Βρίσκεται ήδη στη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης, πριν έρθει για ψήφιση στη Βουλή, το λεγόμενο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, κατά τα ίδια αντιλαϊκά πρότυπα του προηγούμενου, που ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ. Κάτω από το προκλητικό όσο και βαρύγδουπο πρωθυπουργικό σλόγκαν της «ανάπτυξης για όλους», προβλέπονται θεσμικές τομές στην αγορά, στην οικονομία και τη Δικαιοσύνη και πάνω απ’ όλα στα Εργασιακά, με στόχο την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων.
Ωστόσο, παρά την παραπάνω παραπλανητική διακήρυξη του Κυρ. Μητσοτάκη, η βασική στόχευση, το βασικό περιεχόμενο ενός αστικής κοπής ν/σ, συνδέεται μόνιμα και αποκλειστικά με τη συντριβή του μισθού εργασίας, το ξεζούμισμα της υπεραξίας, το ξεθεμελίωμα των εργασιακών συμβάσεων, τον έλεγχο της συνδικαλιστικής δραστηριότητας, και γενικά οποιασδήποτε εργασιακής σχέσης μπαίνει εμπόδιο στην αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Όλες οι αντιπαραθέσεις των αστικών κομμάτων -περιλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ- είναι παραπλανητικές και αφορούν τη μορφή και όχι το περιεχόμενο του ζητήματος.
Παράλληλα, το υπόβαθρο πάνω στο οποίο εδράζεται, υπακούει και ακολουθεί η όλη κερδοσκοπική λογική της «ανάπτυξης» της χώρας μας, καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τη σχέση εξάρτησης της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης με τα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα ιμπεριαλιστικά κέντρα, προς τα οποία υποτάσσεται και υπηρετεί δουλικά.
Κατά συνέπεια, και η μεταμνημονιακή «ανάπτυξη» για τη ντόπια ολιγαρχία και τα κομματικά της φερέφωνα, δεν είναι άλλη από την άμεση εφαρμογή των «διαρθρωτικών αλλαγών», δηλ. την υλοποίηση των όρων ξεπουλήματος που έχουν επιβάλει με την επιβολή των τριών Μνημονίων τα ιμπεριαλιστικά κέντρα για λογαριασμό του ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου, το οποίο εκπροσωπούν, και πρώτα και κύρια η συντριβή των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων. Εξάλλου, η 38χρονη παραμονή της χώρας μέσα στην E.Ε., έχει συμβάλει σχεδιασμένα και αποφασιστικά στη διάλυση τόσο του πρωτογενούς τομέα (Γεωργία, Kτηνοτροφία, Aλιεία), όσο και του δευτερογενούς τομέα (ελαφριά Bιομηχανία), εκτοξεύοντας τον αεριτζίδικο, παρασιτικό τομέα των υπηρεσιών (τράπεζες, μεγαλεμπόριο, τουρισμός, χρηματιστηριακά γραφεία, ασφαλιστικές εταιρείες, καζίνο, Προπατζίδικα, κλπ., κλπ.) σε πάνω από 85% του ΑΕΠ! Κάτω από την καταστροφική αυτή πορεία, η χώρα έχει μετατραπεί σε εποπτευόμενη νεοαποικία, χωρίς ουσιαστική παραγωγική βάση, εντασσόμενη στις ορέξεις και στα συμφέροντα κυρίως του παντοδύναμου ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου, με εναλλασσόμενες υποτελείς κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, των συγκυβερνήσεων Τζαννετάκη και Ζολώτα, των συγκυβερνήσεων ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, και του ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς, το ξένο κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ανάπτυξη της ελληνικής Γεωργίας ή Bιομηχανίας, δεν σκοτίζεται για τους αγρότες και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για την ευημερία του λαού μας. Eστιάζει αποκλειστικά το ενδιαφέρον του στους κερδοφόρους τομείς που αφορούν την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, της Eνέργειας, των Oδικών αξόνων, των Mεταφορών, των υπαρχόντων υποδομών βεβαιότατα και του Tουρισμού. Άλλωστε, αυτό υποδηλώνει ο ασφυκτικός οικονομικός έλεγχος τόσο του ΔNT, όσο και της EKT και της Kομισιόν. Kαι σε αυτή την περίπτωση, ο λαός όχι μόνο δεν πρόκειται να ωφεληθεί, αλλά είναι φανερό πλέον ότι οι έμψυχες παραγωγικές δυνάμεις οδηγούνται σε μία σχετική και απόλυτη φτώχεια.
