Στις 10 Απρίλη ορίστηκαν οι φετινές φοιτητικές εκλογές από τη συνεδρίαση του λεγόμενου «διαπαραταξιακού» οργάνου. Ο ίδιος, βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο προκηρύχθηκαν οι φετινές εκλογές, όπως επίσης και εκείνες των προηγούμενων χρόνων αντανακλά και αναπαράγει την προβληματική κατάσταση που επικρατεί στο φοιτητικό κίνημα και τη συγκρότηση των συλλόγων. Αυτή η προβληματική κατάσταση αφορά το γεγονός ότι με ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων που βασικά πρωταγωνιστούν σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, τα αρμόδια όργανα για τον ορισμό των φοιτητικών εκλογών (και για πολλά ακόμη ζητήματα, όπως είναι το οργανωμένο και συντονισμένο κάλεσμα σε πανελλαδικές φοιτητικές κινητοποιήσεις), η ΕΦΕΕ και η ΕΣΕΕ έχουν σταματήσει να λειτουργούν από το 1997!
Για την Φοιτητική Πορεία, οι εκλογές δεν αποτελούν παρά ένα στιγμιότυπο στη μακρόχρονη και επίμονη προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος σε αγωνιστική κατεύθυνση. Δίνουμε την πολιτική μάχη των φοιτητικών εκλογών, για να αναδείξουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως φοιτητές και ως κομμάτι του λαού, για να προτείνουμε έναν αγωνιστικό δρόμο για τους φοιτητικούς συλλόγους. Από την άποψη αυτή, έχει σημασία να μιλήσουμε ανοιχτά και καθαρά για την κατάσταση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Για τα δεκάδες τμήματα που συγχωνεύονται και καταργούνται, στο βωμό της ψευτοανωτατοποίησης των ΤΕΙ. Για τους χιλιάδες φοιτητές που δε δικαιούνται δωρεάν σίτιση και στέγαση. Για τα συγγράμματα που αντικαθίστανται από φωτοτυπίες. Για τις γραμματείες και τις βιβλιοθήκες που υπολειτουργούν λόγω έλλειψης διοικητικού προσωπικού. Για τα πτυχία που έχουν καταλήξει να είναι διαβατήρια για την ανεργία και την ανασφάλιστη εργασία. Για τα εργασιακά δικαιώματα που συνεχώς συρρικνώνονται. Για τα δεκάδες «πιστοποιητικά», μεταπτυχιακά, διδακτορικά και σεμινάρια που χρειάζονται για να μπορέσει να βρει κανείς δουλειά πάνω στο αντικείμενο που σπουδάζει. Για τους χιλιάδες εργαζόμενους φοιτητές που απ’ τα 18 και 19 τους δουλεύουν για να μπορέσουν να σπουδάσουν. Για τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που μεταναστεύουν στο εξωτερικό, σε αναζήτηση δουλειάς και καλύτερης ζωής.
Η κατάσταση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αντανακλά την «καμένη γη» που έχει αφήσει πίσω της η πολιτική των μνημονίων. Όσες προεκλογικές υποσχέσεις κι αν τάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όσες φορές κι αν κλίσει την υποτιθέμενη «έξοδο από τα μνημόνια», ο λαός μας συνεχίζει να βιώνει τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής. Η επιτροπεία είναι εδώ και θα παραμείνει (τουλάχιστον) μέχρι το 2060, ενώ οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ τονίζουν σε κάθε τόνο ότι η χώρα πρέπει να «τηρήσει τις δεσμεύσεις της». Και οι δεσμεύσεις αυτές σημαίνουν περαιτέρω ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, μείωση του αφορολόγητου, αύξηση της ΔΕΗ, πλειστηριασμούς, φτώχεια και ανεργία. Αυτές είναι οι καλύτερες μέρες που τάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αυτές είναι οι συμφωνίες που και σύσσωμη η αστική αντιπολίτευση, με πρώτη και καλύτερη την ΝΔ, δεσμεύεται ότι θα τηρήσει.
Καμία «τάξη» και «σταθερότητα» δεν μπορεί να στηριχτεί πάνω στις πλάτες μιας χώρας που θέλουν να την μετατρέψουν σ’ ένα κανονικό νατοϊκό ορμητήριο αμερικάνικων βάσεων, στις πλάτες ενός λαού που καλείται να ζήσει σε συνθήκες φτώχιας και εξαθλίωσης, στις πλάτες της νεολαίας που της τάζουν ένα μαύρο μέλλον ελαστικής εργασίας, ανεργίας και μετανάστευσης. Το πραγματικό διακύβευμα των φοιτητικών εκλογών δεν είναι αν θα κυριαρχήσουν οι δυνάμεις που ευθύνονται για τον αποπροσανατολισμό των φοιτητών και την αποσυγκρότηση των συλλόγων, οι δυνάμεις που πίσω από πάρτι, εκδρομές και διανομές σημειώσεων κρύβουν τις αντιδραστικές τους θέσεις και την υποστήριξή τους στην αντιεκπαιδευτική πολιτική, αλλά αν θα ενισχυθούν οι φωνές που αγωνίζονται για συλλόγους μαζικούς και ζωντανούς, για δημοκρατικές γενικές συνελεύσεις, για όργανα συλλογικά από και για τους φοιτητές. Στις φοιτητικές εκλογές το δίλημμα δεν είναι αν πρέπει οι σύλλογοι να αποτελούν τσιφλίκι της μιας ή της άλλης παράταξης και να «σέρνονται» σε παραταξιακές φιέστες που βαφτίζονται κινητοποιήσεις, αλλά αν θα στηριχτούν οι δυνάμεις που παλεύουν για μια πραγματικά αγωνιστική ανασύνταξη των φοιτητικών συλλόγων, για ενιαίους και ενωτικούς φοιτητικούς αγώνες, που αγωνίζονται για τη συσπείρωση όλων των φοιτητών στους συλλόγους, για την ενότητα πάνω στα άμεσα αγωνιστικά αιτήματα, που προβάλλουν την ανάγκη σύνδεσης του φοιτητικού κινήματος με τους λαϊκούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες, ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, την πολιτική της υποδούλωσης του λαού και του ξεπουλήματος της χώρας.
