Απόφαση της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
- Για τη διεθνή και εσωτερική πολιτική κατάσταση, τα πολιτικά και οργανωτικά καθήκοντα της επόμενης περιόδου
- Παλλαϊκή – πανεργατική αντίσταση και πάλη
Το τελευταίο διήμερο του Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε πανελλαδική κομματική Σύσκεψη του Μ-Λ ΚΚΕ και συζήτησε πάνω στην πολιτική κατάσταση-διεθνή, περιφερειακή και εσωτερική- καθορίζοντας τα πολιτικά και οργανωτικά καθήκοντα της επόμενης περιόδου με βάση την εισήγηση της ΚΕ. Συζήτησε επίσης πάνω στα σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα (καταιγισμός αντιλαϊκών μέτρων, με αιχμή το αντεργατικό τερατούργημα, καθεστώς απαγορεύσεων, άγριας αστυνομικής τρομοκρατίας και καταστολής) και έκανε τον απολογισμό της δράσης του κόμματος. Ταυτόχρονα, έθεσε στο επίκεντρο της κομματικής δουλειάς τα οργανωτικά ζητήματα, αυτά που αφορούν την κομματική οικοδόμηση, την ενίσχυση των δεσμών του κόμματος με τους συναγωνιστές και ευρύτερα τους εργαζόμενους, που εκ των πραγμάτων δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται λόγω της πανδημίας. Τα συμπεράσματα και οι κατευθύνσεις της Σύσκεψης, τα πολιτικά και οργανωτικά καθήκοντα που έθεσε και η απόφαση που πήρε περιέχονται στην Απόφαση της ΚΕ που δημοσιεύεται σήμερα.
Οι εργασίες της Σύσκεψης ολοκληρώθηκαν με επιτυχία, μέσα σε κλίμα αγωνιστικής αισιοδοξίας και πίστης για τη δυνατότητα εκπλήρωσης των πολιτικών και οργανωτικών στόχων και την προώθηση των γενικότερων σκοπών του Μ-Λ ΚΚΕ.
Απόφαση της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
Α. Διεθνής κατάσταση
1. Οι παγκόσμιες εξελίξεις χαρακτηρίζονται από τον άγριο ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τη διαπάλη τους για την αναδιανομή των παγκόσμιων αγορών και των ζωνών επιρροής με βάση τους νέους συσχετισμούς δυνάμεων που διαμορφώνονται. Πολύμορφες διεργασίες, διαιρέσεις και ανακατατάξεις συντελούνται ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ενώ τείνουν να διαμορφωθούν νέα μέτωπα και συμμαχίες, μια διαδικασία που εκ των πραγμάτων θα δυναμώσει τους παράγοντες του πολέμου, ανεξάρτητα αν θα υπάρχουν σ’ όλη αυτή την περίοδο και φάσεις «ειρηνικής» συνεννόησης, συνδιαλλαγής και παζαρεμάτων μεταξύ τους.
Η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ, τον περασμένο Γενάρη, δεν έφερε καμιά αλλαγή στη γενική επιθετική πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για την εξασφάλιση της πρωτοκαθεδρίας του στο ιμπεριαλιστικό τραπέζι. Οι πολυδάπανοι και μακρόχρονοι κατακτητικοί πόλεμοι στις χώρες της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, που τελικά τους έχασε κάτω από τη γενναία αντίσταση των λαών, σε συνδυασμό με τη βαθιά και παρατεταμένη οικονομική κρίση που ξέσπασε στο εσωτερικό του και την ταχεία ισχυροποίηση των ανταγωνιστών του στο διάστημα αυτό, υπέσκαψαν και εξασθένησαν την παγκόσμια ηγεμονική του θέση. Βέβαια όσο λάθος είναι η τοποθέτηση πως οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι η αδιαμφισβήτητη υπερδύναμη που παραμένει αδιατάρακτη η μονοκρατορία της, άλλο τόσο ή και μεγαλύτερο λάθος είναι η εκτίμηση πως οι ΗΠΑ ξέπεσαν σε δεύτερη θέση, «αποσύρονται» και βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ηττήθηκε από τους λαούς στα μέτωπα του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Συρίας, αλλά εξακολουθεί να παραμένει η πιο ισχυρή ιμπεριαλιστική δύναμη και ιεραρχεί σαν βασικό στρατηγικό του στόχο την αντιμετώπιση της Κίνας, επειδή όπως αποφαίνονται τα επιτελεία του, «η άνοδος της Κίνας μετατοπίζει ριζικά την ισορροπία ισχύος».
Η ραγδαία άνοδος της Κίνας προκαλεί μεγάλες ανακατατάξεις στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα και η προοπτική να εκθρονίσει τα επόμενα χρόνια τις ΗΠΑ από την κορυφή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την αμερικάνικη ηγεσία. Γι’ αυτό οι ΗΠΑ κηρύσσουν, φανερά και απροσχημάτιστα, τον οικονομικό και πολιτικό πόλεμο ενάντια στην Κίνα Η πρόσφατη Συμφωνία ανάμεσα στις ΗΠΑ – Αυστραλία – Μ. Βρετανία, η επονομαζόμενη AUKUS, έρχεται να επιβεβαιώσει το στρατηγικό προσανατολισμό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού προς το νέο επίκεντρο του πλανήτη που εστιάζει στην Ασία – Ειρηνικό πλέον, να κλιμακώσει μια γενική γεωπολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα για την παγκόσμια ηγεμονία, να τροφοδοτήσει μια νέα κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών, επιταχύνοντας τις παγκόσμιες εξελίξεις και τη διαμόρφωση διεθνών μετώπων και συμμαχιών που συσπειρώνονται γύρω από το δίπολο ΗΠΑ-Κίνα. Στην κατεύθυνση αυτή, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της συμμαχίας AUKUS, έγινε συνάντηση στην Ουάσιγκτον της ηγεσίας των ΗΠΑ με τους ηγέτες της Ιαπωνίας, της Ινδίας και της Αυστραλίας, που συγκροτούν ένα άλλο συμμαχικό σχήμα, την Quad (τετράδα), με σαφή και ομολογημένο σκοπό τη συσπείρωση των δυνάμεων τους με στόχο την Κίνα.
2. Η ηγεσία του κινέζικου ιμπεριαλισμού, χωρίς να υποχωρεί από τις θέσεις της, συνεχίζει μια πολιτική «χαμηλών τόνων», επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο, διαβλέποντας πως ο χρόνος δουλεύει αναπότρεπτα σε βάρος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και υπέρ των ανταγωνιστών του. Ταυτόχρονα, συγκροτεί τις δυνάμεις και τις συμμαχίες της στην περιοχή της Ευρασίας μέσα από μια σειρά οικονομικά και πολιτικά σχήματα, με βασικό τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), που αποκτά και χαρακτηριστικά οργανισμού Ασφάλειας. Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση για την AUKUS, συνήλθε η σύνοδος κορυφής του SCO που αποφάσισε μάλιστα τη διεύρυνσή του με το Ιράν, αγνοώντας τις αμερικάνικες απειλές και τις κυρώσεις που έχει επιβάλει σε αυτή τη χώρα. Ο Οργανισμός αυτός ιδρύθηκε πριν 20 χρόνια, το 2001, με πυρήνα την Κίνα και τη Ρωσία και σήμερα αριθμεί 9 χώρες (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Πακιστάν, Καζακστάν, Κιργισία, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Ιράν). Η συνολική έκταση των χωρών του Οργανισμού καταλαμβάνει το 23% της συνολικής χερσαίας μάζας του πλανήτη και ο πληθυσμός τους το 45% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι βασικές δυνάμεις του Οργανισμού είναι η Κίνα και η Ρωσία, τις οποίες η επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ωθεί σε όλο και πιο στενή συνεργασία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτή προχωρεί αδιατάρακτα.
Η Ρωσία επανέρχεται, με νέους όρους και δυνατότητες, στην κεντρική ιμπεριαλιστική σκηνή, προκαλώντας την όξυνση του αμερικανορωσικού ανταγωνισμού που εκδηλώνεται κατά μήκος όλων των δυτικών συνόρων της, από τις Βαλτικές χώρες έως τη Λευκορωσία, την Ουκρανία και τα Βαλκάνια, όπου εγκαθίστανται αμερικανονατοϊκές στρατιωτικές δυνάμεις και πραγματοποιούνται πολεμικές ασκήσεις, προκαλώντας αντίστοιχες ρωσικές στρατιωτικές κινήσεις.
