Οι φετινές Φοιτητικές εκλογές έρχονται στον απόηχο ενός μεγάλου φοιτητικού κινήματος που ξέσπασε ενάντια στο νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά και στην υπό εξέλιξη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού απ’ το σιωνιστικό φασιστικό κράτος του Ισραήλ με την αρωγή των ΗΠΑ της Δύσης και της ντόπιας κυρίαρχης τάξης και των κομμάτων που την εκπροσωπούν, πρώτα και κύρια της ΝΔ, που κατέχει και την κυβερνητική εξουσία. Σ’ αυτό το πλαίσιο έδρασαν και οι διάφορες φοιτητικές παρατάξεις κι εμείς ως Φοιτητική Πορεία. Στον δρόμο για τις φοιτητικές εκλογές οι οποίες για μας αποτελούν μια πολιτική μάχη, αλλά όχι τη μητέρα των μαχών, ας δούμε ορισμένα ζητήματα κάνοντας κριτική όχι σε προθέσεις, πρόσωπα και μέλη παρατάξεων, αλλά σε συγκεκριμένες στάσεις και απόψεις.
Τι να πει κανείς για την ΔΑΠ και για το πράσινο αδερφάκι της, την ΠΑΣΠ; Να μην ξεχάσουμε τον χλευασμό για τις περσινές κινητοποιήσεις και καταλήψεις για το έγκλημα των Τεμπών. Να μην ξεχάσουμε ότι αποτέλεσαν και αποτελούν το διαφημιστικό τμήμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ σπουδάζουν στα δημόσια. Να μην ξεχάσουμε ότι είναι οι χειροκροτητές και οι υπερασπιστές των ΜΑΤ όταν ανοίγουν κεφάλια φοιτητών μέσα στα πανεπιστήμια. Να μην ξεχάσουμε ότι θυμήθηκαν τις συνελεύσεις και συμμετείχαν σ’ αυτές για να σπείρουν τη διχόνοια και την τρομοκρατία περί χαμένου εξαμήνου. Να μην ξεχάσουμε ότι αφού σαρώθηκαν απ’ τους εκατοντάδες φοιτητές που κατέκλυζαν τα αμφιθέατρα, απομονωμένοι έβγαζαν βίντεο που βρωμούσαν από ψέματα απέναντι στους χιλιάδες φοιτητές που με αρκετές προσωπικές θυσίες πάλευαν αυτόν τον νόμο απέναντι σε ΜΜΕ, πρυτανείες και διοικήσεις σχολών, καταστολή και κάθε λογής κυβερνητικό γυρολόγο μέσα κι έξω απ’τις σχολές. Να μην ξεχάσουμε τους τραμπουκισμούς στη συνέλευση του Οικονομικού Ιωαννίνων και τα βίντεο που έστειλαν ως άλλοι χαφιέδες στην πρυτανεία με πρόσωπα αγωνιστών, αλλά και τους κουκουλοφόρους ΔΑΠίτες με κράνη και λοστάρια που εισέβαλαν στη Συνέλευση του ΤΕΙ Ιωαννίνων. Αυτά κι άλλα τόσα δεν ξεπλένονται με κεράσματα, με άθλιες υποσχέσεις, με δήθεν φιλίες, με σημειώσεις και μια σειρά πράξεων δωροδοκίας. Κάθε ψήφος σ’ αυτές τις παρατάξεις είναι στήριξη σε πολιτικές που οδηγούν σε εγκλήματα, σε πολιτικές που καταστρέφουν οποιαδήποτε κοινωνική δομή, την παιδεία και την υγεία, σε πολιτικές που μας φτωχαίνουν και μας οδηγούν σε ζωή χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς δικαιώματα.
Για την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ 1 ή του ΣΥΡΙΖΑ 2 (Νέα Αριστερά), ανεξάρτητα από φαινομενικές εναλλαγές και «κινηματικό» μανδύα στήριξαν και στηρίζουν στην ουσία της την αντιεκπαιδευτική πολιτική.
