Ιδιαίτερα κρίσιμες είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Μέση Ανατολή, σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από την παρόξυνση του ανταγωνισμού των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, ΕΕ) και αναδεικνύει και επιβεβαιώνει την αστάθεια και τη ρευστότητα που επικρατεί πλέον σε πλανητικό επίπεδο. Η κλιμάκωση της έντασης στην Αραβική Χερσόνησο, μετά τις επιθέσεις στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της σαουδαραβικής Aramco, και οι ανοικτές πολεμικές απειλές -με απρόβλεπτο αυτή τη στιγμή το χαρακτήρα και το εύρος της αμερικανο-ιρανικής σύγκρουσης και την εμπλοκή των μεγάλων ιμπεριαλιστικών και των ισχυρών περιφερειακών δυνάμεων- δημιουργούν μια εξαιρετικά εύφλεκτη κατάσταση.
Σε συνδυασμό με τις πολεμικές ιαχές του Ισραήλ για προσάρτηση εδαφών της Δυτικής Όχθης και εναντίον του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράν, και την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας στη Συρία, το Αιγαίο και την Κύπρο, εγκυμονούν μεγάλους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής. Με το χειρότερο ενδεχόμενο επέκτασης και κλιμάκωσης των πολεμικών μετώπων, να θεωρείται πιθανό. Ταυτόχρονα, τα φαινόμενα αποσάθρωσης και κλυδωνισμού της ΕΕ επιτείνονται, ενώ αναζητείται -ακόμη- σχέδιο και λύση για τον επικείμενο -με το Brexit- ακρωτηριασμό της. Και οι ενδείξεις και εκτιμήσεις για νέα έξαρση της συνεχιζόμενης παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης όλο και πληθαίνουν.
Σε αυτή την κατάσταση, στην υπό διεθνή επιτροπεία χώρα μας, η παρούσα κυβέρνηση της ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παριστάνει την αισιόδοξη, σκορπίζοντας ψευδαισθήσεις και εφησυχασμό για την τρέχουσα πραγματικότητα και πολύ περισσότερο για τα επερχόμενα. Κομπάζει, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο των προκατόχων της, για την «ενίσχυση του στρατηγικού ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο» και δηλώνει πως επιδιώκει την «απογείωση της στρατηγικής σχέσης με τις ΗΠΑ που μόνο οφέλη θα μπορούσε να προσπορίσει στη χώρα».
Ετοιμάζεται δε -με ζήλο- για τις επικείμενες συναντήσεις της με τον Τραμπ και τον Πομπέο και τη συνέχιση του περιβόητου «Στρατηγικού Διαλόγου», που εγκαινίασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μιας διαδικασίας «υψηλής προτεραιότητας», για όλο το εγχώριο αστικό πολιτικό σύστημα, που οδηγεί στην ασφυκτικότερη πρόσδεση της Ελλάδας στο αμερικανικό άρμα. Επιπλέον, προσπαθεί να δημιουργήσει προσδοκίες στο λαό πλασάροντας το περιβόητο αφήγημα «ανάπτυξη για όλους» και «ευημερία για όλους», ενεργοποιώντας όλο τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Μια χώρα έρμαιο των «προστατών» της
Η πραγματικότητα είναι πως η χώρα μας γίνεται όλο και πιο ευάλωτη, εκτεθειμένη σε πολλαπλούς κινδύνους. Η πολιτική της ελληνικής ολιγαρχίας και όλων των πολιτικών εκπροσώπων της, πολιτική υποταγής στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και διεκπεραίωσης και εμπλοκής στους επιθετικούς σχεδιασμούς τους, η οποία απογειώθηκε κατά την τρέχουσα 10ετή μνημονιακή περίοδο, δεν «προσπορίζει οφέλη», όπως διατυμπανίζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες. Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν, η ΝΔ τώρα. Η ευθυγράμμιση με τις εντολές των δανειστών και η ταύτιση με τις δυνάμεις της επίθεσης και του πολέμου έχουν δημιουργήσει συνθήκες λεηλασίας και υποδούλωσης του λαού και της χώρας. Και δεν αποτρέπουν, αντίθετα τροφοδοτούν κινδύνους και προκαλούν νέες συμφορές στη χώρα και το λαό μας.
Με τα μνημόνια, η χώρα έγινε παγκόσμιο πειραματόζωο, μια απέραντη οικονομική ζώνη φτηνής εργατικής δύναμης, κατάργησης στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Εξαθλιώθηκε ο λαός της, ξεπουλήθηκε και ξεπουλιέται σκανδαλωδώς ο πλούτος και οι υποδομές της. Μέχρι τέλους! Με ακραίο πλιάτσικο, τη μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας, τη ΔΕΗ. Ακόμη και οι «εμβληματικές» επιχειρήσεις της ελληνικής ολιγαρχίας εξαγοράζονται μία-μία από τις ξένες πολυεθνικές. Στο μακρύ κατάλογο, μετά την Ολυμπιακή Ζυθοποιία (Fix, Mythos) πέρυσι, προστέθηκε πρόσφατα η Μινέρβα Ελαιουργική, ενώ σειρά τώρα έχει η Vivartia. Οι περίφημες «επενδύσεις», για τις οποίες εκλιπαρεί η κυβέρνηση της ΝΔ, δίνουν τη χαριστική βολή στην όποια εναπομείνασα δημόσια επιχείρηση, στην όποια εγχώρια καπιταλιστική παραγωγή.
