Με ορόσημο την ημέρα κλεισίματος των σχολείων, ένα μήνα τώρα, με ταχείς ρυθμούς, διαμορφώνεται στη χώρα μας μια νέα, ιδιαίτερα αρνητική, πολιτική πραγματικότητα. Πάνω στο πραγματικό έδαφος της ανησυχίας και της αγωνίας για την εξάπλωση του κορονοϊού, η κυβέρνηση της ΝΔ και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του συστήματος καλλιεργούν ένα κλίμα φόβου και τρομοϋστερίας, επιδιώκοντας ένα διπλό στόχο. Αφενός, να κρύψουν τις εγκληματικές ευθύνες της πολιτικής τους, χρεώνοντας στο λαό -με το αντιδραστικό ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης»- κάθε αρνητική εξέλιξη. Αφετέρου, να αξιοποιήσουν στο έπακρο την κρίση και, με πρόσχημα τον κορονοϊό, να τρομοκρατήσουν το λαό και να επιβάλουν νέες βαθιές αντιδραστικές τομές, σε κάθε πτυχή της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, φαίνεται να διανύει την παρούσα κρίση χωρίς τριγμούς, επιχειρώντας -μέσα από μια συντριπτική και αποπροσανατολιστική προπαγάνδα που αναπαράγουν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ- να εμφανιστεί ως η «υπεύθυνη» τάχα δύναμη, «εγγυήτρια» της ζωής και της υγείας των πολιτών, απαλλαγμένη από κάθε πολιτική ευθύνη για τα όποια αρνητικά συμβαίνουν ή θα συμβούν.
Αναμφίβολα, στο παραπάνω κλίμα συμβάλλει η πολιτική της συναίνεσης και της «ομοψυχίας» που διακατέχει όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου και ιδιαίτερα αυτά της σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΜΕΡΑ25 και το ΚΚΕ. Πρόκειται για την τρέχουσα εκδοχή της πολιτικής της «εθνικής συνεννόησης και ενότητας», η οποία πλέκεται εδώ και καιρό, ξεκινώντας από τα ελληνοτουρκικά και φτάνοντας στο απόγειό της στο προσφυγικό και στα γεγονότα του Έβρου. Τότε που ο Τσίπρας δήλωνε ότι και αυτός τα ίδια θα έκανε και ο Κουτσούμπας επαναλάμβανε τα περί «ασύμμετρης απειλής σε Έβρο και Αιγαίο», αναπαράγοντας ατόφιες τις φράσεις του Μητσοτάκη.
Αυτά τα κόμματα, σήμερα, ακολουθώντας μια ένοχη συστράτευση, έχουν γίνει υμνητές της ανάγκης των απανωτών απαγορευτικών μέτρων που θεσπίζει η κυβέρνηση και, ανεξάρτητα από την αφετηρία και τις προθέσεις τους, καταλήγουν να γίνονται πραγματικοί νεροκουβαλητές της ΝΔ, εξωραΐζοντας και στηρίζοντας την πολιτική της.
Σε αυτές τις συνθήκες, οι πιέσεις της κυρίαρχης προπαγάνδας γίνονται αφόρητες, συμπαρασύροντας ένα μεγάλο τμήμα δημοκρατικού και προοδευτικού κόσμου, ενώ δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα κυρίαρχα ιδεολογήματα επηρεάζουν οργανώσεις και διαπερνούν τον κόσμο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Σε σχέση με κάποιες βασικές παραδοχές:
1. Μακριά από την όποια διάθεση υποτίμησης του προβλήματος, αλλά κόντρα στην υστερία των ημερών, πρέπει να είναι σαφές -και αποτελεί το πρώτο στοιχείο της απάντησής μας- ότι σε κάθε περίπτωση μιλάμε για έναν ιό. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για την ανθρωπότητα και την επιστήμη, ακόμη και αν είναι μικρός σχετικά ο χρόνος για να αποκωδικοποιηθεί πλήρως και να βρεθούν οι αναγκαίες απαντήσεις. Η προσπάθεια της αστικής προπαγάνδας να προσδώσει στον κορονοϊό κάτι το πρωτοφανές, με το οποίο αναμετριέται πρώτη φορά ο πλανήτης, στοχεύει στο ξέπλυμα των κυρίαρχων πολιτικών που έκαναν συντρίμμια τα όποια δημόσια συστήματα υγείας διέθεταν ειδικά οι χώρες της Δύσης, δημιουργώντας ένα υποβαθμισμένο υγειονομικό περιβάλλον ανίκανο να αντιμετωπίσει την πανδημία.
Μέχρι τώρα και για πολλές δεκαετίες, οι πανδημίες και οι ασθένειες που θανάτωναν εκατομμύρια ανθρώπους θεωρούνταν ειδικό «προνόμιο» κυρίως της υποσαχάριας Αφρικής και στοιχείο της παγκόσμιας «κανονικότητας». Πρόκειται για τους λαούς που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ έχουν καταδικάσει στην απόλυτη φτώχεια, την εξαθλίωση, την πείνα.
