Απόφαση της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
Το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η κλιμάκωση των πολεμικών συγκρούσεων στην Ουκρανία και η ασίγαστη πάλη των λαών για Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό
1.Οκτώ μήνες από τη στρατιωτική εισβολή του ρωσικού ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία, την κατάκτηση ουκρανικών εδαφών και την προσάρτησή τους στη Ρωσία, ο πόλεμος κλιμακώνεται διαρκώς με το ρίξιμο νέων δυνάμεων στις μάχες που επιστράτευσε ο Πούτιν και την εμπλοκή της Λευκορωσίας στον πόλεμο, με την οργανωμένη και καθοδηγημένη από τους Αμερικανούς αντεπίθεση των Ουκρανών για την ανακατάληψη εδαφών και την ανατίναξη των αγωγών Nord Stream στη Βαλτική θάλασσα και τη γέφυρα Κερτς στην Κριμαία και τη μεταφορά νέων νατοϊκών στρατευμάτων σε όλη τη δυτική συνοριογραμμή της Ρωσίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια καταστροφική για την Ουκρανία και το λαό της σύγκρουση, που απειλεί να πυροδοτήσει έναν ευρύτερο πόλεμο, ενώ όλο και επανέρχονται οι απειλές για πυρηνικά πλήγματα.
Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, ΕΕ ακροβολίζονται σε μια άγρια διαμάχη ενίσχυσης της παγκόσμιας επιρροής τους. Ένας επιθετικός παροξυσμός επικρατεί σε διεθνές επίπεδο, ιδιαίτερα στην Ευρώπη και την Ασία, όπως πιστοποιεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και η κρίση που ξέσπασε το καλοκαίρι στην Ταϊβάν, με αφορμή την επίσκεψη Πελόζι, που απείλησε με ανάφλεξη όλη την περιοχή. Η τρομερή κλιμάκωση των εξοπλισμών, οι νέες στρατιωτικές συνεργασίες που αποφασίζονται, οι γιγαντιαίες στρατιωτικές ασκήσεις των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε κάθε γωνιά του πλανήτη αποτελούν προετοιμασίες για πόλεμο. Μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση δημιουργείται για τους λαούς όλου του κόσμου. Στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται το ξαναμοίρασμα των αγορών και των ζωνών επιρροής, η καταλήστευση του πλούτου της μεγάλης πλειοψηφίας των χωρών και των λαών, η εξαπόλυση κατακτητικών πολέμων και η κατάπνιξη του αγώνα των λαών για την εθνική και κοινωνική τους απελευθέρωση.
Η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία έδωσαν το έναυσμα για να αναπτυχθεί στο έπακρο ο αμερικανικός επιθετισμός. Η προοπτική απώλειας της ηγεμονικής του θέσης στην παγκόσμια σκηνή κάνει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό πιο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό, πηγή πολέμου και επίθεσης. Ο χρόνος είναι αδυσώπητος και τα επιτελεία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού γνωρίζουν ότι δουλεύει αναπότρεπτα σε βάρος τους και υπέρ των ανταγωνιστών τους. Αυτό τους υπαγορεύει να δράσουν άμεσα, ακραία επιθετικά και σε παγκόσμια κλίμακα. Έτσι αποφάσισαν να εγκαταστήσουν νέες νατοϊκές δυνάμεις μάχης με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες σε Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σλοβακία και ετοιμάζονται να εντάξουν στο ΝΑΤΟ τη Φιλανδία και τη Σουηδία, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς το μεγαλύτερο μέρος των αεροναυτικών τους δυνάμεων στη ζώνη Ασίας-Ειρηνικού για την αντιμετώπιση της Κίνας και την εξαπόλυση πολεμικών απειλών ενάντια στη Β. Κορέα. Οι ΗΠΑ δημιουργούν, με κάθε τρόπο, συνθήκες ώστε ο πόλεμος στην Ουκρανία να παρατείνεται, για να προκαλεί τη μεγαλύτερη δυνατή φθορά και αποδυνάμωση -οικονομική, πολιτική, στρατιωτική- στη Ρωσία και να κρατά γονατισμένη την ΕΕ, ιδιαίτερα τη Γερμανία, παραδομένες στους αμερικανικούς σχεδιασμούς και σε ρήξη με τη Ρωσία.
Έτσι η Ρωσία, που επανέκαμψε στην ιμπεριαλιστική αρένα αξιώνοντας ρόλο ισχυρής παγκόσμιας δύναμης, πρέπει να εξουδετερωθεί. Η ραγδαία αναπτυσσόμενη Κίνα στοχοποιείται, σαν ο μεγάλος στρατηγικός αντίπαλος και ανταγωνιστής, η δεύτερη ιμπεριαλιστική χώρα στον πλανήτη που διαθέτει τη γενική δύναμη για να διεκδικήσει την παγκόσμια κυριαρχία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και το αντιρωσικό μέτωπο χρησιμοποιούνται για να δημιουργηθούν όροι και συνθήκες που θα αποτρέψουν τις μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και ανατροπές που κυοφορούνται σε παγκόσμια κλίμακα. Σε ένα πλαίσιο όπου, παρά τις αποστάσεις που κρατά η Κίνα από τη Ρωσία, οι σχέσεις τους γίνονται όλο και πιο στενές, διαμορφώνεται σταδιακά ένας άλλος, μεγαλύτερος κόσμος, που αμφισβητεί έμπρακτα την κυριαρχία των ΗΠΑ και της Δύσης. Τόσο στα πλαίσια του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης όσο και στην ομάδα των BRICS, η Κίνα και η Ρωσία όχι μόνο προωθούν την οικονομική και πολιτική συνεργασία των χωρών που συμμετέχουν, αλλά έχουν θέσει και το ζήτημα της στενής συνεργασίας τους και στον στρατιωτικό τομέα.
