Φοιτητική Πορεία: Ορισμενές παρατηρήσεις για τις φοιτητικές εκλογές

Διε­ξή­χθη­σαν φέτος στις 10 Απρί­λη οι εκλο­γές των φοι­τη­τι­κών και σπου­δα­στι­κών συλ­λόγων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Μία από τις πολ­λές αρ­νη­τι­κές συ­νέπειες στο φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα λόγω της έλ­λει­ψης και αδυ­να­μί­ας συ­γκρότη­σης από το 1997 των τρι­το­βάθ­μιων ορ­γάνων του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος, ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ, εί­ναι και το γε­γο­νός ότι δεν ανα­κοι­νώνο­νται ενιαία απο­τε­λέσμα­τα για όλους τους συλ­λόγους πα­νελ­λα­δι­κά, αλ­λά η κάθε πο­λι­τι­κή δύ­να­μη ανα­κοι­νώνει δι­κά της απο­τε­λέσμα­τα. Αυ­τά αφο­ρούν τους συλ­λόγους στους οποί­ους κα­τε­βαί­νει η κάθε πα­ράτα­ξη που δί­νει «πα­νελ­λα­δι­κά» απο­τε­λέσμα­τα και όχι το σύ­νο­λο των φοι­τη­τι­κών και σπου­δα­στι­κών συλ­λόγων. Φυ­σι­κά ακόμη και αυ­τά τα απο­τε­λέσμα­τα πα­ρου­σιάζο­νται με τέτοιο τρόπο, ώστε η όποια υπο­χώρη­ση σε ψή­φους να φαί­νε­ται ελάχι­στη, ενώ η όποια ενί­σχυ­ση να γι­γα­ντώνε­ται.

Από την άλ­λη πλευ­ρά, πριν πε­ράσου­με στα απο­τε­λέσμα­τα των φοι­τη­τι­κών εκλο­γών αυ­τά καθ’ αυ­τά, οφεί­λου­με να ανα­φερ­θού­με σε εκ­φυ­λι­στι­κά φαι­νόμε­να που δεν έλει­ψαν και φέτος, όπως εκεί­να που έλα­βαν χώρα σε μια σει­ρά σχο­λές, όπως το Οι­κο­νο­μι­κό Πα­νε­πι­στή­μιο Αθή­νας (πρώην ΑΣΟ­ΕΕ) που για μια ακόμη χρο­νιά δεν πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν εκλο­γές (για την ακρί­βεια η ΠΑ­ΣΠ έκα­νε εκλο­γές μόνη της στο Σπόρ­τινγκ!), το Οι­κο­νο­μι­κό στο ΕΚ­ΠΑ, όπου η ΔΑΠ πραγ­μα­το­ποί­η­σε άλ­λες εκλο­γές στο Ζάπειο ή το Πάντειο, όπου οι δυ­νάμεις της ΔΑΠ απο­φάσι­σαν να μη συμ­με­τάσχουν κα­θόλου στις εκλο­γές του συλ­λόγου, με­τά από τη με­τάθε­ση των τε­λευ­ταί­ων μια βδο­μάδα με­τά (16 Απρί­λη), με αφορ­μή την πα­ρου­σία δυ­νάμε­ων του αναρ­χι­κού-αντιε­ξου­σια­στι­κού χώρου στη σχο­λή στις 10 Απρί­λη­.

Τέτοια εκ­φυ­λι­στι­κά φαι­νόμε­να πα­τούν όχι μόνο πάνω στο έδα­φος της υπο­χώρη­σης του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος και των συλ­λο­γι­κών δια­δι­κα­σιών γε­νι­κά, αλ­λά ει­δι­κότε­ρα, στη βάση επι­θέσε­ων που πραγ­μα­το­ποιούν ομάδες με ανα­φο­ρά στον α­­ναρ­­χι­κό χώρο, ιδιαί­τε­ρα σε σχο­λές του κέντρου.