Τώρα, ένας ιός που εξαπλώνεται γρήγορα στα μεγάλα αστικά και βιομηχανικά κέντρα των «ανεπτυγμένων» χωρών παρουσιάζεται, με μεγάλη δόση υποκρισίας, σαν μια πρωτόφαντη απειλή. Σε κάθε περίπτωση, ο νέος ιός δεν αποτελεί «αόρατο εχθρό». Όπως όλους τους ιούς, η επιστήμη τον φωτογραφίζει, τον εξετάζει, και θα μπορέσει να τον αντιμετωπίσει. Και καταπώς φαίνεται -και λόγω του ότι έπληξε περιοχές που η ζωή έχει «μεγαλύτερη αξία» από ό,τι στην Αφρική- μάλλον γρήγορα. Και αυτό πρέπει να το επαναφέρουμε σε κάθε συζήτηση κόντρα στο ρεύμα του αγνωστικισμού και του πανικού που διαμορφώνεται.
Όλοι αυτοί που εμφανίζονται να ανησυχούν για την επέλαση του κορονοϊού, που εκδηλώνουν μια υπερβολική «ευαισθησία» για την ανθρώπινη ζωή και προτάσσουν τη διάσωσή της -τάχα- απέναντι στη διάσωση των καπιταλιστικών οικονομιών, στην πραγματικότητα, ανησυχούν για την πολιτική τους επιβίωση, την εξουσία τους, για το παρόν και το μέλλον τους, σε μια σκοτεινή μεταβατική εποχή μεγάλης αστάθειας. Και αξιοποιούν την πανδημία μετατρέποντας τον πλανήτη σε ένα τεράστιο πεδίο δοκιμής πρωτόγνωρων πολιτικών αντιδραστικής διαχείρισης, σε επίπεδο μηχανισμών, τεχνολογιών, ιδεολογικής χειραγώγησης, αλλά και νέας όξυνσης των γεωπολιτικών ανταγωνισμών.
Μαζί και δίπλα στις σοβαρότατες επιπτώσεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, που αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατό να προσδιοριστούν, μια άλλη παγκόσμια πραγματικότητα διαμορφώνεται. Οι κυβερνήσεις και τα αστικά πολιτικά συστήματα δοκιμάζονται. Σοβαρές πολιτικές εξελίξεις αναμένονται σε κάθε χώρα, σε όλο τον κόσμο. Η παγκόσμια γεωπολιτική σκηνή αλλάζει. Οι αναταράξεις και οι αποσυνθετικές διαδικασίες σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και ενώσεις δυναμώνουν, οι ανταγωνισμοί των μεγάλων δυνάμεων εκφράζονται με μεγαλύτερη σφοδρότητα, η διαδικασία επανακαθορισμού του συσχετισμού δύναμης μεταξύ τους επιταχύνεται.
Ο ηγετικός ρόλος των ΗΠΑ αμφισβητείται εντονότερα, ευθέως και ευρέως, από «συμμάχους» και αντιπάλους, ενώ η πανδημία -αναπόφευκτα- θα πυροδοτήσει σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στην -ανοχύρωτη υγειονομικά-πλουσιότερη χώρα του πλανήτη που διανύει μια κρίσιμη προεκλογική περίοδο. Η ακρωτηριασμένη -μετά το Brexit- ΕΕ κλυδωνίζεται, διχάζεται βαθύτερα, με την προοπτική αποσύνθεσής της να ενισχύεται. Ο διεθνής ρόλος και το κύρος της -ραγδαία ανερχόμενης- Κίνας ενισχύεται. Η Ρωσία κερδίζει συνεχώς έδαφος. Η πανδημία από επιθετικό όπλο των ΗΠΑ ενάντια στην Κίνα έχει μετατραπεί σε μπούμερανγκ.
2. Σήμερα δοκιμάζεται -και αποδεικνύεται εξαιρετικά θανατηφόρα- η πολιτική που κατεδάφισε (ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια) τα δημόσια συστήματα υγείας που διέθεταν οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης, κατακτήσεις των λαών σε εποχές ανόδου των λαϊκών κινημάτων και των εργατικών αγώνων, σε εποχές που το αντίπαλο δέος του σοσιαλισμού υποχρέωνε σε παραχωρήσεις. Και αυτό πρέπει να γίνει σαφές πως δεν λέγεται ούτε από πολιτική εμμονή ούτε από συνήθεια.
Από όλες τις χώρες του «προηγμένου καπιταλισμού» (Ευρώπη, ΗΠΑ) τα μηνύματα και οι εικόνες που έρχονται είναι ίδια. Δεν υπάρχουν ούτε οι κοινές απλές μάσκες για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Δεν υπάρχουν ούτε στολές μιας χρήσης. Και αυτό είναι πράγματι πρωτόγνωρο για αυτές τις χώρες. Ειδικά στη χώρα μας, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι, κατά τα μνημονιακά χρόνια, δημοσιεύματα επαναλάμβαναν διαρκώς πως σε πολλά νοσοκομεία δεν υπάρχουν ούτε γάζες. Ανάλογης έκτασης και σημασίας είναι οι δραματικές ελλείψεις που υπάρχουν στα δημόσια νοσοκομεία σήμερα.
Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα είναι που κρίνεται αυτή τη στιγμή. Μόνο που η κυρίαρχη προπαγάνδα έχει καταφέρει να τη συσκοτίσει, να τη θάψει. Ή να την παρουσιάσει ως κάτι «άνευ σημασίας», κάτι το φυσιολογικό.
3. Αν και η συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών και οι ΗΠΑ προβάλλουν τα μέτρα καραντίνας και απαγορεύσεων ως την ενδεδειγμένη «επιστημονικά αντιμετώπιση», η πραγματική αντιμετώπιση της πανδημίας μπορεί να έρθει μόνο από οργανωμένα κα πλήρη δημόσια συστήματα υγείας. Δεν υιοθετούμε ούτε τους πανηγυρισμούς ούτε την αισιοδοξία της εγχώριας κυρίαρχης προπαγάνδας, γιατί είναι βέβαιο ότι μέτρα όπως αυτά που έχουν ληφθεί, πέραν των ζητημάτων των «δημοκρατικών ελευθεριών» που ανοίγουν, έχουν τεράστιες συνέπειες, τέτοιες που κάνουν αδύνατη την εφαρμογή τους για μεγάλο διάστημα. Και όταν θα απαιτηθεί η άρση τους (μερική ή ολική), καθόλου βέβαιο δεν είναι ότι ο κίνδυνος του κορονοϊού θα έχει εκλείψει. Ενώ η βαθιά ύφεση που θα επακολουθήσει μάλλον θα αποδειχθεί επίσης θανατηφόρα για τα πιο ευάλωτα (όχι ηλικιακά) τμήματα του πληθυσμού.
Όλα αυτά τα αναφέρουμε επειδή η πολιτική της διασποράς του φόβου, του εγκλωβισμού και της «ατομικής ευθύνης», που έχει αναδειχθεί σε μονόδρομο και αποθεώνεται από την κυρίαρχη προπαγάνδα, επιλέγεται από τις χώρες της Ευρώπης για να διασωθεί η πολιτική της διάλυσης των ΕΣΥ και τα κόμματα που την εισηγούνται και την εφαρμόζουν. Για να μην αναμετρηθούν, δηλαδή, οι κοινωνίες με την πολιτική που, εν έτει 2020, στην καρδιά του βιομηχανικού κόσμου, έχει αφήσει τους νοσοκομειακούς χωρίς μάσκες!
Στη χώρα μας, που το ΕΣΥ βρίσκεται εδώ και χρόνια στα όρια της κατάρρευσης, η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συμβολή-συναίνεση των άλλων κομμάτων, σε εξαιρετικά μικρό χρόνο, έφτιαξε την «πολιτική κολυμβήθρα» για να αναβαπτιστούν όλοι αυτοί που δεκαετίες εισηγούνται και εφαρμόζουν την καταστροφή του ΕΣΥ -προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στον τομέα της Υγείας- και να παρουσιαστούν ως σωτήρες του λαού και της υγείας του.
Η επιθετική κυβερνητική προπαγάνδα δηλητηριάζει το κοινωνικό σώμα με έναν επικίνδυνο κοινωνικό αυτοματισμό, όπου οι «υπεύθυνοι πολίτες» με ηγέτη τον Μητσοτάκη και τον Γεωργιάδη έχουν απέναντι τούς «ανεύθυνους», στους οποίους θα χρεωθεί κάθε σενάριο καταστροφής. Σε αυτόν τον ιδιότυπο κοινωνικό αυτοματισμό έχει παρασυρθεί και κόσμος της αριστεράς, αλλά και οργανώσεις που υπερθεματίζουν για λήψη ακόμη πιο αυστηρών κατασταλτικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Με την υπερπροβολή και στρέβλωση της σημασίας της «ατομικής ευθύνης», με την αποσιώπηση της δραματικής κατάστασης στο ΕΣΥ και των ανύπαρκτων υποδομών πολιτικής προστασίας, με την απόκρυψη δηλαδή της εγκληματικής κυβερνητικής ευθύνης, η κυβέρνηση της ΝΔ φαίνεται πως επιδιώκει -μέσα από απίστευτα ευφυολογήματα και ψεύδη- να χειραγωγήσει την κοινωνική πλειοψηφία. Φαίνεται, δηλαδή, πως σκοπός της είναι να εκμεταλλευτεί και να αξιοποιήσει, προς όφελός της, την υγειονομική κρίση. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μια επικίνδυνη εξέλιξη για το λαό και τον τόπο.