2.Ο οικονομικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει η Δύση στη Ρωσία διευρύνεται με αλλεπάλληλα πακέτα κυρώσεων. Κρίσιμο ζήτημα σε αυτό τον οικονομικό πόλεμο αποτελεί η ενεργειακή αντιπαράθεση. Η βίαιη απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο, πετρέλαιο και άνθρακα οδήγησε στην εκτόξευση των τιμών και σε δεινή θέση τις ευρωπαϊκές οικονομίες, που πληρώνουν πανάκριβα το υγροποιημένο φυσικό αέριο στα αμερικάνικα μονοπώλια.
Αν οι τιμές του φυσικού αερίου παραμείνουν στα σημερινά αστρονομικά επίπεδα τότε η ευρωπαϊκή οικονομία θα υποστεί καταστροφικό πλήγμα σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας απέναντι στις οικονομίες των άλλων μεγάλων καπιταλιστικών κέντρων, αφού οι τιμές αυτές είναι 2 με 3 φορές υψηλότερες απ’ ό,τι στην Κίνα και στις ΗΠΑ, και 20 φορές πάνω από τα «φυσιολογικά» επίπεδα πριν την κρίση. Η ΕΕ βρίσκεται σε μια παραλυτική κατάσταση, εγκλωβισμένη σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Στη βάση αυτή, σοβαρές αντιθέσεις αναπτύσσονται ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ και ανάμεσα στις ίδιες τις ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα τώρα που αποφάσισε η γερμανική κυβέρνηση να επιδοτήσει με 200 δισεκατομμύρια ευρώ την οικονομία της και να αρνηθεί την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, κουρελιάζοντας την περιβόητη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» και τις συνθήκες ανταγωνισμού ανάμεσα στα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Ενώ αρχικά φάνηκε να ενισχύονται οι δεσμοί ΗΠΑ-ΕΕ και να περιορίζονται οι μεταξύ τους αντιθέσεις, τώρα όλο και πιο ευδιάκριτα διαγράφεται μια διαφοροποίηση στη στάση των βασικών χωρών της ΕΕ. Ταυτόχρονα προχωρούν, ιδιαίτερα η Γερμανία, σε ένα τεράστιο πρόγραμμα στρατιωτικών εξοπλισμών. Οι συνέπειες από αυτή τη νέα πορεία μιλιταρισμού δεν θα σημάνουν μόνο μια στυγνότερη οικονομική αφαίμαξη των ευρωπαϊκών λαών για να χρηματοδοτηθούν οι γιγαντιαίοι εξοπλισμοί. Θα σημάνουν και παραπέρα ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αναμφίβολα ενίσχυση των πολεμοκάπηλων χαρακτηριστικών της ΕΕ.
3.Πριν κοπάσει η οικονομική κρίση που ξέσπασε στην περίοδο της πανδημίας και των παρατεταμένων λοκντάουν το 2020-21, τώρα κι ένα χρόνο ξεκίνησε και κλιμακώνεται διαρκώς μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, ένα οικονομικό τσουνάμι που έρχεται να σαρώσει με μεγαλύτερη καταστροφική ορμή από το 2008 και να πλήξει την εργατική τάξη και τους λαούς όλου του κόσμου.
Οι διεθνείς καπιταλιστικοί οργανισμοί αναφέρονται σε όλο και μεγαλύτερη επιβράδυνση της ανάπτυξης στις χώρες της ΕΕ (ο ΟΟΣΑ προβλέπει για τη Γερμανία μείωση του ΑΕΠ της το 2023), σε όλο και μεγαλύτερη εκτίναξη του ανεξέλεγκτου πλέον πληθωρισμού, σε όλο και υψηλότερη ανεργία. Το ευρώ και η στερλίνα καταρρέουν έναντι του δολαρίου. Με μεγάλη βιαιότητα ξέσπασε η οικονομική και νομισματική κρίση στη Μ. Βρετανία, που μετασχηματίστηκε σε πολιτική κρίση, οδηγώντας σε πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα το βρετανικό ιμπεριαλισμό. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, 46 τρισ. δολάρια σε οικονομικό πλούτο από μετοχές και ομόλογα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα έχουν εξαφανιστεί, ένα ποσό που ισοδυναμεί με το μισό περίπου του παγκόσμιου ΑΕΠ. Στην περίοδο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 2008 και της κατάρρευσης της Λίμαν Μπράδερς, το αντίστοιχο ποσό που χάθηκε ήταν 7 τρισ. δολάρια. Επί πλέον νέα κρίση χρέους απειλεί να σαρώσει τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, όπως Ελλάδα, Ιταλία, που έχουν τεράστιο ύψος χρέους αναλογικά με το ΑΕΠ τους. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά κραχ.