Ενέρ­γειες σαν κι αυ­τές έλα­βαν χώρα και φέτος, με πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ράδειγ­μα το Πάντειο, όπου η «αντιε­κλο­γι­κή πα­ρέμ­βα­ση» αναρ­χι­κών στη σχο­λή αξιο­ποι­ή­θη­κε από τις δυ­νάμεις της ΔΑΠ, που (μπρο­στά και στο εν­δε­χόμε­νο ενός κα­κού απο­τε­λέσμα­τος) απο­χώρη­σαν από τον χώρο και αρ­νή­θη­καν στη συ­νέχεια να ορί­σουν νέα ημε­ρο­μη­νία εκλο­γών. Η Φοι­τη­τι­κή Πο­ρεία κα­τα­δι­κάζει απε­ρί­φρα­στα τέτοιες ενέρ­γειες και πρα­κτι­κές που δεν έχουν να ζη­λέψουν σε τί­πο­τα τη δε­ξιά και πα­ρα­κρα­τι­κή βία. Το κάψι­μο καλ­πών, οι επι­θέσεις σε συν­δι­κα­λι­στές και φοι­τη­τές και γε­νι­κότε­ρα το κλί­μα τρο­μο­κρα­τί­α­ς, που οι δυ­νάμεις του α/α χώρου θέλουν να επι­βάλ­λουν στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές (όπου βέβαια δια­θέτουν τις ορ­γα­νω­τι­κές δυ­να­τότη­τε­ς), απο­τε­λούν εχθρι­κά και ξένα προς τους συλ­λόγους φαι­νόμε­να. Βα­σι­κός εχθρός των δυ­νάμε­ων αυ­τών δεν εί­ναι, όπως λένε «το κράτος και τα αφε­ντι­κά», αλ­λά εν τέλει ο ελεύ­θε­ρος και ανε­μπόδι­στος φοι­τη­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός, το ορ­γα­νω­μένο φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα. Αυ­τές οι πρα­κτι­κές εί­ναι που αξιο­ποιού­νται και από τις κυ­ρί­αρ­χες δυ­νάμεις, τα ΜΜΕ, τους Πρυ­τάνεις και τις διοι­κή­σεις των σχο­λών, τη ΝΔ, το υπουρ­γείο Παι­δεί­ας, ώστε να χτυ­πή­σουν και λοι­δο­ρή­σουν το πα­νε­πι­στη­μια­κό άσυ­λο, που κα­τα­κτή­θη­κε με πο­λύ­χρο­νους αγώνες που έδω­σε το φοι­τη­τι­κό και ευ­ρύ­τε­ρα το λαϊκό κί­νη­μα για δη­μο­κρα­τία και συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες.

Ση­μα­ντι­κό στοι­χείο στις φε­τι­νές φοι­τη­τι­κές εκλο­γές απο­τε­λεί η αύ­ξη­ση της συμ­με­το­χής. Με μια συ­ντη­ρη­τι­κή εκτί­μη­ση και λαμ­βάνο­ντας υπόψη τα δια­φο­ρε­τι­κά απο­τε­λέσμα­τα που δί­νουν οι διάφο­ρες πα­ρα­τάξεις, ψή­φι­σαν φέτος του­λάχι­στον 5.000 φοι­τη­τές πα­ρα­πάνω απ’ ό,τι πέρυ­σι. Πιο συ­γκε­κρι­μένα, πε­ρί­που 47.000 ψή­φι­σαν στους συλ­λόγους των ΑΕΙ και 17.000 στους συλ­λόγους των ΤΕΙ. Αναμ­φί­βο­λα, η αύ­ξη­ση αυ­τή οφεί­λε­ται και στο ευ­ρύ­τε­ρο προ­ε­κλο­γι­κό κλί­μα που υπάρ­χει σε ολόκλη­ρη την κοι­νω­νία μπρο­στά και στις επερ­χόμε­νες εκλο­γές, κα­θώς και στο γε­γο­νός ότι οι δυ­νάμεις που δια­θέτουν ισχυ­ρούς μη­χα­νι­σμούς στις σχο­λές κι­νη­το­ποι­ή­θη­καν με ιδιαί­τε­ρα αυ­ξη­μένη έντα­ση, ακρι­βώς για να αξιο­ποι­ή­σουν ένα θε­τι­κό απο­τέλε­σμα στην κα­τεύ­θυν­ση ενί­σχυ­σης των κομ­μάτων τους και στις κε­ντρι­κές εκλο­γι­κές μάχες της επόμε­νης πε­ριόδου. Πα­ρόλα αυ­τά, για μία δύ­να­μη με ανα­φο­ρά στην αρι­στε­ρά, η αύ­ξη­ση της συμ­με­το­χής στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές δεν μπο­ρεί πα­ρά να απο­τε­λεί θε­τι­κό γε­γο­νός. Όχι μόνο για­τί τα τε­λευ­ταία χρόνια κερ­δί­ζει συ­νε­χώς έδα­φος η απο­χή, αλ­λά ιδιαί­τε­ρα για­τί στέλ­νε­ται ένα κα­θα­ρό μή­νυ­μα σε όλες εκεί­νες τις αντι­δρα­στι­κές φω­νές μέσα και έξω απ’ τα πα­νε­πι­στή­μια που επι­θυ­μούν τη διάλυ­ση των συλ­λόγων και των φοι­τη­τι­κών εκλο­γών, που πα­λεύ­ουν για «να μην υπάρ­χουν κόμ­μα­τα και ιδε­ο­λο­γί­ες στις σχο­λές» (πα­ρά μόνο τα αστι­κά και αντι­δρα­στι­κά ιδε­ο­λο­γή­μα­τα και απόψεις που υπε­ρα­σπί­ζο­νται οι ίδιοι και οι όμοιοί τους). Το μή­νυ­μα, λοι­πόν, που στέλ­νε­ται εί­ναι ότι -πα­ρά τις επί­μο­νες προ­σπάθειες της άρ­χου­σας τάξης και της κυ­ρί­αρ­χης ιδε­ο­λο­γί­ας για το αντί­θε­το- οι φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι εί­ναι ακόμη ζω­ντα­νοί και ο φοι­τη­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός δεν ανή­κει σε κάποια σε­λί­δα στα βι­βλία της ιστο­ρί­ας, αλ­λά συ­νε­χί­ζει -πα­ρόλα τα προ­βλή­μα­τα που υπάρ­χουν- να αφο­ρά χι­λιάδες φοι­τη­τές και σπου­δα­στές.