3. Μια σοβαρή «παράπλευρη απώλεια» της Συμμαχίας AUKUS ήταν το πλήγμα που δέχτηκε η Γαλλία, όχι μόνο επειδή ακυρώθηκε ένα τεράστιο συμβόλαιο δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για την πολεμική της βιομηχανία, αλλά και επειδή αγνοήθηκε από τις ΗΠΑ ο γεωπολιτικός της ρόλος στην περιοχή Ασίας – Ειρηνικού, όπου διαθέτει αποικιοκρατικές κτήσεις και θεωρεί ότι πρέπει να υπολογίζεται ο διεθνής ρόλος της και πάντως να μην αντιμετωπίζεται με τον σκαιό τρόπο που αντιμετωπίστηκε από τους Αγγλοσάξονες. Στη βάση της αρχικής οργισμένης αντίδρασης της Γαλλίας, για «πισώπλατη μαχαιριά», αλλά και της παλιότερης δήλωσης του Μακρόν για «εγκεφαλικά νεκρό ΝΑΤΟ», άνοιξε ξανά η συζήτηση στα ευρωπαϊκά επιτελεία για τις ρωγμές που μπορεί να γίνουν ρήγματα στο ΝΑΤΟ και για το κατά πόσο ο «ανεξάρτητος ευρωστρατός» -που παραμένει ένα φάντασμα κάποιες δεκαετίες- μπορεί να αποκτήσει μια ορισμένη υπόσταση στο μέλλον. Ίσως είναι η πρώτη φορά που οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές θα ασχοληθούν σοβαρά με το ζήτημα της «κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας», ένα ζήτημα το οποίο μέχρι σήμερα και πάνω από 70 χρόνια -ήθελαν δεν ήθελαν- το είχαν εκχωρήσει στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές. Και μπορεί κάτι τέτοιο να τεθεί σήμερα, γιατί φαίνεται πως δεν μπορούν πλέον οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές να συνεχίζουν απρόσκοπτα να βασίζονται στους αμερικανούς συμμάχους τους που μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της αντιπαράθεσής τους στον Ινδο-Ειρηνικό, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα δύο τεράστια στρατιωτικο-πολιτικά μέτωπα, ένα στην Ασία με την Κίνα και ένα στην Ευρώπη με την Ρωσία. Έτσι, το όποιο κενό μπορεί να προκύψει από την πλευρά των Αμερικανών στην Ευρώπη, στα πλαίσια της «Δυτικής Συμμαχίας», θα κληθούν να το αναπληρώσουν οι Ευρωπαίοι, βασικά οι Γάλλοι στο στρατιωτικό επίπεδο. Ένα πρώτο δείγμα μιας τέτοιας εξέλιξης είναι η στρατιωτική Συμφωνία υποτέλειας για την Ελλάδα, που υπέγραψε πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη Γαλλία.
Αναζητώντας διέξοδο από την οικονομική κρίση και τα λοκντάουν στην κλιμάκωση των επιθέσεων εναντίον των λαών, ο καπιταλισμός φανερώνει το άγριο πρόσωπό του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Οι κυρίαρχες κλίκες του μονοπωλιακού κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις τους συνεχίζουν να επιβάλλουν σαρωτικά αντεργατικά μέτρα, προωθώντας ριζικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, κατεδαφίζοντας όλες τις μεταπολεμικές εργατικές κατακτήσεις και επιφέροντας ραγδαία επιδείνωση των όρων διαβίωσης εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων, εκτοξεύοντας στα ύψη τις τιμές της ενέργειας και όλων των ειδών πρώτης ανάγκης. Με πρόσχημα την πανδημία, θωρακίζουν την αντιδραστική πολιτική κυριαρχία τους με τον ακρωτηριασμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων, τα κατασταλτικά μέτρα για την κατάπνιξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων και τα σιδερόφρακτα τείχη που υψώνουν για τη βίαιη αναχαίτιση των προσφύγων.
4. Οι λαοί, παρά τα μεγάλα εμπόδια που υψώνονται μπροστά τους, αντιστέκονται στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, στα αντεργατικά και αντιδημοκρατικά μέτρα των εκμεταλλευτριών τάξεων. Αργά μα σταθερά μέσα από την πείρα τους, μέσα από την καταστροφική μανία του καπιταλισμού, τα εγκλήματα και τους πολέμους των ιμπεριαλιστών, οι λαοί αφυπνίζονται και ορθώνουν το ανάστημά τους. Σε όλο τον κόσμο σημειώνεται μια όλο και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση και ενεργοποίηση των λαϊκών μαζών. Από την καρδιά του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, όπου πριν ενάμιση χρόνο, ύστερα από τη στυγερή δολοφονία του Τζόρτζ Φλόιντ ξέσπασε μια πρωτοφανής λαϊκή εξέγερση με τη συμμετοχή εκατομμυρίων εργαζομένων, μέχρι τα εκατοντάδες εκατομμύρια των εργαζομένων στις Ινδίες που κατεβαίνουν σε μαχητικές απεργίες, αναπτύσσεται ο αγώνας των λαών ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την ιμπεριαλιστική καταπίεση, ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό και τον αντιδραστικό εθνικισμό. Σημαντικοί αγώνες αναπτύχθηκαν επίσης σε πολλές χώρες στη Λατινική Αμερική, την Ασία και την Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γαλλία, όπου τα τελευταία χρόνια ο γαλλικός λαός αντιτάχθηκε σθεναρά και ανυποχώρητα για την ανατροπή των αντιδραστικών-αντεργατικών μέτρων, κόντρα στις τρομοκρατικές κατασταλτικές επιθέσεις της κυβέρνησης Μακρόν.
Σίγουρα, από γενική άποψη, οι αγώνες της εργατικής τάξης και των καταπιεζόμενων εθνών και λαών συναντούν μεγάλα προβλήματα και δυσκολίες, εξελίσσονται κάτω από δυσμενείς συνθήκες και βρίσκονται σε αναντιστοιχία με το μέγεθος της επίθεσης των αντιδραστικών δυνάμεων, λόγω της υποχώρησης του κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος και του αρνητικού συσχετισμού που έχει διαμορφωθεί. Όμως, στα είκοσι χρόνια κατακτητικών πολέμων στη Μέση Ανατολή, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός όχι μόνο δεν βγήκε νικητής, αλλά αντίθετα -όπως έδειξε η έκβαση του πολέμου στο Αφγανιστάν, τη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη- τα ερείσματα και οι δυνάμεις του στην περιοχή δέχθηκαν ισχυρά πλήγματα, από τη μακρόχρονη και γενναία αντίσταση των λαών.
Όταν κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, οι πολεμικές απειλές και οι στρατιωτικές επεμβάσεις, πρέπει να θέσουμε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της αντιπολεμικής – αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Να ξεσκεπάσουμε την ιμπεριαλιστική υποκρισία και να καταδείξουμε τους πραγματικούς σκοπούς των πολέμων τους. Να σταθούμε στο πλευρό των λαών και των χωρών που γίνονται θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.
Β. Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων
5. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επηρεάζονται καθοριστικά από τα συμφέροντα και τις παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τον ανταγωνισμό τους για τον έλεγχο πάνω στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Β. Αφρική, που έχει προσλάβει οξύτερη μορφή λόγω της διαμάχης που ξέσπασε για την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου, τους αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου και τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών.
Το 2021 οι επιθετικές ενέργειες της Άγκυρας υποχώρησαν και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις από την επικίνδυνη όξυνση και τον κίνδυνο ανάφλεξης που βρέθηκαν το καλοκαίρι του 2020 πέρασαν σε μια φάση σχετικής ηρεμίας με την έναρξη των «διερευνητικών επαφών» και τις συνομιλίες των κυβερνητικών αξιωματούχων των δυο χωρών. Όμως η σχετική νηνεμία που επικράτησε τους προηγούμενους μήνες αποδείχτηκε μια προσωρινή ανάπαυλα, καθώς το τελευταίο διάστημα επανέρχεται ξανά η ένταση και οδηγούνται οι σχέσεις των δυο χωρών σε νέα όξυνση που απειλεί να πυροδοτήσει επικίνδυνες τυχοδιωκτικές περιπέτειες και πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή μας.
Με δεκάδες παραβιάσεις του εναέριου χώρου ακόμα και υπερπτήσεις οπλισμένων πολεμικών αεροπλάνων, η Άγκυρα αμφισβητεί ανοιχτά την κυριαρχία ελληνικών νησιών και απαιτεί τον αφοπλισμό τους. Προωθεί τη διχοτομική λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Καταπατά με τη στρατιωτική ισχύ τα θαλάσσια κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου. Πρόσφατο δείγμα εφαρμογής των τουρκικών θέσεων επί του «πεδίου», η εκδίωξη από τουρκική φρεγάτα του ερευνητικού πλοίου «Nautikal Geo» που επιχειρούσε έρευνες 10 μίλια ανατολικά της Κρήτης, αφού σύμφωνα με την Άγκυρα, 6 μίλια ανατολικά της Κρήτης υπάρχει η «γαλάζια πατρίδα» με βάση το τουρκολυβικό μνημόνιο. Το ίδιο συνέβη με το ερευνητικό πλοίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, που εκδιώχθηκε από τουρκικές φρεγάτες. Ταυτόχρονα, η Άγκυρα στέλνει δικό της ερευνητικό πλοίο στην περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου και απειλεί να στείλει γεωτρύπανα, όπως το καλοκαίρι του 2020, δημιουργώντας ένα σκηνικό επικίνδυνης έντασης και κρίσης.
