Ο πόλεμος στην Ουκρανία οδήγησε σε πλήρη κατάρρευση την αυτάρεσκη κυβερνητική προπαγάνδα για τη δήθεν απομονωμένη Τουρκία και τις ανόητες εκτιμήσεις ότι με την πολιτική του «επιτήδειου ουδέτερου» ή τις αναθεωρητικές θέσεις της, η Τουρκία θα απομακρυνθεί από τη Δύση, ενώ αντίθετα η «προβλέψιμη» Ελλάδα, που βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» θα ανταμείβονταν δήθεν με αναβάθμιση του ρόλου της. Ο διπλωματικός οργασμός για την Ουκρανία βρίσκει στο επίκεντρο την Τουρκία και επιβεβαιώνει ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όχι μόνο δεν περιορίζει τις τουρκικές επεκτατικές βλέψεις στο Αιγαίο, όπου συνεχίζει τις καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου χώρου και τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, αλλά σέρνει στον δικό της καμβά και την άβουλη κυβέρνηση Μητσοτάκη, που πρόθυμα ακολουθεί τις υποδείξεις των ξένων αφεντικών της.
Η κυβέρνηση Ερντογάν παράλληλα με τη διεθνή αναγνώριση, όπως διαφαίνεται από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ανακάμπτει και στο εσωτερικό μέτωπο, αποδιοργανώνοντας τη συσπείρωση της αντιπολίτευσης. Σ’ αυτό συνεπικουρούν τόσο οι προοπτικές της τουρκικής οικονομίας στο φόντο του πολέμου, καθώς ο Ερντογάν στρώνει το έδαφος για να εκμεταλλευτεί την αποχώρηση δυτικών επιχειρήσεων από τη Ρωσία, όσο και η λήψη έστω και αποσπασματικών μέτρων απόσβεσης των καθημερινών ανατιμήσεων όπως την αύξηση των μισθών και την πρόσφατη μείωση του ΦΠΑ από το 18% σε 8% σε βασικά προϊόντα, σαν στοιχειώδες μέτρο ανακούφισης των λαϊκών νοικοκυριών.
Η Άγκυρα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει ευθυγραμμιστεί με τους ΝΑΤΟϊκούς της συμμάχους (είναι η μόνη χώρα, από τις 30 του ΝΑΤΟ, που δεν συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας), αξιοποιώντας το γεωπολιτικό και οικονομικό της βάρος, εκμεταλλεύεται την ρωσο-ουκρανική κρίση για να ενισχύσει τον διεθνή ρόλο της. Καταφέρνει να πουλάει drones στην Ουκρανία ενάντια στη Ρωσία «χωρίς να παραμερίζει τις σχέσεις» της με τη Μόσχα. Προσφέρει ασυλία στους επικηρυγμένους από τη Δύση Ρώσους πλουτοκράτες, διεκδικώντας και τα επενδυτικά τους κεφάλαια. Δεν έχει κλείσει τον εναέριο χώρο της για τα ρωσικά αεροσκάφη, όπως έκαναν οι χώρες της ΕΕ, αλλά αντίθετα οι τουρκικοί αερομεταφορείς αύξησαν τις πτήσεις τους προς και από τη Ρωσία μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Συνεχίζεται απρόσκοπτα η κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακούγιου από τη ρωσική κρατική εταιρεία «Rosatom», που η ΕΕ «παρέλειψε» να συμπεριλάβει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Ξαναζεσταίνεται το αίτημα για αγορά αμερικανικών αεροσκαφών F-16 και τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων, καθώς έχει αποσπάσει τη «θετική προσέγγιση» του Μπάιντεν στο Κογκρέσο και επιδιώκει να μετατραπεί σε πολυσυλλεκτικός ενεργειακός κόμβος τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο από Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν, αλλά και Μέση Ανατολή.
Ο Ερντογάν γίνεται βασικός συνομιλητής ακόμα και με τους προέδρους της Γαλλίας και των ΗΠΑ, που το προηγούμενο διάστημα απέφευγαν να μιλήσουν και στο τηλέφωνο ή αντάλλασσαν απειλές και χαρακτηρισμούς.
Η Τουρκία έλαβε το χρίσμα του «ειρηνοποιού», αντί του ταραξία, και αναγνωρίστηκε σαν βασικός μεσολαβητικός παράγοντας, ικανός να συνομιλεί σχεδόν καθημερινά και με τις δύο εμπόλεμες πλευρές και τους επικεφαλής των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών κέντρων, με χειροπιαστά αποτελέσματα. Φιλοξένησε στην Αττάλεια συνάντηση των υπουργών εξωτερικών Λαβρόφ-Κουλέμπα και αυτές τις μέρες, στην Κωνσταντινούπολη, τις διαπραγματευτικές αντιπροσωπείες των εμπολέμων.
Η αλυσίδα της τουρκικής αναβάθμισης δεν έχει τέλος. Αντίθετα οι ελληνικές κυβερνήσεις που άλλοτε κόμπαζαν για τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στη συγκρότηση των αμερικανόπνευστων τριμερών συνεργασιών της Μεσογείου, τώρα μετατρέπονται σε θεατές ή -χειρότερα- σε κομπάρσους των ιμπεριαλιστικών επιλογών.
Μετά τη συνάντησή τους στις Βρυξέλλες οι Ντράγκι, Ερντογάν και Μακρόν αποφάσισαν οι χώρες τους (Ιταλία, Τουρκία και Γαλλία) να επανενεργοποιήσουν άμεσα την τριμερή πλατφόρμα συνεργασίας τους.