Σε ό,τι αφο­ρά στα απο­τε­λέσμα­τα, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ πα­ρα­μένει πρώτη δύ­να­μη κα­τα­γράφο­ντας πε­ρί­που 40% στα ΑΕΙ και 45% στα ΤΕΙ. Η μι­κρή μεί­ω­ση που ση­μειώνει η πα­ράτα­ξη της ΝΔ σε πο­σο­στά (1% στα ΑΕΙ και 4% στα ΤΕΙ) δε συ­νο­δεύ­ε­ται και από μεί­ω­ση των ψή­φων, όπου ση­μειώνει μι­κρή αύ­ξη­ση λόγω της συ­νο­λι­κότε­ρης αυ­ξη­μένης συμ­με­το­χής. Η «γα­λάζια» πα­ράτα­ξη πρω­τα­γω­νι­στεί τα τε­λευ­ταία χρόνια στην προ­σπάθεια απο­διορ­γάνω­σης και δυ­σφή­μι­σης των φοι­τη­τι­κών συλ­λόγων με ποι­κί­λους τρόπους, αλ­λά κύ­ρια προ­ω­θώντας τις αντι­δρα­στι­κές απόψεις της ΝΔ, που φτάνουν μέχρι την εκλο­γή αντι­προ­σώπων στα συλ­λο­γι­κά όρ­γα­να των συλ­λόγων με ενιαίο ψη­φο­δέλ­τιο (!),κα­θώς και σα­μπο­τάρο­ντας συ­στη­μα­τι­κά και ιδιαί­τε­ρα σε σχο­λές που δια­θέτουν αυ­το­δυ­να­μία τις συλ­λο­γι­κές δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ε­ς, όπως τις Γε­νι­κές Συ­­νε­λεύ­σεις και τα Διοι­κη­τι­κά Συμ­βού­λια. Οι απόψεις και η πο­λι­τι­κή γραμ­μή που υπε­ρα­σπί­ζε­ται η φοι­τη­τι­κή πα­ράτα­ξη της ΟΝ­ΝΕΔ, βα­σι­κή υπέρ­μα­χος της αντιεκ­παι­δευ­τι­κής και αντι­λαϊκής πο­λι­τι­κή­ς, θα κερ­δί­ζει έδα­φος και θα πα­ρα­μένει κυ­ρί­αρ­χη μο­νάχα στο βαθ­μό που το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα θα βρί­σκε­ται σε υπο­χώρη­ση και οι δυ­νάμεις της πραγ­μα­τι­κής αρι­στε­ράς μέσα στις σχο­λές δε θα έχουν συ­γκρο­τη­θεί σε ένα ενιαίο συ­γκρο­τη­μένο πα­νελ­λα­δι­κό πο­λι­τι­κό ρεύ­μα­.

