Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε στο Facebook μια καταγγελία συναδέλφισσας από το Πάντειο, σύμφωνα με την οποία, η ίδια, βρέθηκε αντιμετωπη με έναν άγνωστο στον 6ο όροφο του νέου κτιρίου, ο οποίος κινήθηκε επιθετικά προς το μέρος της.
Η ίδια η καταγγέλουσα ισχυρίζεται πως (...) δεν αναφέραμε το συμβάν σε κάποιον φύλακα ή άλλο αρμόδιο, αντίθετα το κοινοποιήσαμε τις επόμενες ημέρες σε όλες τις διαδικτυακές ομάδες των διαφόρων τμημάτων στο Facebook, προκειμένου να είναι επιφυλακτικοί και οι υπόλοιποι φοιτητές για κάτι παρόμοιο (...).
Όπως ήταν αναμενόμενο, το γεγονός πήρε διαστάσεις και έφτασε και στην πρύτανη του Παντείου. Εκείνη κάλεσε τις παρατάξεις και τα σχήματα των φοιτητών προκειμένου να μας ενημερώσει για το συμβάν και να συζητήσει(;) μαζί μας τα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να ληφθούν.
Η «συζήτηση», βέβαια, πήρε γρήγορα την προσδοκόμενη τροπή...
Με ξεκάθαρες αναφορές στο πόρισμα της Επιτροπής Παρασκευόπουλου [πόνημα πρώην κυβερνητικού στελέχους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με σκοπό την καταπολέμηση της βίας στα πανεπιστήμια (όπου βία βλέπε κινητοποιήσεις, καταλήψεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας κοκ)] και το απαραίτητο σιγοντάρισμα από τη ΔΑΠ Παντείου, όλα μπήκαν στο τσουβάλι της ανομίας και της βίας, που θα έβρισκαν τη λύτρωσή τους μόλις καταργούνταν το πανεπιστημιακό άσυλο.
Βέβαια τέτοιες ευκαιρίες για τη ΔΑΠ πρέπει να αξιοποιούνται στο έπακρο. Γι’ αυτό επιστρατεύτηκε μέχρι και η νεοδημοκρατική σελίδα του FB με τον αιθεροβάμωνα τίτλο «Χιλιάδες Φωνές» προκειμένου να μας «ενημερώσει» για τα όσα έχουν συμβεί. Εννοείται πως δεν μπήκε καν στον κόπο να παραθέσει αυτούσια την καταγγελία της συγκεκριμένης συναδέλφισας. Αντίθετα διόγκωσε το γεγονός και τροφοδότησε τα πιο φοβικά αντανακλαστικά των φοιτητών.
Παίρνοντας όλα αυτά ως δεδομένα καταλήγουμε στα εξής: Είναι προφανές πως δεν θέλουμε ένα πανεπιστήμιο στο οποίο δεν θα μπορούμε να περπατήσουμε στους διαδρόμους.
Ποιοι όμως θα μας το εξασφαλίσουν αυτό;
Αυτοί που στοιβάζουν τους φοιτητές σε απάνθρωπες συνθήκες, μετά το κάψιμο των εστιών στο Ηράκλειο της Κρήτης; Αυτοί που φοράνε χειροπέδες και χτυπούν μέχρι θανάτου έναν αδύναμο; Αυτοί που κόβουν το ρεύμα στις κτιριακές εγκαταστάσεις των πανεπιστημίων και απολύουν ή περιορίζουν δραματικά τους εργαζόμενους στη φύλαξη; Αυτοί που κλείνουν τα τμήματα το ένα μετά το άλλο, αφήνοντας χιλιάδες νέους έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση (και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό); Ή μήπως αυτοί που χειροκροτούσαν όλα τα παραπάνω και ζητούσαν ακόμη περισσότερα;
Για εμάς, τη Φοιτητική Πορεία Παντείου, είναι ξεκάθαρο: Οι μόνοι που μπορούν να διαφυλάξουν την ακεραιότητα και την ασφάλεια των σχολών είμαστε εμείς, οι ίδιοι οι φοιτητές μέσα απο τα συλλογικά μας όργανα, κόντρα στις πολιτικές της υποβάθμισης, της καταπάτησης του ασύλου και της τρομοκρατίας.
