Η ψήφιση των προαπαιτούμενων για τη νέα δανειακή σύμβαση ολοκληρώθηκε στη Βουλή με την κυβέρνηση να αφήνει προσωρινά στην άκρη τα μέτρα που αφορούν την αγορά εργασίας. Παρ΄ όλα αυτά το 3ο μνημόνιο ορίζει αυστηρά τους νέους αντεργατικούς νόμους και η επιβολή του θα σημάνει νέο τσάκισμα των εναπομεινάντων εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
Συγκεκριμένα τα βασικά άρθρα του μνημονίου που αφορούν τα εργασιακά συνοψίζονται στα παρακάτω βασικά σημεία:
1. Ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο με αναπροσαρμογή-δηλαδή μείωση- των μισθών, καθώς και νέο μόνιμο σχήμα κινητικότητας.
2. «Μεταρρυθμίσεις με σαφές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση όλων των συστάσεων της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, μεταξύ άλλων και αυτήν που αφορά τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές.» . Με άλλα λόγια μιλάμε για το άνοιγμα του δρόμου για την οριστική κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.
3. «Αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των εργατικών κινητοποιήσεων σύμφωνα με την οικεία οδηγία και βέλτιστη πρακτική της Ε.Ε.» και βέβαια η βέλτιστη πρακτική της Ε.Ε. αφορά τις πρακτικές και τα μέτρα εκείνα που εξυπηρετούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους μεγάλο εργοδότες και το κεφάλαιο, δηλαδή περαιτέρω ξήλωμα των συλλογικών συμβάσεων και περιορισμό καθώς και εφαρμογή μέτρων καταστολής των εργατικών κινητοποιήσεων!!
4. «..εφαρμογή των ομαδικών απολύσεων βάσει του χρονοδιαγράμματος και της προσέγγισης που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς». Δηλαδή επέκταση- απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
5. «..Οι πολιτικές για την αγορά εργασίας πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τις διεθνείς και Ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές, θα πρέπει δε να μην συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης βιώσιμης ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς». Δηλαδή οι ξένοι δυνάστες που επιβάλλουν συνθήκες οικονομικού στραγγαλισμού στους εργαζόμενους και τον λαό απαγορεύουν την επαναφορά εργασιακών δικαιωμάτων θεσμικών συνδικαλιστικών ή μισθολογικών τα οποία διασφάλιζαν ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς καθώς αυτά είναι ασύμβατα με την προώθηση της «βιώσιμης ανάπτυξης»..!
Αυτά τα μέτρα αποτελούν μόνο ένα μέρος του 3ου μνημονίου το οποίο στο σύνολό του αποτελεί ένα νέο τσάκισμα των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Γίνεται σαφές με ακόμα πιο απροκάλυπτο τρόπο ότι οι ιμπεριαλιστές όταν μιλάνε για «βιώσιμη ανάπτυξη» εννοούν εναν εργασιακό μεσαίωνα που χτίζεται μέσα από την επιβολή μνημονίων και πάνω στον οποίο το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και οι πολυεθνικές θα μπορούν να θησαυρίζουν «χωρίς αποκλεισμούς» και φραγμούς!
Αυτή η νέα επίθεση βρίσκει τους εργαζόμενους αφοπλισμένους. Η αποσυγκρότηση και η παραλυσία του συνδικαλιστικού κινήματος, αποτέλεσμα της χρόνιας κυριαρχίας των συνδικαλιστικών παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, καθώς και οι εκλογικές αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν πολύ έντονα το προηγούμενο διάστημα με τον ΣΥΡΙΖΑ να προπαγανδίζει ότι μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους μέσα στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς Ε.Ε. και ΔΝΤ, οδήγησαν την πλειοψηφία των εργαζομένων σε στάση αναμονής κάποιας εκλογικής σωτηρίας. Οι σημερινές εξελίξεις με την κυβέρνηση να φέρνει προς εφαρμογή ένα 3ο επώδυνο μνημόνιο, επιβεβαιώνουν ότι η προοπτική και η διέξοδος δεν μπορεί να δοθεί μέσα από κάποια κάλπη αλλά μέσα από τον συλλογικό μαζικό αγώνα των εργαζομένων και του λαού για την ανατροπή των παλιών και νέων μνημονίων. Η απόλυτη σιωπή της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και πρώτα και κύρια της ΓΣΕΕ που σε όλο αυτό το διάστημα ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει μόνο για να υπερασπιστεί τη θέση της Ελλάδας στην Ε.Ε., προκαλώντας οργή στους εργαζόμενους, αλλά και των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ που μετά βίας ψελλίζουν ένα «όχι» στα νέα μέτρα, επιβεβαιώνει τον ρόλο των συμβιβασμένων δυνάμεων του εργατικού κινήματος που μετατρέπουν τα σωματεία σε άδεια κουφάρια, αφήνοντας τον δρόμο ανοιχτό για την επιβολή όλων των αντεργατικών μέτρων.
Η συσπείρωση στο σωματείο και η πάλη για τη λειτουργία των συλλογικών οργάνων και την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος σε κόντρα με τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να ξεπεράσουν και να ανατρέψουν αυτές τις ηγεσίες, να πάρουν τα σωματεία στα χέρια τους και να τα μετατρέψουν σε πραγματικά όπλα πάλης για την ανατροπή της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής!!!