Δεύ­τε­ρη δύ­να­μη πα­ρα­μένει η ΠΚΣ (23% στα ΑΕΙ, 20% στα ΤΕΙ), η πα­ράτα­ξη της ΚΝΕ. Με αύ­ξη­ση τόσο στις ψή­φους, όσο και στα πο­σο­στά της, απο­τε­λεί άξιο απο­ρί­ας που ο Γραμ­μα­τέας του ΚΣ της ΚΝΕ Ν. Αμπα­τιέλος βλέπει «να δυ­να­μώνει ένα ρι­ζο­σπα­στι­κό ρεύ­μα», όχι μόνο για­τί φέτος πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν ελάχι­στες και αναι­μι­κές φοι­τη­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, αλ­λά κυ­ρί­ως για­τί αυ­τό το «ρι­ζο­σπα­στι­κό ρεύ­μα» εμ­φα­νί­ζε­ται μόνο στις εκλο­γές. Αν οι δυ­νάμεις της ΠΚΣ έκα­ναν το 1/10 της προ­σπάθειας που κάνουν για τις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές για να μπο­ρέσουν οι σύλ­λο­γοι να μπουν σε μία πραγ­μα­τι­κά αγω­νι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση, αν οι «χι­λιάδες υπο­ψή­φιοι και ψη­φο­φόροι» της ΠΚΣ βρί­σκο­νταν και την επόμε­νη μέρα των εκλο­γών στις επάλ­ξεις του αγώνα, θα μπο­ρού­σα­με όντως να μι­λή­σου­με για την ύπαρ­ξη ενός «ρι­ζο­σπα­στι­κού ρεύ­μα­τος». Αντ’ αυ­τού, κάτω από τον εκλο­γι­κό κρε­τι­νι­σμό απ’ τον οποίο πάσχουν συ­νο­λι­κά οι δυ­νάμεις του ΚΚΕ, οι αγώνες αρ­χί­ζουν και τε­λειώνουν με την «εκλο­γι­κή ενί­σχυ­ση του ΚΚΕ». Δεν εί­ναι κα­θόλου τυ­χαίο το γε­γο­νός ότι σύλ­λο­γοι στους οποί­ους δια­θέτει την αυ­το­δυ­να­μία η ΠΚΣ εί­ναι σύλ­λο­γοι εί­τε, στην κα­λύ­τε­ρη, κομ­μα­τι­κά πα­ρα­μάγα­ζα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, εί­τε, στη χει­ρότε­ρη, σφρα­γί­δες και σύλ­λο­γοι-φα­ντάσμα­τα που «ανα­σταί­νο­νται» κάθε χρόνο στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, η πο­λι­τι­κή πε­ρι­χα­ράκω­σης που ακο­λου­θεί η φοι­τη­τι­κή πα­ράτα­ξη του ΚΚΕ, οι χω­ρι­στές κι­νη­το­ποι­ή­σεις που δεν μπο­ρούν πα­ρά να συ­σπει­­ρώ­­σουν μο­νάχα τα μέλη και τους φί­λους της ΚΝΕ, που βα­φτί­ζο­νται κα­τά τ’ άλ­λα «μα­ζι­κό φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα», η ρε­φορ­μι­στι­κή πο­λι­τι­κή του ΜΑΣ που πολ­λές φο­ρές αδυ­να­τεί να ξε­χω­ρί­σει το δε­ξί απ’ το αρι­στε­ρό -με πιο πρόσφα­τη την αλ­λο­πρόσαλ­λη στάση του ΜΑΣ μπρο­στά στα κύ­μα­τα συγ­χω­νεύ­σε­ων και κα­ταρ­γή­σε­ων τμη­μάτων στα ΤΕΙ, που οι δυ­νάμεις τους χαι­ρέτη­σαν ου­σια­στι­κά σε πρώτη φάση την «ανω­τα­το­ποί­η­σή» τους -, απο­τε­λούν μία από τις αι­τί­ες της υπο­χώρη­σης του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος.

