Συνάδελφε, συναδέλφισσα,
Καταρχάς σε καλωσορίζουμε στη νέα περίοδο που ξεκινάει, τη φοιτητική ζωή και την τριτοβάθμια εκπαίδευση! Μετά από μια χρονιά γεμάτη άγχος και συνεχή πίεση κατάφερες να υπερβείς αρκετά εμπόδια και να βρεθείς στο πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ. Γνώρισες όλες τις δυσκολίες της εισαγωγής σου σε αυτό: το απαιτητικό διάβασμα, την άχαρη αποστήθιση, αλλά και την οικονομική επιβάρυνση της οικογένειας σου, η οποία έκανε ό,τι μπορούσε για να σε στηρίξει σε αυτή την προσπάθειά σου. Και όλα αυτά, μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής (και) στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση: η κυβέρνηση έκλεινε το ένα σχολείο μετά το άλλο, ενώ νομοθετούσε νέες πανελλαδικές εξετάσεις σε όλες τις τάξεις του λυκείου, υψώνοντας ένα απαγορευτικό τείχος στην συνέχιση της μόρφωσης χιλιάδων μαθητών.
Ποια είναι η κατάσταση
Δυστυχώς, τα προβλήματα και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν λείπουν. Ήδη από την προηγούμενη ακαδημαϊκή χρονιά το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι δρομολογεί διαγραφές δεκάδων χιλιάδων φοιτητών ισχυριζόμενο πως «πιάνουν χώρο και κοστίζουν», ενώ γνωρίζει πολύ καλά πως το μόνο «κόστος» τους είναι ...μια κόλλα χαρτί για κάθε εξεταστική, καθώς δεν έχουν κανένα άλλο φοιτητικό δικαίωμα. Μάλιστα, η κίνηση αυτή έρχεται ύστερα από το καταστροφικό Σχέδιο «Αθηνά», το οποίο σφράγισε δεκάδες τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, στοιβάζοντας φοιτητές σε όσα ιδρύματα έμειναν σε λειτουργία. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται, με νέες διαρροές στον τύπο πως επίκειται νέος γύρος λουκέτων σε ΑΕΙ- ΤΕΙ! Το Υπουργείο επιμένει πως η πολιτική αυτή εφαρμόζεται ακριβώς για την εύρυθμη λειτουργία των τεχνολογικών και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Ποια είναι η αλήθεια;
Το υπουργείο Παιδείας και συνολικά η κυβέρνηση, πάντα υπό τις εντολές των ξένων «προστατών» της, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, υλοποιεί την πιο βάρβαρη πολιτική απέναντι σε δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών. Όλοι οι οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες κατρακυλάνε μέρα με τη μέρα. Τα λαϊκά στρώματα βυθίζονται στην φτώχεια και την ανέχεια. Οι νέοι βρίσκονται στο κέντρο του κυκλώνα. Η ανεργία στις νεανικές ηλικίες έχει ξεπεράσει το 60% στέλνοντας το πιο μορφωμένο, παραγωγικό και ελπιδοφόρο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στον δρόμο της μετανάστευσης. Για τους «τυχερούς» που θα μείνουν στη χώρα, επιφυλάσσεται το δυσοίωνο μέλλον της φθηνής, ανασφάλιστης έως και απλήρωτης εργασίας χωρίς δικαιώματα και ελευθερίες. Η πολιτική αυτή το προηγούμενο διάστημα συνάντησε σε όλο της το εύρος έντονες αντιστάσεις! Η κυβέρνηση από την πλευρά της εξαπέλυσε την προπαγάνδα της, τα ΜΑΤ, και τις αστυνομικές απαγορεύσεις, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως η αντιλαϊκή πολιτική πάει χέρι-χέρι με την καταστολή και τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις.
Πώς θα την αλλάξουμε
Προφανώς, τίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται τυχαία, ούτε βέβαια οι εφαρμοστές αυτής της πολιτικής είναι «ερασιτέχνες» και κάνουν λάθη τα οποία κάποιοι άλλοι ικανότεροι θα διορθώσουν. Ο μόνος τρόπος για να μπει φραγμός στην αντιεκπαιδευτική και αντικοινωνική πολιτική είναι οι συλλογικοί, οργανωμένοι αγώνες των φοιτητών. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν να έχουν συμβολή με τις αποφάσεις τους οι φοιτητικοί σύλλογοι. Οι φοιτητικοί σύλλογοι αποτελούν συνδικαλιστικά όργανα των φοιτητών. Στην γενική συνέλευση κάθε συλλόγου ο φοιτητής μπορεί (και οφείλει να μπορεί) να εκφέρει ελεύθερα γνώμη, και να έχει συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων σε ένα συλλογικό επίπεδο. Οι φοιτητικοί σύλλογοι πέρα από τις γενικές τους συνελεύσεις έχουν εκλεγμένα σε ετήσια βάση όργανα, τα Διοικητικά Συμβούλια.
Ο αγωνιστικός προσανατολισμός των φοιτητικών διεκδικήσεων, η αντιγραφειοκρατική ενεργοποίηση των συλλογικών λειτουργιών και οργάνων, η ενότητα του φοιτητικού κόσμου προβάλει σήμερα ως ζητούμενο.
