Μ-Λ ΚΚΕ: Κλιμακώνεται επικίνδυνα η κρίση στην Ουκρανία, που βυθίζεται στη δίνη άγριων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων – Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στα επιθετικά αμερικανονατοϊκά σχέδια
1. Κλιμακώνεται και οξύνεται επικίνδυνα η κρίση στην Ουκρανία και στις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης ύστερα από την απόφαση του ρώσου προέδρου να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και να διατάξει την ανάπτυξη ρωσικών στρατευμάτων σε αυτές για να αναλάβουν «ειρηνευτικό» ρόλο. Μια νέα κατάσταση διαμορφώνεται τώρα στην Ανατολική Ευρώπη από την επιθετική κίνηση του Πούτιν να προχωρήσει στην απόσχιση του Ντομπάς, που οξύνει επικίνδυνα τον ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και απειλεί να τυλίξει στις φλόγες του πολέμου τους λαούς της περιοχής. Καθόλου τυχαία στο διάγγελμά του ο Πούτιν εμφανίστηκε ως ακραιφνής εκπρόσωπος του αντικομμουνισμού και του μεγαλορώσικου σωβινισμού, κάνοντας λόγο για «πραγματική αποκομμουνιστικοποίηση», καλλιεργώντας το πνεύμα του αντιδραστικού εθνικισμού στο λαό της Ρωσίας και της Ανατολικής Ουκρανίας για να περάσει, όπως και το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας, το διαμελισμό της Ουκρανίας.
Η τελευταία φάση της κρίσης, που τώρα κορυφώθηκε, ξεκίνησε πριν δυο μήνες, όταν η ηγεσία της Ρωσίας απηύθυνε προτάσεις για την υπογραφή Συνθήκης ανάμεσα σε ΗΠΑ-Ρωσία που θα παρείχαν «εγγυήσεις ασφαλείας» και θα απέκλειαν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και την εγκαθίδρυση αμερικάνικων στρατιωτικών βάσεων στις χώρες του πρώην σοβιετικού χώρου. Με τις προτάσεις αυτές η Μόσχα αξιοποιούσε τις δυνατότητες που απέκτησε τα τελευταία χρόνια και ταυτόχρονα εκμεταλλευόταν την αναγκαστική στροφή τής Ουάσιγκτον στην Ασία-Ειρηνικό για την ανάσχεση της Κίνας, επιδιώκοντας να ανατρέψει τις προηγούμενες επώδυνες γι’ αυτήν «ρυθμίσεις» και συμφωνίες που της επιβλήθηκαν και να επιβάλει νέες, περισσότερο επωφελείς για την ίδια. Στην πραγματικότητα, ο στόχος της ήταν και είναι με τις «εγγυήσεις ασφαλείας»να αναχαιτίσει την επεκτατική πορεία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, να σπάσει την ασφυκτική περικύκλωση της Ρωσίας, διεκδικώντας την επιρροή και τα συμφέροντα του ρωσικού ιμπεριαλισμού πάνω στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που απέσπασαν οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές ύστερα από τη διάλυσή της πριν 30 χρόνια.
2. Οι διαπραγματεύσεις και οι συνομιλίες κορυφής που πραγματοποιήθηκαν ανάμεσα στους εκπροσώπους των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, καθώς οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να προβούν σε παραχωρήσεις προς τη Μόσχα, επιδιώκοντας να συνεχίσουν την πολιτική ασφυκτικής περικύκλωσης της Ρωσίας και ταυτόχρονα να εξαναγκάσουν τις ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα τη Γερμανία και τη Γαλλία να ευθυγραμμιστούν μαζί τους, προλαβαίνοντας ρήγματα και διαφοροποιήσεις που διαφαίνονταν.
Το ναυάγιο των συνομιλιών, ύστερα από τη σκλήρυνση της στάσης των ΗΠΑ και την απόσχιση των εδαφών της Ανατολικής Ουκρανίας, επιταχύνει τη διαμόρφωση μετώπων και συμμαχιών στα στρατόπεδα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και δυναμώνουν οι παράγοντες του πολέμου. Κατά πρώτο ωθούνται οι χώρες της ΕΕ να προσδεθούν ακόμα πιο σφιχτά με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και να περιοριστούν οι μεταξύ τους αντιθέσεις. Και κατά δεύτερο η σημερινή συνεννόηση Κίνας-Ρωσίας από τις εξελίξεις τείνει να μετασχηματιστεί σταδιακά σε στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία των δύο μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, καθώς η Ρωσία ωθείται σε όλο και πιο στενή σχέση με την Κίνα για να αντιμετωπίσει την πίεση της Δύσης και τις νέες οικονομικές κυρώσεις που θα της επιβληθούν, όπως ακριβώς συνέβη και με τις οικονομικές κυρώσεις το 2014 για την Κριμαία.
3. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές με επικεφαλής τις ΗΠΑ καταγγέλλουν την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, ανακοινώνουν την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, ασκούν πιέσεις και εκβιασμούς επιδιώκοντας να εξαναγκάσουν σε υποχώρηση τον Πούτιν.