Η άτυπη τριμερής συνάντηση υπό τον Γκουτιέρες στη Νέα Υόρκη με τη συμμετοχή των Αναστασιάδη και Τατάρ, προκειμένου να διερευνηθούν δυνατότητες επανέναρξης διαλόγου για το Κυπριακό, κατάληξε σε αδιέξοδο, διαιωνίζοντας την παρουσία των κατοχικών στρατευμάτων στο νησί και νομιμοποιώντας τις τουρκικές θέσεις για λύση δύο κρατών.
6. Η ελληνική ολιγαρχία και οι κυβερνήσεις της εναποθέτουν τη «διευθέτηση» της ελληνοτουρκικής κρίσης στην «υψηλή εποπτεία» και «προστασία» των αμερικανονατοϊκών συμμάχων τους. Με την επέκταση της «Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα για μια πενταετία, που θα ανανεώνεται αυτόματα, μετατρέπουν τη χώρα σε μια απέραντη στρατιωτική βάση-ορμητήριο, όπως επιβεβαιώνει η παράδοση στους αμερικανονατοϊκούς όλων των υποδομών, των αεροδρομίων, των λιμανιών που χρειάζονται για τους επιθετικούς σχεδιασμούς τους στην ευρύτερη περιοχή.
Εκτός από τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προστρέχει για «προστασία» και στη Γαλλία, πληρώνοντας βαρύ τίμημα σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς και χαλκεύοντας νέα πολιτικο-στρατιωτικά δεσμά με τις συμφωνίες υποτέλειας που υπέγραψε στο Παρίσι. Εκτός από τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει οι ντόπιες κυβερνήσεις με τις οποίες εμπλέκουν ενεργά τη χώρα μας στα επιθετικά σχέδια και τους πολέμους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, τώρα αναλαμβάνουν τις ίδιες δεσμεύσεις και απέναντι στο γαλλικό ιμπεριαλισμό, με βάση την τελευταία ελληνογαλλική συμφωνία, εμπλέκοντας τη χώρα μας στις στρατιωτικές, τυχοδιωκτικές εκστρατείες της Γαλλίας του Μακρόν στις χώρες της ζώνης του Σαχέλ στην Αφρική.
Στην πραγματικότητα, η χώρα μας αξιοποιείται σαν ένα πιόνι στα χέρια των ΗΠΑ και της Γαλλίας στη γεωστρατηγική σκακιέρα της περιοχής, για την άσκηση πιέσεων και εκβιασμών στην Άγκυρα, προκειμένου να μπει φρένο στην προσέγγισή της με τη Ρωσία και την Κίνα και να επανέλθει άνευ όρων στο νατοϊκό μαντρί. Αυτό το ρόλο, του αμερικανικού πιονιού ή «μεντεσέ» κατά τον Πάιατ, τον έχει αναλάβει πανηγυρίζοντας η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιστεύοντας ότι θα αναβαθμίσει τη θέση της και θα εξασφαλίσει ουσιαστικότερο ρόλο και μεγαλύτερο μερίδιο στην περιοχή για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.
Την ίδια ώρα και οι δυο κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας εντείνουν τις προετοιμασίες για πολεμικές περιπέτειες σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο. Αμερικανικοί Πάτριοτ και ρωσικοί S- 400, γαλλικές φρεγάτες και γερμανικά υποβρύχια, Drones και Ραφάλ συσσωρεύονται εκατέρωθεν απειλώντας και αφαιμάσσοντας τους δυο λαούς.
7. Η πολιτική ειρήνης και φιλίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία είναι η μόνη που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των δυο λαών, αλλά είναι αδύνατο να επιτευχθεί κάτω από τον έλεγχο και την κηδεμονία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και δεν μπορεί να έχει σχέση με τα παζάρια και την «τακτοποίηση» των διαφορών ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις της Τουρκίας και της Ελλάδας. Το βέβαιο είναι πως δεν υπάρχει ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα κάτω από την ιμπεριαλιστική ομπρέλα. Υπάρχει μόνο καταπάτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, διαρκής απειλή πολέμου και καταστροφή.
Οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από την ένταση και τον ανταγωνισμό των κυρίαρχων τάξεων, από τον αντιδραστικό εθνικισμό και σοβινισμό που δηλητηριάζει τις σχέσεις των δυο λαών. Η ελληνοτουρκική φιλία, όμως, δεν οικοδομείται με τον κατευνασμό και την υποχωρητικότητα απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό και, πολύ περισσότερο, με την πειθήνια υπακοή στα ιμπεριαλιστικά προστάγματα.
Καταδικάζουμε κάθε παραβίαση ή πολεμική απειλή σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και κάθε αλλαγή των συνόρων των δύο χωρών, υπερασπίζοντας την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας σε περίπτωση επίθεσης από την πλευρά της Τουρκίας και καταγγέλλοντας κάθε τυχοδιωκτική επίθεση που μπορεί να εκδηλωθεί από την πλευρά της Ελλάδας σε βάρος της κυριαρχίας της Τουρκίας.
Μόνο ο κοινός αγώνας των λαών Ελλάδας και Τουρκίας ενάντια στους κοινούς εχθρούς, τον ιμπεριαλισμό και τις ντόπιες ολιγαρχίες, ενάντια στην πολιτική της υποτέλειας και της υποταγής, ενάντια στη σοβινιστική και εθνικιστική υστερία των κυρίαρχων τάξεων, κόντρα στις αντιδραστικές συμμαχίες με τους Ισραηλινούς σιωνιστές και τους Αιγύπτιους πραξικοπηματίες, είναι σε θέση να οδηγήσει σε μία φιλειρηνική επίλυση των προβλημάτων, να συμβάλει στον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, για την απαλλαγή από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, για το διώξιμο των αμερικάνικων βάσεων, για την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Γ. Εσωτερική κατάσταση
8. Ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται σκληρά εδώ και 12 χρόνια. Με τα μνημόνια λεηλασίας και υποδούλωσης εδραιωμένα, η πανδημία έγινε εργαλείο νέων αντιδραστικών εξελίξεων στα χέρια της κυβέρνησης που επιδιώκει να συντρίψει όσες μεταπολιτευτικές οικονομικές, συνδικαλιστικές και δημοκρατικές κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος έχουν απομείνει από το μνημονιακό οδοστρωτήρα. Η κυβέρνηση φέρει την αποκλειστική ευθύνη για όσα έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν στο μέτωπο της Υγείας με τις εκατόμβες των νεκρών από τον κορονοϊό τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Στο διάστημα αυτό, η κυβέρνηση, έχοντας ακινητοποιήσει και εγκλωβίσει το λαό, με πρόσχημα την πανδημία, εξαπέλυσε μια καταιγιστική επίθεση και επέβαλε ένα σύνολο αντιδραστικών νομοθετικών ανατροπών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Ξεθεμελιώνει τη δημόσια Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, προχωρά σε νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, σε παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να επιβάλει ένα πρωτόγνωρο, μεταπολιτευτικά, καθεστώς πολιτικής αντίδρασης. Το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, η επιχείρηση επιβολής μιας χουντικού τύπου αστυνομοκρατίας, οι χουντονόμοι και οι απαγορεύσεις συγκεντρώσεων αποτελούν πάγιους πόθους των κυρίαρχων αντιδραστικών δυνάμεων για το πέρασμα σαρωτικών ανατροπών.
Στα δεκάδες αντεργατικά μέτρα που επιβλήθηκαν, με πρόσχημα και άλλοθι την πανδημία, προστέθηκε η ψήφιση το καλοκαίρι του αντεργατικού εκτρώματος που περιλαμβάνει σαρωτικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και τη συνδικαλιστική δράση, την κατάργηση του οκτάωρου και την αχρήστευση του όπλου της απεργίας, τον ασφυκτικότερο κρατικό έλεγχο των συνδικάτων και την υποχρεωτική εισαγωγή στη λειτουργία τους της δυνατότητας ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως συμμετοχής και ψηφοφορίας των μελών τους στις γενικές συνελεύσεις και στις αρχαιρεσίες για τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος με σκοπό την απονέκρωση των διαδικασιών του. Ανατροπές που επιχειρούν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας του εργατικού κινήματος έναν αιώνα πίσω, με ασύδοτη την καπιταλιστική εκμετάλλευση και δεμένο χειροπόδαρα το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ένας τερατώδης αντεργατικός νόμος που αποτελεί κυβερνητική δέσμευση και προϋπόθεση για την εκταμίευση των χρημάτων του «Ταμείου Ανάπτυξης». Και ακολούθησε ένας οργασμός κατάθεσης νομοσχεδίων στην ελληνική Βουλή, όλο το καλοκαίρι, για να επιταχυνθούν οι αντιλαϊκές ανατροπές. Σειρά πήρε η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, τα ασφαλιστικά δικαιώματα και η εκπαίδευση.