Τι λένε οι άλλες δυνάμεις
Παρά την οφθαλμοφανή αναγκαιότητα της συλλογικής αντίστασης του φοιτητικού κινήματος απέναντι σε όλα αυτά που ετοιμάζουν σε βάρος μας η κυβέρνηση και η τρόικα, ορισμένες φοιτητικές παρατάξεις δραστηριοποιούνται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι η βασικότερη από αυτές!
Η ΔΑΠ δρα στον φοιτητικό χώρο 30 και πλέον χρόνια. Είναι η φοιτητική παράταξη που αποτελεί το μακρύ χέρι της κυβερνητικής πολιτικής στα πανεπιστήμια και στις σχολές. Όλη της η δράση υπηρετεί την εφαρμογή όλων των αντιεκπαιδευτικών νομοθετημάτων, τα οποία σχεδόν πάντα οικειοποιείται σαν δικές της προτάσεις.
Από κοντά και η φοιτητική παράταξη της ΠΑΣΠ, η οποία συναγωνίζεται με τον πολιτικό της φορέα και κυβερνητικό στήριγμα, το ΠΑΣΟΚ, για την πρώτη θέση στο βάθρο της πολιτικής και οργανωτικής διάλυσης. Μπροστά σε μεγάλα ταξικά χτυπήματα σε βάρος του φοιτητικού κόσμου, όπως είναι οι διαγραφές δεκάδων χιλιάδων φοιτητών, η ΠΑΣΠ παραμένει προκλητικά σιωπηρή.
Υπάρχουν όμως και εκείνες οι δυνάμεις οι οποίες, ενώ διακηρυκτικά διατείνονται πως παλεύουν για την διασφάλιση και την διεύρυνση των φοιτητικών δικαιωμάτων, στην πράξη τα υπονομεύουν.
Στην κατεύθυνση αυτή λειτουργεί το ΜΑΣ (φοιτητές του ΚΚΕ), το οποίο, όταν δεν παραπέμπει τη λύση όλων των προβλημάτων στην θολή μελλοντική «λαϊκή εξουσία», κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του προκειμένου να αποδυναμώσει την μαζικοποιημένη αντίσταση των φοιτητών, να διαιρέσει τον φοιτητικό κόσμο, να διασπάσει τους φοιτητικούς συλλόγους και τη φοιτητική ενότητα!
Η «αντιπολιτευόμενη» ΑΡΕΝ (φοιτητές του ΣΥΡΙΖΑ) επιχειρεί να αξιοποιήσει την εκλογική άνοδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία τα τάζει όλα σε όλους: από τη μία αύξηση των μισθών, μείωση της ανεργίας και γενική ευημερία των πολιτών και από την άλλη τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και του προγράμματος «εξυγίανσης» της ελληνική οικονομίας, τα επικοινωνιακά παρατσούκλια δηλαδή της ήδη εφαρμοζόμενης πολιτικής. Οι δηλώσεις Τσίπρα για την παραμονή της χώρας στο ΝΑΤΟ και τα σχετικά πρόσφατα "χειροκροτήματα" στην πολιτική Ομπάμα καταδεικνύουν για μια ακόμη φορά τι είδους «αριστερή» διακυβέρνηση μας ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Παρόμοια λογική ακολουθεί η ΕΑΑΚ, η οποία, στα πρότυπα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, από τη μία προτείνει μια σειρά προτάσεις διαχείρισης της υπάρχουσας κατάστασης (αντί τη συνολική ανατροπή της), και από την άλλη καταφεύγει σε δήθεν αγωνιστικές πρακτικές. Αυτές όχι μόνο δεν βοηθούν τους φοιτητές να οργανωθούν, και να ενεργοποιηθούν αγωνιστικά, αλλά, αντίθετα, τους παρακάμπτουν, τους βάζουν στην άκρη, τους κρατούν μακριά από τις συλλογικές διεκδικήσεις και αγώνες.
Γιατί παλεύει η Πορεία
Η αριστερή φοιτητική παράταξη Πορεία δραστηριοποιείται σε ΑΕΙ-ΤΕΙ καταθέτοντας τη συμβολή της στην κατεύθυνση της αγωνιστικής ενότητας των φοιτητών, εκφράζοντας την επιτακτική αναγκαιότητα για αφύπνιση των φοιτητικών και σπουδαστικών αντιστάσεων απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική.
Θεωρεί πως η λύση για όλα όσα μας ετοιμάζουν δεν είναι η αναμονή, η μοιρολατρία και η απάθεια, ούτε η πρακτική αναχώρηση από τους αγώνες με «υπερεπαναστατική» φρασεολογία και θεαματικές «δράσεις», αλλά η υπομονετική προσπάθεια για την οργάνωση ενός αγωνιστικού, μαζικού, ενωτικού, ανυποχώρητου φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος που θα βάλει φραγμό σε αυτή τη λαίλαπα! Μόνο μια τέτοια προοπτική για το φοιτητικό και εκπαιδευτικό κίνημα, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία, μπορεί να αποτελέσει έναν ελπιδοφόρο δρόμο!
Το προσεχές διάστημα το υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει δεκάδες χιλιάδες διαγραφές συναδέλφων μας και κλεισίματα σχολών μέσα στις οποίες σπουδάζουμε! Αναγνωρίζοντας σε αυτά την αιχμή της τωρινής αντιεκπαιδευτικής, αντικοινωνικής επίθεσης, να δώσουμε την δική μας απάντηση!