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση πήρε μεγαλύτερες διστάσεις και οξύνθηκε από την εξαπόλυση του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, με τις πρωτοφανείς οικονομικές κυρώσεις που επέβαλε η Δύση, την εκτόξευση των τιμών στην ενέργεια και τα βασικά προϊόντα διατροφής, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό υπόβαθρο που ταρακουνά ήδη την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Το ξεπέρασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης περνά μέσα από μεγάλες καταστροφές των παραγωγικών δυνάμεων και την εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών μαζών, μέσα από σκληρούς οικονομικούς ανταγωνισμούς και ανακατατάξεις στη δύναμη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που σπρώχνουν και βρίσκουν ήδη διέξοδο στον πόλεμο και το μακέλεμα των λαών.
4.Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες των τελευταίων εξελίξεων είναι ήδη δραματικές για όλη την ανθρωπότητα. Δεν καταστρέφονται μόνο οι εμπόλεμες χώρες. Δεν αιματοκυλούνται μόνο οι λαοί τους. Δεν είναι μόνο τα τεράστια κύματα της προσφυγιάς που δεν λένε να κοπάσουν, αλλά αντίθετα δυναμώνουν. Είναι και οι δραματικές συνθήκες φτωχοποίησης και υποσιτισμού που απλώνονται πλέον σε όλο τον πλανήτη, σε όλες τις χώρες, ανεπτυγμένες και μη. Είναι ο ακραίος αυταρχισμός, η ανοιχτή αντιλαϊκή βία, τα νέα σώματα καταστολής «έκτακτης ανάγκης» στη «δημοκρατική» ΕΕ, είναι τα αντιμεταναστευτικά, ξενοφοβικά και ρατσιστικά μέτρα στην Ευρώπη, που φουντώνουν την ακροδεξιά και το φασισμό σε μια σειρά χώρες, με τελευταίες τη Σουηδία και την Ιταλία, όπου με τη στήριξη ισχυρών κύκλων της ευρωπαϊκής οικονομικής ολιγαρχίας γίνονται πλέον οι βασικοί ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων.
Οι λαοί βομβαρδίζονται καθημερινά από τρομοκρατικές «προειδοποιήσεις» των αστικών επιτελείων όχι μόνο για τον «μαύρο χειμώνα» που έρχεται, αλλά και για τους επόμενους «5 με 10 φρικτούς χειμώνες»! Σπέρνουν τον πανικό και τρομοκρατούν. Για να εκφοβίσουν και να παραλύσουν τους λαούς, για να καταπνίξουν τις επερχόμενες αναπόφευκτες κοινωνικές εκρήξεις μπροστά στην άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση. Η λαϊκή οργή, που απλώνεται παντού, μετασχηματίζεται ήδη σε μαζικές λαϊκές αντιδράσεις, σε μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, σε όλο τον κόσμο. Είναι ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να φρενάρει την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την φιλοπόλεμη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα που εκδηλώνονται στην πιο άγρια μορφή κατά τα μεταπολεμικά χρόνια. Όταν κλιμακώνονται οι στρατιωτικές συγκρούσεις και οι απειλές για γενίκευση του πολέμου, πρέπει να θέσουμε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της αντιπολεμικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Να σταθούμε στο πλευρό των λαών που γίνονται θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Ο λαός μας πρέπει να δυναμώσει τον αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό του αγώνα, να απαιτήσει να σταματήσει κάθε εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανονατοϊκά επιθετικά σχέδια και κάθε στρατιωτική αποστολή όπλων στα ανδρείκελα της Ουκρανίας. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα του ουκρανικού λαού ενάντια στους ρώσους και αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους λακέδες τους, για την απαλλαγή από την ξενική υποδούλωση, για την υπεράσπιση της εδαφικής κυριαρχίας και ακεραιότητας της χώρας του, ενάντια σε νέους διαμελισμούς και προσαρτήσεις, για το διώξιμο των ρωσικών στρατευμάτων κατοχής, για να μην μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για την ειρήνη, τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό.