Σε κάποιον που βρί­σκε­ται έξω από τις σχο­λές προ­κα­λεί εντύ­πω­ση το γε­γο­νός ότι η ΠΑ­ΣΠ, η φοι­τη­τι­κή πα­ράτα­ξη του χρε­ο­κο­πη­μένου ΠΑΣΟΚ, που προ­σπα­θεί τώρα να εμ­φα­νί­σει το ΚΙ­ΝΑΛ ως εναλ­λα­κτι­κή πο­λι­τι­κή λύ­ση στο πλαί­σιο της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς και της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας με μάλ­λον φτω­χά απο­τε­λέσμα­τα, εμ­φα­νί­ζει άνο­δο σε ψή­φους και πο­σο­στά. Πιο συ­γκε­κρι­μένα, η ΠΑ­ΣΠ κα­τα­γράφει πο­σο­στό πε­ρί­που 11% στα ΑΕΙ και 28% στα ΤΕΙ. Αυ­τό οφεί­λε­ται τόσο στο γε­γο­νός ότι η ΠΑ­ΣΠ δια­θέτει ακόμη έναν ση­μα­ντι­κό μη­χα­νι­σμό μέσα στις σχο­λές, ακόμη κι αν αυ­τός ο μη­χα­νι­σμός δεν εκ­φράζει κα­μία πραγ­μα­τι­κή δυ­να­μι­κή ή πο­λι­τι­κές διερ­γα­σί­ες μέσα στους συλ­λόγους, όσο και στο γε­γο­νός ότι φοι­τη­τές που απο­δε­σμεύ­ο­νται από την επιρ­ροή της ΔΑΠ, στη βάση πε­λα­τεια­κών σχέσε­ων, οδη­γού­νται στην ανώδυ­νη για την κυ­ρί­αρ­χη πο­λι­τι­κή ΠΑ­ΣΠ.

Οι δυ­νάμεις των ΕΑ­ΑΚ, που για μια ακόμη χρο­νιά κα­τε­βαί­νουν δια­σπα­σμένες ακόμη και στα πλαί­σια της ίδιας σχο­λής, που σε σχο­λές που κυ­ριαρ­χούν οι δυ­νάμεις της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, τα σχή­μα­τα της ΕΑ­ΑΚ κα­τέβη­καν αυ­το­τε­λώς, ενώ σε δι­πλα­νές και πα­ρα­δι­πλα­νές σχο­λές που κυ­ριαρ­χούν οι δυ­νάμεις της ΛΑΕ κα­τέβη­καν σε συ­νερ­γα­σία με την ΑΡΕΝ και το ΑΡ­ΔΙΝ, κα­τα­γράφουν (και στις δύο πε­ρι­πτώσεις) μία ελάχι­στη άνο­δο σε ψή­φους και πτώση σε πο­σο­στό (πε­ρί­που 11% στα ΑΕΙ και 1.5% στα ΤΕΙ). Η εκλο­γι­κή στα­σι­μότη­τα της ΕΑ­ΑΚ δεν αφο­ρά μο­νάχα τα εκ­φυ­λι­στι­κά και δια­λυ­τι­κά φαι­νόμε­να και τη συ­νο­λι­κή πο­λι­τι­κή κρί­ση που υπάρ­χει στο εσω­τε­ρι­κό της τα τε­λευ­ταία χρόνια, αλ­λά και το γε­γο­νός ότι μέσα σε συν­θή­κες όξυν­σης της αντιεκ­παι­δευ­τι­κής επί­θε­σης, οι δυ­νάμεις αυ­τές δεν μπόρε­σαν ου­σια­στι­κά να προ­τεί­νουν κάτι δια­φο­ρε­τι­κό από αυ­τό που πρότει­ναν οι δυ­νάμεις της ΠΚΣ και του ΜΑΣ, παί­ζο­ντας και αυ­τές απ’ την πλευ­ρά τους τον ίδιο σε­χτα­ρι­στι­κό ρόλο, βα­φτί­ζο­ντας «μα­ζι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις», τις δια­δη­λώσεις που πραγ­μα­το­ποί­η­σαν οι ίδιοι κάτω από τη σφρα­γί­δα συλ­λόγων που ελέγ­χουν. Από την άλ­λη, η «υπε­ρε­πα­να­στα­τι­κή» λο­γο­κο­πία, οι εντυ­πο­σιω­θη­ρι­κές ενέρ­γειες και πρα­κτι­κές που πε­ρισ­σότε­ρο μοιάζουν με εκεί­νες της αναρ­χί­ας, εί­ναι στοι­χεία της πο­λι­τι­κής της ΕΑΑΚ, που απο­μα­κρύ­νουν φοι­τη­τές από την επιρ­ροή τους, ιδιαί­τε­ρα εκεί­νους που προ­έρ­χο­νται από ερ­γα­τι­κά-λαϊκά στρώμα­τα.