★★★
Η κυβερνητική προπαγάνδα επιχειρεί να δώσει την εντύπωση ότι το νέο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο κινείται σε...φιλεργατική κατεύθυνση και πως η χώρα θα μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο. Είναι χαρακτηριστικοί οι τίτλοι των κυβερνητικών μέσων για τη «μαύρη λίστα των κακών εργοδοτών», για την «τομή υπέρ των εργαζομένων», για το «νέο κοινωνικό πυλώνα», για την «πάταξη της αδήλωτης εργασίας». Τίποτε απ’ αυτά δεν είναι αλήθεια.
Η προσδοκώμενη «ανάπτυξη» κινείται στην αντίθετη τροχιά, καθώς η χώρα βρίσκεται σε παρατεταμένη ύφεση με το ΑΕΠ να έχει χάσει μέσα σε μία δεκαετία το 26% του! Επιπλέον να σημειώσουμε πως οι ρυθμοί «ανάπτυξης» του 1,9% -κατώτεροι του προβλεπόμενου για μία τριετία στόχου του 2,2% του ΑΕΠ- κινούνται κυρίως πάνω στον άξονα της φοροληστρικής πολιτικής, των περικοπών σε μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, καθώς επίσης και στο ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών και πλούτου, με έσοδα που αγγίζουν τα 12 δις € το χρόνο.
Συνεπώς, ο προδιαγραφόμενος «ραγδαίος ρυθμός επενδύσεων» που πρόκειται να γίνει, εξαρτάται εν πολλοίς και από το διεθνές περιβάλλον, που προς το παρόν κλυδωνίζεται από τη συνεχιζόμενη παγκόσμια ύφεση και τις τάσεις προστατευτισμού των κυρίαρχων της παγκόσμιας οικονομίας. Μέσα σε αυτό το τρικυμισμένο πέλαγος προσπαθεί να επιπλεύσει το τρύπιο σκαρί της ελληνικής οικονομίας, με τα κουρελιασμένα πανιά των μεγαλόπνοων διακηρύξεων της κυβέρνησης.
Προφανώς και «επενδύσεις» θα γίνουν, αλλά θα γίνουν πάνω στο ληστρικό μοντέλο που αναφέρθηκε, με «επενδυτικές» ανάγκες που απαιτούν τον κατά το δυνατόν μηδενισμό μισθού εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων, με εισφοροαπαλλαγές και με υπεραποσβέσεις που θα αγγίζουν το 200% (μία «επένδυση» ενός εκατ. €, θα έχει έκπτωση φόρου - δηλ. επιδότηση- που αντιστοιχεί σε «επένδυση» δύο εκατ. €, δηλ. 500.000 €!). Αυτές οι «επενδύσεις» δεν θα έχουν ούτε το μέγεθος ούτε τις θέσεις εργασίας που ευαγγελίζονται τα μεγάλα κόμματα εξουσίας. Το όποιο κενό προκύψει από τη φοροαπαλλαγή και τις λοιπές παροχές προς τους «επενδυτές», θα κληθεί να το καλύψει ο λαός μας. Και τέλος, για να καλυφθεί το έλλειμμα από τη δεκάχρονη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων θα χρειαστούν πολλές δεκαετίες.
★★★
Όμως, ας δούμε τι ακριβώς περιλαμβάνει το περισπούδαστο ν/σ που παραδίνει «γη και ύδωρ» στους «επενδυτές»:
1. Απλούστευση των διαδικασιών, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων. Η ίδια «fast track» διαδικασία θα υπάρχει και για την άρση αρχαιολογικών «εμποδίων», σε περιπτώσεις Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Για τις βιομηχανικές δραστηριότητες, αρκεί μια απλή γνωστοποίηση προς τις αρμόδιες υπηρεσίες!
