Η κατάσταση που επικρατεί μέσα στον αγροτικό κόσμο είναι πραγματικά εκρηκτική, είναι καζάνι που βράζει.
Οι κυβερνήσεις της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ, που κυβέρνησαν τον τόπο, όχι μόνον δεν έλυσαν για δεκαετίες το αγροτικό ζήτημα, αλλά επιπλέον αρνούνται να δώσουν μία ανάσα στην καταπιεζόμενη αγροτιά, σε ό,τι αφορά τα άμεσα προβλήματά της.
Δεν είναι έτσι περίεργο το ξερίζωμα από τη γη εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών, ενώ αυτοί που απομένουν καταδικάζονται σε ένα συνεχή αγώνα επιβίωσης, όπου η παραγωγή συνοδεύεται από την παράλληλη συμπίεση των τιμών και των εισοδημάτων τους!
Η πλειοψηφία των αγροτών, παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις του Μητσοτάκη για άμεση ενίσχυση της αγροτιάς με 155 εκατ. € μέχρι τις 10 Μάη, βάλλει κατά της κυβερνητικής πολιτικής κάνοντας λόγο για την καταρρέουσα βιωσιμότητα των αγροτικών νοικοκυριών, τη συρρίκνωση των επιδοτήσεων, τα χρέη προς τις τράπεζες, την ασύδοτη κερδοσκοπία των μεσαζόντων, την μεγάλη αύξηση των τιμών των λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων, κτηνιατρικών σκευασμάτων, σπόρων σποράς, μηχανημάτων κ.α.
Παρά τις καλλιεργούμενες προσδοκίες όλο το προηγούμενο διάστημα για παροχές και μέτρα στήριξης των αγροτών, ο Μητσοτάκης περιορίσθηκε σε μία ανέξοδη έκθεση ιδεών και σε μόλις μία προεκλογική εξαγγελία για επιστροφή ΕΦΚ πετρελαίου για μόνο το 2023. Ούτε ένα μόνιμο μέτρο μείωσης του κόστους παραγωγής, ούτε μία αναφορά στη χρηματοδότηση των αγροτών και την προστασία της περιουσίας τους από κατασχέσεις.
Παρατηρείται μία σοβαρή μείωση της αγροτικής παραγωγής, είτε αφορά τη Γεωργία είτε αφορά την Κτηνοτροφία. Παράλληλα οι τιμές παραγωγού των αγροτικών προϊόντων κινούνται σε εξευτελιστικά επίπεδα, που δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής.
Και τα τρία κόμματα που υπηρετούν τη μεγαλοαστική τάξη, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αναφερόμενα στην Ε.Ε. και την εφαρμοζόμενη ΚΑΠ, δεν διαφωνούν επί της ουσίας. Κι όταν αναφέρονται στη βελτίωση του αγροτικού επιπέδου, ξεχνούν σκόπιμα να θυμίσουν τους ληστρικούς όρους των τραπεζών, την ασύδοτη κερδοσκοπία των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων γεωργικών εφοδίων και μηχανημάτων, την αποδοχή αρχικά του αφερέγγυου συστήματος επιδοτήσεων και συνυπευθυνότητας, την πραξικοπηματική διάλυση του αγροτικού συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος, και τόσες άλλες αντιαγροτικές επιλογές των πολιτικών εκφραστών της ντόπιας ολιγαρχίας.
Η οργή μέσα στα στρώματα της αγροτιάς προσπαθεί να βρει διέξοδο και να μετασχηματιστεί σε οργανωμένη αντίσταση.
Το Μ-Λ ΚΚΕ στήριξε και στηρίζει όλες τις αγροτικές κινητοποιήσεις για την ικανοποίηση των άμεσων αιτημάτων της φτωχομεσαίας αγροτιάς που θα της δώσουν μια προσωρινή ανακούφιση. Παράλληλα μάχεται για το σταδιακό ανέβασμά της
μέχρι το επίπεδο της γενικής πολιτικής πάλης για τα πανεθνικά προβλήματα, για την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε., και το σπάσιμο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα περίοδο έξαρσης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με πολύ δυσμενέστερους όρους παραγωγής αγροτικού προϊόντος για τα φτωχομεσαία νοικοκυριά που καλούνται να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης με την καταστροφή και τον αφανισμό τους.
Αναπόφευκτα λοιπόν δεν υπάρχει άλλος δρόμος επιβίωσης της φτωχομεσαίας αγροτιάς παρά ο δρόμος του αγώνα, και η σύνδεση του αγώνα αυτού με τους αγώνες των άλλων καταπιεσμένων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας.