Το Bloco, η φοι­τη­τι­κή πα­ράτα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, σε πλή­ρη ανα­ντι­στοι­χία με τον πο­λι­τι­κό του φο­ρέα, κα­τα­γράφει μι­κρή άνο­δο, ση­μειώνο­ντας πε­ρί­που από 1.5% σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Με το σύν­θη­μα της «Συν­διοί­κη­σης» να απο­τε­λεί βα­σι­κή επω­δό σε όλες τις προ­ε­κλο­γι­κές ανα­κοι­νώσεις της κυ­βερ­νη­τι­κής πα­ράτα­ξης και υπε­ρα­σπι­ζόμε­νη όλες τις αντι­δρα­στι­κές αλ­λα­γές της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση, στη βάση και της ορ­γής και αγα­νάκτη­σης (και) του φοι­τη­τι­κού κόσμου απένα­ντι στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή, το Bloco δεν έχει κα­τα­φέρει να απο­κτή­σει ου­σια­στι­κή επιρ­ροή στις σχο­λές. Πα­ρόλα αυ­τά, δεν πρέπει σε κα­μία πε­ρί­πτω­ση να υπο­τι­μη­θεί η αντι­πα­ράθε­ση με την πο­λι­τι­κή του, όχι μόνο για­τί απο­τε­λεί την πα­ράτα­ξη του κόμ­μα­τος που κυ­βερ­νά, αλ­λά και για­τί στη βάση της απο­δέσμευ­σης φοι­τη­τών από την επιρ­ροή της ΔΑΠ και της χρε­ο­κο­πί­ας της ΠΑ­ΣΠ, το Bloco μπο­ρεί να αξιο­ποι­η­θεί κάτω από συ­γκε­κρι­μένες συν­θή­κες για να απο­τε­λέσει βα­σι­κό υπο­στη­ρι­κτή μέσα στους συλ­λόγους της αντι­λαϊκής και αντιεκ­παι­δευ­τι­κής πο­λι­τι­κής.

Η Φοι­τη­τι­κή Πο­ρεία έδω­σε τη μάχη των φοι­τη­τι­κών εκλο­γών σε 14 σχο­λές και 3 πόλεις, δια­δί­δο­ντας πλα­τιά το αγω­νι­στι­κό της μή­νυ­μα. Με την έκ­δο­ση της εφη­με­ρί­δας της, με το μοί­ρα­σμα των προ­ε­κλο­γι­κών της ανα­κοι­νώσε­ων, με την πλα­τιά δια­κί­νη­ση του πε­ριο­δι­κού «Πο­ρεία», με δε­κάδες συ­ζη­τή­σεις στους πο­λι­τι­στι­κούς χώ­­ρους της Πο­ρεί­ας και στις σχο­λές, με αφι­σο­κολ­λή­σεις και αναρ­τή­σεις πα­νό, τα μέλη και οι φί­λοι της Φοι­τη­τι­κής Πο­ρεί­ας πα­ρέμ­βη­καν δρα­στή­ρια στην πο­λι­τι­κή μάχη των φοι­τη­τι­κών εκλο­γών. Τα ψη­φο­δέλ­τια της Φοι­τη­τι­κής Πο­ρεί­ας, που πλαι­σιώθη­καν σε πολ­λές πε­ρι­πτώσεις από φί­λους και συ­να­γω­νι­στές της, κα­τέγρα­ψαν ένα συ­νο­λι­κά θε­τι­κό απο­τέλε­σμα, λαμ­βάνο­ντας ιδιαί­τε­ρα υπόψη τόσο τις ευ­ρύ­τε­ρες συν­θή­κες μέσα στις οποί­ες διε­ξή­χθη­σαν οι φε­τι­νές φοι­τη­τι­κές εκλο­γές, δη­λα­δή την υπο­χώρη­ση του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος, την απο­διορ­γάνω­ση των συλ­λόγων, την έλ­λει­ψη της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ, την κυ­ριαρ­χία των αστι­κών και ρε­φορ­μι­στι­κών δυ­νάμε­ων, το γε­γο­νός ότι (και) φέτος δε ση­μειώθη­καν πα­ρά ελάχι­στες φοι­τη­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις και πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν πε­ριο­ρι­σμένες σε έκτα­ση και μα­ζι­κότη­τα γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις, όσο και τις υπο­κει­με­νι­κές της δυ­να­τότη­τες, που πα­ρά τα ελ­πι­δο­φόρα θε­τι­κά βή­μα­τα που έχουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεί, πα­ρα­μένουν πε­ριο­ρι­σμέ­­νες. Πιο συ­γκε­κρι­μένα, τα απο­τε­λέσμα­τα της Φοι­τη­τι­κής Πο­ρεί­α­ς:

