Τα δίκια του λαού κερδίζονται με αγώνες!

Δημοσιεύτηκε: 11/02/15 - 15:11

Κατηγορία:

Η συγκυβέρνηση που σχημάτισε ο ΣΥΡΙΖΑ με το δεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, από την επομένη των εκλογών επιχειρεί με μια διπλή γλώσσα να διαχειριστεί την εξουσία που ανέλαβε. Απο τη μιά, απευθυνόμενη στον ελληνικό λαό προσπαθεί να εμφανιστεί σαν σκληρός διαπραγματευτής που αρνείται τη συνέχιση του μνημονίου και υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα. Απο την άλλη, μιλώντας με τους ηγετικούς παράγοντες της ΕΕ αποκηρύσσει τις «μονομερείς ενέργειες» και διαβεβαιώνει πως «οι κανόνες της ΕΕ μας δεσμεύουν και θα τους σεβαστούμε». Την ίδια στιγμή «απενοχοποιεί» τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και χαιρετίζει τη... στήριξή του.

Στην πραγματικότητα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάτω από τις ισχυρές πιέσεις και τους εκβιασμούς που της ασκούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ, με επικεφαλής τη Γερμανία, μέρα με τη μέρα προχωρεί σε όλο μεγαλύτερες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς με την πολιτική των μνημονίων. Αυτό επιβεβαιώνουν και οι δηλώσεις του νέου υπουργού Οικονομικών ότι το 70% των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων» και μέτρων των μνημονίων είναι αποδεκτά για τη συγκυβέρνηση και πως θα πρέπει «να ενταχθούν στο νέο πρόγραμμα», και ακόμα περισσότερο οι προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα για μια «συμφωνία-γέφυρα» που, ουσιαστικά, θα είναι μια παράταση της εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων, άσχετα από το πώς θα ονομάζονται.

Η πολιτική της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμενου, παρά τις φιλολαϊκές δημαγωγίες της, οδηγεί σε ένα επώδυνο συμβιβασμό με τις απαιτήσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ, ο οποίος θα διατηρεί τα ουσιαστικά μέτρα και τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» της μνημονιακής πολιτικής. Δεν θα θίγει τον πυρήνα της πολιτικής των μνημονίων, δεν θα ανατρέψει τη φτώχεια και τη λιτότητα.

Η γραμμή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι γραμμή αποδοχής της εξάρτησης της χώρας από τά ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΕΕ και ΗΠΑ-ΔΝΤ. Στην ουσία, η «διαπραγμάτευση» της είναι υποταγή στα πλαίσια που οι ιμπεριαλιστές (ή αλλιώς «δανειστές») έχουν ορίσει για τη χώρα συνολικά και για το λαό της και τους εργαζόμενους ειδικότερα. Εξάλλου οι ιμπεριαλιστές δεν διαπραγματεύονται παρά μόνο τους όρους και τους τρόπους με τους οποίους θα υλοποιείται η πολιτική που διασφαλίζει τα συμφέροντα τους. Η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων και στο λαϊκό εισόδημα είναι όρος απαράβατος για αυτούς, και το πραγματικό επίδικο της «διαπραγμάτευσης» είναι η συνέχεια της επίθεσης. Σε αυτή τη βάση τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, απέναντι στη νέα κυβέρνηση περνάνε από μια στάση ανοχής και συγκατάβασης έως την ανοιχτή πίεση και τον εκβιασμό. Με στόχο τη συμμόρφωση της στην πολιτική τους, σε ένα νέο μνημόνιο, με ενδεχομένως άλλο όνομα, με ή χωρίς την τρόικα, με τους ίδιους ή λίγο πιο χαλαρούς όρους, αλλά πάντα με την ίδια ουσία και στόχο.

Η «αμοιβαία επωφελής λύση» για την οποία μιλά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η εξεύρεση λύσεων για το «κοινό καλό όλων των εταίρων» που πλασάρεται ως βάση «αλλαγής» στην Ευρώπη, καταλήγει σε συζήτηση για την αποτελεσματικότερη αφαίμαξη του λαού που δυσκολεύεται να πληρώνει τα βάρη που του έχουν φορτώσει. Κοινό συμφέρον (και κοινά επωφελείς λύσεις) ανάμεσα σε λαούς και ιμπεριαλιστές ουδέποτε υπήρξαν. Σήμερα ειδικά, δεν υπάρχει μεγαλύτερο παραμύθι από το ότι είναι δυνατόν, με την κρίση τους να μαίνεται και τους ανταγωνισμούς τους να βρίσκονται σε παροξυσμό, να βρεθεί η «αμοιβαία επωφελής λύση» εκείνη που θα ικανοποιεί τα συμφέροντα της Γερμανίας και τη συνεχή ροή πλούτου από την περιφέρεια της ΕΕ στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ταυτόχρονα να ελαφρώνει τα βάρη που οι λαοί της περιφέρειας έχουν φορτωθεί. Η μόνη «λύση» που βλέπουν οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ, με επικεφαλής τη Γερμανία, για την Ελλάδα είναι η «λύση» της απαρέγκλιτης εφαρμογής των αντιδραστικών, αντιλαϊκών μέτρων των μνημονίων και της πιστής τήρησης των «δεσμεύσεων».

Πολιτική υπέρ του λαού και των συμφερόντων των εργαζόμενων, με το λαό και τους εργαζόμενους αφοπλισμένους, σε στάση αναμονής και στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων δεν υφίσταται. Οι λαοί υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους μόνο με την πάλη τους, τη συγκρότηση του αγώνα τους με προμετωπίδα τα αιτήματα τους, τους στόχους πάλης τους.

Διέξοδος για το λαό και τους εργαζόμενους υπάρχει. Μέσα από την ανάπτυξη της αντίστασης, της διεκδίκησης και της μαζικής αντιιμπεριαλιστικής πάλης που απορρίπτει τη γραμμή του συμβιβασμού με την πολιτική των μνημονίων και αγωνίζεται για την ανατροπή της. Για την επανακατάκτηση και την διεκδίκηση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Για την έξοδο από την ΕΕ, το ΔΝΤ και τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς. Ας πιάσουμε το νήμα των αγώνων που δόθηκαν, τραβώντας αποφασιστικά μπροστά με την οργάνωση των αντιστάσεων και διεκδικήσεων μας.