Η δραματική οικονομική και κοινωνική κατάσταση του λαού μας αποκαλύπτεται, σιγά-σιγά, με το «άνοιγμα» της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Είναι η αναπόδραστη συνέπεια της εγκληματικής κυβερνητικής πολιτικής στη διαχείριση της υγειονομικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι αυξήσεις στην ενέργεια και στα βασικά είδη καλπάζουν, το λαϊκό εισόδημα συρρικνώνεται, η ανεργία γιγαντώνεται, τα λουκέτα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων πολλαπλασιάζονται, τα «κόκκινα» δάνεια εκτοξεύονται, η απελευθέρωση των πλειστηριασμών απειλεί χιλιάδες λαϊκές κατοικίες και μικρές επιχειρήσεις. Πάνω από το ένα τρίτο της ελληνικής κοινωνίας ζει σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, τη στιγμή που τα προνόμια και τα κέρδη της ολιγαρχίας απογειώνονται.
9. Μετά από δέκα χρόνια σκληρής μνημονιακής επίθεσης, μετά από ενάμιση χρόνο τραγικών συνεπειών από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, μετά από ένα καλοκαίρι ανυπολόγιστων καταστροφών από τις πυρκαγιές, που τις διαδέχονται τώρα οι καταστροφικές πλημμύρες, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ανεξέλεγκτο κύμα εξωφρενικής ακρίβειας στην ενέργεια (ηλεκτρικό ρεύμα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) και σε είδη πρώτης ανάγκης που πλήττουν βαριά τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα, δίνοντας τη χαριστική βολή στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Είναι φανερό πως οι ολιγαρχίες του πλούτου σε όλο τον κόσμο, με τις μεγάλες αυξήσεις των τιμών, ρίχνουν τα «σπασμένα» της κατακόρυφης πτώσης της οικονομικής δραστηριότητας την περίοδο της πανδημίας στους λαούς, αποσκοπώντας να ανακτήσουν και με το παραπάνω τις όποιες απώλειες.
Παράλληλα, συνεχίζεται η λεηλασία των δημόσιων υποδομών. Μετά το ξεπούλημα της ΕΓΝΑΤΙΑΣ ΟΔΟΥ, ακολούθησε και το ξεπούλημα όλων των δημόσιων ενεργειακών υποδομών της χώρας, του ΔΕΔΔΗΕ, της ΔΕΠΑ και τώρα της ΔΕΗ, σε μια περίοδο μάλιστα ενεργειακής κρίσης διεθνώς με μεγάλες αυξήσεις στα ενεργειακά τιμολόγια. Ένα ξεπούλημα που θα έχει άμεσες και μακροπρόθεσμες δυσμενείς συνέπειες για το λαό και τον τόπο. Λιμάνια, αεροδρόμια, το νερό, δημόσιες στρατηγικές επιχειρήσεις, υποδομές, δρόμοι, η χώρα ολόκληρη έχει βγει στο σφυρί, έχει παραδοθεί στα ξένα και ντόπια μονοπωλιακά συμφέροντα. Η μνημονιακή λεηλασία συνεχίζεται αδιατάρακτα. Η κυβέρνηση ΝΔ συνεχίζει και ολοκληρώνει το επαίσχυντο έργο των προκατόχων της.
Στην εγκληματική και καταστροφική για τη λαϊκή πλειοψηφία διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που πολλαπλασιάζει τα κρούσματα και τους θανάτους, προστέθηκαν οι ολέθριοι χειρισμοί της στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών το καλοκαίρι. Η ανυπολόγιστη περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική καταστροφή που προκλήθηκε δεν οφείλεται στην «κλιματική κρίση», όπως υποστήριξε η κυβέρνηση για να αποσείσει τις ευθύνες της.
Οι ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν σε όλες τις αστικές κυβερνήσεις, που προηγήθηκαν, και πρωταρχικά στη σημερινή του περιβόητου «επιτελικού κράτους» που προκλητικά κόμπαζε «πως δεν μας βρήκε απροετοίμαστους η πυρκαγιά»! Αυτοί είναι οι διαχρονικοί υπεύθυνοι που αδιαφόρησαν και αδιαφορούν, εδώ και δεκαετίες, να πάρουν τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, για την προστασία της ζωής, της περιουσίας, της εργασίας των εργατολαϊκών στρωμάτων. Η καμένη γη, η καμένη λαϊκή περιουσία, οι καμένες δουλειές έρχονται να προστεθούν στους θανάτους από την πανδημία, τις απολύσεις, την εξοντωτική λιτότητα και εγκατάλειψη, τη μαζική ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τον εργασιακό μεσαίωνα και την καρατόμηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτή είναι η αμείλικτη πραγματικότητα.
Ενώ επικρατούν αυτές οι δραματικές συνθήκες για το λαό, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τη στήριξη των ξένων και ντόπιων κηδεμόνων της επιχειρεί να κατασκευάσει μια πλασματική πραγματικότητα επιτυχιών και επιδίδεται σε κομπασμούς και θριαμβολογίες για την «επανεκκίνηση της οικονομίας», για το σχέδιο «Ελλάδα 2.0», για τους «ιλιγγιώδεις» πόρους του «Ταμείου Ανάκαμψης», τα 60 δισ. που θα κατευθυνθούν βέβαια στα ταμεία των ξένων και ντόπιων μονοπωλίων και θα κληθεί να τα πληρώσει διπλά και τρίδιπλα ο λαός. Όλα αυτά δεν είναι παρά ένας εξωφρενικός εμπαιγμός του λαού, όπως και τα ψίχουλα που ανακοίνωσαν ότι θα δώσουν με τη μορφή επιδομάτων, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο, να καθυστερήσουν τη λαϊκή αφύπνιση και τους λαϊκούς αγώνες που αναπόφευκτα θα ξεσπάσουν. Στην πραγματικότητα όλες οι εξαγγελίες, όλα τα μέτρα βεβαιώνουν -για άλλη μια φορά- μεγαλύτερη ασυδοσία και κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο, φτώχεια και βούρδουλα για το λαό, ξεθεμελίωμα και ενταφιασμό όλων των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
10. Όσο και αν η κυβερνητική προπαγάνδα επιδιώκει να παραπλανήσει και να παραδοθούν τα κυβερνητικά εγκλήματα στη λήθη, τα ολέθρια αποτελέσματα της πολιτικής της πνίγουν τον ελληνικό λαό. Πίσω από τα κυβερνητικά χαμόγελα και την επίπλαστη αισιοδοξία τους, μια αλήθεια τροφοδοτεί και θα τροφοδοτεί με οργή την κοινωνία. Ο λαός, που βίωσε ένα από τα πιο σκληρά σε μέτρα και διάρκεια λοκντάουν παγκοσμίως, είναι αυτός που μετράει έναν από τους χειρότερους απολογισμούς παγκοσμίως. Και είναι χαρακτηριστικό ότι, κάθε μέρα που περνάει, η θέση της Ελλάδας στον πάτο αυτής της μαύρης λίστας όλο και επιδεινώνεται. Η αποκλειστική ευθύνη για όλα αυτά ανήκει στην κυβέρνηση και τις ακολουθούμενες από την ΕΕ πολιτικές. Στα πλαίσια αυτά η πολιτική της υποχρεωτικότητας των εμβολίων που κήρυξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει καμία σχέση με την προφύλαξη και διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Πρόκειται για μέτρο εξαναγκασμού, αυταρχισμού και επιβολής και αποτελεί άμεση συνέχεια όλων των αυταρχικών μέτρων που επέβαλε από την αρχή της πανδημίας. Έτσι, η κυβέρνηση έθεσε 6.500 χιλιάδες υγειονομικούς εκτός μάχης, δίνοντας την τελική σπρωξιά στο υπό κατάρρευση δημόσιο σύστημα υγείας. Και επιχειρεί να σκεπάσει, και μέσω της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, τις εγκληματικές ευθύνες της για την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας, για τα τεράστια κενά σε γιατρούς και προσωπικό, σε ΜΕΘ, σε φάρμακα, που αναπόσπαστα αποτελούν εργαλεία, μαζί με τα εμβόλια, για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Η πολιτική θέση που συμπυκνώνεται στο δίπτυχο «Ναι στα εμβόλια – Όχι στην υποχρεωτικότητα» αποτελεί τη μόνη τοποθέτηση που επιτρέπει τη σύνδεση με το μαζικό κίνημα με προοδευτικά αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά, που πρέπει να καταγγείλει την υποχρεωτικότητα και να παλέψει για την ανατροπή της. Όποια πολιτική τοποθέτηση δεν κάνει ξεκάθαρη τη συμβολή των εμβολίων σαν βασικό όπλο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, γίνεται βορά στην πολιτική της κυβέρνησης, δυναμώνει την πολιτική της υποχρεωτικότητας και της ανοίγει το δρόμο, επικοινωνεί και ταυτίζεται εύκολα με το ρεύμα του αντιεμβολιασμού και των αρνητών, στο οποίο πρωταγωνιστούν οι δυνάμεις της ακροδεξιάς και της θρησκοληψίας, της κοινωνικής και πολιτικής καθυστέρησης.
Το διχαστικό, αποπροσανατολιστικό δίπολο «εμβόλιο – μη εμβόλιο», που καλλιεργεί η κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα, αποτελεί παγίδευση, που διευκολύνει την απρόσκοπτη προώθηση καταιγιστικών αντιλαϊκών εξελίξεων, οι οποίες αποτελούν την κύρια πλευρά της πολιτικής κατάστασης που ο λαός μας πρέπει να αντιπαλέψει.