2. Ανάθεση σε τρίτους (τράπεζες, ιδιωτικές επιχειρήσεις) της αξιολόγησης των επενδυτικών σχεδίων του «αναπτυξιακού» νόμου, όπως και του ελέγχου της υλοποίησης των επενδύσεων!
3. Ειδικές παρεκκλίσεις από τους ισχύοντες όρους και περιορισμούς δόμησης της περιοχής «για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος» στις «στρατηγικές επενδύσεις». Η αιτιολόγηση γίνεται από τον...«επενδυτή», για να εγκριθεί εκ των υστέρων από αρμόδιο δημόσιο φορέα! Σημειώνουμε πως μόλις την τελευταία στιγμή αποσύρθηκαν διατάξεις που προέβλεπαν άρση ακόμα και στοιχειωδών περιορισμών σχετικά με την επιχειρηματική δράση στους αιγιαλούς!
4. Πρόβλεψη μεταβίβασης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, με παραχώρηση από το Δημόσιο στους επενδυτές ουσιαστικά όλων των χώρων γύρω από τα ναυπηγεία, όσο και τη δυνατότητα οι ζώνες αυτές να παραχωρούνται τμηματικά σε πάνω από έναν «επενδυτές».
5. Δημιουργία «Ενιαίου Ψηφιακού Χάρτη», όπου θα καταχωρούνται τα «γεωχωρικά δεδομένα» και ιδιαίτερα πληροφορίες όπως οι όροι δόμησης, χρήσεις γης, σχέδια πόλεων, ρυμοτομικές και οικοδομικές γραμμές, δάση, ζώνες αιγιαλού, αρχαιολογικοί χώροι, περιοχές Natura κ.ά.
6. Συγκρότηση ψηφιακού «Εθνικού Μητρώου Υποδομών», για την ενημέρωση των «επενδυτών».
Εξ άλλου η νέα επινόηση του «επιτελικού κράτους» της Δεξιάς, προβλέπει νέες δομές και εργαλεία στήριξης του μονοπωλιακού κεφαλαίου για την αντιλαϊκή δράση του, όπως:
❏ Κυρώσεις κατά δημοσίων υπαλλήλων και των προϊσταμένων της υπηρεσίας σε περίπτωση καθυστέρησης των διαδικασιών για τις επενδύσεις. Μάλιστα, η κατώτατη πειθαρχική ποινή που προβλέπεται είναι η προσωρινή παύση τριών μηνών.
❏ Δημιουργία «Εθνικού Προγράμματος Απλούστευσης Διαδικασιών», όπου εντάσσεται κάθε πολιτική, ενέργεια, δράση ή πρωτοβουλία οποιουδήποτε δημοσίου φορέα, η οποία σχετίζεται με την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας ή τη μείωση των διοικητικών βαρών για τις ισχυρές επιχειρήσεις.
❏ Δημιουργία «Παρατηρητηρίου Γραφειοκρατίας», το οποίο θα μετρά τα διοικητικά βάρη που προκύπτουν από τη νομοθεσία και τις κανονιστικές πράξεις της διοίκησης, ώστε να περιορίζονται κατά το δυνατόν.
❏ Επιτάχυνση των δικαστικών διαδικασιών που αφορούν μεγάλα επενδυτικά σχέδια.