Η Άγκυρα κλιμακώνει τους εκβιασμούς και τις πολεμικές απειλές
5.Το τελευταίο διάστημα, η τουρκική ολιγαρχία δεν αναφέρεται μόνο σε γκρίζες ζώνες, δεν περιορίζεται σε παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα νησιά. Το σχέδιο για τη δημιουργία της «Μεγάλης Τουρκίας», της λεγόμενης «Γαλάζιας Πατρίδας», υλοποιείται βαθμιαία με κλιμάκωση μιας εμπρηστικής, πολεμικής ρητορικής και διευρυνόμενες επιθετικές κινήσεις απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Η κατάσταση είναι εκρηκτική. Εμφανίζοντας την Ελλάδα σαν επιτιθέμενη και την Τουρκία σαν αμυνόμενη, αμφισβητεί ανοιχτά την ελληνική κυριαρχία σε νησιά όπως η Λήμνος, η Σαμοθράκη, η Χίος, η Μυτιλήνη, η Σάμος, η Ικαρία και τα Δωδεκάνησα, απαιτώντας την «αποστρατιωτικοποίησή τους. Και απειλεί με ναυτικό αποκλεισμό τους, ακόμη και με εισβολή και μια νέα μικρασιατική καταστροφή.
Σε εφαρμογή του τουρκο-λιβυκού Μνημονίου του 2019 και επιχειρώντας να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα, υπέγραψε νέα συμφωνία συνεργασίας με την προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην επίμαχη περιοχή, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο παραβίασης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων νότια της Κρήτης. Επίσης, διακηρύσσει την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου και ετοιμάζεται να ενισχύσει τη στρατιωτική παρουσία της στα κατεχόμενα εδάφη, που απειλεί να τα προσαρτήσει στην Τουρκία.
Εκμεταλλεύεται τον πόλεμο στην Ουκρανία και τα ανοιχτά μέτωπα στην ευρύτερη περιοχή για να προβάλει ένα ρόλο ισχυρής περιφερειακής δύναμης και αναβαθμισμένης διεθνούς παρουσίας, κρίσιμης γεωπολιτικής σημασίας για τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία, την Κίνα, διεκδικώντας εκτός της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ και την ένταξή της στον Οργανισμό της Σαγκάης.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η κυβέρνηση της ΝΔ μιλάει για «επίδειξη ψυχραιμίας», «συνετή στάση» και προσήλωση στο «διεθνές δίκαιο» και ακολουθεί την πάγια πολιτική του κατευνασμού και του ενδοτισμού στον επιθετικό γείτονα, δείχνοντας το Διεθνές δικαστήριο της Χάγης και εναποθέτοντας τη «διευθέτηση» της ελληνοτουρκικής κρίσης στους αμερικανονατοϊκούς και ευρωπαίους συμμάχους της.
Ταυτόχρονα, έχοντας μετατρέψει τη χώρα μας σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο, με την Αλεξανδρούπολη σε ρόλο κομβικής σημασίας για τους επιθετικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ σε βάρος της Ρωσίας που επιπλέον παρακάμπτει και μειώνει τη γεωστρατηγική σημασία των Στενών του Βοσπόρου, λειτουργεί και σαν αμερικανικός μοχλός πιέσεων και εκβιασμών απέναντι στην Τουρκία ώστε αυτή να ευθυγραμμιστεί με τα δυτικά συμφέροντα και πολιτική. Με υπέρογκους εξοπλισμούς, επικαλούμενη την «αμυντική θωράκιση» της χώρας και κομπάζοντας πως αποκτά τάχα υπεροπλία στο Αιγαίο απέναντι στην Τουρκία, στην πραγματικότητα, υπηρετεί τους επιθετικούς αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη.
Οι εθνικιστικές πολιτικές και οι τεράστιοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί που συσσωρεύονται και στις δυο πλευρές του Αιγαίου αποσκοπούν στη δημιουργία κλίματος εχθρότητας ανάμεσα στους δυο λαούς. Οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από τον ανταγωνισμό των κυρίαρχων τάξεων, από τον αντιδραστικό εθνικισμό και σοβινισμό.
Καταδικάζουμε κάθε παραβίαση ή πολεμική απειλή σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και κάθε αλλαγή των συνόρων των δύο χωρών, υπερασπίζοντας την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας σε περίπτωση επίθεσης από την πλευρά της Τουρκίας και καταγγέλλοντας κάθε τυχοδιωκτική επίθεση που μπορεί να εκδηλωθεί από την πλευρά της Ελλάδας σε βάρος της κυριαρχίας της Τουρκίας.
Β. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η κυβερνητική πολιτική σαρώνει με πρωτοφανή βιαιότητα το λαϊκό εισόδημα, τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας
6.Η φτώχεια, η ακρίβεια και οι κίνδυνοι των πολεμικών εμπλοκών απλώνουν τη σκιά τους πάνω σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Από το 2010 και μετά, οι μνημονιακές πολιτικές που επιβλήθηκαν στο όνομα της αντιμετώπισης του χρέους και σηματοδότησαν μια νέα φάση ακόμα πιο ασφυκτικής εξάρτησης, με τους εκατοντάδες αντιλαϊκούς νόμους και διατάγματα, διαμόρφωσαν ζοφερές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Με τη συνεχή συμπίεση των μισθών και των συντάξεων, την επιτάχυνση του ξεπουλήματος στρατηγικών υποδομών, καθώς και τη συνεχή υποβάθμιση, διάλυση και ιδιωτικοποίηση των ζωτικής σημασίας τομέων της δημόσιας υγείας, παιδείας, πρόνοιας, ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια βυθίζεται σε πρωτόγνωρες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.