Όσοι βυθίζουν το λαό σε μεγαλύτερη δυστυχία, φτώχεια και εξαθλίωση, όσοι επιστρατεύουν εναντίον του τη βία και την καταστολή, όσοι υποθηκεύουν το μέλλον του θα εισπράξουν τη λαϊκή αποδοκιμασία, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Πρόκειται για μια αναπότρεπτη εξέλιξη.
Ανοχή και στήριξη στην κυβέρνηση
11. Αν η γενικευμένη επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση είναι ο κύριος παράγοντας που διαμορφώνει τη σημερινή σκληρή πραγματικότητα, ο άλλος είναι η ανοχή, η αποδοχή και τελικά η στήριξη που προσφέρουν σε αυτήν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας, επί πέντε χρόνια, υπηρετήσει την πολιτική των μνημονίων, της εξάρτησης και της υποτέλειας, έχοντας ουσιαστικά καλλιεργήσει το έδαφος για την επάνοδο της Δεξιάς και τη διαιώνιση αυτής της πολιτικής, αδυνατεί ακόμη και φραστικά να ασκήσει αντιπολίτευση. Και όποτε το επιχειρεί, ο λόγος του είναι υπονομευμένος από την ίδια την κυβερνητική θητεία του. Από τα ελληνοτουρκικά, τις συμφωνίες υποτέλειας με τις ΗΠΑ και το προσφυγικό μέχρι το σύνολο της πολιτικής που ακολουθεί η ΝΔ στο όνομα της πανδημίας, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να προσφέρει τη στήριξη ή την ανοχή του, ακόμη και στα κρίσιμα ζητήματα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των κοινωνικών μετώπων που έχουν ανοίξει στο χώρο της υγείας και της εκπαίδευσης. Συμβάλλει, έτσι, στην αδρανοποίηση του κόσμου που επηρεάζει και τον ίδιο ρόλο παίζει και στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπου διαθέτει δυνάμεις. Επί της ουσίας, αποτελεί βασικό δεκανίκι της πολιτικής της Δεξιάς, δίνοντας τα διαπιστευτήριά του στη ντόπια ολιγαρχία και στους ιμπεριαλιστές κηδεμόνες και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως ο δεύτερος πυλώνας της αστικής διαχείρισης.
Το ΚΙΝΑΛ, που κλυδωνίζεται από φυγόκεντρες τάσεις, συντασσόμενο με το περιεχόμενο της πολιτικής της ΝΔ, μένει άφωνο μπροστά στις εξελίξεις και οι όποιες «ενστάσεις» του αφορούν διαδικαστικά θέματα και άλλες ανούσιες πλευρές που «ταΐζουν» μια παραπλανητική δημόσια υποτιθέμενη αντιπαράθεση. Μένει να φανεί αν με την ανάδειξη νέας ηγεσίας -ύστερα από το θάνατο της Φώφης Γεννηματά και την επανεμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου- θα μετατραπεί και τυπικά σε συμπλήρωμα της ΝΔ ή θα τροφοδοτήσει τη ρευστότητα και την αστάθεια του πολιτικού συστήματος.
Το ΜέΡΑ25, με τις συμβολικές δράσεις των βουλευτών του, στην ουσία δεν αμφισβήτησε αλλά προσαρμόστηκε και αυτό στην κυβερνητική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας και των απαγορεύσεων. Προβάλλοντας διαρκώς τις αυταπάτες του Βαρουφάκη για τους θεσμούς της δικαιοσύνης και τα όργανα της ΕΕ και προσφεύγοντας διαρκώς σε αυτά, συνηγορεί και από τη δική του πλευρά στην κυρίαρχη πολιτική.
Ξεχωριστό στήριγμα, λόγω των δυνάμεων που ελέγχει στο συνδικαλιστικό κίνημα, βρήκε η κυβέρνηση της ΝΔ και η βάρβαρη πολιτική της στη γραμμή του ΚΚΕ. Μια γραμμή, ουσιαστικά, αποδοχής της πολιτικής των απαγορεύσεων και της καραντίνας, ως πολιτικής αντιμετώπισης της πανδημίας. Το ΚΚΕ σε όλες τις κρίσιμες αγωνιστικές κινητοποιήσεις της περσινής περιόδου, για την ανάσχεση αυτής της πολιτικής, όχι απλά δεν έκανε κανένα μαζικό κάλεσμα αλλά υπονόμευσε κάθε τέτοια προσπάθεια, αναπαράγοντας την άποψη ότι οι μαζικές συγκεντρώσεις αποτελούν υγειονομική βόμβα, αφοπλίζοντας τον κόσμο και τα μέλη του, τα εργατικά κέντρα και τα σωματεία που, κατά τα άλλα, αποτελούν υποτίθεται το ταξικό κίνημα. Την ίδια ακριβώς στάση σιωπής και ανοχής κράτησε όλο το προηγούμενο διάστημα απέναντι στον αυταρχισμό της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών. Παρά τα διαρκή αιτήματα των υγειονομικών για στήριξη του αγώνα ενάντια σε αυτό το μέτρο, άφησαν όλο αυτό το διάστημα τις μέρες και τους μήνες να κυλούν, προς όφελος επί της ουσίας της κυβερνητικής πολιτικής. Η άρνηση στήριξης αποφάσεων συνδικαλιστικών φορέων ενάντια στην υποχρεωτικότητα ήταν η πάγια τακτική σε όλα τα σωματεία και τις ομοσπονδίες.
Η γραμμή του ΚΚΕ, όλο αυτό το διάστημα μέχρι και την Άνοιξη που αναγκάστηκε και σύρθηκε στις κινητοποιήσεις, ήταν μια γραμμή ανοχής και σε ορισμένες περιπτώσεις στήριξης αυτής της πολιτικής και ο ρόλος του στην ανάπτυξη των αγώνων υπονομευτικός. Τώρα που οι αντιδραστικοί σχεδιασμοί της ΝΔ κάμφθηκαν από τις λαϊκές αντιστάσεις, τώρα που το κίνημα έσπασε τις χουντικές απαγορεύσεις, μέσα από τις παρατεταμένες φοιτητικές κινητοποιήσεις της Άνοιξης, τώρα εμφανίζεται το ΚΚΕ χωρίς ίχνος ντροπής σε ρόλο σημαιοφόρου των αγώνων που αναπτύχθηκαν.
Δ. Παλλαϊκή- πανεργατική αντίσταση και πάλη
12. Το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα αλλάζει. Η πολιτική φθορά του κυβερνητικού έργου έχει αρχίσει με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η οργή και η αγανάκτηση διαπερνούν τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Συνειδήσεις αφυπνίζονται, έντονες διεργασίες συντελούνται. Οι διεργασίες αυτές, αν και δεν έχουν βρει ακόμη το δρόμο της μαζικής και οργανωμένης έκφρασης, μπορεί να πάρουν αγωνιστικά και μαζικά χαρακτηριστικά και να οδηγήσουν σε «θερμό» χειμώνα μπροστά στη συσσώρευση των προβλημάτων και την εξωφρενική εκτίναξη των τιμών. Τα επιτελεία της ΝΔ και της ολιγαρχίας το γνωρίζουν. Ανήσυχα από τις εξελίξεις επιστρατεύουν μια συντριπτική προπαγάνδα εξωραϊσμού και αντιστροφής της πραγματικότητας και χειρισμούς εκλογικού χαρακτήρα, με σκοπό να αμβλύνουν τη λαϊκή αγανάκτηση και να επανεγκλωβίσουν την απαιτούμενη εκλογική μάζα για τη διασφάλιση της πολιτικής τους κυριαρχίας. Μια κίνηση, σε αυτή την κατεύθυνση, ήταν και ο κυβερνητικός ανασχηματισμός του Σεπτέμβρη που κάηκε πριν γίνει.
Μπροστά στα αλλεπάλληλα αντεργατικά μέτρα, την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, την αστυνομική βία και καταστολή, ο μόνος δρόμος για το Μ-Λ ΚΚΕ ήταν και παραμένει ο δρόμος της παλλαϊκής – πανεργατικής αντίστασης και πάλης για την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων που πέρασαν και την απόκρουση αυτών που διαρκώς έρχονται, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών που καρατομούνται, σε αναπόσπαστη σύνδεση με τους γενικότερους στόχους πάλης για την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το διώξιμο των αμερικάνικων βάσεων και το γκρέμισμα της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
Οι πανεργατικοί αγώνες που έγιναν στη χώρα μας την προηγούμενη περίοδο των μνημονίων, συσπειρώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας, οργανώθηκαν μέσα από τα πρωτοβάθμια συνδικάτα και τους συλλόγους, που ασκώντας ισχυρή πίεση στις συμβιβασμένες και υποταγμένες ηγεσίες των ανώτερων οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος τις εξανάγκαζαν να προκηρύξουν πανελλαδικές, πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις που διευκόλυναν στην πράξη την πιο πλατιά συμμετοχή των εργαζομένων. Και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο της πανδημίας, παρά τη μεγάλη υποχώρηση του συνδικαλιστικού κινήματος, τα λοκντάουν και τις χουντικές απαγορεύσεις, μέσα από τα συνδικάτα και τους φοιτητικούς συλλόγους κατέβηκαν και συνεχίζουν να κατεβαίνουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις χιλιάδες εργαζόμενοι, υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί και φοιτητές, πιστοποιώντας τη διάθεσή τους να αντιπαλέψουν την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης, να αντισταθούν στην αστυνομική βία και τρομοκρατία.