ΑΘΗ­ΝΑ

Εμπο­ρι­κό Ναυ­τι­κό: 22 ψή­φοι και 1έδρα

Φι­λο­σο­φι­κή: 12 ψή­φοι

Πάντειο: 11 ψή­φοι

Μα­θη­μα­τι­κό: 9 ψή­φοι

Σχο­λή Μη­χα­νι­κών Πα­νε­πι­στη­μί­ου Δυ­τι­κή­ς Ατ­τι­κής (πρώην ΣΤΕΦ ΤΕΙ):4 ψή­φοι

ΘΕΣ­ΣΑ­ΛΟ­ΝΙ­ΚΗ

Ια­τρι­κή: 16 ψή­φοι και 1 έδρα (στο 5ο έτο­ς η Φοι­τη­τι­κή Πο­ρεία ανα­δεί­χθη­κε πρώτη δύ­να­μη με 15 ψή­φους)

Νο­μι­κή: 11 ψή­φοι

ΣΤΕΓ ΤΕΙ: 4 ψή­φοι

Παι­δα­γω­γι­κό: 2 ψή­φοι

Φυ­σι­κό:1 ψή­φος

ΓΙΑΝ­ΝΕ­ΝΑ

Ιστο­ρι­κό: 10 ψή­φοι και 1 έδρα

Οι­κο­νο­μι­κό: 3 ψή­φοι

Παι­δα­γω­γι­κό: 3 ψή­φοι

Κα­λών Τε­χνών: 1 ψή­φο­ς

Για τη Φοι­τη­τι­κή Πο­ρεία οι φοι­τη­τι­κές εκλο­γές απο­τε­λούν μία ση­μα­ντι­κή πο­λι­τι­κή μάχη και ως τέτοια την αντι­με­τω­πί­ζει, αλ­λά ταυ­τόχρο­να δεν απο­τε­λούν πα­ρά μο­νάχα ένα στιγ­μιότυ­πο στη μα­κρόχρο­νη πο­ρεία για την αγω­νι­στι­κή ανα­συ­γκρότη­ση του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος.

Η θε­τι­κή προ­σπάθεια της Φ.Π. δεν κρί­νε­ται μόνο από ένα εκλο­γι­κό απο­τέλε­σμα (ιδιαί­τε­ρα σε σχο­λές που έγι­ναν στο­χευ­μένες και ου­σια­στι­κές πα­ρεμ­βάσεις), αλ­λά κύ­ρια από το γε­γο­νός ότι έχει κα­τα­κτή­σει μία στα­θε­ρή πα­ρου­σία σε σχο­λές της Αθή­νας, της Θεσ­σα­λο­νί­κης και των Ιω­αν­νί­νων και έναν κα­θόλου ευ­κα­τα­φρόνη­το κύ­κλο φί­λων και συ­να­γω­νι­στών.

Με το βλέμ­μα στραμ­μένο στους αγώνες που ανα­πόφευ­κτα θα ξε­σπάσουν, οι δυ­νάμεις της Φοι­τη­τι­κής Πο­ρεί­ας, πρε­σβεύ­ο­ντας τις μα­χη­τι­κές της θέσεις για την ανα­συ­γκρότη­ση του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος σε αγω­νι­στι­κή-αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση, το επό­­με­νο διάστη­μα μπο­ρούν και πρέ­­πει να συν­δε­θούν με πε­ρισ­σότε­ρους φί­λους και συ­να­γω­νι­στές, να διευ­ρύ­νουν την επιρ­ροή τους, να εντεί­νουν την προ­σπάθεια συ­στη­μα­τι­κότε­ρης πα­ρέμ­βα­σης στις σχο­λές που βρί­σκο­νται, αλ­λά και να δουν τις δυ­να­τότη­τες πα­ρέμ­βα­σης και σε άλ­λους συλ­λόγους.

Με αι­σιο­δο­ξία και πί­στη στο δί­κιο της υπόθε­σής μας, προ­χω­ράμε!