4. Η κυβέρνηση της ΝΔ ούτε έγινε όψιμα οπαδός του ΕΣΥ ούτε τα όποια μέτρα εξαγγέλλει και επιβάλλει αυταρχικά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έχουν σχέση μόνο με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Αντίθετα, ένας από τους βασικούς άξονες όλης της κυβερνητικής πολιτικής και των ΠΝΠ είναι ακριβώς η «αξιοποίηση» του κορονοϊού για την επιβολή νέων βαθύτατα αντεργατικών – αντιλαϊκών νόμων. Ο κορονοϊός γίνεται όχημα και άλλοθι της ΝΔ για μια πιο αποφασιστική ώθηση στην επέκταση της εργασιακής «ευελιξίας». Άλλοθι για την παραπέρα κατεδάφιση εργατικών δικαιωμάτων και τη γενίκευση της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων. Με δυο λόγια, για το δυνάμωμα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, σε όφελος πάντα της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας και των ξένων αφεντικών και συνεταίρων της.
Στην πραγματικότητα, πίσω από την υποτιθέμενη καταπολέμηση της επιδημίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ονειρεύεται και δουλεύει για να εξασφαλίσει το «μέλλον» του ελληνικού λαού με μια λαθραία διαιώνιση της μνημονιακής περιόδου της πλήρους ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζιτών και των λακέδων του συστήματος.
Ήδη, έχουν γίνει χιλιάδες απολύσεις, ενώ από την αρχή ακόμα της επιβολής των κυβερνητικών μέτρων έχει σημειωθεί πληθώρα καταπατήσεων και αρνητικών μεταβολών στις συμβάσεις εργαζομένων. Με πρόσχημα τον κορονοϊό, επέβαλαν και νέες αντιαπεργιακές και αντισυνδικαλιστικές απαγορεύσεις που μεταξύ άλλων επανέφεραν (για όποτε «χρειαστεί») το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης και επίταξης των απεργών. Και δεν διστάζουν να αφήσουν να επικρέμεται η απειλή ότι «αν χρειαστεί», για το… καλό της κοινωνίας, είναι διατεθειμένοι να κατεβάσουν και το στρατό στους δρόμους!…
5. Ακόμη και αν υποθέταμε ότι τα μέτρα αφορούν ειδικά τον κορονοϊό και θέλουν να αποτρέψουν την εξάπλωση μιας πανδημίας, πρέπει ξεκάθαρα να καταδεικνύονται όχι μόνο οι προφανείς ανεπάρκειες και τα υγειονομικά μπαλώματα που προωθούν αλλά και οι εξόφθαλμες αντιφάσεις και μια σειρά από χονδροειδείς παραβιάσεις και εξαιρέσεις από τους υγειονομικούς κανόνες που οι ίδιοι θεσπίζουν. Όπως π.χ. όταν έκλειναν τα σχολεία και απαγόρευαν συνάθροιση κλπ άνω των 10 ατόμων, αλλά άφηναν για μέρες ανοιχτές τις εκκλησίες και τις λειτουργίες με πλήθος ανθρώπων, με όλους τους κινδύνους που αυτό εγκυμονούσε σύμφωνα με τα κριτήρια που ίσχυαν για τον υπόλοιπο κόσμο.
Όταν χιλιάδες εργαζόμενοι μεταφέρονται και εργάζονται σε εργοστάσια και σε χώρους δουλειάς, με ελλιπή ή και ανύπαρκτα μέτρα προστασίας και ασφάλειας, με ευθύνη της εργοδοσίας και του κράτους, που κατά τα άλλα παίρνουν μέτρα υγειονομικής προστασίας. Όταν δεκάδες νεοσύλλεκτοι στρατιώτες στοιβάζονται στον ίδιο θάλαμο. Όταν ανάλογες καταστάσεις επικρατούν σε όλες τις κρατικές κλειστές δομές, όπως γηροκομεία, άσυλα, φυλακές κλπ.
Πρέπει ιδιαίτερα να επισημαίνεται και καταγγέλλεται, αποδομώντας το αντιδραστικό περιεχόμενο των μέτρων, ειδικά η άθλια και απάνθρωπη κατάσταση, που επιμένει να διατηρεί η κυβέρνηση, των χιλιάδων στοιβαγμένων προσφύγων και μεταναστών στα hot spots των νησιών του Αιγαίου, και όχι μόνο, που αποτελούν πραγματικές ωρολογιακές βόμβες, απειλώντας θανατηφόρα τους πρόσφυγες αλλά και ευρύτερα τους κατοίκους των περιοχών αυτών…
Πώς να απαντήσουμε στη σημερινή πολιτική των απαγορεύσεων, της ατομικής ευθύνης και του εθελοντισμού
6. Το πρώτο που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι το σύστημα βρίσκεται σε αδιέξοδο και όπως πάντα, πολύ περισσότερο τώρα, δεν μπορεί στη βάση της κυρίαρχης πολιτικής να σταθεί καμία διαχειριστική πρόταση αντιμετώπισης της κρίσης. Το μόνο που υπάρχει είναι τα δίκαια αιτήματα και οι λαϊκοί αγώνες, οι οποίοι όμως αυτό το διάστημα -και άγνωστο για πόσο ακόμα- βρίσκονται σε καραντίνα.