Σε αυτή τη κατάσταση ήρθαν να προστεθούν οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, που περνά σε νέα ανεξέλεγκτη φάση ύφεσης, αδυσώπητων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων. Στο έδαφός τους, η ακρίβεια και η φτώχεια -που μαστίζουν την Ευρώπη- στην Ελλάδα της εξάρτησης και της υποτέλειας παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις. Σε αυτές τις συνθήκες, οι υποτελείς στρατιωτικές συμφωνίες που υπογράφει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα νατοϊκά εξοπλιστικά προγράμματα με τα οποία φορτώνει τον ελληνικό λαό εγκυμονούν όλο και μεγαλύτερους κινδύνους. Πίσω από τα ιδεολογήματα της «σωστής πλευράς της ιστορίας» και της ιμπεριαλιστικής «προστασίας» βρίσκεται η πολιτική που ναρκοθετεί ανεπίστροφα το μέλλον του λαού και του τόπου.
Ο πληθωρισμός σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε όλα τα βασικά είδη κατανάλωσης. Ειδικά στον τομέα της ενέργειας και των τιμολογίων της ΔΕΗ, οι εγκληματικές για τη χώρα πολιτικές της «απελευθέρωσης της ενέργειας» και της «πράσινης μετάβασης» -που επιβλήθηκαν από την ΕΕ και υπηρετήθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις- αποδεικνύονται ολέθριες, καθώς ενισχύουν την ασφυκτική πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα της ΕΕ και των ΗΠΑ και πολλαπλασιάζουν τις συνέπειες των επιλογών και των ανταγωνισμών τους. Η αποπληρωμή των τιμολογίων του ρεύματος μετατρέπεται σε Γολγοθά για τον ελληνικό λαό.
Ο Μητσοτάκης, που ως πρωθυπουργός βαρύνεται με την ολοκλήρωση του εγκλήματος της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και την ολέθρια όπως αποδείχθηκε επίσπευση της απολιγνιτοποίησης, επιχειρεί με επιδοτήσεις και voucher να αποπροσανατολίσει και να διαχειριστεί την κοινωνική οργή. Από το βήμα της ΔΕΘ μοίρασε παροχές και επιδόματα. Οι εκλογές είναι κοντά και τα «φιλοδωρήματα» και οι υποσχέσεις στο λαό αναπόφευκτα. Πολύ περισσότερο όταν η ακρίβεια και ο πληθωρισμός ξεσπούν με μανία πάνω στην εξουθενωμένη ελληνική κοινωνία και η λαϊκή δυσφορία και αγανάκτηση παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις. Και όταν, επίσης, το ενδεχόμενο μιας εκλογικής νίκης που θα εξασφαλίζει την πολυπόθητη αυτοδυναμία της ΝΔ γίνεται όλο και πιο χλωμό. Οι εξαγγελίες για τη «στήριξη της κοινωνίας», όπως αυτές που έγιναν στη ΔΕΘ, στην πραγματικότητα αποτελούν ψίχουλα που εξανεμίζονται την ίδια στιγμή που εκφέρονται. Οι περίφημες επιδοτήσεις του ρεύματος από τον κρατικό προϋπολογισμό -δηλαδή από τη φορολογία του ίδιου του λαού- δεν είναι τίποτε άλλο από την επιδότηση της αισχροκέρδειας των «επενδυτών» της ενέργειας σε βάρος του ελληνικού λαού. Με τον ίδιο τρόπο, με κουπόνια και voucher προσπαθεί η κυβέρνηση -επιδοτώντας τελικά πάντα το μεγάλο κεφάλαιο- να εκτονώσει τις λαϊκές αντιδράσεις για την ακρίβεια, διατηρώντας πάντα καθηλωμένους τους μισθούς. Σε κάθε περίπτωση, όποιοι και αν είναι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί, οι συνέπειες της φτώχειας και της ακρίβειας δεν γίνεται να αμβλυνθούν με τέτοια τεχνάσματα και αναπόδραστα η έκφραση αυτής της αγανάκτησης θα εκδηλωθεί.
Οι εξελίξεις στο μέτωπο της δημόσιας υγείας είναι αποκαλυπτικές των πολιτικών στόχων που υπηρέτησε εδώ και τρία χρόνια η κυβέρνηση. Τα μέτρα της καταστολής, των lock down, της υποχρεωτικότητας και του διχασμού, που αποτέλεσαν κεντρικές πολιτικές επιλογές το προηγούμενο διάστημα και που εύλογα προκάλεσαν οργή, εγκαταλείπονται και στη θέση τους φαίνεται προς το παρόν να επιλέγεται η πολιτική της πιο «ήπιας» αντιμετώπισης. Αν και τα φασιστικής έμπνευσης πρόστιμα στους άνω των 60, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργείου καταργούνται, δεν υπάρχει ακόμα σαφής απόφαση για τη λήξη των αναστολών εργασίας και άλλων διχαστικών μέτρων.
