Δυο μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, τα πεπραγμένα και οι διακηρύξεις της ΝΔ δρομολογούν μια κυβερνητική θητεία δραστικής συνέχισης και κλιμάκωσης της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε αδιαλείπτως, από όλες τις κυβερνήσεις, κατά τη μνημονιακή περίοδο. Με τον «αέρα» του κυρίαρχου στο αστικό πολιτικό σύστημα, επισείοντας την περιβόητη «συμφωνία αλήθειας», δηλαδή την υλοποίηση των αντιδραστικών ανατροπών που απερίφραστα εξήγγειλε προεκλογικά, ο Κυρ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του έχουν περάσει σε άμεση αντιλαϊκή δράση.
Η «στήριξη της επιχειρηματικότητας», το «φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον», τα «κίνητρα και το ξεμπλοκάρισμα των επενδύσεων», το «αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο», η «διάσωση» της ΔΕΗ, οι νέες αντεργατικές ανατροπές, η «επιχείρηση Εξάρχεια» και η επιβολή του «νόμου και της τάξης», η «διαχείριση» του προσφυγικού, η τοποθέτηση «συνδέσμων» της ΕΥΠ στις Δημόσιες Υπηρεσίες, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, οι επισκέψεις – κατάθεση διαπιστευτηρίων του πρωθυπουργού και υπουργών του στους ισχυρούς της Δύσης, όλα αυτά -που σφραγίζουν την τρέχουσα επικαιρότητα- επιβεβαιώνουν και προετοιμάζουν την άσκηση μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής.
Το κυβερνητικό μότο «ανάπτυξη και ευημερία για όλους» είναι το νέο απατηλό αφήγημα, που έρχεται να αντικαταστήσει τη «δίκαιη ανάπτυξη» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια παραπλάνηση, τα ίδια ψεύδη, παρόμοια επιχειρήματα και φρασεολογία. Με την παγκόσμια οικονομική κρίση να μαίνεται και τον ελληνικό λαό να έχει υποστεί τις βαρύτερες συνέπειες σε μια χώρα λεηλατημένη και υποδουλωμένη στους δανειστές, η προπαγάνδα αυτή δεν είναι απλώς έωλη. Είναι ακραίος εμπαιγμός. Δεν υπάρχει ανάπτυξη και ευημερία για όλους σε κανένα εκμεταλλευτικό κοινωνικό σύστημα. Ιδιαίτερα σήμερα, που ο καπιταλισμός έχει περάσει ανεπίστρεπτα στην παρακμιακή φάση και δείχνει το εκμεταλλευτικό του πρόσωπο στην πιο άγρια μορφή παγκοσμίως, δεν περισσεύουν πια ούτε ψίχουλα για τους λαούς. Οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και η ακραία φτώχεια και εξαθλίωση επεκτείνονται ραγδαία στη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση και βαρβαρότητα έχουν απογειωθεί εξασφαλίζοντας τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε μια ελάχιστη μειοψηφία.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του αυτή τη μειοψηφία εκπροσωπούν. Γι αυτή νοιάζονται και αυτή υπηρετούν. Η «ανάπτυξη και ευημερία για όλους», στην πραγματικότητα, είναι μεγαλύτερη ασυδοσία και κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο, αγριότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, μεγαλύτερη συρρίκνωση των εργατοσυνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, νέα δεινά για το λαό και την εργατική τάξη, ολοκληρωτικό ξεπούλημα των υποδομών και του πλούτου της χώρας στους άρπαγες δανειστές. Γι αυτό δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους οι ισχυροί «προστάτες», οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία. Γι αυτό η εγχώρια οικονομική ολιγαρχία εκδηλώνει τη χαρά της. Γι αυτό οι «αγορές» πανηγυρίζουν. Η επιδίωξη αδιατάρακτης άσκησης αντιλαϊκής πολιτικής είναι εξασφαλισμένη. Τα προνόμια και τα πλούτη της ολιγαρχίας, ξένης και ντόπιας, είναι σιγουρεμένα.