Ταυτόχρονα, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε αλώνι και ορμητήριο των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, με τις αμερικανικές βάσεις και «διευκολύνσεις» να πληθύνονται και να ενισχύονται. Κάτι που ουδόλως αποθαρρύνει την τουρκική ολιγαρχία από το να κλιμακώνει την επιθετικότητά της απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο προβάλλοντας το στρατηγικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», αμφισβητώντας ανοικτά και έμπρακτα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και καταλύοντας κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, απειλώντας την επιπλέον με νέο «Αττίλα» και προσάρτηση της Αμμοχώστου.
Αυτή είναι λοιπόν η «ανάπτυξη». Αυτή είναι η και «γεωπολιτική αναβάθμιση». Μια χώρα έρμαιο των δανειστών της, λεηλατημένη από τις πολυεθνικές τους. Μια χώρα υποχείριο των ισχυρών «προστατών» της, πεδίο εξόρμησης της επιθετικής μηχανής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που βυθίζεται όλο και πιο βαθειά στη δίνη των ενισχυόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Με μια κυβέρνηση, αυτή της ΝΔ, που κατά τα γνωστά επιζητά «προστασία» από ΗΠΑ και ΕΕ, για να της «προσφέρουν» νέα δεσμά και να της πουλήσουν τα ακριβά τους όπλα.
Βούρκος και σαπίλα…
Και για να μην ξεχνιόμαστε, το «σκάνδαλο» Novartis -κατά ΣΥΡΙΖΑ- ή η «σκευωρία» -κατά ΝΔ- επανέρχεται… Για να επιβεβαιωθεί, για άλλη μια φορά, με όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες, πως η σκανδαλολογία που προκύπτει κατά καιρούς δεν έχει ποτέ στόχο την αποκάλυψη και διερεύνηση των πραγματικών σκανδάλων και την τιμωρία των πραγματικών ενόχων.
Είναι πάντα όχημα πολιτικών σκοπιμοτήτων, ένα σκηνικό φτηνής δημαγωγίας και εντυπωσιασμών, που αποβλέπει στην υπονόμευση των πολιτικών αντιπάλων. Η προβαλλόμενη, κάθε φορά, προπαγάνδα για πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής και αναμέτρηση -δήθεν- με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα αποτελεί προπέτασμα καπνού για να κρυφτούν οι πραγματικές επιδιώξεις. Και να οδηγηθούμε, κατά κανόνα, στη συγκάλυψη των πραγματικών ενόχων, με τις ευθύνες να χάνονται μέσα στους λαβύρινθους της πολιτικής, οικονομικής και δικαστικής εξουσίας.
Το σκάνδαλο της Novartis και υπαρκτό και μεγάλο είναι. Και υπάρχουν βεβαιότατα βαρύτατες πολιτικές και ποινικές ευθύνες. Και θα πρέπει πράγματι να αποκαλυφθεί τι συνέβη στον χώρο του φαρμάκου με την περίπτωση της Novartis. Η διαλεύκανση του σκανδάλου και η τιμωρία των ενόχων είναι λαϊκή απαίτηση. Γιατί αυτός που το πλήρωσε, όπως και όλα τα σκάνδαλα, είναι ο ελληνικός λαός. Οι μίζες και οι υπερτιμολογήσεις φαρμάκων από τη δική του τσέπη βγήκαν.
Η υποκρισία, η επιλεκτική συγκάλυψη, ο αλληλοσπαραγμός, η παρωδία κάθαρσης τελικά, βοούν. Και δεν αφορούν μόνο το αστικό πολιτικό σύστημα. Αυτή τη φορά, έχει την «τιμητική» της και η «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη». Μια «Δικαιοσύνη» που δεν κρατάει καν τα προσχήματα και αλληλοσπαράσσεται, μοιρασμένη σε «λειτουργούς» φιλοσυριζαίους και φιλονεοδημοκράτες και σε διακριτά επιχειρηματικά συμφέροντα. Για να αποκαλυφθεί -για άλλη μια φορά- πως ποδηγετείται -απροκάλυπτα- από πολιτικά και οικονομικά κέντρα εξουσίας.
Βούρκος και σαπίλα, ακραία παρακμιακά φαινόμενα στους θεσμούς και μηχανισμούς της «αστικής δημοκρατίας»…
