Σχεδόν σε καθημερινή βάση διαβάζουμε για νέα εργατικά ατυχήματα. Αυτά είναι βέβαια αυτά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Υπάρχουν εκατοντάδες άλλα που μένουν στην αφάνεια και αφορούν συνήθως ανασφάλιστους εργάτες, οι οποίοι μπροστά στην εργοδοτική τρομοκρατία, δεν τολμούν να καταγγείλουν τα περιστατικά.
«Ακόμη 2 νεκροί μεταφορείς delivery τις τελευταίες μέρες», «Νέο εργατικό ατύχημα στην Θεσσαλονίκη-σοβαρά τραυματισμένος 50χρονος εργάτης», «Νέο εργατικό ατύχημα σε οικοδομή στο Ηράκλειο Κρήτης», «Τραγωδία στην Ηλεία-Νεκρός χειριστής Γκρέιντερ», «Ακρωτηριάστηκε εργάτης σε εργασίες σε σχολείο», «Νεκρός 48χρονος σε ΧΥΤΑ», «Νεκρός εναερίτης της ΔΕΗ», «Νεκρός εργάτης στο Πέραμα», «Νεκρός οικοδόμος στο Ηράκλειο Κρήτης», «Νεκρός εργάτης στην Κάρυστο».
Αυτοί είναι απλά μερικοί από τους τίτλους ειδήσεων τους τελευταίους 4 μήνες. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε κοντά στα 60 περιστατικά αυτών των μηνών με πολύ σοβαρά εργατικά ατυχήματα που έχουν σημειωθεί.
Τα στοιχεία του ΣΕΠΕ για το 2017
Από την άλλη δημοσιεύτηκαν πρόσφατα τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το έτος 2017 για τα εργατικά ατυχήματα. Τα στοιχεία δεν χρήζουν ιδιαίτερης ανάλυσης! 7.357 εργατικά «ατυχήματα» στις Υπηρεσίες Επιθεώρησης Α.Υ.Ε. του Σ.ΕΠ.Ε., έναντι 6.515 το 2016 και 5.930 το 2015.
Το 2017 είναι η χρονιά με τα περισσότερα καταγεγραμμένα συμβάντα μετά το 2000!
Τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα ανέρχονται σε 76, έναντι 73 του 2016, και 67 το 2015, και είναι τα περισσότερα από το 2011.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΣΕΠΕ διαχωρίζει τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα που έλαβαν χώρα στους χώρους δουλειάς από τους θανάτους από παθολογικά αίτια στο ίδιο περιβάλλον. Ουσιαστικά οι κυβερνήσεις προσπαθούν να αποσυνδέσουν τις επιπτώσεις που έχουν οι συνθήκες εργασίας στην υγεία του εργαζόμενου, φανερές και πιο κεκαλυμμένες, όπως για παράδειγμα το άγχος που απορρέει από την εργασιακή ανασφάλεια, τον χαμηλό μισθό, την πίεση για αποδοτικότητα, τον φόβο της ανεργίας κλπ.
Ο χώρος του επισιτισμού ματώνει
Πρόκειται για τον κλάδο που μετράει τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα. Στους 18 ανέρχονται οι νεκροί διανομείς τα τελευταία 2 χρόνια σύμφωνα με το σωματείο επισιτισμού. Δεν πρόκειται απλά για τυχαία περιστατικά και ατυχήματα στο δρόμο όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ. Αντίξοες συνθήκες εργασίας, με εξαντλητικά ωράρια, πολλές φορές 10ωρα, κάτω από πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες και συνεχή πίεση από τους εργοδότες, οι οποίοι ακόμα και χρονομετρούν διαδρομές, δημιουργώντας έντονα στρεσσογόνες καταστάσεις. Ακόμα ο εξοπλισμός που παρέχεται από τους εργοδότες είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος, με μηχανάκια κακοδιατηρημένα, ενώ δεν παρέχονται τα βασικά, όπως κράνος, μπουφάν, γάντια. Και αυτά για ένα μεροκάματο χωρίς να δίνονται υπερωρίες και στις περισσότερες περιπτώσεις ούτε ένσημα. Τι γίνεται όταν οι εργαζόμενοι όμως διεκδικούν από την εργοδοσία τα αυτονόητα; Βρισιές, απειλές ακόμα και περιστατικά ξυλοδαρμών είχαμε τους προηγούμενους μήνες επειδή οι εργαζόμενοι ζήτησαν από τους εργοδότες τους τα ένσημα που δικαιούνταν.
Τυχαία περιστατικά ή Εργοδοτική αυθαιρεσία-άγρια εκμετάλλευση-καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων;
Όσα κροκοδείλια δάκρυα και να χύνουν όλες οι κυβερνήσεις για τους εργαζόμενους, δεν γίνεται να κρυφτεί η ευθύνη της πολιτικής τους για τους εκατοντάδες νεκρούς εργάτες και εργαζόμενους, για τους χιλιάδες σοβαρά τραυματίες τα τελευταία μόνο χρόνια. Δεν μπορεί να μην συνδέεται η πολιτική των μνημονιών με το τραγικό αυτό θέμα. Η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων δεν είναι παρά μόνο μία από τις συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής που όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία 9 χρόνια υπηρετούν πιστά κάτω από τις εντολές των ξένων αφεντικών τους. Και σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ αυτή την πολιτική έρχεται να υπηρετήσει ακόμα πιο κυνικά, δικαιωμένη κιόλας αφού παίρνει την σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ, που αποδείχτηκε ακόμα ένας πιστός υπηρέτης των ξένων εντολοδόχων του.
Αυτοί είναι που έχουν δώσει το ελεύθερο στους εργοδότες να προβαίνουν σε κάθε λογής αυθαιρεσίες, να καταπατούν ωράρια, να μην δίνουν τα δεδουλευμένα, ένσημα, να απειλούν και να τρομοκρατούν τους εργαζόμενους, χωρίς να είναι υπόλογοι σε κανέναν. Εφαρμόζονται πλέον σε πάρα πολλές εταιρείες τον τελευταίο χρόνο η 6ήμερη εργασία, το 9ωρο, ενώ και πριν τις εκλογές ο Κυριακός Μητσοτάκης είχε κάνει σαφές, πως έχουμε περάσει σε μια νέα εργασιακή πραγματικότητα. Αυτή για την ΝΔ περιλαμβάνει και την 7ήμερη εργασία! Δεν μας εκπλήσσει βέβαια καθώς είναι αυτοί οι ίδιοι που στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο έχουν ταχθεί υπέρ της 12ωρης εργασίας στην Αυστρία.
Όσο συνεχίζεται και κλιμακώνεται η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, χωρίς να μπορεί να υπάρξει μαζική και οργανωμένη απάντηση από τους εργαζόμενους, οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες και τα εργατικά ατυχήματα θα είναι μια θλιβερή καθημερινότητα.
Βαγγέλης Σ.
Αναδημοσίευση από το νέο τεύχος του περιοδικού Πορεία που κυκλοφορεί.
