Με μια εκδικητική απόφαση το εφετείο της Λαμίας απέρριψε το δίκαιο και προβλεπόμενο από το νόμο αίτημα του Γιάννη Μιχαηλίδη για αποφυλάκιση, έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής του. Η απόφαση αυτή έρχεται ύστερα από δύο και πλέον μήνες απεργίας πείνας του κρατουμένου, του οποίου η ζωή βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο.
Η απόφαση του δικαστηρίου αποτελεί ευθεία βολή προς τα δημοκρατικά δικαιώματα που πρέπει να έχουν όλοι οι κρατούμενοι χωρίς διακρίσεις. Και ανεξάρτητα αν η δράση του Μιχαηλίδη είναι ξένη και επιζήμια για το λαϊκό κίνημα, αποτελεί ωστόσο αναφαίρετο και αδιαμφισβήτητο δικαίωμά του να αποφυλακιστεί.
Αν από τη μία η απόφαση αυτή συνιστά εξοργιστική αναλγησία απέναντι σε έναν άνθρωπο που κινδυνεύει η ίδια του η ζωή, άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο εξοργιστικό είναι ότι η ίδια αυτή “ανεξάρτητη” και “τυφλή” δικαιοσύνη άφησε εκτός φυλακής τον καταδικασμένο για βιασμούς ανηλίκων Λιγνάδη, τον καταδικασμένο για το θάνατο Γρηγορόπουλου, Κορκονέα, τον καταδικασμένο Χορταριά για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου.
Και άλλη τόση οργή γεννάει το γεγονός ότι μπροστά στις αναίσχυντες αποφάσεις της υποτιθέμενης ανεξάρτητης και αδέκαστης δικαιοσύνης μια σειρά στελεχών της κυβέρνησης, ακόμα και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κουνούν το χέρι στο λαό και σε όποιον εκδηλώνει τη γνήσια αντίδρασή του απέναντι σε αυτές τις αποφάσεις, ζητώντας του να μην σχολιάζει τις αποφάσεις της δικαιοσύνης.
Στην ίδια κατεύθυνση η κυβέρνηση απέναντι στην χθεσινή πορεία για την ικανοποίηση των αιτημάτων του Γιάννη Μιχαηλίδη προχώρησε σε απρόκλητη καταστολή με χημικά, αύρα νερού και αστυνομική βία στέλνοντας μήνυμα πυγμής απέναντι σε όσους ζητούν το αυτονόητο, την χωρίς διακρίσεις εφαρμογή των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