Η «επιστροφή στην κανονικότητα»
Αυτή είναι, λοιπόν, η περίφημη «επιστροφή στην κανονικότητα» και ο «νέος κόσμος», που διατυμπανίζει διαρκώς ο νέος πρωθυπουργός. Είναι η μεγάλη ρεβάνς της Δεξιάς για όλες τις οικονομικές, συνδικαλιστικές, δημοκρατικές κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος μετά την πτώση της δικτατορίας. Μια ρεβάνς που μπορεί να πραγματοποιείται σήμερα λόγω του άθλιου ρόλου που έπαιξε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας, οδηγώντας πλατιά λαϊκά στρώματα -μέσα από την οδυνηρή διάψευση των προσδοκιών τους- στη μοιρολατρική αποδοχή της αντιδραστικής άποψης πως όλες οι αντιλαϊκές ανατροπές της τελευταίας δεκαετίας είναι μονόδρομος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποίησε και δικαίωσε την πολιτική των μνημονίων, απαξίωσε και υπονόμευσε το συνδικαλιστικό κίνημα, τα εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες, εξωράισε και συμφιλίωσε ευρύτατα λαϊκά στρώματα με την ιδεολογία και τις αξίες του συντηρητικού χώρου, απογείωσε την πολιτική της υποτέλειας σε ΗΠΑ και ΕΕ, εν ολίγοις «γκρέμισε ταμπού και κλισέ δεκαετιών», όπως ομολογούν -επιχαίροντας- τα «ανοιχτόμυαλα» στελέχη του συντηρητικού χώρου. Τώρα, τα χέρια της ΝΔ είναι λυμένα. Οι συνθήκες για τη ρεβάνς είναι ώριμες. Με επιθετικό τρόπο, ξεδιπλώνεται η αντιδραστική προπαγάνδα και απλώνει τα πλοκάμια της στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, επιχειρώντας και επιδιώκοντας την πολιτική και την ιδεολογική κυριαρχία της Δεξιάς.
Δεν αρκεί και δεν αρκούνται, βεβαίως, σε αυτό. Σε συνθήκες σφοδρής αντιλαϊκής επέλασης και όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων, ο πολιτικός αυταρχισμός και η εκτεταμένη καταστολή αποτελούν αναντικατάστατα όπλα για όλους τους κρατούντες.
Το βλέπουμε σε όλο τον κόσμο, το βλέπουμε και εδώ. Οι συνθήκες οικοδόμησης αστυνομικού κράτους με την ανάλογη ενίσχυση του υπάρχοντος αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου και των μηχανισμών καταστολής δημιουργούνται με ταχείς ρυθμούς. Οι συνεχείς «επιχειρήσεις» στο «άβατο των Εξαρχείων», οι υπαινικτικές ή κραυγαλέες αναφορές ακροδεξιού τύπου για το προσφυγικό ζήτημα, ο νέος αναβαθμισμένος «ρόλος» της ΕΥΠ, η διαρκής επίκληση του δόγματος «τάξη και ασφάλεια», «νόμος και τάξη» αποτελούν το έναυσμα, προβάρουν τα επερχόμενα.
Με ψευδεπίγραφα επιχειρήματα περί «δημοκρατίας», επισείοντας την «πάταξη» τάχα των «ακραίων στοιχείων και της γενικευμένης ανομίας», επιχειρούν το σάρωμα όλων των μεταπολιτευτικών λαϊκών κατακτήσεων και δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Εν ονόματι της «ασφάλειας και προστασίας του πολίτη», δηλητηριάζουν το κοινωνικό σώμα με μια ακροδεξιά, ρατσιστική προπαγάνδα και επιχειρούν να δημιουργήσουν κοινωνικό κλίμα και συνθήκες εθισμού και συναίνεσης στην αναγκαιότητα ασφυκτικής αστυνόμευσης, διατήρησης των αντιδημοκρατικών νόμων και αποδοχής νέων αντιδραστικών μέτρων, να σπείρουν το φόβο και να ενισχύσουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Δημιουργούν φόβο και ανασφάλεια για να αντιμετωπίσουν, τάχα, το φόβο και την ανασφάλεια του πολίτη.
Διαβλέπουν πως, σε συνθήκες συνεχιζόμενης αντιλαϊκής επέλασης, η κλιμακούμενη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και των ταξικών αντιθέσεων δημιουργεί, αναπόφευκτα, ένα εξαιρετικά «εύφλεκτο» κοινωνικό υπόστρωμα και την αντικειμενική βάση ανάπτυξης μαζικών λαϊκών αγώνων.
Αγώνων που θα στραφούν, αναπότρεπτα, εναντίον της πηγής της λαϊκής κακοδαιμονίας, της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας και των επικυρίαρχων ιμπεριαλιστών.
Και παίρνουν τα μέτρα τους… Η επίδειξη πυγμής, η ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό» θα αυξηθούν, θα αποκτήσουν όλο και πιο σκληρή έκφραση.
Η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών αναδεικνύεται σε ζήτημα πρώτης γραμμής για το λαϊκό κίνημα.