Ταυτόχρονα, η ηγεσία των ΗΠΑ έρχεται σε επαφή με τους ευρωπαίους συμμάχους της με σκοπό να ενορχηστρώσει μια κοινή γραμμή πλεύσης των αμερικανοευρωπαίων ιμπεριαλιστών στην κρίση, αμβλύνοντας τις μεταξύ τους αντιθέσεις, προσφέροντας στήριξη στα κυβερνητικά ανδρείκελα του Κιέβου και ξεσηκώνοντας παγκόσμιο θόρυβο για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και την καταδίκη της αλλαγής των συνόρων.
Η κρίση σ’ αυτή τη φάση ξεκίνησε και οξύνθηκε απότομα με την επιθετική κίνηση της Ρωσίας, αλλά το υπόβαθρό της βρίσκεται στην εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων πριν μερικά χρόνια από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές με το πραξικόπημα του Μεϊντάν, προκειμένου να θέσουν την Ουκρανία κάτω από τον απόλυτο έλεγχό τους, εκτοπίζοντας τα ερείσματα και τα συμφέροντα της Ρωσίας, οδηγώντας έτσι σε ένα ντόμινο εξελίξεων που βύθισε την Ουκρανία και όλη την περιοχή στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων για τον έλεγχο και την αναδιανομή των ζωνών επιρροής.
Τώρα επιδεινώνεται η κρίση, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ – ΕΕ από τη μία πλευρά και Ρωσία από την άλλη ακροβολίζονται και παίρνουν «θέσεις μάχης» έτσι ώστε να εξασφαλίσει ο καθένας τις καλύτερες προϋποθέσεις για την προώθηση των συμφερόντων του, είτε στην περίπτωσή που θα ξεκινήσει άμεσα μια διαπραγμάτευση «εφ’ όλης της ύλης», είτε στην περίπτωση μιας κλιμακούμενης αντιπαράθεσης που θα αφήσει ανοιχτά τα ζητήματα μέχρι τον επόμενο γύρο.
Τώρα τα ανδρείκελα του Κιέβου εκλιπαρούν τα ξένα αφεντικά τους για βοήθεια και «προστασία» και «μετρούν τους φίλους τους», αλλά -όπως έχουν από καιρό διακηρύξει οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και ακόμα περισσότερο οι ευρωπαίοι- δεν πρόκειται να εμπλακούν στρατιωτικά στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Αυτός ήταν εξάλλου και ένας λόγος που προχώρησε στην επιχείρησή του ο Πούτιν.
4. Οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ, με απύθμενο θράσος, εμφανίζονται τώρα υπερασπιστές της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, καταδικάζουν και δεν αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία των «Λαϊκών Δημοκρατιών» της περιοχής του Ντομπάς.
Όμως οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές πάνω από δύο δεκαετίες -και προκειμένου να θέσουν κάτω από τον έλεγχο και την κυριαρχία τους ολόκληρες χώρες και περιοχές- εξαπέλυσαν κατακτητικούς πολέμους, διαμέλισαν, υποδούλωσαν και κομμάτιασαν χώρες και λαούς, υποκίνησαν την εθνικιστική διαίρεση και αξιοποίησαν τον πιο έξαλλο, αντιδραστικό εθνικισμό μεταμφιεσμένοι σε οπαδούς του «δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των εθνών».
Εμφανίζονται τώρα οι ΗΠΑ να υπερασπίζονται την εθνική και εδαφική κυριαρχία της Ουκρανίας και να καταδικάζουν το διαμελισμό της, όταν η ίδια η Ουκρανία, όπως και μια σειρά άλλα παρόμοια κράτη, είναι δημιούργημα και αποτέλεσμα του διαμελισμού και της διάλυσης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τα οποία αποσχίστηκαν και απέκτησαν την «ανεξαρτησία» τους εξαιτίας της καθοριστικής υποστήριξης του ιμπεριαλισμού και εξακολουθούν να επιβιώνουν τα περισσότερα απ’ αυτά με την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική προστασία του.
Ο διαμελισμός της Σοβιετικής Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας και η απόσχιση, η δημιουργία νέων δεκάδων κρατών και κρατιδίων προωθήθηκε τότε από τους ιμπεριαλιστές με το επιχείρημα της εξασφάλισης του «δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των εθνών», που ήταν στην πραγματικότητα μια ολοφάνερη μεταμφίεση της αστικής, εθνικιστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής της διαίρεσης και υποδούλωσης των εθνών και των λαών.
Αυτή ακριβώς την κατεύθυνση της διάσπασης και της εθνικής διαίρεσης ενίσχυσε και υποκίνησε τότε με κάθε τρόπο ο ιμπεριαλισμός με στόχο το κομμάτιασμα της Σ. Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας κλπ και κατασκευάζοντας σε πολλές περιπτώσεις νέα κράτη – προτεκτοράτα.
