Ας πούμε κι ένα καλό για τη Νέα Δημοκρατία που γιορτάζει!
Οι τρεις χειρότεροι (διαβάζεται και: τρισχειρότεροι) υπουργοί της (από το σύνολο των δεκαοκτώ της κυβέρνησης) προέρχονται …από το ΠΑΣΟΚ.
Στη θέση 3, ο υπουργός «Ψηφιακής Πολιτικής», Κυριάκος Πιερρακάκης. Από τις 9 Νοεμβρίου (για να περιοριστούμε στα πρόσφατα, και να μην ανατρέξουμε στον Μάρτιο-Απρίλιο και στους πρώτους μήνες της πρώτης «καθολικής απαγορεύσεως») οι μαθητές και οι καθηγητές προσπαθούν να συνδεθούν σε ένα αναθεματισμένο σύστημα, επί ματαίω.
Πάντως ο Πιερρακάκης έχει κατακτήσει την καρδιά του συνονόματού του πρωθυπουργού, καθότι αναδεικνύεται επάξιος κτίστης του επιστημονικού εποικοδομήματος της «ατομικής ευθύνης». Αφού η κυβέρνηση απέδειξε ότι για την εξάπλωση της πανδημίας φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από την ίδια, τώρα ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής αποδεικνύει ότι για την (επαναλαμβανόμενη) πτώση του συστήματος τηλεκπαίδευσης φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από το αρμόδιο υπουργείο και την ίδια την ιδιωτική εταιρεία που έχει αναλάβει (να παίρνει τα χρήματα από) την τηλεδιαδικασία.
Με πρόσφατη, κορυφαία ανακοίνωσή του λοιπόν προς τους ανεύθυνους πολίτες που μπαίνουν όποια ώρα θέλουν στο διαδίκτυο, το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής συστήνει: «Να αποφεύγουμε τη χρήση διαδικτυακών εφαρμογών ψυχαγωγίας κατά τις ώρες αιχμής, δηλαδή από τις 9 πμ έως τις 6 μμ. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται η απαιτούμενη διαθεσιμότητα στα δίκτυα για την αποτελεσματική λειτουργία εφαρμογών τηλεκπαίδευσης και τηλεργασίας». Φημολογείται ότι οι αντικρατισταί, πολεμώντας με κάθε τρόπο τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης που συμπλήρωσε 500 ημέρες προσφοράς στην κοινωνία, οργανώνουν συνδέσεις στο διαδίκτυο σε ώρες αιχμής.
★★★
Στη θέση 2 των χειρίστων, επάξια κατακτά το αργυρό μετάλλιο η Λίνα Μενδώνη. Μέσα σε 500 ημέρες πέτυχε συμβολισμούς που κανένας άλλος υπουργός Πολιτισμού δεν έχει πετύχει σε πλήρεις θητείες: Φωτιά στην Ακρόπολη των Μυκηνών (η οποία υποτίθεται ήταν «ριζικά αποψιλωμένη»), παράνομες Ανελκύσεις ναυαγίων από ιδιώτες εφοπλιστές στη θάλασσα των Αντικυθήρων (υπό την κάλυψη και τις ευλογίες της υπουργού), καταποντισμός και Πλημμύρα στον Αρχαιολογικό χώρο των Μαλίων Κρήτης (έφταιγε η κλιματική αλλαγή), Ανεμογεννήτριες στην κοιλάδα των Μουσών και στην κορυφογραμμή του Ελικώνα (και σε πολλές ακόμη κηρυγμένες θέσεις είτε αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, είτε φυσικού κάλλους, είτε αμφοτέρων), Τσιμέντο (έπειτα από τα φωτορυθμικά) στην Ακρόπολη Αθηνών, και προσεχώς (αν όλα πάνε καλά για τη Μενδώνη) Τεμαχισμός του μοναδικού μνημειακού συνόλου αρχαιοτήτων της Βυζαντινής κοσμικής Θεσσαλονίκης στον σταθμό Βενιζέλου.
Για να είμαστε δίκαιοι προς το έργο της υπουργού, από το εργαλειακό της τετράπτυχο Πυρ-Ύδωρ-Αήρ-Γαία, προς το παρόν την έχουν γλιτώσει μόνον οι Δελφοί.
