Στην τελευταία Γενική του Συνέλευση (20/11) ο σ.φ. Φιλοσοφικής αναλώθηκε σε μία αδιέξοδη αντιπαράθεση για το πόσες και ποιες μέρες θα πραγματοποιήσει κατάληψη. Αποτέλεσμα ήταν να κατέβουν προς ψήφιση 5(!) διαφορετικά πλαίσια, με βασική διαφορά τη διάρκεια και την ημερομηνία της κατάληψης, ενώ στο τέλος υπερψηφίστηκε το πλαίσιο του ΜΑΣ, το μόνο που δεν καλούσε ούτε σε μία μέρα κατάληψη, ούτε σε μία κινητοποίηση ενάντια στην πρόταση της πρυτανείας του ΕΚΠΑ για την πρακτική κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων και την αντικατάσταση των συνελεύσεων και των δημοκρατικών συλλογικών διεργασιών των φοιτητών από ηλεκτρονικές ψηφοφορίες. Με αφορμή τη Γενική μας Συνέλευση και επειδή άνοιξε πάλι σε αυτήν η συζήτηση για τα «πλαίσια» με βάση και την πρότασή μας για την ανεξάρτητη ψηφοφορία των πολιτικών αναλύσεων, των αιτημάτων και των μορφών πάλης, οφείλουμε να τονίσουμε ορισμένα σημεία για τις Γενικές Συνελεύσεις, την ενότητα των φοιτητών και πώς εμείς αντιλαμβανόμαστε τις δημοκρατικές διαδικασίες:
1. Αποτελεί πάγια θέση της Πορείας πως οι φοιτητές στις ΓΣ θα πρέπει να συσπειρώνονται στη βάση αιτημάτων και όχι γύρω από τις πολιτικές αναλύσεις κάθε παράταξης. Η συσπείρωση στο κοινό πρόβλημα οδηγεί στη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων. Αντίθετα, όπως αποδείχτηκε και στην τελευταία συνέλευση του συλλόγου μας, η λογική της ψήφισης πλαισίων οδηγεί στον κατακερματισμό και τη διάσπαση των φοιτητών. Σε αντιπαράθεση με αυτές τις διαιρετικές λογικές εμείς προβάλλουμε τη θέση της ενότητας πάνω στο πρόβλημα, με άξονα πάλης τα κοινά αιτήματα.
2. Δε θεωρούμε ότι υπάρχει αίτημα, στόχος και μέσο πάλης το οποίο δεν προκύπτει από μία ορισμένη πολιτική ανάλυση. Κάθε αίτημα που σαν Πορεία εισάγουμε στους φοιτητικούς συλλόγους αποτελεί απόληξη της ανάλυσης που κάνουμε πάνω στην τρέχουσα πολιτική και εκπαιδευτική συγκυρία. Όπως όμως έχει δείξει η ίδια η ιστορία του κινήματος και επιβεβαιώνεται σήμερα από την πράξη, κανένας αγώνας δε διεξάγεται και δεν πρόκειται να διεξαχθεί στη βάση «πολιτικών αναλύσεων» (όσο καλές κι αν είναι αυτές), αλλά στη βάση των κοινών συλλογικών διεκδικήσεων.
3. Στην τελευταία ΓΣ του συλλόγου μας, κατέβηκαν προς ψήφιση 5 πλαίσια με βασική διαφορά στη μορφή πάλης και οι φοιτητές κλήθηκαν να ψηφίσουν όχι με βάση το πραγματικό πρόβλημα, που είναι το πώς θα ορθωθεί ένα τείχος αντίστασης στην ολοένα αυξανόμενη τρομοκρατία σε βάρος του φοιτητικού κινήματος, αλλά με βάση μία επίπλαστη αντιπαράθεση για τη χρονική διάρκεια της κατάληψης. Θεωρώντας ότι κάθε ζήτημα πρέπει να λύνεται όχι παρασκηνιακά αλλά δημόσια και ανοιχτά στη συνέλευση, προτείναμε να ψηφιστεί σε ανεξάρτητη και ξεχωριστή ψηφοφορία η μορφή πάλης (κατάληψη) και σε άλλη ψηφοφορία οι πολιτικές αναλύσεις για να μπορεί ο σύλλογος μας να συζητήσει με συγκεκριμένο τρόπο και να έχει μία ενιαία τουλάχιστον τοποθέτηση στο θέμα της μορφής πάλης.
4. Η τελευταία μας ΓΣ αποτέλεσε μία ακόμη συνέλευση που ο σύλλογος μας διασπάστηκε και ο κόσμος που ήθελε να κινηθεί σε μία αγωνιστική κατεύθυνση αντί να συσπειρωθεί στις αιχμές που ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ αποτελούν τη βάση ενότητας και κοινής πάλης όλων των φοιτητών, διαιρέθηκε και κατακερματίστηκε εξαιτίας αυτής της «πλαισιολαγνικής» λογικής. Αντί να πάρουμε μία απόφαση με μεγάλη πλειοψηφία και να στείλουμε ένα ηχηρό αγωνιστικό μήνυμα σαν σύλλογος, αντί να συσπειρωθούμε στο αίτημα που ενώνει αυτή τη στιγμή το σύνολο του φοιτητικού κόσμου «Κάτω τα χέρια από τους συλλόγους», για μια ακόμη φορά με ευθύνη όλων των παρατάξεων καταστρατηγήθηκε η ενότητα των φοιτητών σε συγκεκριμένες διεκδικήσεις και η διάθεση του κόσμου τεμαχίστηκε σε πολυσέλιδα πλαίσια, τα οποία τελικά κανείς δε διάβασε και ποτέ δε συζητήθηκαν ή αναλύθηκαν στο σύνολό τους.
5. Η ζητούμενη αφύπνιση των φοιτητών, η ζητούμενη πολιτικοποίηση των συλλόγων δε θα έρθει με την ψήφιση πολυσέλιδων, δήθεν «αγωνιστικών», «ενωτικών» κλπ. πλαισίων, αλλά με την ουσιαστική ενότητα στη βάση των αιτημάτων που ενώνουν το σύνολο των φοιτητών.