Σε κάθε περίπτωση, εκτός από τα ολέθρια αποτελέσματα στο ίδιο το μέτωπο της πανδημίας, αυτό που μένει για τον ελληνικό λαό τρία χρόνια μετά από την επιβολή αυτής της πολιτικής είναι το χτύπημα -στα όρια της διάλυσης- του ΕΣΥ, η κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων και η παραπέρα ιδιωτικοποίηση του χώρου της υγείας. Και ή απώλεια αυτών των δημόσιων δομών, που παρά τις ελλείψεις τους υπήρχαν πριν από τρία χρόνια, αποτελεί μια νέα πολύ αρνητική εξέλιξη για τον ελληνικό λαό, αφού θα αποσπά βίαια πόρους από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, μάλιστα σε μια περίοδο σαρωτικής ακρίβειας.
Η Δημόσια Εκπαίδευση δέχεται απανωτά χτυπήματα από την κυβερνητική πολιτική. Η αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών, η διαβόητη Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, η «Τράπεζα Θεμάτων» και πλήθος άλλων αντιεκπαιδευτικών μέτρων που επιβλήθηκαν τα τρία τελευταία χρόνια, αποσαθρώνουν το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο, ενισχύουν ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς και προωθούν τη μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση της ΝΔ επέβαλε αυτή την πολιτική αντιμετωπίζοντας το εκπαιδευτικό κίνημα με τον αυταρχισμό, την καταστολή και την ποινικοποίηση των αγώνων του, ενεργοποιώντας τις διατάξεις του αντισυνδικαλιστικού νόμου «Χατζηδάκη».
Το σκάνδαλο των υποκλοπών που ξέσπασε τον Αύγουστο και το οποίο αρχικά έφερε σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, οδηγήθηκε σε πλήρη συγκάλυψη, κάτω από τον συντριπτικό έλεγχο των ΜΜΕ που έχει επιβάλει η ΝΔ. Αυτό σε τίποτα δεν αναιρεί τη σημασία και τη σοβαρότητά του. Αντίθετα η κυνική ομολογία ενός κράτους ότι πραγματοποίησε 16.000 παρακολουθήσεις σε ένα έτος, δεν μπορεί παρά να αποτελεί πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού. Πρόκειται για ένα πολυπλόκαμο κρατικό και παρακρατικό δίκτυο και μηχανισμό στα χέρια της κυβέρνησης, με τα πιο σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα, εντός και εκτός της Ελλάδας, που παρακολουθεί, «φακελώνει» και παίρνει μέτρα εξόντωσης και καταστολής των αντιπάλων της. Είναι βέβαιο ότι κύριος διαχρονικά στόχος αυτών των παρακολουθήσεων δεν αποτελούν τόσο κόμματα και δυνάμεις που αφορούν τις ενδοαστικές διαμάχες, αλλά το κίνημα, οι οργανώσεις και οι αγωνιστές του. Γι’ αυτό, η αποκάλυψη και η καταγγελία των αντιδραστικών αυτών μεθοδεύσεων και η περιφρούρηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών αναδεικνύεται σε ένα από τα ζητήματα πρώτης γραμμής για το λαϊκό κίνημα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ εδώ και τρία χρόνια επιχειρεί μια πρωτοφανή μεταπολιτευτικά καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών κατακτήσεων, επιδιώκοντας την επιβολή ενός αντιδραστικού πλαισίου. Είναι εκατοντάδες τα αντιδημοκρατικά μέτρα και οι νόμοι που έχει επιβάλει το τελευταίο διάστημα. Η αστυνομοκρατία, η καταστολή και το χτύπημα των κινητοποιήσεων είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ η προσπάθεια επιβολής της νομοθετημένης πανεπιστημιακής αστυνομίας με ακατάσχετη βία, συναντά τη σοβαρή αντίσταση του φοιτητικού κινήματος. Τρία χρόνια τώρα έχει στηθεί μια βιομηχανία επιχειρήσεων καταστολής και κήρυξη κάθε απεργίας ή στάσης σωματείου ως παράνομης. Αρχικά με πρόσχημα την πανδημία και μετά με τις διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη, είναι φανερή η πρόθεση φίμωσης κάθε συνδικαλιστικής έκφρασης και καταστολής των αγώνων. Τα όσα συνέβησαν με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, όπου ενάμιση χρόνο τώρα κάθε απόπειρα συνδικαλιστικής έκφρασης ποινικοποιείται, αλλά και η δίωξη του ΔΣ της ΣΤΑΣΥ για την προκήρυξη στάσης εργασίας είναι χαρακτηριστικά.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση εφαρμόζει μια απάνθρωπη αντιμεταναστευτική πολιτική, υψώνει σιδερόφρακτα τείχη στη στεριά και συνεχίζει αδιάλειπτα τις εγκληματικές επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο με τη συνενοχή και τις πλάτες της ΦΡΟΝΤΕΧ, καθώς και ανάλογου τύπου επαναπροωθήσεις των συνοριοφυλάκων στον Έβρο. Οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Ερντογάν επιδίδονται σε αλληλοκατηγορίες απανθρωπιάς για το ποιος εξανδραποδίζει τους πρόσφυγες και ευθύνεται για τις καθημερινές τραγωδίες στο Αιγαίο.