★★★
Εννοείται ότι στην 1η θέση από τον πάτο, χωρίς αντιπάλους, βρίσκεται ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.
Για τη θέση αυτή έχει εργαστεί από το πρώτο λεπτό που μπήκε στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υλοποιώντας την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η οποία υπήρξε μάλιστα μία από τις πρώτες «νομοθετικές» πράξεις της κυανής παρατάξεως (ήδη από τις 8 Αυγούστου 2019 -μόλις είχε κλείσει έναν μήνα εκλεγμένη) συνεπικουρούμενης από την (εκ δεξιών της δεξιάς) Ελληνική Λύση.
Την ημέρα του Πολυτεχνείου στο σωτήριον έτος 2020 ο υπουργός έφτασε στην δική του προσωπική κορυφή μέσα στο 500ήμερο, διότι σε καθεστώς 4ήμερης χουντικής απαγόρευσης συναθροίσεων (την οποία αποδοκίμασε ακόμη και η ούλτρα συντηρητική Ένωσις Εισαγγελέων και Δικαστών) έβγαλε στους δρόμους χιλιάδες «όργανα της τάξης», αύρες, ΜΑΤ και όποιον φανερό ή μυστικό αστυνομικό είχε, σε βαθμό που να μη βρίσκεται διαθέσιμος έστω και ένας γνωστός-άγνωστος να κάνει μια προβοκάτσια και να πετάξει μια μολότοφ. Όλοι είχαν επιστρατευτεί.
Μάλιστα ο Μ. Χρυσοχοΐδης έκρινε κατάλληλη τη στιγμή να θέσει σε δράση ένα καινούριο είδος αστυνομικών (ήπια μετάλλαξη) οι οποίοι και απαρτίζουν το καινούριο σώμα «Ο.Δ.Ο.Σ.» (Ομάδα Διαχείρισης και Οριοθέτησης Συναθροίσεων). Από τους ειδικούς λοιμωξιολόγους της επιτροπής του Μητσοτάκη φαίνεται να προέρχεται και η φαεινή ιδέα ότι το ανθρώπινο τείχος που χτίζεται από τα αγκαλιασμένα σε πυκνή παράταξη μέλη της ομάδας αυτής, οριοθετούνται όχι μόνο οι διαδηλώσεις, αλλά και ο ίδιος ο ιός της πανδημίας. Κάποιοι σχολίασαν ότι τα χέρια στις τσέπες είναι αγένεια, και ότι κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται σε κανένα σώμα στρατού.
Με τα κατορθώματά του να διαδέχονται το ένα το άλλο, φανερά εργασιομανής, πολλοί εκ των πολιτών της χώρας εξακολουθούν να διερωτώνται αν ο Μ. Χρυσοχοΐδης μπόρεσε τελικά κάποια στιγμή να βρει τον χρόνο για να διαβάσει το μνημόνιο που ψήφισε.
★★★
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον αντίποδα του Χρυσοχοΐδη, στην 1η θέση των αρίστων υπουργών της κυβέρνησης, σύμφωνα με τις έγκυρες δημοσκοπήσεις των καναλιών της κυβέρνησης, βρίσκεται ένας (πρώην) διεθνής καλαθοσφαιριστής, ο Βασίλης Κικίλιας.
Φαίνεται ότι ο κόσμος αναγνώρισε την προσφορά του υπουργού Υγείας, στη διαμόρφωση βαγονιών τρένου (!) για μεταφορά ασθενών με covid-19 από τις πλήρεις κλίνες ΜΕΘ στη Θεσσαλονίκη στις πλήρεις κλίνες ΜΕΘ στην Αθήνα. Τουλάχιστον, κάνουμε οικονομία στα ελικόπτερα.
Ο Β. Κικίλιας φρόντισε να φτάσει στη δική του κορυφή στις 18/11/2020, κάπου στη συμπλήρωση των 500 ημερών διακυβέρνησης ΝΔ: Παρουσιάζοντας σε ζωντανή σύνδεση με όλα τα κανάλια τις ψηφιακές διαφάνειες που εξηγούσαν τον λεπτομερή τρόπο με τον όποιο θα διανεμηθεί σε 1.018 σημεία σε όλη τη χώρα το εμβόλιο το οποίο δεν έχουμε, παρατήρησε μεγαλόφωνα ότι κάπου στο εικονίδιο με την αλυσίδα της υγειονομικής διαδικασίας θα έπρεπε να εμφανίζεται «το Κράτος». Αυτό όμως, όσο και να έψαξε τις διαφάνειες, μπρος-πίσω, δεν βρέθηκε: «Μετά τον Πολίτη, θα έπρεπε να υπάρχει το Κράτος. Δεν το βλέπω, δεν πειράζει». Γλώσσα λανθάνουσα, θα έλεγε κανείς, ή, ακόμη καλύτερα, απόλυτη συνέπεια λόγων και έργων.