Μιλώντας για την Πανσπουδαστική Κ.Σ./ΚΝΕ, με μια λέξη θα λέγαμε υποταγή και κλείσιμο των αγώνων. Πολλοί φοιτητές με απογοήτευση μας απευθύνονταν για το άδοξο τέλος των κινητοποιήσεων ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Στην ουσία όμως καθόλου άδοξο ή ξαφνικό δεν ήταν το τέλος των κινητοποιήσεων αφού η ΠΚΣ που είναι και η «πρώτη δύναμη» και δρα μέσα στο κίνημα έριξε ήδη από την 3η βδομάδα των κινητοποιήσεων και των καταλήψεων το σύνθημα «είμαστε ήδη νικητές», διαμορφώνοντας κλίμα εφησυχασμού. Όταν δε, ήρθε η τηλεξεταστική δεν άνοιξε ρουθούνι, ενώ υπογείως ενθάρρυνε και τον κόσμο να πάει να δώσει εξετάσεις νομιμοποιώντας ένα κατασταλτικό και απεργοσπαστικό μέτρο της κυβέρνησης. Σε αρκετές περιπτώσεις συντάχτηκε καθαρά και ξάστερα με την αντικατάληψη. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε με την ψήφιση του νόμου, όπου η ΠΚΣ έριξε και τυπικά πλέον την αυλαία με το σύνθημα «καλή αντάμωση στα αμφιθεάτρα και στα μαθήματα». Έτσι η ΚΝΕ που κατά τ’ άλλα θα μας μοιράσει καταλόγους για το τι πετύχαμε οι φοιτητές, ενώ τα σλόγκαν θα πέφτουν βροχή ευτελίζοντας και τις φοιτητικές εκλογές σε έναν διαγωνισμό της ατάκας, απ’ την άλλη είναι μια παράταξη συμβιβασμένη, που όλη της η δράση είναι κομμένη και ραμμένη στο πλαίσιο της «νομιμότητας», με μόνο σκοπό την ψήφο. Η αντιΔΑΠ καμπάνια, θέλοντας να εξαργυρώσει την ψήφο πολλών φοιτητών που δικαίως σιχαίνονται τη ΔΑΠ, είναι ο τρόπος να αποκρύψει την αντικινηματική της στάση και σπέρνει την απογοήτευση και τις αυταπάτες στον κόσμο .
Η ΣΣΠ θέλει να εμφανιστεί εδώ στα Γιάννενα ως η «αριστερή» αντιπολίτευση στην ΠΚΣ. Απ’ τη μία, τα βασικα συνθήματά της, όπως «Κάτω η κυβέρνηση» ή «Μητσοτάκη κάθαρμα» μπορεί να ικανοποιούν τα αισθήματα θυμού που έχουμε απέναντι στην κυβέρνηση, έχουν όμως κοντά ποδάρια αφού οδηγούνται πρακτικά στις εκλογές και στην αλλαγή διαχειριστή και όχι σε μια αλλαγή της κυρίαρχης πολιτικής που εφαρμόζεται απ’ όλες τις κυβερνήσεις. Απ’ την άλλη, οι τακτικισμοί που εφαρμόζει στο φοιτητικό κίνημα φτιάχνοντας μια σειρά σχήματα με διάφορα ονόματα όπως «επιτροπή», «συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων», «ενωτικό», είναι σχήματα πέρα και έξω από τους συλλόγους, που προβάλλονται ως κάτι το πλατύ που χωράει δήθεν πολλούς, αλλά είναι ο καθρέφτης της παράταξης τους. Δεν είανι λίγες οι φορές που γίναμε γνώστες κρυφών καλεσμάτων για Γενική Συνέλευση ή ακόμα και κινητοποιήσεων. Η οικειοποίηση ολόκληρων συλλόγων και η μετατροπή τους σε παραταξιακά παραμάγαζα δε είναι προς το συμφέρον του φοιτητικού κινήματος, αφού στόχο έχουν την ισχυροποίηση της ΣΣΠ, ακόμα και σε βάρος του κινήματος.
Ως Φοιτητική Πορεία ούτε υποσχέσεις θα δώσουμε ούτε καταλόγους αριστερόμετρου θα παρουσιάσουμε. Παρά τις μικρές μας δυνάμεις βρεθήκαμε σ όλες τις διαδηλώσεις και σ όλες τις κινητοποιήσεις αυτού του διαστήματος. Δίναμε καθημερινά μάχη τόσο στις συνελεύσεις των σχολών που βρισκόμαστε, αλλά και στις υπόλοιπες σχολές, συμμετέχοντας σχεδόν σε όλες τις συνελεύσεις στα Γιάννενα, προσπαθώντας να υπερασπιστούμε τη γραμμή του αταλάντευτου αγώνα, την ενότητα και συσπείρωση των φοιτητών πάνω στα βασικά αιτήματα, κόντρα στη διάσπαση αλλά και την άγονη διαδικασία που προκαλούν οι μεγάλοι σχεδιασμοί και τα βαρύγδουπα πλαίσια των διάφορων άλλων δυνάμεων. Εμείς απ’ αυτό το μετερίζι καλούμε όλους τους φοιτητές στις απεργιακές διαδηλώσεις την Τρίτη 21 Μάη και στη συμμέτοχη σε κινητοποιήσεις υπέρ της Παλαιστίνης. Για να διαμορφωθούν καλύτεροι συσχετισμοί μέσα στους συλλόγους μας, ώστε να γίνουν πραγματικό όπλο στα χέρια μας, απευθύνουμε πλατύ κάλεσμα ενίσχυσης των ψηφοδελτίων της Φοιτητικής Πορείας. Απευθυνόμαστε και σε κάθε αγωνιστή που μας άκουσε και εκτίμησε τη στάση μας, να πάρουμε την ευθύνη και το θάρρος να υπάρξουν αγωνιστικά ψηφοδέλτια και σε σχολές που δεν υπήρχαν, ώστε και μέσω των φοιτητικών εκλογών να απλώσει όσο το δυνατόν περισσότερο η φωνή του Αγώνα.