Ούτε η «πολιτική της καραντίνας και των απαγορεύσεων» μπορεί να απαντήσει στο πρόβλημα της πανδημίας ούτε και καμία άλλη από τις επίσημες εκδοχές διαχείρισης του καπιταλισμού. Όλες οι πολιτικές τους θα αποδειχθούν ολέθριες για τους λαούς.
Και αν η «ανοσία αγέλης», δεδομένης της κατάστασης των ΕΣΥ, μπορεί με βεβαιότητα να οδηγήσει σε εκατόμβες σε πολύ μικρό ίσως χρονικό διάστημα, η πολιτική της καραντίνας θα διασπείρει τα θύματα στο χρόνο, προκειμένου να αποσβεστούν οι κοινωνικοί κραδασμοί. Γιατί ακόμη και αν γλιτώσουν περισσότεροι από την πρωτογενή κρίση της πανδημίας, η οικονομική κρίση -που οι ίδιοι οι εισηγητές της καραντίνας προδικάζουν- θα έχει σίγουρα πολλά επίσης θύματα, λόγω της εντεινόμενης καπιταλιστικής βαρβαρότητας που θα ακολουθήσει. Δεν υπάρχει, λοιπόν, αισιόδοξο σενάριο ούτε στη μια ούτε στην άλλη εκδοχή.
Με την καραντίνα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, και μέχρι να βρεθεί αποτελεσματική θεραπεία (φάρμακο) ή να κυκλοφορήσει το εμβόλιο, ο ιός μπορεί να παρουσιάζει υφέσεις και εξάρσεις. Και τι θα γίνεται; Θα σταματάει κάθε τρεις και λίγο η κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου; Και πού μπορεί να οδηγήσει αυτό το σενάριο την κοινωνία; Η πολιτική της καραντίνας, όσο το ΕΣΥ θα παραμένει σε αυτή την κατάσταση και θα επιχειρούνται μπαλώματα και μόνο, θα αποδεικνύεται αδιέξοδη. Δεν μπορεί να έχει καμία προοπτική ούτε αυτή ούτε κάποια άλλη διαχειριστική πρόταση που αναζητείται σε αυτά τα πολιτικά πλαίσια.
7. Μετράμε την αξία της ανθρώπινης ζωής με τον ουμανισμό των κομμουνιστών. Σίγουρα, μας ενδιαφέρει να γίνει ό,τι είναι δυνατό για να σωθεί έστω και ένας άνθρωπος. Γνωρίζουμε, όμως, την πραγματική αιτία του προβλήματος και μπορούμε να δούμε την επόμενη μέρα. Και να χρεώσουμε τα θύματα της οικονομικής κρίσης, που οι ίδιοι προβλέπουν για το άμεσο μέλλον, στη δική τους και μόνο πολιτική. Τα θύματα που αυτοί θα χρεώνουν ξανά στην «ατομική ευθύνη».
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μέτρα που αποβλέπουν στην προφύλαξη της υγείας των πολιτών και την κλιμακούμενη αυταρχικότητα των κυβερνητικών απαγορεύσεων. Τα όποια μέτρα αυτοπροστασίας (τα οποία ο ελληνικός λαός πήρε σε πολύ μεγάλο βαθμό πριν την απαγόρευση) χρειάζονται προκειμένου να «κερδηθεί χρόνος» για τη χρηματοδότηση και τη στήριξη του ΕΣΥ. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί η πανδημία.
Με το μαζικό εκφοβισμό, την πλατιά αστυνόμευση και τα πρόστιμα, οι κυβερνώντες έχουν άλλες επιδιώξεις. Να διασπείρουν πανικό και παράλυση, να δημιουργήσουν κοινωνικό κλίμα εθισμού και ανοχής στην αστυνομοκρατία και τις απαγορεύσεις, με το φόβητρο της διασποράς του κορονοϊού. Να γεμίσουν την αντιδραστική φαρέτρα τους με δοκιμασμένα όπλα και να προετοιμαστούν για τις αναπόφευκτες λαϊκές αντιδράσεις.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να δείξουμε την παραμικρή ανοχή σε αυτή την πολιτική. Πολύ περισσότερο, να γίνουμε υμνητές και προπαγανδιστές αυτών των μέτρων. Των μέτρων που, στην πραγματικότητα, το μόνο που μπορούν να αφήσουν -ακόμη και αν τώρα δεν είναι ορατό- είναι μια πολύ αρνητική παρακαταθήκη για την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.
Ο κορονοϊός, όπως φαίνεται από τον χάρτη εξάπλωσής του, απειλεί περισσότερο τους κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων και, ειδικά στη χώρα μας, τη μεγαλούπολη της Αθήνας. Πρόκειται για αυτόν τον απάνθρωπο αστικό ιστό που είναι δημιούργημα των ίδιων πολιτικών που οδήγησαν στην κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Αυτά τα αστικά κέντρα, που μετατρέπονται σε φωλιές του νέου κορονοϊού, είναι δημιούργημα της δικής τους καπιταλιστικής ανάπτυξης και προφανώς η μορφή τους αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του σημερινού υγειονομικού προβλήματος. Στοιβαγμένοι άνθρωποι, ο ένας πάνω και δίπλα στον άλλο, με φανερή την έλλειψη ελεύθερων χώρων, γίνονται -πολύ πιο εύκολα από ό,τι αλλού- φορείς μετάδοσης του ιού.