Δυο χρόνια μετά την καταδίκη της φασιστικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» έχουμε την αναζωπύρωση της τρομοκρατικής δράσης διαφόρων φασιστικών ομάδων. Κήρυκες του αντικομμουνισμού, του αντιδραστικού εθνικισμού και του ρατσισμού συνεχίζουν να επιδίδονται σε επιθέσεις και τραμπουκισμούς. Η αντιφασιστική κινητοποίηση των λαϊκών μαζών για την πολιτική απομόνωση και την αχρήστευση των σχεδίων τους πρέπει να δυναμώσει και να συνδυαστεί με την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και τις αντιδραστικές, αντικομμουνιστικές θεωρίες των «δυο άκρων» που θρέφουν το φασισμό.
7.Η περίοδος που διανύουμε είναι προεκλογική. Η ΝΔ αλλά και οι άλλοι επίδοξοι διαχειριστές τής κυβερνητικής εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να ορθώσουν ψεύτικα διλήμματα μπροστά στο λαό, να εκβιάσουν και αποσπάσουν την ψήφο του. Επιχειρούν να σκορπίσουν αυταπάτες και να παραπλανήσουν για τις πραγματικές προθέσεις τους, για να κρύψουν τη μεγάλη αλήθεια. Πως συμπλέουν και ταυτίζονται σε όλα τα μεγάλα και ουσιαστικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας, υπηρέτησε την πολιτική των μνημονίων, υπονόμευσε και χτύπησε τα εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες, συμφιλίωσε πλατιά λαϊκά στρώματα με την αστική ιδεολογία και τις αξίες του συντηρητικού χώρου, απογείωσε την πολιτική της υποτέλειας σε ΗΠΑ και ΕΕ. Σαν αξιωματική αντιπολίτευση, ουσιαστικά συναινεί και στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν το λαό και τον τόπο. Στην εσωτερική πολιτική, την υγειονομική και οικονομική κρίση, τα εργασιακά και εκπαιδευτικά ζητήματα, την εξωτερική πολιτική, τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ελληνοτουρκική κρίση και την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, τα εξοπλιστικά προγράμματα οι διαφοροποιήσεις που προβάλλει είναι χωρίς σημασία και υποκριτικές. Οι δημαγωγικές αντιπολιτευτικές του διακηρύξεις πάντα συνοδεύονται από τη στάση «υπεύθυνης πολιτικής δύναμης», επιδιώκοντας να προβάλλεται σαν αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική λύση, για να δημιουργήσει συνθήκες αντιμετώπισης επανόδου του στην κυβερνητική εξουσία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και το ΜέΡΑ25 -που δημιουργήθηκε στα απόνερα της ολοκληρωτικής ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική πολιτική- αποτελούν κόμματα που αναπαράγουν και υπηρετούν την πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Μαζί με τη ΝΔ αποτελούν τους στυλοβάτες του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος εξουσίας. Το κύριο στοιχείο είναι η ταύτισή τους σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν το λαό και τη χώρα μας. Και οι αντιπολιτευτικοί τόνοι καταγγελίας αποτελούν το αναγκαίο προκάλυμμα.
Όλα αυτά τα χρόνια και το ΚΚΕ, που υποκλίθηκε στην πολιτική των lock down, των περιορισμών και των απαγορεύσεων, πρόσφερε με τη στάση της προσαρμογής και της συμμόρφωσης την ανοχή του στην κυβερνητική πολιτική. Σε όλες τις κρίσιμες αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την ανάσχεση αυτής της πολιτικής, όχι απλά δεν έκανε κανένα μαζικό κάλεσμα, αλλά υπονόμευσε κάθε τέτοια προσπάθεια, αναπαράγοντας την άποψη ότι οι μαζικές συγκεντρώσεις αποτελούν υγειονομική βόμβα. Η συμβιβαστική και υπονομευτική γραμμή του εκδηλώθηκε σταθερά και παντού, από το φοιτητικό και εκπαιδευτικό κίνημα μέχρι τους απεργιακούς αγώνες εργαζομένων, τις αναστολές στους υγειονομικούς και τα αγροτικά μπλόκα. Ούτε στην ΑΔΕΔΥ, ούτε στο ΕΚΑ ή σε Εργατικά Κέντρα και ομοσπονδίες που έχει τον απόλυτο έλεγχο πρότεινε από τον Ιούνη του 2021 απεργία, παρά τους καθημερινούς όρκους στην ανάγκη του πανεργατικού, πανελλαδικού απεργιακού μετώπου.
Ταυτόχρονα η πολιτική του ΚΚΕ αφήνει στο απυρόβλητο την κυβερνητική πολιτική της υποτέλειας, έχοντας θάψει το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, η οποία δυνάμωσε ακόμα περισσότερο με τις νέες «αμυντικές» συμφωνίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Η γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι στην πραγματικότητα μια γραμμή άσφαιρη που δεν αντιπροσωπεύει καμιά απειλή για τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.