Όταν η αστυνομία τον περασμένο χειμώνα απαγόρευε κάθε συνάθροιση και κατέβαζε χιλιάδες πάνοπλους αστυνομικούς στο κέντρο της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων, όταν ασκήθηκαν αφόρητες πιέσεις στις αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις να προσαρμοστούν στην κυβερνητική πίεση και προπαγάνδα, δυο πολιτικοί προσανατολισμοί αντιπαρατέθηκαν στη δύσκολη περίοδο του χειμώνα αλλά και σε όλη τη διάρκεια από το ξέσπασμα της πανδημίας.
Η γραμμή που πρόβαλλαν -παρά τις όποιες φραστικές και επί μέρους διαφοροποιήσεις- τα κοινοβουλευτικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΜέΡΑ25 και ΚΚΕ αλλά και μια σειρά δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου και του «μετά θα λογαριαστούμε». Η γραμμή της προσαρμογής και της συμμόρφωσης στην κυβερνητική πίεση, που ανέστειλε τις κινητοποιήσεις και -όταν υποχρεώθηκε να τις κάνει- τους έδωσε συμβολικό χαρακτήρα, χωρίς ούτε μια στιγμή να καλεί τον κόσμο μαζικά να διαδηλώσει και μαζικά να αντιταχθεί στην κυβερνητική πολιτική. Και από την άλλη, η γραμμή της αγωνιστικής στάσης που στάθηκε απέναντι στην πίεση, πάλεψε για την απόκρουσή της και πρόβαλε σταθερά την ανάγκη της μαζικής αντίστασης. Αυτή τη γραμμή πρόβαλε το Μ-Λ ΚΚΕ από την πρώτη μέρα της πανδημίας μέχρι σήμερα και αυτή την πολιτική στάση κράτησε, συμβάλλοντας στο μέτρο των δυνάμεών του στο σπάσιμο των κυβερνητικών απαγορεύσεων και στο δυνάμωμα των λαϊκών αντιστάσεων.
Η άνοιξη των φοιτητικών κινητοποιήσεων έπιασε το νήμα από την αγωνιστική στάση που κράτησαν οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στο διάστημα του περσινού χειμώνα, όταν η κυβέρνηση εξαπέλυσε την πιο άγρια τρομοκρατία και καταστολή.
Η κυβέρνηση άδραξε την ευκαιρία, με τα πανεπιστήμια κλειστά, τους φοιτητές και το λαό στα σπίτια, αξιοποιώντας παράλληλα και τη δράση του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, να περάσει νόμο που αποσκοπεί στον έλεγχο της πανεπιστημιακής ζωής και καταστολής του φοιτητικού κινήματος και την εγκατάσταση της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια, όπως πέρασε τον χουντικής έμπνευσης νόμο για τον περιορισμό και την απαγόρευση των διαδηλώσεων καθώς και το νόμο Κεραμέως που στρέφεται ενάντια στους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς και έκλεισε την πόρτα των πανεπιστημίων σε δεκάδες χιλιάδες μαθητές.
Όμως, χιλιάδες φοιτητές και εκπαιδευτικοί μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία τους κατέβηκαν στους δρόμους σε μαζικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, αντιπαλεύοντας την κυβερνητική πολιτική, παρά την υπονόμευση των φοιτητικών αγώνων από τις δυνάμεις ΠΚΣ – ΕΑΑΚ. Δεκάδες μαζικά συλλαλητήρια με αιχμή τα δημοκρατικά δικαιώματα διαμόρφωσαν μια νέα κατάσταση και όρθωσαν εμπόδια στις επιδιώξεις της κυβέρνησης να επιβάλει στην κοινωνία ένα νέο αντιδραστικό κλίμα.
Ο δρόμος για να ανατραπεί η αντιεκπαιδευτική πολιτική και ο νόμος Κεραμέως είναι αυτός του μαζικού, ανυποχώρητου αγώνα και της οργανωμένης πάλης μέσα από τα εκπαιδευτικά σωματεία και τους φοιτητικούς συλλόγους που βλέπουμε να ξεδιπλώνεται τώρα ξανά πανελλαδικά. Εξ άλλου, ήταν αυτές οι κινητοποιήσεις που έσπασαν την πολιτική των φασιστικών απαγορεύσεων την περασμένη Άνοιξη που, παρά την καταστολή, τους άγριους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις, συνεχίστηκαν και οδήγησαν την κυβέρνηση σε αναδίπλωση και φρέναραν προς το παρόν την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές.
Η ζωή έδειξε ότι η μαζικότητα και η αποφασιστικότητα των αγώνων του λαού και της νεολαίας μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Αυτό επιβεβαίωσε και η σημαντική νίκη του αγώνα των εργαζομένων στην e-food μέσα από το συνδικάτο τους.
Η παρατεταμένη απεργία-αποχή των εκπαιδευτικών για την αξιολόγηση, ο αγώνας των φοιτητών για την οριστική ματαίωση της επιβολής της πανεπιστημιακής αστυνομίας, για την ανατροπή συνολικά της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής πρέπει να συνεχιστεί. Κόντρα στην αναστολή, την υπονόμευση και το σπάσιμο του αγώνα των εκπαιδευτικών από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, εκπαιδευτικοί, φοιτητές, μαθητές, σε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο αγώνα πρέπει να συνεχίσουν τη μάχη για να ανατρέψουν τον αντιεκπαιδευτικό νόμο.
Οι 24ωρες απεργίες, που αποφάσισαν η ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ τον περασμένο Μάη, παρά τον άθλιο, σαμποταριστικό ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, ήταν ένα βήμα αγωνιστικής ανάσας και συσπείρωσης. Πρέπει να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση στις ηγεσίες των ανώτερων οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος ώστε να εξαναγκαστούν να προκηρύξουν πανεργατικές κινητοποιήσεις, μπροστά στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι με την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, την εκτίναξη των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης, το κρατικό φακέλωμα των συνδικάτων και την επιχείρηση συντριβής της συνδικαλιστικής δράσης. Αν κάτι τέτοιο δεν γίνει κατορθωτό, οι δυνάμεις της ΕΡΓΑΣ και του Εκπαιδευτικού Ομίλου πρέπει να απευθύνουν κάλεσμα δράσης σε πρωτοβάθμια σωματεία να προχωρήσουν σε συντονισμό των δυνάμεών τους και να πιέσουν σε αυτή την κατεύθυνση. Και αν τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα αρνηθούν, τότε τα συνδικάτα δίνοντας τη μάχη της πιο πλατιάς συμμετοχής να προχωρήσουν σε ανάληψη αγωνιστικών πρωτοβουλιών.
Ένα χρόνο μετά την καταδίκη της φασιστικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» έχουμε την αναζωπύρωση της τρομοκρατικής δράσης διαφόρων φασιστικών ομάδων. Κήρυκες του αντικομμουνισμού, του αντιδραστικού εθνικισμού και του ρατσισμού επιδίδονται με την ανοχή της κυβέρνησης και της αστυνομίας σε επιθέσεις και τραμπουκισμούς. Η αντιφασιστική κινητοποίηση των λαϊκών μαζών για την πολιτική απομόνωση και την αχρήστευση των σχεδίων τους πρέπει να δυναμώσει και να συνδυαστεί με την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και τις αντιδραστικές, αντικομμουνιστικές θεωρίες των «δυο άκρων» που θρέφουν το φασισμό.