Στη μεγαλούπολη της Ελλάδας, το πρόβλημα των πάρκων και των ελεύθερων χώρων αποτελεί ένα πάγιο ζήτημα, το οποίο επανέρχεται πάντα στην επικαιρότητα ανάλογα με τους συσχετισμούς.
Την ίδια στιγμή που 5 εκατομμύρια Αθηναίων βιώνουν την απαγόρευση πιο επώδυνα από κάθε άλλον κάτοικο αυτής της χώρας, ο Γεωργιάδης ανακοινώνει την άρση και των τελευταίων «εμποδίων» για την έναρξη της κατασκευής καζίνο και επιχειρήσεων στο Ελληνικό.
Μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίζει και η εγκαταλελειμμένη επαρχία, και ιδιαίτερα η νησιωτική, όπου οι νοσούντες δεν έχουν καμιά νοσοκομειακή υποστήριξη, όταν ομολογείται ξεδιάντροπα ότι από τα 130 νησιά, μόνο στην Κρήτη λειτουργεί μια μονάδα ΜΕΘ.
8. Δεν θεωρούμε «ρεαλισμό» την πολιτική που αποδέχεται την «πραγματικότητα της έλλειψης πόρων για την πραγματοποίηση των πολλών αναγκαίων -σύμφωνα και με τον ΠΟΥ- τεστ» και καταλήγει στο ότι «η λύση είναι η καραντίνα». Ή που αποδέχεται την πραγματικότητα των «ελλείψεων και της αδυναμίας προσλήψεων» και αναζητά λύσεις στον «εθελοντισμό» που προπαγανδίζει η κυβέρνηση.
Τέτοιες παραδοχές, ανεξάρτητα από προθέσεις και αφετηρίες, οδηγούν με μαθηματική βεβαιότητα τον κόσμο στην αγκαλιά της πολιτικής του Μητσοτάκη. Και γι' αυτό είναι, στην πραγματικότητα, ενάντια στην υπεράσπιση των ανθρώπινων ζωών, στο όνομα των οποίων εκφέρονται.
Απαιτούμε, τώρα και όχι στο μέλλον, πραγματική στήριξη και χρηματοδότηση όλων των αναγκαίων υποδομών, μηχανημάτων, ιατροφαρμακευτικού υλικού και προσωπικού του ΕΣΥ. Από πολλά ραδιοτηλεοπτικά μέσα, γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστούν αυτά τα αιτήματα σαν μη ρεαλιστικά, σαν αιτήματα που αφορούν κάποιο μακρινό μέλλον. Η μόνη απάντηση-λύση στη σημερινή πανδημία βρίσκεται στην ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, δηλαδή στην ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν, προς το παρόν, να υπάρξουν συλλογικές διαδικασίες, οι καιροί είναι τέτοιοι που αν αυτά τα αιτήματα υιοθετηθούν πραγματικά από την πλειοψηφία του λαού -και το πραγματικά σημαίνει ότι υιοθετούνται χωρίς το «αλλά μέχρι τότε να γίνει το άλλο…» που είναι πάντα η πολιτική και τα μέτρα της ΝΔ και που στην ουσία αναιρεί το αίτημα- μπορεί να ασκηθεί στις παρούσες συνθήκες ισχυρή πίεση. Αυτή είναι η μόνη πρόταση και θέση που μπορούμε και πρέπει να καταθέτουμε στις παρούσες συνθήκες. Είναι η μόνη ρεαλιστική. Κανένα άλλο μέτρο δεν έχει νόημα, αν δεν στηριχθεί-χρηματοδοτηθεί, τώρα, σύμφωνα με τις ανάγκες, σε όλα τα επίπεδα, το ΕΣΥ. Και να την υποστηρίζουμε αναδεικνύοντας τις αντιφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής, που την ίδια ώρα που δεν κάνει προσλήψεις, δεν αγοράζει μάσκες ή τεστ, σπρώχνει πακτωλούς χρημάτων στους ιδιώτες με κάθε τρόπο.
9. Καταδικάζουμε και αντιπαλεύουμε το ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης». Πρόκειται για τον ιδεολογικό πυρήνα, για την ψυχή του νεοφιλελευθερισμού. Δεν μιλάμε για την «ευθύνη του Καζαντζάκη» (όπως υποκριτικά την ανακαλύπτουν οι δεξιοί τελευταία στο διαδίκτυο), αλλά για τη γνωστή «ευθύνη» που καταλογίζουν οι νεοφιλελεύθεροι στα θύματα του εκμεταλλευτικού συστήματος που υπηρετούν, είτε μιλούν για την ασφάλιση είτε για την ανεργία, την υγεία και την παιδεία, τη φτώχεια. Για όλα βρίσκουν το αίτιο στην «ατομική ευθύνη», για να αποποιούνται και να διαχέουν στην κοινωνία τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες. Αποτελεί ένα βαθιά αντιδραστικό ιδεολόγημα και αν καταφέρουν οι κυβερνώντες της ΝΔ να το απλώσουν στην κοινωνία, θα έχουν καταφέρει μια σημαντική νίκη, στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο.