★★★
Οι νέες εργασιακές σχέσεις που διαμορφώνονται σύμφωνα με το «αναπτυξιακό» ν/σ, καθώς και οι -αμφισβητούμενες- χιλιάδες θέσεις εργασίας, θα χτιστούν πάνω σε τριτοκοσμικά πρότυπα, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Αυτή την «ανάπτυξη» προσδοκούν τα κόμματα της NΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΜεΡα 25 κλπ. Αλλά και οι καιροσκοπικές διακηρύξεις και τα περί «αναδιανομής του πλούτου», «διαγραφής του χρέους», «εργατικού ελέγχου», των ΚΚΕ, ΝΑΡ, ΛΑΕ, κ.α. αντικαπιταλιστών της φράσης, από τη στιγμή που δεν υπάρχει καμία πρόθεση να ανατραπούν από τη λαϊκή πάλη, έχουν ήδη αφομοιωθεί μέσα στα γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής. Εξάλλου, οι δεδομένες Eυρωπαϊκές Συνθήκες και το «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο», -πέρα από κάποιες προσωρινές αναστολές και καθυστερήσεις- περιλαμβάνουν αδιάλειπτες περικοπές στους μισθούς, συνεχή ελαστικοποίηση των μορφών απασχόλησης, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μειώσεις συντάξεων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών, εμπορευματοποίηση της Yγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, δηλ. μέτρα που απορρέουν από την ίδια τη φύση της σημερινής κυριαρχίας του χρηματιστικού κεφαλαίου. Οι ανώδυνες αντιπαραθέσεις στη Βουλή, είναι απλά και μόνο επικοινωνιακού χαρακτήρα.
Κατά συνέπεια, το πολυνομοσχέδιο της ΝΔ, ακολουθώντας κατά πόδας την αντεργατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, βυθίζει ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι μέσα στο κορμί της εργατικής τάξης, επιχειρώντας να εκμηδενίσει τις εργασιακές σχέσεις. Και παρά το γεγονός ότι ο κατώτατος μισθός καθορίζεται με υπουργική απόφαση, προωθούνται:
✔ η πλήρης κατάργηση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (άρθρα 49, 51 και 52) διευκολύνοντας τον εργοδότη στην παραπέρα συμπίεση τόσο των αμοιβών όσο και των όρων εργασίας,
✔ οι δραστικοί περιορισμοί για την προσφυγή των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), καθώς και η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής από τα συνδικάτα,
✔ η ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις «αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και λοιπών οργάνων διοίκησης» των συνδικάτων,
✔ η δημιουργία «Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων» στο υπουργείο Εργασίας, δηλ. του ασφυκτικού ελέγχου των σωματείων των εργαζομένων.
O υπουργός Εργασίας κάνει λ;oογο για «...μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο-τομή στην αγορά εργασίας - υπέρ των εργαζομένων, των συνεπών επιχειρήσεων, της πλήρους απασχόλησης, της αύξησης των εσόδων στα ασφαλιστικά ταμεία και της νομιμότητας της αγοράς εργασίας». Και υποδεικνύει διατάξεις για τη δήθεν πάταξη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, όπως λ.χ. την αύξηση του κόστους της «πρόσθετης εργασίας» στη μερική απασχόληση κατά 12%, την υποχρέωση των εργοδοτών να δηλώνουν τους εργαζόμενους είτε με ένσημο, είτε με «μπλοκάκι», την επιβολή προστίμων στις επιχειρήσεις με αδήλωτους εργαζόμενους, την απόρριψη Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων από τον ΕΦΚΑ, κ.α. Φυσικά όλ’ αυτά τα «μέτρα» κατά της κακής εργοδοσίας, που θα «εξειδικεύονται» από Υπουργικές Αποφάσεις, αναιρούνται είτε από την -σχεδόν πλήρη- ανυπαρξία ΣΣΕ είτε από τους περιορισμούς προσφυγής των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) είτε τέλος από τους ίδιους τους νεοδημοκράτες υπουργούς, πειθήνιους υπηρέτες της ντόπιας και ξένης εργοδοσίας.
Επομένως, όλα τα παραπάνω συμπεράσματα καθορίζουν και τον προσανατολισμό και τα καθήκοντα για την ανασύνταξη του εργατολαϊκού κινήματος, στην κατεύθυνση ενός στιβαρού, μαζικού, πλατιού αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, ικανού να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά και να ανατρέψει τα σχέδια της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και των ξένων πατρώνων της.
