ΖΩΝΤΑΝO TO ΜΗΝΥΜΑ ΤOY ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙOY
Όλοι στον αγώνα για ψωμί, παιδεία, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία
Κάτω η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της πείνας, της ανεργίας, της ξενοδουλείας Έξω από την ΕΕ και το NATO
Δεν περνάει ο φασισμός, θα νικήσει ο λαός!
Ξεχωριστή επικαιρότητα αποκτά φέτος, η επέτειος του Πολυτεχνείου, 39 χρόνια ύστερα από την ιστορική εξέγερση της νεολαίας και του λαού, τον Νοέμβρη 1973, ενάντια στο λαομίσητο καθεστώς της αμερικανοστήριχτης απριλιανής στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας.
Το «Πολυτεχνείο» αποτέλεσε κορυφαία εκδήλωση της αντίστασης του λαού και σηματοδότησε την αρχή του τέλους της 7χρονης δικτατορίας. Η φασιστική χούντα, ασφυκτικά απομονωμένη από το λαό, θα κατέρρεε μερικούς μήνες αργότερα, κάτω και από το βάρος του εθνοπροδοτικού της πραξικοπήματος στην Κύπρο, που άναψε το πράσινο φως στην τουρκική εισβολή και στην παρατεινόμενη ως σήμερα κατοχή σημαντικού τμήματος της μεγαλονήσου.
Η εξέγερση της νεολαίας και του λαού, σταθμός στη μετεμφυλιακή ιστορία του τόπου μας, ανέδειξε και πρόβαλλε στην πρώτη γραμμή τα αντιφασιστικά-αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα και συνθήματα, συνδέοντας τον αγώνα κατά της χούντας με τον αγώνα για το ξερίζωμα όλου του καθεστώτος της εξάρτησης και της υποτέλειας, με τον αγώνα ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και το ΝΑΤO, για ψωμί-παιδεία-ελευθερία-εθνική ανεξαρτησία. Η ανάγκη αυτού του αγώνα, για την πραγμάτωση των ανεκπλήρωτων αιτημάτων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, έχει αναδυθεί με ορμή σήμερα ξανά στο προσκήνιο, καθώς τα πολιτικά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες συνθλίβονται, ο λαός και η νεολαία με τα υποδουλωτικά μνημόνια της χρεοκοπίας καταδικάζονται στην εξαθλίωση, την πείνα και την ανεργία, η χώρα περιέρχεται σε αποικιακή κατάσταση, ο φασισμός σηκώνει κεφάλι, ο ιμπεριαλισμός και η ξενόδουλη ντόπια ολιγαρχία ισοπεδώνουν την ελληνική κοινωνία και βυσσοδομούν για να περιφρουρήσουν τον πλούτο και την αντιλαϊκή εξουσία τους απέναντι στην αντίσταση του λαού που ορθώνεται αναπόφευκτα.
Η νεολαία που βρέθηκε στην προφυλακή του λαϊκού αγώνα το 1973, πρέπει και μπορεί να γίνει ξανά στις σημερινές συνθήκες, αποφασιστικός και αδούλωτος προμαχώνας της λαϊκής αντίστασης. Ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, που θέλει τη νέα γενιά υποταγμένη και εξανδραποδισμένη, που σπρώχνει τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας, τη νεολαία, στη μετανάστευση, στη ζωή χωρίς δικαιώματα, χωρίς παρόν και δίχως μέλλον! Η τρικομματική συγκυβέρνηση, εντείνοντας και βαθαίνοντας το αντιδραστικό έργο των μνημονιακών προκατόχων της, καρατομεί τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς, κλείνει σχολεία και Σχολές, αποσυνθέτει και διαλύει τη δημόσια εκπαίδευση, με σχολεία χωρίς βιβλία, με πανεπιστήμια χωρίς κρατικά κονδύλια, με πτυχία κουρελόχαρτα, με απόφοιτους επαίτες της αγοράς, με άνεργους πτυχιούχους πάνω από το 50%, με ανέργους ή «απασχολήσιμους» κάτω από συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης, γενικά νέους εργαζόμενους, που η αντιλαϊκή εξουσία τούς κλέβει τη ζωή.
Το καθεστώς της εξάρτησης και της υποτέλειας, που οδήγησε την Ελλάδα στη ζοφερή επταετία της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας, σήμερα επισωρεύει στις πλάτες του λαού νέα μεγάλα δεινά. Μπορεί να ψήφισαν στη Βουλή τα νέα εξοντωτικά μέτρα που υπαγορεύουν ΕΕ-ΔΝΤ-οικονομική ολιγαρχία, τα μέτρα του μνημονίου της αποικιοποίησης, της υποδούλωσης και της χρεοκοπίας του εργαζόμενου λαού, που τα βαφτίζουν προκλητικά μέτρα για τη... «σωτηρία της πατρίδας». Αλλά ούτε μπορούν ούτε θα μπορέσουν να καταπνίξουν και να συντρίψουν την αντίσταση του λαού στα βάρβαρα μέτρα τους, τα οποία δε σώζουν παρά μόνο τα θησαυροφυλάκια και τα κέρδη του ιμπεριαλισμού, της τρόικας και των υποτελών συνεργατών τους της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας. Μπορεί να καταφεύγουν στην πιο ασύστολη και κυνική δημαγωγία, στα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα, στην εντατικά κλιμακούμενη κρατική τρομοκρατία, στην άγρια καταστολή, αλλά καταφέρνουν έτσι μόνο να φέρουν πιο κοντά την ανάγκη του παλλαϊκού ξεσηκωμού και τα νέα Πολυτεχνεία. Μπορεί να καταφεύγουν στα παραληρήματα κατά των «άκρων», την ίδια ώρα που στρώνουν το δρόμο στο φασισμό, στη δράση των ναζιστικών συμμοριών και στη διαπλοκή κράτους και παρακράτους, στρέφοντας αποκλειστικά στην πράξη την κατά των «άκρων» πολιτική τους εναντίον της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος.
Τώρα, το πραγματικό πρόβλημα για το λαό και την Αριστερά, είναι πώς θα οργανώσει τους αγώνες του λαού, αποκρούοντας τους αχαλίνωτους εκβιασμούς, τα τρομοκρατικά διλήμματα.
Τώρα που το καθεστώς της υποτέλειας και της ξενοδουλείας περνά μια βαθά κρίση και τα κόμματα της άρχουσας τάξης χαλκεύουν νέα δεσμά καταδικάζοντας το λαό σε αργό θάνατο, τώρα που συντελείται μια πλατιά αφύπνιση των λαϊκών μαζών και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι μπαίνουν στο στίβο του εργατικού και λαϊκού αγώνα, το πραγματικό ζήτημα που προβάλλει δεν είναι να προσανατολιστεί η νεολαία, ο λαός και η Αριστερά στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι και στις κάλπες, αλλά να προσανατολιστούν σταθερά στο δρόμο του παλλαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού αγώνα για να ανατραπεί η πολιτική της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης που επιβάλλει το μαύρο μέτωπο ολιγαρχίας, ΕΕ και ΔΝΤ, ως αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα του λαού μας για να σπάσουν τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤO, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης.
Το Πολυτεχνείο ζει, στον αγώνα της αδούλωτης νεολαίας και του λαού, ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ-ΔΝΤ-ολιγαρχίας, ενάντια στο φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και την αντίδραση.
Κάτω τα μνημόνια της υποδούλωσης!
Έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤO
Ψωμί, Παιδεία, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία!