Τα μέτρα της απαγόρευσης κυκλοφορίας ήρθαν για να εμπεδώσουν ακριβώς αυτή την «ατομική ευθύνη», που θα είναι και το άλλοθι της ΝΔ για ό,τι πάει στραβά. Στο βαθμό που η κατάσταση θα ξεφεύγει από τον έλεγχο και όποτε συμβεί αυτό, οι ατομικές συμπεριφορές θα παρουσιάζονται σαν υπαίτιες και θα επιβάλλονται νέα αυστηρότερα μέτρα. Είναι αστείο να ισχυρίζεται κάποιος ότι σε αυτές τις συνθήκες που κυριαρχεί ο τρόμος και ο πανικός, ο ελληνικός λαός κοιτάει πώς θα πάει διακοπές ή θα βγει βόλτα. Η απαγόρευση κυκλοφορίας έχει σαφείς πολιτικές στοχεύσεις, που εκτός της προπαγανδιστικής εμπέδωσης της «ατομικής ευθύνης» και της μεταφοράς -έτσι- της ευθύνης στο λαό, αποτελεί σίγουρα και μια πρόβα για την απόσπαση της λαϊκής ανοχής, αποδοχής και πειθάρχησης στην καταπάτηση και απώλεια δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Και ως τέτοια αποτελεί μια αρνητική παρακαταθήκη για το λαό και το κίνημα που οι κομμουνιστές, στο καπιταλιστικό σύστημα, οφείλουν να αντιπαλέψουν. Η περίπτωση της Ουγγαρίας του Όρμπαν, που αποφάσισε να κυβερνά με προεδρικά διατάγματα, με δικτατορικές δηλαδή εξουσίες, στην -κατά τα άλλα- «Ευρώπη της δημοκρατίας», είναι πολύ διδακτική…
Ήδη, σε καθεστώς καραντίνας και απαγορεύσεων οι αντεργατικοί νόμοι, τα διατάγματα και οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, όλα με βαθιά αντιλαϊκό περιεχόμενο, διαδέχονται το ένα το άλλο. Είναι βέβαιο ότι όσο κρατάει η απαγόρευση και για όσο θα μπορεί να την επιβάλλει, η κυβέρνηση θα νομοθετεί την αντιδραστική της πολιτική σε όλα τα πεδία.
10. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι, σε πολύ σύντομο χρόνο, ο πλανήτης και, πολύ περισσότερο από ό,τι φαίνεται, οι χώρες της Δύσης πρόκειται να αναμετρηθούν με μια πρωτόγνωρη -απροσδιόριστου αυτή τη στιγμή βάθους- οικονομική κρίση. Και αυτή η κρίση και οι συνέπειές της, όσο θα περνούν οι μέρες, θα υποσκελίζει και θα υπερισχύει της υγειονομικής. Ήδη, γίνεται λόγος για πρωτοφανή μείωση του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ακόμη περισσότερο για τη χώρα μας, αφού η «βαριά βιομηχανία μας», ο τουρισμός, καταρρέει.
Τώρα, εκατομμύρια εργαζόμενοι διεθνώς και εκατοντάδες χιλιάδες στη χώρα μας είναι αντιμέτωποι με την ανεργία. Και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι, εκτός από τις επίσημες καταγραφές, υπάρχει η μεγάλη μάζα της μαύρης αδήλωτης εργασίας, αλλά και αυτής των ολιγοήμερων ή ολιγόμηνων συμβάσεων που -αν και στην πραγματικότητα απολύθηκαν ή θα απολυθούν- δεν περιλαμβάνονται σε καμία στατιστική απολύσεων.
Πολύ σύντομα, τα σημάδια και οι αναταράξεις αυτής της βαθιάς οικονομικής κρίσης θα αποκτήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις των κοινωνιών της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η μετατροπή των δυτικών κοινωνιών σε αρένες της εξαχρειωμένης ελεύθερης αγοράς θα έχει, σε αυτή τη φάση, ολέθριες συνέπειες για τους -άλλοτε σε καλύτερη μοίρα- λαούς της Ευρώπης και της Αμερικής. Είναι βέβαιο -και ήδη τα προπαγανδιστικά κέντρα προετοιμάζουν το έδαφος για αυτό- ότι τα θύματα αυτής της κρίσης θα επιχειρηθεί να χρεωθούν στον «αόρατο εχθρό», σε κάποιου είδους «θεομηνία». Για αυτό και διαμορφώνουν το επικίνδυνο κλίμα της ομοψυχίας, όπου ο Μητσοτάκης, ο βιομήχανος και ο εργάτης βρίσκονται στο ίδιο μετερίζι αντιμέτωποι με την επερχόμενη καταστροφή. Για αυτό και ο εθισμός στην «ατομική ευθύνη» και, πολύ περισσότερο, στις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς.
