Την Κυριακή του Θωμά διάλεξε η κυβέρνηση για να στείλει ένα μήνυμα.
Ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες, μέσα και έξω από τη χώρα.
Το μήνυμά της λέει ότι είναι ο καταλληλότερος διαχειριστής της πολιτικής εξουσίας, και τουλάχιστον σε σύγκριση με τους εγχώριους αντιπάλους της,
οι οποίοι καραδοκούν να συνεχίσουν το έργο της, και το έργο τους.
Ότι, μόνη αυτή, θα είχε το θράσος να φέρει για ψήφιση στη Βουλή, αιφνιδιαστικά,
μέσα σε Σαββατοκύριακο, Πασχαλιάτικα, δύο κορυφαία νομοθετικά εκτρώματα, αντιασφαλιστικό και φοροληστρικό μαζί, και να επιχειρήσει να τα περάσει.
Ότι, μόνη αυτή, δίχως ενδοιασμούς, θα καταπατούσε τις δικές της κόκκινες γραμμές
και θα καταβύθιζε το αφορολόγητο με μεταμεσονύκτιες μάλιστα τροπολογίες.
Ότι, μόνη αυτή, προκλητικά, ημέρα εορτασμού της εργατικής Πρωτομαγιάς,
θα έδινε τέτοια μεγάλα πλήγματα σε εργασιακές κατακτήσεις δεκαετιών,
δίπλα στο σταθερό πλήγμα που επιφέρει στον όρο «Αριστερά»,
τον όρο τον οποίο μόνο καταχρηστικά και ψευδεπίγραφα ενδύθηκε,
τον όρο στον οποίο μόνο λάσπη και προσβολή κόμισε.
Καταφανώς αιφνιδιασμένοι τόσο η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, όσο και το ΠΑΜΕ,
παραλίγο θα ήταν οι πρώτοι που θα κήρυσσαν 48ωρη απεργία σε …Σαββατοκύριακο.
Τελικά, πρόλαβαν και κάλεσαν σε απεργία την Παρασκευή, και την επομένη της.
Το φόβητρο της «48ωρης απεργίας» που κράδαιναν απειλητικά εδώ και μήνες
δούλεψε κατά κύριο λόγο εκτονωτικά, αποδιοργανωτικά, διαλυτικά.
Οι εκφυλισμένες ηγεσίες μεγάλων ομοσπονδιών αλλά και μικρών σωματείων
στην πράξη τελικώς εμπόδισαν την προσέλευση στις κινητοποιήσεις
την ώρα που κουκούλωναν με τη σιωπή τους το δρομολογούμενο έγκλημα,
κατέθεσαν τη συμβολή τους στην απομαζικοποίηση και υπόσκαψη των αγώνων.
Έτσι, η κυβέρνηση ελπίζει την 9η Μαΐου, ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών,
να δώσει, μαζί με το μήνυμα, τα διαπιστευτήριά της στους κηδεμόνες της.
Την ημέρα ακριβώς που οι λαοί, με πρόμαχο τη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση,
έστελναν το μήνυμα νίκης επί του φασισμού και αποτίναξης του ναζιστικού ζυγού,
την ημέρα αυτή διάλεξε η κυβέρνηση για να στείλει μήνυμα βαθιάς υποτέλειας,
να θυμίσει τον αληθινό ρόλο της στο εγχώριο και διεθνές μεγάλο κεφάλαιο,
εκείνο της προάσπισης των συμφερόντων τους και της εξαπάτησης του λαού.
Το μήνυμα όμως της κυβέρνησης, δεν το διάβασε μόνο η Μέρκελ και ο Σόιμπλε.
Το διαβάζουν και όσοι παρασύρθηκαν από το όραμα της «κυβερνώσας αριστεράς».
Τώρα, καταλαβαίνουν.
Το διαβάζουν και αυτοί που νόμιζαν ότι ο ιμπεριαλισμός παίρνει από «ισοδύναμα»,
ότι μπορείς ίσως να τον καλοπιάσεις ή να τον πείσεις με «λογικά επιχειρήματα».
Μαθαίνουν κι αυτοί.
Το διαβάζουν και οι δυνάμεις μέσα κι έξω απ’ τα πανεπιστήμια,
που είδαν στην έλευση του ΣΥΡΙΖΑ αναβαθμισμένο πεδίο διεκδίκησης δικαιωμάτων.
Πείθονται από την οδυνηρή αλήθεια.
Στη συγκυρία, η πραγματικότητα είναι ο εχθρός, μα και ο πιο ισχυρός σύμμαχός μας.
Σε αυτήν βλέπουμε όλα όσα θέλουμε να αλλάξουμε,
σε αυτήν θα βρούμε και τα όπλα για να την αλλάξουμε.
Συνεχίζουμε!
Από το περιοδικό Πορεία Νο 42 που κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα
