Το βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου του 2021, λίγο πριν τις 20:00, ο τέως καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου ολοκλήρωνε τη μαραθώνια απολογία του στην ανακρίτρια, μια εβδομάδα μετά τη συνέντευξη τύπου της εξαπατημένης, κατά δημόσια δήλωση της ιδίας, υπουργού Πολιτισμού. Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ ήταν πλέον υποχρεωμένη να παραδεχτεί πως δεν έπραττε ιδανικά όταν άλλαζε τον νόμο επιλογής καλλιτεχνικών διευθυντών και, για «λόγους δημοσίου συμφέροντος» μάλιστα, προχωρούσε σε μια ακόμη απευθείας υπόδειξη επιτελικού συνεργάτη του.
Λίγες στιγμές μετά τις 20:00, σφραγίζοντας την ίδια ημέρα με έναν σουρεαλιστικό πολιτιστικό κλαυσίγελο, το Ίδρυμα Ωνάση παρουσίαζε στο κανάλι του στο Youtube την «Charlotte de Witte, τη Dj φαινόμενο που “νίκησε” τον αήττητο Carl Cox» η οποία «με την ασταμάτητη ενέργειά της, την ασυμβίβαστη και επιθετική της techno, το φανατικό κοινό της και τους περισσότερους από 1,5 εκατομμύριο ακολούθους της στο Instagram, συνεχίζει να συνταράζει τους clubbers σε κάθε γωνιά του πλανήτη στα μεγαλύτερα φεστιβάλ και events του κόσμου, αλλά και σε underground σκηνές και parties». Αυτή τη φορά, συντάραξε τους απανταχού clubbers από τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης, ο οποίος παραχωρήθηκε με την έγκριση του ΥΠΠΟΑ για τις ανάγκες ενός σόου το οποίο είναι τουλάχιστον ασύμβατο με τον χώρο και από το οποίο ο ίδιος ο χώρος δεν κερδίζει τίποτα ως προς τα μηνύματα που καλείται να επικοινωνήσει.
https://www.youtube.com/watch?v=vX8ZazvWmts
Το Ίδρυμα Ωνάση, με τον ακαλαίσθητο όσο και προσβλητικό για τα αρχαία μνημεία τρόπο που το χαρακτηρίζει, ενδεικτικό της πολιτιστικής του κενότητας, κατόρθωνε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες, και συγκεκριμένα μετά τα πανηγυρικά εγκαίνια φωτισμού στην Ακρόπολη των Αθηνών στις 30 Σεπτεμβρίου 2020, να παρουσιάσει ένα οπτικοακουστικό θέαμα που θα ζήλευε κάθε σύγχρονο night club, ένα πολιτιστικό προϊόν ταιριαστό με τα στάνταρ αισθητικής ενός «χωριάτη που παζαρεύει τσιμέντα».
Όπως συνέβη και στην περίπτωση των φωτορρυθμικών εγκαινίων στην Ακρόπολη, όπου χέρι χέρι η ηγεσία του ΥΠΠΟΑ και ο ιδιώτης προσπάθησαν πίσω από αφόρητες μπουρδολογίες τύπου «Σε μία περίοδο γεμάτη σκοτάδι, δεν μπορούμε παρά να βλέπουμε το φως» να πείσουν πως κάτι προσφέρουν στον Πολιτισμό και στον τόπο, έτσι και στην περίπτωση της Αρχαίας Μεσσήνης δεν έλειψαν οι φαμφάρες: «Εκεί που το αρχαίο παραμένει συνεχώς ζωντανό και νέο, έτοιμο να ξυπνήσει συνειδήσεις και φρέσκιες ιδέες για το πώς ζούμε ή πώς θα θέλαμε να ζήσουμε, ανάμεσα στην αρχαία Αγορά, τα τείχη της πόλης, τον ναό του Ασκληπιού και την κρήνη Αρσινόη, ο ήχος του σήμερα παίρνει φωτιά και ορίζει από το μηδέν όχι μόνο το πώς ακούμε, αλλά και το πώς βλέπουμε».
Ο σφραγισμένος για τους επισκέπτες αρχαιολογικός χώρος, άνοιξε διάπλατα τις πύλες του για να κάνει ξανά «το κομμάτι του» το Ίδρυμα Ωνάση. Όποιος άνθρωπος του πολιτισμού είχε την ατυχία να δει το «ξεσηκωτικό κύμα σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής από τον εμβληματικό αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης» γνωρίζει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Η ηγεσία του ΥΠΠΟΑ και οι συνεργάτες -ίσως εντολείς της- ιδιώτες, φόρεσαν τα καινούρια τους αυτοκρατορικά ενδύματα, κοσμημένα με γυαλιστερά τεχνολογικά φτιασίδια, για να αποκαλύψουν όχι κάτι περισσότερο από την πολιτιστική γύμνια τους, προϊόν εξάλλου της μεταξύ τους «συγγένειας».
Υπηρετώντας πιστά τις κυρίαρχες αντικοινωνικές και αντιπολιτιστικές πολιτικές, η ηγεσία του ΥΠΠΟΑ και οι ιδιώτες συνεργάτες της είναι δομικά ανίκανοι (αν όχι και αδιάφοροι) να προστατεύσουν, να αναδείξουν, να υπηρετήσουν τον πραγματικό Πολιτισμό, πόσο μάλλον να δημιουργήσουν πολιτισμό. Η «πολιτιστική» παραγωγή της ηγεσίας του ΥΠΠΟΑ και των ιδιωτών συνεργατών της είναι η πιο τρανή απόδειξη της πολιτιστικής ανυπαρξίας τους.
Ο Πολιτισμός είναι δημόσιο αγαθό! Αγωνιζόμαστε για να παραμείνει!
Όχι στην ιδιωτικοποίηση, εργολαβοποίηση, εμπορευματοποίησή του!