Ε. Με εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαϊκού αγώνα, στη δύναμη των μαζών
13. Το Μ-Λ ΚΚΕ αντιμετώπισε τη νέα πολιτική πραγματικότητα και την απότομη αλλαγή των συνθηκών που επέφερε η πανδημία με άμεσο, σταθερό και αποφασιστικό τρόπο. Μέσα σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες, πάλεψε να μην περάσει το κλίμα που επιχείρησε να επιβάλει η κυβέρνηση στήνοντας σκηνικό τρομοκρατίας, μαζικής υστερίας και ψύχωσης. Τα μέλη του Μ-Λ ΚΚΕ και της Πορείας ανταποκρίθηκαν με αγωνιστικό πνεύμα στη δύσκολη κατάσταση. Σε όλα τα σωματεία και τους συλλόγους που δραστηριοποιούνται σύντροφοι και φίλοι του Μ-Λ ΚΚΕ και των παρατάξεών του, δόθηκε η μάχη για να ληφθούν αποφάσεις για κινητοποιήσεις ενάντια στα αντεργατικά μέτρα και τις απαγορεύσεις. Η στάση του Μ-Λ ΚΚΕ, τα δημόσια καλέσματά του για πραγματοποίηση συγκεντρώσεων και αντιιμπεριαλιστικών διαδηλώσεων, που αρκετές μέρες πριν με αφίσες και πανό γνωστοποιούσε σε αντιπαράθεση με την πολιτική των δυνάμεων του «μετά θα λογαριαστούμε», οι αλλεπάλληλες πανελλαδικές καμπάνιες, εξορμήσεις και πικετοφορίες του, η έμπρακτη στήριξη της ΕΡΓΑΣ στον αγώνα των υγειονομικών στις πύλες των νοσοκομείων και ενάντια στην υποχρεωτικότητα των εμβολίων, η αγωνιστική συμμετοχή της Πορείας και του Εκπαιδευτικού Ομίλου στις φοιτητικές και εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις όλης της προηγούμενης και της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς που ξεκίνησε συνέβαλε στο μέτρο των δυνάμεών του στο σπάσιμο των φασιστικών απαγορεύσεων και στη στήριξη των αγώνων του λαού και της νεολαίας. Δίνοντας τη μάχη ενάντια στη γραμμή της προσαρμογής στις «συμβολικές εκδηλώσεις» που έσερνε ο ποικιλώνυμος ρεφορμισμός, υπηρετήθηκε η γραμμή της εμπιστοσύνης στη δύναμη του λαϊκού αγώνα, στη δύναμη των μαζών. Γιατί μόνο το λαϊκό κίνημα, και κανείς άλλος στο όνομά του, είναι αυτό που μπορεί να σταματήσει και να ανατρέψει την κυβερνητική πολιτική. Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσει το Μ-Λ ΚΚΕ την πάλη του στα πλαίσια του μαζικού κινήματος και ταυτόχρονα θα αναπτύξει την ανεξάρτητη, αυτοτελή πολιτική του δράση, πυκνώνοντας τις πανελλαδικές προπαγανδιστικές καμπάνιες και εξορμήσεις στο κέντρο και τις συνοικίες, δυναμώνοντας το μέτωπο αντιπαράθεσης ενάντια σε λαθεμένες και επιζήμιες θέσεις και αντιλήψεις. Φέρνοντας παράλληλα στο επίκεντρο της δουλειάς μας τα οργανωτικά καθήκοντα, αυτά της κομματικής οικοδόμησης και οργανωτικής ανάπτυξης.
Συνοπτικά, μπορούμε να πούμε ότι παραμείναμε στέρεοι και μάχιμοι μπροστά στην απότομη αλλαγή της πολιτικής κατάστασης, σε συνθήκες αστυνομικής βίας και φασιστικών απαγορεύσεων και, παρά τις μικρές μας δυνάμεις, με αντοχή και σταθερότητα, δείξαμε ότι το Μ-Λ ΚΚΕ είναι μια μάχιμη κομμουνιστική δύναμη με ιδεολογικοπολιτικά εφόδια και εξοπλισμό που του επιτρέπουν να προχωρά μπροστά, ξεπερνώντας εμπόδια και δυσκολίες.
ΣΤ. Τα οργανωτικά καθήκοντα
14. Η έμφαση με την οποία τέθηκαν τα οργανωτικά καθήκοντα, τα τελευταία χρόνια, έχει φέρει θετικά αποτελέσματα στη ζωή του κόμματος, που αποτυπώνονται στη λειτουργία του κόμματος, των οργάνων και των ΚΟΒ, στην ένταξη νέων μελών στο κόμμα και τη νεολαία, στη δημιουργία νέων οργανώσεων, στη γνωριμία και σύνδεση με νέους συναγωνιστές και φίλους, παρά τις δυσκολίες που δημιούργησε το τελευταίο διάστημα η πανδημία αλλά και η διάλυση της ΛΑ-ΑΑΣ.
Τα οργανωτικά ζητήματα γενικά και ιδιαίτερα το κρίσιμο ζήτημα της σύνδεσής μας με τον κόσμο που επηρεάζουμε, η ενίσχυση των πολιτικών και οργανωτικών δεσμών μαζί του, η οργανωτική ανάπτυξη και η κομματική στρατολόγηση πρέπει να μας απασχολήσουν περισσότερο και πιο έντονα, αφού εξακολουθούμε να έχουμε αρκετές αδυναμίες στον τομέα αυτό, αδυναμίες που εντάθηκαν κατά την περίοδο της πανδημίας λόγω της κοινωνικής αποστασιοποίησης. Αυτός εξ άλλου είναι και ένας βασικός λόγος για την πραγματοποίηση της κομματικής σύσκεψης. Εκεί θα κατατεθεί ένας απολογισμός της πορείας αντιμετώπισης των οργανωτικών ζητημάτων, με σκοπό να δούμε πώς εξελίσσεται συνολικά η δουλειά μας σε αυτόν τον τομέα και πώς θα δώσουμε μεγαλύτερη ώθηση.
Το Μ-Λ ΚΚΕ διαθέτει έναν ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό που δοκιμάστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια και επιβεβαιώθηκε στην πράξη και στην πορεία των μεγάλων πολιτικών γεγονότων, μια γραμμή προσγειωμένη στο έδαφος της ταξικής πάλης. Αυτή η γραμμή αποτελεί τη δύναμή μας. Η οργάνωση πρέπει να τη μελετήσει βαθύτερα, να την αφομοιώσει και να την αξιοποιήσει.
Με αυτό τον ιδεολογικοπολιτικό προσανατολισμό και τα εργαλεία που διαθέτουμε, μπορούμε να βάλουμε στόχο και να κάνουμε ένα στέρεο οργανωτικό βήμα μπροστά. Κάθε κομματική οργάνωση και πυρήνας, κάθε γραφείο και κάθε υπεύθυνος πρέπει αναλυτικά και διεξοδικά να στραφεί στη συζήτηση αυτή με συγκεκριμένα καθήκοντα και στοχεύσεις.
Ο αποφασιστικός κρίκος για την οργανωτική μας ανάπτυξη είναι η προσήλωση των μελών της οργάνωσης στην καλλιέργεια και σταθεροποίηση δεσμών με συναγωνιστές που υπάρχουν κοντά μας.
Πρέπει σε κάθε κομματική οργάνωση σε κάθε πυρήνα και με κάθε μέλος της οργάνωσης να καταγράψουμε και διεξοδικά να συζητήσουμε για τον κύκλο των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω μας. Αυτή η καταγραφή που άμεσα πρέπει να κάνουμε φέρνει στο επίκεντρο της κομματικής δουλειάς μας το πρόβλημα της σύνδεσης μας με τον κόσμο, την αξιολόγησή του, την ιεράρχηση των στοχεύσεών μας, τον απαιτούμενο έλεγχο στην προσπάθεια της πιο σταθερής και συστηματικής σύνδεσης. Η δουλειά μιας τέτοιας καταγραφής και η παρακολούθησή της συλλογικά ξανά και ξανά μπορεί και πρέπει να συνεισφέρει στο ξεπέρασμα αδυναμιών και δυσκολιών που καταγράφονται, ταλανίζουν την οργάνωσή μας και πρέπει να αντιμετωπιστούν σε βάθος χρόνου.
Η σταθερή σύνδεση των μελών του κόμματος με μαζικούς χώρους (σωματεία, συλλόγους κλπ) και η δραστήρια παρέμβαση σ’ αυτούς, με έναν πλατύ τρόπο που θα πείθει για τις θέσεις και την πολιτική μας· η προσπάθεια για το μετασχηματισμό των κοινωνικών, συναδελφικών και συνδικαλιστικών σχέσεων σε σχέσεις σταθερές, ιδεολογικές, πολιτικές και οργανωτικές· οι ατομικές συζητήσεις, η τακτική προώθηση της εφημερίδας, η οικονομική ενίσχυση· η χρησιμοποίηση μορφών και σχημάτων πολιτικής συζήτησης και η δημιουργία οργανωμένων πυρήνων συναγωνιστών σε ένα πρώτο επίπεδο οργανωτικής σύνδεσης με το κόμμα είναι οι πρώτες μορφές και τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνουμε στο δρόμο της οργανωτικής ανάπτυξης.
Παρά τα θετικά βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια εντοπίζονται και σημαντικές αδυναμίες στο κεφάλαιο αυτό που πρέπει πιο συστηματικά να απασχολήσει τις συνεδριάσεις και τις συζητήσεις σε όλη την κλίμακα της οργάνωσης.
Χωρίς να εξαντλείται το κεφάλαιο αυτό παρατίθενται ορισμένες βασικές αδυναμίες που εμποδίζουν την αξιοποίηση υπαρκτών δυνατοτήτων μας. Και που ο εντοπισμός τους μαζί με άλλες μπορεί να βοηθήσει στην άμβλυνση ή ακόμη και στο ξεπέρασμά τους.
Αδυναμίες στο κεφάλαιο γενικότερα μιας οργανωτικής κουλτούρας, συγκεκριμένης σύνδεσης με συγκεκριμένους ανθρώπους, με την επιδίωξη των συγκεκριμένων αποτελεσμάτων οργανωτικής σύνδεσης.
Υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που δεν δουλεύουμε μαζί τους για να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις στενότερης σύνδεσης και γενικότερα φαινόμενα υποτίμησης στις αξιολογήσεις μας. Όπως και φαινόμενα βιασύνης και αναζήτησης γρήγορων αποτελεσμάτων με συνέπεια την υπονόμευση μιας προσπάθειας και την απογοήτευση. Συμμετοχή ρουτίνας ορισμένες φορές σε εκδηλώσεις μας ή στις διαδηλώσεις, χωρίς να εξαντλείται η ζωντανή προσπάθεια για προσέλκυση περίγυρου.
Αδυναμίες στη σύνδεση της μαζικής συνδικαλιστικής και γενικότερα της πλατιάς δουλειάς μας με την συγκεκριμένη δουλειά της οργανωτικής ανάπτυξης.
Αδυναμίες στην κατανόηση των ανεπαρκειών των ανθρώπων που μας περιστοιχίζουν που όμως βάλλονται και βομβαρδίζονται κάθε μέρα από παντοειδείς απόψεις και αντιλήψεις ξένες προς τις δικές μας και αυτό πρέπει να αποτελεί αφετηρία για την προσέγγισή μας.
Η δουλειά στη νεολαία
Η δουλειά στη νεολαία αποτελεί έναν από τους πιο κρίσιμους τομείς της οργανωτικής μας πολιτικής, καθώς αφορά τη συνέχεια και το μέλλον του κόμματος. Αναμφίβολα, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά θετικά και ενθαρρυντικά βήματα σε ό,τι αφορά στη στρατολόγηση νέων συντρόφων και συναγωνιστών στην Οργάνωση Νεολαίας. Νέοι σύντροφοι ανέλαβαν κεντρικά κομματικά καθήκοντα, ενώ συνολικά η νεολαία έχει αναβαθμίσει το ρόλο της στο σύνολο της κομματικής δουλειάς. Ωστόσο, η ανάπτυξή μας στη νέα γενιά παραμένει ακόμη αδύναμη και θα απαιτηθούν επίμονες προσπάθειες για να ξεπεράσουμε αδυναμίες και ελλείψεις που παρατηρούνται.
Σε ό,τι αφορά στη δουλειά μας στην εργαζόμενη νεολαία, πρέπει οι σύντροφοι της νεολαίας, που μπήκαν πρόσφατα ή μπαίνουν τώρα στον εργασιακό στίβο και ανήκουν σε μαζικούς χώρους, να γίνουν μέλη των σωματείων τους. Ιδιαίτερα θετική είναι η παρουσία των νέων εργαζόμενων συντρόφων στις απεργιακές κινητοποιήσεις, κόντρα στο κλίμα της εργοδοτικής τρομοκρατίας και του φόβου της απόλυσης. Επίσης, πρέπει να αξιολογηθεί θετικά η σύνδεση των νέων συντρόφων με την ΕΡΓ.Α.Σ. Πρέπει, όμως, να γίνουν αρκετά ακόμη βήματα για το ατσάλωμά τους και το «χώνεμα» της πολιτικοσυνδικαλιστικής της γραμμής. Βασική αδυναμία αποτελεί το χαμηλό επίπεδο σύνδεσης των συντρόφων με τον εργασιακό τους περίγυρο, κάτι που πρέπει άμεσα να απασχολήσει τους πυρήνες της νεολαίας, καθώς και το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΡΓ.Α.Σ.
Η δουλειά μας στη φοιτητική και μαθητική νεολαία, παρά τα θετικά βήματα που έχουν γίνει, μπορεί και πρέπει να βελτιωθεί. Βασικό μας μέλημα στο φοιτητικό τομέα πρέπει να είναι η σύνδεση με νέους φίλους και συναγωνιστές, με στόχο την ενίσχυση και το δυνάμωμα της αυτοτελούς δράσης και παρουσίας πλατιών πολιτικοσυνδικαλιστικών σχημάτων της Φοιτητικής Πορείας, τόσο στις σχολές που ήδη έχουν παρουσία όσο και σε νέες σχολές όπου υπάρχουν δυνατότητες παρέμβασης. Βασικά εργαλεία για την οργανωτική ανάπτυξη της νεολαίας αποτελούν εκτός από το περιοδικό της Πορείας, η ετήσια κατασκήνωση και οι πολιτιστικοί της χώροι. Τώρα ιδιαίτερα, με τα προβλήματα που δημιουργεί η πανδημία, πρέπει να στηριχθούν ιδιαίτερα.
Αξιοποιώντας περισσότερο τα εργαλεία αυτά, ενισχύοντάς τα με την εμπλοκή φίλων και συναγωνιστών, μπορούμε να κάνουμε τα αναγκαία και απαραίτητα εκείνα βήματα για το χτίσιμο μιας ισχυρής και μαχητικής οργάνωσης νεολαίας, διατηρώντας ταυτόχρονα πλατιά κριτήρια, αλλά και συστηματοποιώντας την προσπάθεια σωστής κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης των νέων συντρόφων.
Για το «Λαϊκό Δρόμο»
Εξασφαλίσαμε την αδιάλειπτη έκδοση του «Λαϊκού Δρόμου», ξεπερνώντας τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε τους προηγούμενους μήνες. Παρά τις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας και τις οικονομικές δυσκολίες, στην Αθήνα είχαμε αύξηση της κυκλοφορίας του από τα περίπτερα. Παρά τα προβλήματα, υπάρχει βελτίωση τόσο στο περιεχόμενο και την ποιότητα των κειμένων όσο και στο συντακτικό δυναμικό και το τεχνικό «στήσιμο» από δικές μας δυνάμεις. Πρέπει να επιμείνουμε στο ποιοτικό ανέβασμα και τον εμπλουτισμό της αρθρογραφίας με κείμενα πολιτικού και ιδεολογικού περιεχομένου και ταυτόχρονα να ενισχύσουμε τη σύνταξη, το μηχανισμό έκδοσης και διακίνησής της. Για τη βελτίωση της σύνταξης οφείλουμε να πάρουμε μέτρα ενίσχυσης της συντακτικής επιτροπής, να διευρύνουμε το δίκτυο τακτικών αρθρογράφων στο κέντρο και την επαρχία, να ενεργοποιηθούν τα μέλη του κόμματος για ανταποκρίσεις και κείμενα με θέματα από τους τομείς που δρουν και παρακολουθούν, να επιμείνουμε στην καλύτερη οργάνωση της αρθρογραφίας (εξασφάλιση ιδεολογικών κειμένων, περισσότερα και μικρότερα κείμενα, έγκαιρη προετοιμασία και παράδοση κειμένων κλπ).
Πρέπει να αποτελέσει, ξανά και ξανά, θέμα συζήτησης για τις οργανώσεις μας και σημείο προσοχής για κάθε μέλος χωριστά η συστηματική παρακολούθηση, η μελέτη της εφημερίδας και η πλατύτερη διακίνησή της. Σε όλη μας τη δραστηριότητα, στις ατομικές επαφές, στο σωματείο ή στο σύλλογο, στις κινητοποιήσεις ή στη δουλειά, στη γειτονιά, είναι αναπόσπαστο κομμάτι η διάδοση και διακίνησή της. Σχετικά με τη διανομή και τη διάδοση της εφημερίδας οι κομματικές οργανώσεις οφείλουν να την αποτυπώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία, να την προωθήσουν και να την παρακολουθήσουν. Το επόμενο διάστημα θα αναπτυχθεί πανελλαδική καμπάνια για την ενίσχυση της κυκλοφορίας του Λαϊκού Δρόμου.
Για την οικονομική δουλειά
Τα οικονομικά μας επηρεάζονται από τις αυξανόμενες δυσκολίες -που συνεχίζει να δημιουργεί η οικονομική κρίση- και τη μεγάλη απώλεια εσόδων από τον αναγκαστικό περιορισμό των εκδηλώσεων στους πολιτιστικούς χώρους. Η αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών επιβάλλει μια πιο οργανωμένη και ελεγχόμενη διαχείριση των οικονομικών μας, τόσο στο σκέλος των εσόδων όσο και των δαπανών. Η κανονική καταβολή των συνδρομών χωρίς καθυστερήσεις, η ευρύτερη πολιτική δουλειά και η προσπάθεια να έχουμε οικονομικές ενισχύσεις από τις επιρροές, τους φίλους, τον εργασιακό και κοινωνικό μας περίγυρο, η συμβολή όλων των κομματικών οργανώσεων στην αύξηση των πωλήσεων όλων των εντύπων και των εκδόσεών μας, η εξοικονόμηση πόρων με πιο προσεκτική διαχείριση των εξόδων μας σε συνδυασμό με τη βελτίωση της οργάνωσης, το συστηματικό έλεγχο και την παρακολούθηση της πορείας των οικονομικών από τους οικονομικούς υπεύθυνους είναι μέτρα στα οποία πρέπει να επιμείνουμε.
Οκτώβρης 2021
ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
