Όχι. Το Bella Ciao δεν γράφτηκε για να κοσμήσει το «La casa de papel». Το Bella Ciao είναι ένα τραγούδι-ύμνος της ιταλικής αντίστασης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην πραγματικότητα η μουσική προέρχεται από ιταλικό παραδοσιακό τραγούδι και οι στίχοι είναι αγνώστου πατρός.
Η μετατροπή του σε μπιτάκι-βιασμό ενός τραγουδιού με τέτοια τεράστια ιστορική σημασία θα έπρεπε να μας κάνει να ανατριχιάζουμε. Τα χοροπηδηχτά που προκαλούν οι διασκευές του στα κλαμπ θα έπρεπε να ταρακουνάνε τη συνείδησή μας.
Ένα τραγούδι που γράφτηκε με αίμα, αίμα ανθρώπων που πάλεψαν, αγωνίστηκαν, πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά, κείτεται σήμερα ευτελισμένο και κομματιασμένο κάτω απ’ τη δική μας βάρδια. Η υποκουλτούρα για ακόμα μια φορά θριαμβεύει και κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση που κατάφεραν να αλλοιώσουν έτσι ξεδιάντροπα την ιστορική μνήμη, ευτελίζοντας ένα τραγούδι-σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα.
Όπως τότε, που με περίσσιο θράσος και με ακόμη περισσότερο λαϊκισμό, ο Νότης Σφακιανάκης εκτελούσε (με όλες τις έννοιες) την μπαλάντα του κυρ-Μέντιου. Ένα ποίημα
του σπουδαίου λαϊκού ποιητή Κώστα Βάρναλη που αρχικό σκοπό είχε να αφυπνίσει τις μάζες και κατέληξε να κερδίζει επευφημίες και χειροκροτήματα στα μπουζούκια, βγαίνοντας
απ τα χείλη ενός «καλλιτέχνη» που έχει κάνει αναρίθμητες ρατσιστικές δηλώσεις και τάσσεται ολοφάνερα υπέρ της ακρο-
δεξιάς.
Όχι. Όσο και αν οργανώνουν μεθοδικά να κάνουν τον λαό ανιστόρητο, όσο κι αν προσπαθούν να σπιλώσουν και να αμαυρώσουν τον απόηχο τόσων και τόσων αγώνων, δεν θα το επιτρέψουμε. Όσο κι αν παλεύουν με νύχια και με δόντια να καπηλευτούν τα ιερά μας, δεν θα τους περάσει. Μας ανήκουν.
Δήμητρα Κ
Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο περιοδικό Πορεία που μόλις κυκλοφόρησε.
