώρες, τα ανοιχτά στρατιωτικά πραξικοπήματα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, ωστόσο καθόλου δε μείωσαν την ανάγκη των ΗΠΑ να ελέγχουν απολύτως και να επιβάλλουν τα δικά τους στην περιοχή.
Άλλωστε στις απανωτές πολιτικές κρίσεις στη Βενεζουέλα, που σχετίζονται με τη διακύμανση της διεθνούς τιμής του πετρελαίου, είχαν πάντα ρόλο από το παρασκήνιο οι ΗΠΑ.
Η έλευση του 21ου αιώνα όμως επεφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη για τους γιάνκηδες ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ. Στην περιοχή που θεωρούν πίσω αυλή τους, οι εκλογές σε μια σειρά χώρες (Βενεζουέλα, Βολιβία, Ισημερινός, Αργεντινή) αναδεικνύουν κυβερνήσεις, οι οποίες αμφισβητούν την κυρίαρχη βορειοαμερικάνικη πολιτική. Η Λατινική Αμερική παραμένει πονοκέφαλος για τις ΗΠΑ και στην περίπτωση της Βενεζουέλας οδηγεί στο αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ούγκο Τσάβες.
Χωρίς να ταυτιζόμαστε με την Μπολιβαριανή διαδικασία ή επανάσταση, την αντιλαμβανόμαστε σαν μια προοδευτική, δημοκρατική και πατριωτική διακυβέρνηση σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Έχουμε τις δικές μας θέσεις για το ρόλο του κοινοβουλίου και τον αστικό πολυκομματισμό, το ρόλο των μαζών, τα λαϊκά συμβούλια, τις εθνικοποιήσεις, σε τελική ανάλυση για το πώς νικιέται ο ιμπεριαλισμός και οι λακέδες του σε κάθε χώρα. Ωστόσο παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις εκεί, θεωρώντας τες βασικό πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στο λαό και τον ιμπεριαλισμό.
Έχουμε την ιστορική πείρα και το επαναστατικό ένστικτο να καταλάβουμε ότι, η δεξιά αντιπολίτευση που βρίσκεται στους δρόμους κοιτάει στην Ουάσιγκτον και καθοδηγείται από αυτήν.
Έχουμε επίσης την πολιτική εκτίμηση, ότι μια μισοτελειωμένη διαδικασία δίνει τη χώρο και το χρόνο στη δεξιά αντιπολίτευση, διαρκώς να ανασυγκροτείται και με την ολόπλευρη στήριξη των ΗΠΑ, να επιτίθεται εκ νέου, προσπαθώντας να αποσταθεροποιήσει τη χώρα και να ανατρέψει την ιδιότυπη ισορροπία που υπάρχει προς όφελός της, έχοντας σαν πρότυπο τη Χιλή του 1973 και Αουγκούστο Πινοσέτ.
Εμείς από την ασφάλεια της απόστασης, θα μπορούσαμε με ευκολία να μιλήσουμε για την ολική εθνικοποίηση των βασικών τομέων της παραγωγής, την παράδοση όλης της γης στους ακτήμονες χωρίς αποζημιώσεις, το χτύπημα της φτώχειας και του αναλφαβητισμού, την εργώδη προσπάθεια για λαϊκές κατοικίες, την αποφασιστική συμβολή των λαϊκών επιτροπών και συμβουλίων, καθώς και την απαγόρευση της αντιδραστικής ξενόδουλης αντιπολίτευσης και των οργάνων της.
Δε μας χαρακτηρίζει όμως τέτοια αμετροέπεια, να κάνουμε εύκολες υποδείξεις από την ασφάλεια της απόστασης. Σε κάθε περίπτωση εκτιμούμε ότι το παλιό φθαρμένο αστικό κράτος δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για λαϊκό καλό.
Έχουμε όμως κάθε λόγο, να εκφράζουμε τη διεθνιστική και ταξική μας στήριξη στο λαό της Βενεζουέλας στη μάχη που δίνει ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εγχώρια αντίδραση.
Όπως έχουμε και κάθε λόγο να εκφράζουμε την πολιτική μας στήριξη σε όλες τις ενέργειες της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, που αντιπαλεύουν την υποταγή και την ευθυγράμμιση με τις πολιτικές και στρατιωτικές επιταγές των ΗΠΑ και Ε.Ε.
Από αυτήν την άποψη, η Βενεζουέλα είναι δίπλα μας και ο λαός της στην καρδιά μας.