★★★
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στη συμπλήρωση 500 ημερών της Νέας Δημοκρατίας στο πηδάλιον της κυβερνήσεως της χώρας, τα πράγματα δεν πηγαίνουν διόλου καλά.
Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση της ΝΔ κατρακυλάει, και μόνο τα ΜΜΕ επιμένουν και προσπαθούν να πείσουν περί του αντιθέτου. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση κάνει ό,τι μπορεί, είτε δια των δράσεών της, είτε δια της αδράνειάς της, για να στηρίξει την κυβέρνηση, αλλά και αυτό ακόμη, δεν είναι αρκετό.
Τις τελευταίες ημέρες ο Μητσοτάκης μάλιστα χάλασε τις υποδειγματικές του σχέσεις με το ΚΚΕ, με το τελευταίο να συνυπογράφει ένα οποιοδήποτε πολιτικό κείμενο με άλλα κόμματα της Βουλής! Ποιος περίμενε ποτέ να το δει αυτό να συμβαίνει;! Μαύρα γενέθλια για τη ΝΔ!
Τις ίδιες δραματικές στιγμές, ο πρωθυπουργός υποχρεωνόταν να ζημιώσει το βασικό του αφήγημα, για την ανωτερότητα του ιδιωτικού τομέα σε σχέση με τον δημόσιο. Την ώρα που εθελοντές νοσηλευτές έφευγαν από την Κρήτη για να πάνε στη Θεσσαλονίκη, στην διακεκαυμένη υγειονομική ζώνη, οι ιδιώτες κλινικάρχες επικαλούνταν …επιστημονική ανεπάρκεια για να αναλάβουν ασθενείς με covid. Για να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να εμπλουτίσει την έννοια της «επιτάξεως», καλύπτοντας με το αζημίωτο τα έξοδα των ιδιωτικών νοσοκομείων για τις κλίνες και το προσωπικό που θα παραχωρήσουν. Πρακτικώς, η μόνη (και αυτή, αναγκαστική) υποχώρηση των κλινικών του ιδιωτικού τομέα την ώρα της πανδημικής κρίσης για το συλλογικό καλό, είναι να …καταδεχτούν να αναλάβουν περιστατικά covid, δίπλα στα υπόλοιπα περιστατικά που αναλαμβάνουν.
★★★
Άλλοτε υπουργός Υγείας, σήμερα υπεύθυνος για την εκτίναξη της Ανάπτυξης στη χώρα μας, ο Άδωνις Γεωργιάδης, κατά βάθος γνωρίζει ότι δεν θα έχουμε «απλώς» φαινόμενο «ακορντεόν» με τα lockdown στη χώρα μας, αλλά θα έχουμε και το φαινόμενο του «σάντουιτς», με την πανδημία να πλαισιώνεται από επίσημα μνημόνια, πριν και μετά αυτήν.
Αποφάσισε λοιπόν, να απολαύσει τις ημέρες της ευδαιμονίας της Νέας Δημοκρατίας, όσο αυτές διαρκούν: σαν άλλος τουρίστας, καθισμένος αναπαυτικά σε μια από τις πολυθρόνες της ελληνικής αντιπροσωπείας που φιλοξενήθηκε στο Αμπού Ντάμπι, έχοντας στα …αριστερά του τον Κ. Μητσοτάκη που προσπαθούσε να ανοίξει κουβέντα με τον υπουργό Βιομηχανίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Sultan Al Jaber, θεώρησε προτιμότερο να εγκαταλείψει τη μάταια προσπάθεια, και να φωτογραφίσει τον πολυτελή πολυέλαιο. Διότι, οι μέρες της ευδαιμονίας της Νέας Δημοκρατίας, είναι, κατά τα φαινόμενα, μετρημένες. Και ο καιρός, γαρ, εγγύς.
