Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Πορεία, τέυχος 55 που κυκλοφορεί
Την τελευταία δεκαετία οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων οδήγησαν σε: πάνω από 50% μείωση της χρηματοδότησης για την παιδεία, 50% λιγότερο διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό, κατάργηση-συγχώνευση άνω των 200 τμημάτων, μείωση δικαιούχων δωρεάν σίτισης-στέγασης, ενώ οι συνθήκες στις εστίες χειροτερεύουν καθημερινά. Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα των παλιών εστιών του ΕΜΠ όπου οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ως και επικίνδυνες, και η απάντηση της κυβέρνησης είναι οι πυροβολισμοί σε ώρα μαθημάτων, τα σπασίματα των δωματίων από την αστυνομία και τα σχέδια για κλείσιμο των εστιών χωρίς καμιά μέριμνα για όσους μένουν εκεί, την ίδια στιγμή που χιλιάδες συμφοιτητές μας κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δωμάτιο στις εστίες.
Σύμφωνα όμως με την κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας τα πανεπιστήμια της χώρας «αναβαθμίζονται» κατά τα «ευρωπαϊκά πρότυπα» της πολυδιαφημισμένης «αριστείας». Ας δούμε λοιπόν πιο συγκεκριμένα ορισμένα μέτρα της κυβέρνησης για την παιδεία όπως αποτυπώθηκαν στον ήδη μερικώς εφαρμοσμένο νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη και στο νέο νόμο-πλαίσιο:
1) Μείωση εισακτέων στα ΑΕΙ κατά δεκάδες χιλιάδες λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ). 2) Διάσπαση ενιαίων πτυχίων σε τετραετούς και πενταετούς φοίτησης, τα «ισχυρά», και διετούς-τριετούς φοίτησης, τα «αδύναμα», οξύνοντας τις ανισότητες και τον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας. 3) Επαναφορά των Συμβουλίων Ιδρύματος, εξωπανεπιστημιακών θεσμών που προωθούν τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε εγκαταλελειμμένα από το κράτος εξαρτήματα των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων. 4) Νέες συγχωνεύσεις - καταργήσεις τμημάτων και σχολών λόγω έλλειψης εισακτέων που επιφέρει η ΕΒΕ. 5) Εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ - ιδιωτικών κολεγίων, περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της παιδείας και υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων. 6) Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου που για χρόνια διασφάλιζε τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και τις διεκδικήσεις της νεολαίας, ιδιαίτερα μετά την Εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. 7) Εγκατάσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ), όπου οι πρόσφατοι ξυλοδαρμοί φοιτητών ακόμα και σε συναυλίες(!) αποδεικνύουν πως δεν έρχεται για την ασφάλειά μας, αλλά για την τρομοκράτηση και καταστολή των αγώνων μας. 8) Εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης και ελεγχόμενης εισόδου, μετατροπή των σχολών σε χώρους αποστειρωμένους από κάθε πολιτιστική και πολιτική δραστηριότητα. 9) Θεσμοθέτηση «Συμβουλίων Φοιτητών» και «ενιαίων ψηφοδελτίων», ωμή κρατική παρέμβαση στους φοιτητικούς συλλόγους με σκοπό την αποπολιτικοποίηση, δηλαδή την πειθήνια υποταγή του φοιτητικού κινήματος στα κυβερνητικά κελεύσματα. 10) Διαγραφές φοιτητών μετά τα ν+2 και ν+3 έτη σπουδών, μέτρο που στρέφεται ιδιαίτερα απέναντι στους εργαζόμενους φοιτητές, ενώ παράλληλα προωθεί περαιτέρω την εντατικοποίηση των σπουδών μας.
Στην πραγματικότητα η κατάσταση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δε διαφέρει καθόλου από την γενικότερη κατάσταση εξαθλίωσης που επικρατεί στην κοινωνία: Φτώχεια, ακρίβεια, ανεργία. Ταυτόχρονα ένα νέο κύμα ακρίβειας σαρώνει τα λαϊκά εισοδήματα με τις ανατιμήσεις στο ρεύμα, τη βενζίνη, τα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, μετατρέποντας τις σπουδές σε οικονομικό Γολγοθά. Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, ανάμεσα στη Δύση και τις Ρωσία-Κίνα, όχι μόνο παροξύνουν αυτή την κατάσταση, αλλά φέρνουν ολοένα και πιο κοντά τα εφιαλτικά σενάρια του πολέμου, που ήδη μαίνεται στην Ουκρανία. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών και τα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Γεμίζει τη χώρα στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Εμείς, η Φοιτητική Πορεία θεωρούμε ότι απέναντι στο παρόν που μας επιβάλλουν και το μέλλον που μας κλέβουν, ο μόνος δρόμος για να απαντήσουμε είναι αυτός της οργανωμένης αντίστασης και πάλης! Γι’ αυτό, κόντρα στη λογική πως «τίποτα δεν αλλάζει», κόντρα στο κλίμα απάθειας και αδιαφορίας που καλλιεργούν οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, ενάντια σε λογικές αυτόκλητης «πρωτοπορίας» που υιοθετούν διάφορες δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά και οδηγούν τους φοιτητές στην απογοήτευση, το φοιτητικό κίνημα στη διάσπαση και τους αγώνες σε αναβολή, εμείς προβάλλουμε:
Τη συσπείρωσή όλων των φοιτητών/ριών στους φοιτητικούς συλλόγους. Την αναγκαιότητα διεξαγωγής μαζικών Γενικών Συνελεύσεων. Τη δημοκρατική λειτουργία των συλλόγων και των οργάνων τους. Την ενότητα στη βάση των κοινών αγωνιστικών μας αιτημάτων. Τη σύνδεση του αγώνα μας για δημόσια δωρεάν παιδεία με τον συνολικότερο αγώνα του λαού μας ενάντια στην πολιτική της ακρίβειας, της καταστολής και της εμπλοκής στον πόλεμο!
