Όποιος κάθεται ανάμεσα στο θύτη και το θύμα είναι αντικειμενικά με το θύτη.
Όποιος «νίπτει τας χείρας του» είναι Πόντιος Πιλάτος.
Όποιος παίρνει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στον Τραμπ και τον Μαδούρο είναι με τους Αμερικάνους. Τόσο απλά.
Και οι τροτσκιστές της Βενεζουέλας που θέλουν παγκόσμια επανάσταση(!), Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών χωρών της Λατινικής Αμερικής, διεθνισμό και άλλα ηχηρά παρόμοια, τώρα που ζόρισαν τα πράγματα, πέταξαν τις μάσκες της φλυαρίας και παίρνουν ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους γιάνκηδες και τους Βενεζουελάνους. Όπως πάντα, έτσι και τώρα.
Ύστερα θα πει ο ανυποψίαστος: τι πειράζει που είναι τροτσκιστές. Πειράζει που δεν υπάρχει μεγάλο γεγονός στο οποίο να μην πήραν λάθος θέση. Όπως στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο που οι διορατικοί είδαν στο πρόσωπο του γερμανού στρατιώτη «τα ταξικά αδέλφια μας». Έτσι στη Βενεζουέλα οι ντόπιοι τροτσκιστές, από όλο τον κακό χαμό, ανακάλυψαν την αυταρχικότητα της κυβέρνησης.
Ύστερα δεν είναι ν’ αναρωτιέσαι γιατί στη συγκέντρωση για τη Βενεζουέλα στην ΑΣΟΕΕ (22/2/2019) ο κόσμος που συγκεντρώθηκε ήταν λιγότερος από τις συγκεντρωμένες υπογραφές. Δεν είναι ν’ απορείς που το φλύαρο ΣΕΚ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ απουσιάζει επιδεικτικά από τις εκφράσεις αλληλεγγύης στην Βενεζουέλα. Γιατί αν είναι στο ιμπεριαλιστικό χτύπημα νάχεις φίλους τροτσκιστές, «μαύρο φίδι που σ’ έφαγε».
Αλλά η στάση τους στην Βενεζουέλα, όπως στην Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη, την «αραβική άνοιξη» είναι και ήταν ανοιχτά υπονομευτική, φιλοϊμπεριαλιστική, κανονική κερκόπορτα, πολιτικός Εφιάλτης.
Θανάσης Τσιριγώτης