Στο συνδικαλιστικό κίνημα παρά τις διαφορετικές αφετηρίες, τις διαφορετικές προθέσεις και διακηρύξεις, οι παρατάξεις όλων αυτών των κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ-ΠΑΜΕ), που αποτελούν και τις βασικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, συγκλίνουν σταθερά 3 χρόνια τώρα στην ίδια κατεύθυνση. Και η κοινή πρόταση, που καταθέτουν εδώ και τρία χρόνια όλες αυτές οι δυνάμεις, είναι επί της ουσίας η γραμμή της αδράνειας και της συνθηκολόγησης. Την ίδια στην πραγματικότητα «αγωνιστική πρόταση» είχαν απέναντι στην πολιτική της φίμωσης και των απαγορεύσεων, ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη όλο αυτό το διάστημα που χτυπιέται το εργατικό κίνημα, αλλά και τώρα με τον λαό να αγκομαχεί κάτω από την πολιτική της ακρίβειας και της φτώχειας, όλοι μαζί ομονόησαν στην κήρυξη δίμηνης αφωνίας των συνδικάτων με τον ορισμό μιας 24ωρης απεργίας στις 9 Νοέμβρη.
Οι δυνάμεις αυτές δεν έχουν καμία πίστη στη δύναμη των λαϊκών αγώνων και δεν μπορούν να δώσουν καμιά προοπτική στο κίνημα. Αυτό που σταθερά έκαναν και κάνουν είναι να προβάλλουν τη «λύση» του εκλογικού παραβάν. Ειδικά σε αυτήν την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που διανύουμε, έχουν υποτάξει όλη την πολιτική τους στις επερχόμενες κάλπες, καλλιεργώντας επικίνδυνες εκλογικές και ρεφορμιστικές αυταπάτες. Αυταπάτες που το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να έχουν είναι η καλλιέργεια αδράνειας και εφησυχασμού για ένα πολύ κρίσιμο διάστημα πριν τις εκλογές και η απογοήτευση μετά από αυτές. Για αυτό και η πολιτική τους δεν μπορεί παρά να αποτελεί ανάχωμα στην ανάπτυξη των αγώνων και να μετατρέπεται έτσι σε δεκανίκι της κυρίαρχης κυβερνητικής πολιτικής.
Παλλαϊκός αγώνας για να ανατραπεί η πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, των στερήσεων και της εμπλοκής στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών
8.Παρά τον άθλιο ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και την υπονομευτική πολιτική της ΑΔΕΔΥ και των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων, το προηγούμενο διάστημα, πραγματοποιήθηκαν μέσα από τα συνδικάτα και τους συλλόγους δεκάδες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ιδιαίτερα της φοιτητικής νεολαίας, των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών, άλλων εργαζομένων, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων, σε όλη την Ελλάδα, ενάντια στις κυβερνητικές απαγορεύσεις και την εκτεταμένη καταστολή, στέλνοντας αισιόδοξα μηνύματα. Ενώ σημειώθηκαν και σημαντικές νίκες των εργαζομένων (e-food, COSCO, εκπαιδευτικοί). Ελπιδοφόρο μήνυμα στέλνει επίσης ο ανυποχώρητος αγώνας των εργατών της «Μαλαματίνας» που μπήκε στον τρίτο μήνα απεργίας, κόντρα στις τρομοκρατικές απολύσεις απεργών και τις κατασταλτικές επιθέσεις της κυβέρνησης.
Τα μέλη του Μ-Λ ΚΚΕ και της Πορείας, με πίστη στη δύναμη του λαϊκού αγώνα, συμβάλλουν σταθερά στην υπόθεση της αγωνιστικής ανασύνταξης του κινήματος, στους μαζικούς χώρους που παρεμβαίνουν. Κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και σε διαρκή πάλη με τη γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής, με τις υπονομευτικές εκλογικές και ρεφορμιστικές αυταπάτες που σκορπούν οι δυνάμεις της ψευτοαριστεράς.
Για το Μ-Λ ΚΚΕ ένας δρόμος υπάρχει, αυτός της παλλαϊκής-πανεργατικής αντίστασης και πάλης για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής που σαρώνει το λαϊκό εισόδημα, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, για να σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο, σε αναπόσπαστη σύνδεση με τους γενικότερους στόχους πάλης για την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το διώξιμο των αμερικάνικων βάσεων και το γκρέμισμα της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσει το Μ-Λ ΚΚΕ την πάλη του στα πλαίσια του μαζικού κινήματος και ταυτόχρονα θα αναπτύξει την ανεξάρτητη, αυτοτελή πολιτική του δράση με την πανελλαδική κινητοποίηση των δυνάμεών του, φέρνοντας παράλληλα στο επίκεντρο της δουλειάς του τα οργανωτικά καθήκοντα, αυτά της κομματικής οικοδόμησης που συζητήθηκαν πλατιά στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του περασμένου Μάη. Με στόχο την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του Μ-Λ ΚΚΕ
Η ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
Οκτώβρης 2022
