Τα τελευταία Διοικητικά Συμβούλια που καλέστηκαν στην Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. το τελευταίο διάστημα, βρήκαν τη ΔΑΠ απούσα απ’ αυτά. Η αιτία, «η εξεταστική»! Στο τελευταίο Δ.Σ. λοιπόν, όπου η ΔΑΠ δεν παρουσιάστηκε, η ιδέα της ΠΚΣ, ήταν να διαγραφεί η ΔΑΠ από το Δ.Σ.. Την ιδέα αυτή, υποστήριξε και το ΚΑΡΦΙ-ΕΑΑΚ. Λίγες μέρες αργότερα, η ΔΑΠ δήλωσε ότι αποχωρεί από το Δ.Σ. και στη συνέχεια καλέστηκε νέο Δ.Σ. για την ανακατανομή των εδρών.
Είναι γνωστή κι εμφανής η θέση της ΔΑΠ για το σύλλογο και τα όργανά του, όχι μόνο στη σχολή μας αλλά και γενικότερα. Κινείται ενάντια στις γενικές συνελεύσεις και σε κάθε συλλογική διαδικασία, ακόμη και σε συζητήσεις, απουσιάζει από τα Δ.Σ.. Δε φτάνει λοιπόν, που σαμποτάρει το σύλλογο με κάθε τρόπο κι ευκαιρία, φτάνει τώρα στο πρωτόγνωρο σημείο να αποχωρεί από το Δ.Σ.. Σ’ ένα σύλλογο που είναι η 1η δύναμη, σ’ ένα Δ.Σ. που έχει τις περισσότερες έδρες, η ΔΑΠ αποχωρεί! Πόσο πιο εμφανώς να δείξει την παντελή απαξίωσή της απέναντι στο σύλλογο; Πόσο πια να βροντοφωνάξει ότι δουλεύει για την υπονόμευσή του; Αυτή η δύναμη, αυτήν την πολιτική υπηρετεί. Συνεπώς κι οι μόνες ενέργειες στις οποίες επιδίδεται, είναι και θα είναι, μόνο τέτοιου είδους, κόντρα στο φοιτητικό σύλλογο.
Ωστόσο κι η άποψη των ΠΚΣ και ΚΑΡΦΙ, περί διαγραφής της ΔΑΠ, αν και δεν προχώρησε εν τέλει στη ζωή, μάλλον στο ίδιο αποτέλεσμα καταλήγει, να είναι διασπαστική για το σύλλογο . Πρόταση, που κατ’ επίφαση γίνεται για την καλύτερη λειτουργία του συλλόγου, αλλά στην πραγματικότητα αποσκοπεί στον έλεγχο του Δ.Σ. από τις δυνάμεις αυτές. Το ζήτημα που υπάρχει είναι η ανασυγκρότηση του συλλόγου, το οποίο όμως δε λύνεται με τη διαγραφή της ΔΑΠ από το Δ.Σ., ακόμη κι αν αυτό προβλέπεται από το καταστατικό. Η ανασυγκρότηση του συλλόγου, είναι ουσιαστικό πολιτικό ζήτημα κι ακριβώς γι’ αυτό δε μπορεί να λυθεί με γραφειοκρατικούς όρους. Αντίθετα, λύνεται με μαζικές συνελεύσεις ,με την ενότητα των φοιτητών στο πρόβλημα και με έναν προσανατολισμό πραγματικής αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολιτική. Μια τέτοια κατεύθυνση, απ΄ό,τι φαίνεται, οι δυνάμεις αυτές δεν μπορούν υποστηρίξουν, αφού ο δικός τους προσανατολισμός, είναι τερτίπια, για να βγάλουν καμιά έδρα παραπάνω στο Δ.Σ. με σκοπό να καπελώσουν το σύλλογο και όχι η ουσιαστική ενεργοποίησή του, που αποτελεί τη μόνη πραγματικά αριστερή πολιτική. Αυτή η λογική διαγραφών, ακόμα χειρότερα, νομιμοποιεί την αντιδημοκρατική πολιτική της ΔΑΠ. Ας σκεφτούμε σε πόσες σχολές η ΔΑΠ θα μπορούσε να προχωρήσει σε διαγραφές ή να διασπάσει το σύλλογο με δικές της ξεχωριστές διαδικασίες, με δικά της, ξεχωριστά Δ.Σ.. Είναι δηλαδή, η ίδια πολιτική, από την άλλη πλευρά.
Τα ζητήματα αυτά θα λύνονταν, εάν υπήρχε ένας σύλλογος ενεργός, καθώς οι ίδιοι οι φοιτητές δε θα επέτρεπαν καμία πολιτική τέτοιου τύπου. Ούτε την πολιτική της ολοφάνερης απαξίωσης του συλλόγου, ούτε την πολιτική των διαγραφών στα Δ.Σ. που προτείνουν μάλιστα και δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά. Γιατί τίποτα απ’ αυτά δεν εξυπηρετεί την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του συλλόγου μας. Εμείς κόντρα σ’ όλα αυτά, πρέπει να παλέψουμε για το ζωντάνεμα του Σ.Φ. Ιατρικής για μαζικές γενικές συνελεύσεις και για Δ.Σ. που θα λειτουργούν πέρα από γραφειοκρατικές λογικές.
ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