Αυτό το μέλλον δεν είναι μακρινό. Ήδη, από πολλά νοικοκυριά θα λείψει το δεκαπενθήμερο του Μάρτη και πολύ σύντομα αυτό το πρόβλημα θα μετατραπεί σε οικονομικό τσουνάμι. Τέτοιο που θα ανατρέπει από τη μια στιγμή στην άλλη την επικαιρότητα.
Πρέπει η οργάνωσή μας να προετοιμαστεί για αυτό το αναπόδραστο μέλλον, που ειδικά όσο θα μπαίνουμε στην άλλοτε υψηλή εποχή της τουριστικής περιόδου της χώρας μας θα απλώνει τα συντρίμμια του από άκρη σε άκρη της Ελλάδας.
Οι μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, οι προαλειφόμενες μειώσεις μισθών στο Δημόσιο, και όλα τα άλλα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που προωθούνται, αποτελούν τον πρόλογο μιας νέας αντιδραστικής επίθεσης. Μιας πολιτικής που θα επιχειρήσει να συμπιέσει με κάθε τρόπο το «εργασιακό κόστος», να προσφέρει ακόμα μεγαλύτερες παροχές και ελαφρύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο και, παρά τα όσα ισχυρίζονται αυτή τη στιγμή οι κυρίαρχοι λόγω της βουβής κοινωνικής πίεσης, να αφανίσει κάθε ίχνος του λεγόμενου κοινωνικού κράτους, στη δημόσια υγεία, την παιδεία, την πρόνοια.
Να προετοιμαστούμε για να αποκρούσουμε κάθε παραλυτικό ιδεολόγημα για «θεομηνίες», κοινωνικές «ομοψυχίες» και «ατομικές ευθύνες». Να προετοιμαστούμε για την αναγκαία αναμέτρηση του λαού μας με αυτή την πολιτική.
11. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, που διατρέχει αυτή τη στιγμή ο λαός και ο τόπος, είναι το επικίνδυνο κλίμα σύμπλευσης, κατανόησης, ανοχής ή ακόμη και αποδοχής, στη βαθιά αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Εάν η κυβέρνηση της ΝΔ καταφέρει να βγει αλώβητη ή ακόμη χειρότερα ενισχυμένη από αυτή την κρίση, όπως διαφαίνεται αυτή τη στιγμή, εάν η ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική της κερδίσει έδαφος σε μερίδες του λαού, τότε είναι βέβαιο ότι, ανεξάρτητα από τον αριθμό των θυμάτων του πρώτου κύματος της πανδημίας, το μέλλον για τον ελληνικό λαό θα είναι ακόμα πιο γκρίζο. Αυτή η αλήθεια επιβάλλει, σε αυτές τις συνθήκες, να εξαντλήσουμε κάθε μέσο και κάθε δυνατότητα, κόντρα στην ολέθρια πολιτική της συναίνεσης, της υποχώρησης και του συμβιβασμού, για να αντιπαλέψουμε κάθε κυβερνητικό νόμο και κάθε μέτρο. Να αντιπαρατεθούμε σε αυτή την εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική.
Από την άποψη αυτή, οι κινητοποιήσεις των υγειονομικών στις 7 Απρίλη, στην παγκόσμια ημέρα Υγείας, που στόχο είχαν να αναδείξουν την δραματική κατάσταση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, να προβάλουν τις άμεσες διεκδικήσεις για την κάλυψη όλων των αναγκών του ΕΣΥ, να προασπίσουν το δικαίωμα του λαού στη δημόσια, δωρεάν και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, βρήκαν την ανταπόκριση, την αλληλεγγύη και τη στήριξη από δεκάδες σωματεία, παρατάξεις και πολιτικές δυνάμεις σε όλη τη χώρα. Το Μ-Λ ΚΚΕ και η ΕΡΓΑΣ χαιρέτισαν και στήριξαν, έμπρακτα, αυτές τις κινητοποιήσεις, που σε συνθήκες αστυνομοκρατίας και απαγορεύσεων αποτέλεσαν ένα πρώτο ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο βήμα, εκφράζοντας τις διαθέσεις των εργαζομένων για δημόσια δωρεάν υγεία για όλο το λαό, για να βγούμε από την καραντίνα, το μαζικό εκφοβισμό, την πλύση εγκεφάλου και την τρομοκρατία.
Με βασικά αιτήματα-στόχους πάλης:
- Δημόσια Δωρεάν Υγεία για όλο το λαό
- Πλήρη στήριξη και χρηματοδότηση όλων των αναγκών του ΕΣΥ, τώρα!
- Καμία ανοχή-συναίνεση στο αντιδραστικό ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης» και στην πολιτική των απαγορεύσεων, που στοχεύει στο ξέπλυμα της κυβερνητικής πολιτικής και τη μετάθεση των ευθυνών στο λαό
- Όχι στο μαζικό εκφοβισμό και την τρομοκρατία
- Όχι στα νέα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα. Αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ολιγαρχίας
9- 4-2020
Η ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