5. Η κρίση στην Ουκρανία έχει τη βάση της στα εσωτερικά προβλήματα που ξέσπασαν ύστερα από τη διάλυση της Σ. Ένωσης και την ανακήρυξή της σαν ανεξάρτητο κράτος, όμως η κρίση αυτή τροφοδοτήθηκε, οξύνθηκε και πήρε τη σημερινή εκρηκτική της μορφή λόγω της άμεσης ανάμειξης και επέμβασης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Βασικός στόχος των αμερικάνων ιμπεριαλιστών όλο αυτό το διάστημα είναι η πρόσδεση της Ουκρανίας στο φιλοπόλεμο άρμα του ΝΑΤΟ με στήριγμα τους ντόπιους λακέδες τους και ο περιορισμός ή και η εκμηδένιση των ερεισμάτων και της επιρροής της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Από την άποψη αυτή το κύριο πρόβλημα της Ουκρανίας και του λαού της είναι πρόβλημα ιμπεριαλιστικής ανάμειξης και επέμβασης. Και ενάντια σ’ αυτές τις δυνάμεις πρέπει να κατευθύνεται ο αγώνας της εργατικής τάξης και του λαού της Ουκρανίας. Αγώνας για την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, για την ανατροπή της κυβέρνησης των ανδρεικέλων που εγκαθίδρυσαν, για να μην ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για τη συντριβή των φασιστικών δυνάμεων και την ανατροπή συνολικά του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
Η απάντηση στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα των ΗΠΑ – ΕΕ και στο μαύρο μέτωπο των αντιδραστικών δυνάμεων της κυβέρνησης του Κιέβου δεν μπορεί να δοθεί με μια πολιτική που καλλιεργεί τις εθνικιστικές διαιρέσεις και καλεί το λαό της Ανατολικής Ουκρανίας να συσπειρωθεί κάτω από τη σημαία του μεγαλορώσικου σωβινισμού.
Αποτελεί μεγάλη αυταπάτη να εναποθέσει τις ελπίδες του ένα μεγάλο τμήμα του λαού της Ουκρανίας για την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στον Πούτιν, που πρωταρχικός του στόχος είναι να εδραιώσει και να διασφαλίσει τα μεγαλοκρατικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της Ρωσίας πάνω στην Ουκρανία. Ή ακόμα να αξιοποιήσει τα εθνικά αισθήματα του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας σαν μοχλό πίεσης, προκειμένου να παζαρέψει με τους αμερικανοευρωπαίους ιμπεριαλιστές έναν ευρύτερο αντιδραστικό συμβιβασμό για τη «διευθέτηση» του ουκρανικού ζητήματος στην πλάτη του λαού της Ουκρανίας.
Τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα μπορεί να τα υπερασπίσει η εργατική τάξη της Ουκρανίας, με επικεφαλής τους κομμουνιστές, συνενώνοντας όλους τους εργαζόμενους, τον ουκρανικό λαό ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την αντίδραση και το φασισμό, μακριά από εθνικιστικές διαιρέσεις και σωβινισμούς.
6. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν από τις πρώτες που έσπευσε να συνταχθεί με τα ξένα αφεντικά της, ΗΠΑ-ΕΕ, στην αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε: «Στην κρίση της Ουκρανίας η Ελλάδα είναι ευθυγραμμισμένη με τους συμμάχους και με τους εταίρους της».
Με τη νέα στρατιωτική Συμφωνία ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα η κυβέρνηση έχει μετατρέψει τη χώρα σε μια απέραντη στρατιωτική βάση-ορμητήριο, όπως επιβεβαιώνει η παράδοση στους αμερικανονατοϊκούς όλων των υποδομών, των αεροδρομίων, των λιμανιών που χρειάζονται για τους επιθετικούς σχεδιασμούς τους στην ευρύτερη περιοχή. Τώρα με το ξέσπασμα της κρίσης στην Ουκρανία μεγάλοι κίνδυνοι κρύβονται πίσω από τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Όσο αυξάνονται οι «καλές υπηρεσίες» προς τους Αμερικάνους για την περικύκλωση της Ρωσίας, τόσο πληθαίνουν οι προειδοποιήσεις της ρωσικής κυβέρνησης, ειδικά για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, καθιστώντας την στρατιωτικό στόχο.
Η κρίση στην Ουκρανία προκάλεσε έκτακτη σύσκεψη του ΚΥΣΕΑ, η οποία εκτός από στρατιωτικά ζητήματα συζήτησε και για την επάρκεια σε φυσικό αέριο, αναδεικνύοντας το μεγάλο πρόβλημα της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας και των σοβαρών κινδύνων που προκαλεί στην ασφάλεια εφοδιασμού ο υφιστάμενος ενεργειακός σχεδιασμός.
Ο λαός μας πρέπει να δυναμώσει τον αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό του αγώνα, να απαιτήσει να μην υπάρξει καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανονατοϊκά επιθετικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή, παλεύοντας για την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για το διώξιμο των αμερικάνικων βάσεων, για την ειρήνη και τη φιλία των λαών.
22 / 2 / 2022
