Αποκαλυπτικά, χωρίς όμως να προκαλούν καμία έκπληξη, είναι τα στοιχεία που προκύπτουν για την απασχόληση, την ανεργία και τις συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων παγκοσμίως.
Παρά το εγχώριο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ περί «ανάπτυξης» και «ευημερίας», η κατάσταση στην αγορά εργασίας στο σύνολο των κρατών - μελών της ΕΕ είναι κάπως... διαφορετική!
Όπως προκύπτει από την έκθεση στο πλαίσιο του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», το ποσοστό της μερικής απασχόλησης επί του συνόλου των εργαζομένων αυξήθηκε από το 16,8% το 2008 στο 18,7% το 2017, με μεγαλύτερη αύξηση στους νέους.
Όλα καλά; Σαφέστατα όχι. Η «αύξηση» αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά εξάπλωση της «ευελιξίας» και αποδυνάμωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Ουσιαστικά δουλεύεις, αλλά δεν μπορείς να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες.
Την ίδια ώρα, το ποσοστό ανεργίας των νέων στην ΕΕ ανέρχεται σε 18,6% και παραμένει υψηλότερο από το 2008.
Το δε ποσοστό των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας ανέρχεται σε 22,5%, σχεδόν ένας στους τέσσερις!
Όλα αυτά δεν αποτελούν απλά αριθμητικά στοιχεία για παρουσίαση απο αναλυτές. Είναι η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι στην ΕΕ και στην Ελλάδα, οι οποίοι γίνονται «μπαλάκι» ανάμεσα στο 18,6% της ανεργίας και το 18,7% της υποαπασχόλησης.
Τα νούμερα «μιλούν»
- Πάνω από το 85% των προσωρινά απασχολουμένων στην Ισπανία εργάζονται έτσι επειδή δεν μπόρεσαν να βρουν μόνιμη εργασία. Το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 75% σε Βέλγιο, Ελλάδα και Ιταλία.
- Περίπου το 20% των θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη το 2017 ήταν μερικής απασχόλησης.
- Το μερίδιο της μερικής απασχόλησης ήταν υψηλότερο σε ορισμένες χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, όπως Αυστρία (27,9%), Γερμανία (26,9%), Κάτω Χώρες (49,8%), Ηνωμένο Βασίλειο (24,9%). Ωστόσο, στη Νότια Ευρώπη, ιδίως σε Ελλάδα και Ιταλία, ο αριθμός των μερικώς απασχολουμένων αυξήθηκε περισσότερο από την κρίση του 2008.
- Η άτυπη μερική απασχόληση είναι ιδιαίτερα συχνή σε χώρες, όπως οι Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία.
- Το ποσοστό των μερικώς απασχολούμενων που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας είναι υψηλότερο σε χώρες όπου η ακούσια μερική απασχόληση είναι πιο διαδεδομένη, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα.
«Η κακή ποιότητα της απασχόλησης παραμένει ως το κύριο ζήτημα για τις παγκόσμιες αγορές εργασίας»
Στο ίδιος μήκος κύματος, δεν προξενεί καμία έκπληξη το συμπέρασμα της «Παγκόσμιας Έκθεσης για την Απασχόληση και την Κοινωνική Προοπτική: Τάσεις 2019 (WESO)» της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ-ILO), μέρος της οποίας είναι και τα παραπάνω στοιχεία για την ΕΕ.
Τα δεδομένα καταδεικνύουν ότι «η πλειοψηφία των 3,3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που απασχολούνται παγκοσμίως το 2018 είχε ανεπαρκή οικονομική ασφάλεια, υλική ευημερία και ισότητα ευκαιριών». Επιπλέον «η πρόοδος στη μείωση της ανεργίας παγκοσμίως δεν αντικατοπτρίζεται στη βελτίωση της ποιότητας της εργασίας».
Με λίγα λόγια, οι εργασιακές γαλέρες, οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, οι μισθοί πείνας είναι η περιβόητη καπιταλιστική «κανονικότητα».
Η έκθεση επιβεβαιώνει: «Εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετά μεγάλα ελλείμματα στην αξιοπρεπή εργασία».
Ταυτόχρονα, η μακροχρόνια ανεργία «αγγίζει» το 40% ακόμη και σε χώρες, όπως Γερμανία και Γαλλία.
Τέλος, στην έκθεση επισημάνθηκε και η έλλειψη προόδου στο κλείσιμο του χάσματος μεταξύ των φύλων στη συμμετοχή του εργατικού δυναμικού, παράμετρος για την οποία τόσο πολύ κόπτονται κυβερνήσεις και πολυεθνικές.
Μερικά επιπλέον αποκαλυπτικά νούμερα
- 114 εκατομμύρια παιδιά 5 έως 14 ετών εξαναγκάζονται σε εργασία.
- Το 61% των εργαζομένων, 2,2 δισ. άνθρωποι, απασχολούνται σε άτυπες μορφές εργασίας, με πολύ χαμηλούς μισθούς και ελάχιστη ή ανύπαρκτη κοινωνική προστασία.
- Σχεδόν 700 εκατομμύρια ζουν το πολύ με 80 ευρώ το μήνα.
- Μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού δεν διαθέτει παροχές γήρατος.
- Περίπου 360 εκατομμύρια (11%) είναι συμβοηθούντα μέλη της οικογένειας, χωρίς αποτελεσματική πρόσβαση στην κοινωνική προστασία.
