Διευρύνοντας τα αυταρχικά αντιλαϊκά πυρά της η κυβέρνηση της Δεξιάς βάζει στο στόχαστρο και το δικαίωμα των κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων.
Πριν από λίγες μέρες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας, προανήγγειλε αλλαγές στο «καθεστώς για τις πορείες» με “οριοθέτηση” του χώρου των διαδηλώσεων, επαναλαμβάνοντας το γνωστό αντιδραστικό επιχείρημα, οι διαδηλωτές να εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους χωρίς να δημιουργούν προβλήματα στους καταστηματάρχες και να υποβάλλουν σε ταλαιπωρία τους πολίτες.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση θέλει να δώσει την εξουσία στην αστυνομία όχι μόνο να επιτηρεί, αλλά και να να τις περιορίζει στο πεζοδρόμιο για να μην “αναστατώνουν” τους κατοίκους της κάθε πόλης, ενώ παράλληλα καθιστά εξ ορισμού τους διοργανωτές των διαδηλώσεων υπεύθυνους για επεισόδια και τυχόν ζημιές, που μπορεί να προκληθούν κατά τη διάρκειά τους.
Μετά την νομοθετημένη πλέον επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία, στη συνδικαλιστική δράση, αλλά και στο πανεπιστημιακό άσυλο, σειρά για την κυβέρνηση παίρνουν τώρα οι ρυθμίσεις για τον απόλυτο έλεγχο των διαδηλώσεων και των πορειών, ώστε να ανακόψει οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση και διεκδίκηση απέναντι στις πολιτικές της. Είναι φανερό ότι κλιμακώνει τις προσπάθειές της και μεθοδεύει τις ενέργειές της, ώστε να βάλει στο «γύψο» κάθε μορφή διαμαρτυρίας του λαού, να καταπατήσει θεμελιώδεις δημοκρατικές κατακτήσεις και να κάνει, αν είναι δυνατόν, τους πάντες να σιωπήσουν απέναντι στην πολιτική της.
Δεν είναι, βεβαια, η πρώτη φορά που στοχοποιείται και ενοχοποιείται το δικαίωμα στη διαδήλωση. Πρόκειται για κοινό τόπο των αστικών κυβερνήσεων να περιορίσουν και να απαγορεύσουν κάθε είδους κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, ήδη από την εποχή του ΠΑΣΟΚ της περιόδου Σημίτη (με υπουργό Δημοσίας Τάξης τον Μ. Χρυσοχοΐδη), όταν τέθηκε για πρώτη φορά το ζήτημα για «οριοθέ́τηση» των πορειών στην άκρη του δρό́μου. Το 2013 η κυβέρνηση Ν∆ - ΠΑΣΟΚ, με υπουργό ∆ημόσιας Τά́ξης τον Ν. ∆ένδια, θέσπισε την οριοθέτηση των πορειών (Π∆ 120/2013), κάτι που δεν εφαρμόστηκε στην πράξη λόγω των λαϊκών αντιδράσεων κατά την περίοδο των μνημονίων. Πολλές φορές, επίσης, έχουν απαγορευθεί διαδηλώσεις, ειδικά, όταν γίνονταν επισκέψεις στην Ελλάδα ηγετών της ιμπεριαλιστικής Δύσης, όπως επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ κατά την επίσκεψη του αμερικανού προέδρου Μπ. Ομπάμα το 2016, της γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ στις αρχές του 2019 και πρόσφατα με την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Πομπέο στη Αθήνα.
Τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει μια «εποχή της ανάπτυξης», με μεγάλη περιστολή των λαϊκών δικαιωμάτων. Άλλωστε, αυτό είναι και το πάγιο αίτημα των βιομηχάνων, του ΣΕΒ των μεγάλων επιχειρήσεων. Να φιμώσουν τον λαό για να αναπτύξουν απερίσπαστα τη εκμεταλλευτική τους δράση.
Σε μια προσπάθεια να περάσει ένα τέτοιο μέτρο αυταρχισμού και καταστολής η κυβέρνηση ισχυρίστηκε και ότι «δεν είναι προς το συμφέρον ού́τε αυτών που διαδηλώνουν, τελικά́ να προκαλούν την αντίδραση της κοινωνίας», δηλαδή ότι τα αιτήματά τους αυτομάτως υπονομεύονται λόγω της “ταλαιπωρίας των πολλών”. Επιστρατεύει ένα ύπουλο επιχείρημα, παρόμοιο με αυτά που χρησιμοποίησε για να περάσει αντεργατικά μέτρα χτυπήματος της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης λέγοντας ότι, τάχα, κόπτεται για τη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων και επιδιώκει την εξυγίανση των σωματείων και την καλή λειτουργία τους.
Επιστρατεύει μια άθλια προπαγάνδα εύκολα αντιληπτή, σαν κι αυτή που ταυτίζει εντέχνως τους διαδηλωτές με “μπαχαλάκηδες”, με την οποία προσπαθεί να συγκαλύψει και να εξωραΐσει την αντιδημοκρατική επιδίωξή της για να μπορέσει να την επιβάλει.
Διαστρεβλώνει ριζικά κάθε έννοια διαδήλωσης: την παρουσιάζει ως μια εικόνα ενοχλητική και επιβλαβή για τη χώρα και την οικονομία της, γιατί ... απομακρύνει τους επίδοξους “επενδυτές”.
Επιδιώκει να ακυρώσει την άσκηση αυτού του δημοκρατικού δικαιώματος με τη ρητορική που μιλά για «100, 200, 300 ανθρώπους που κλείνουν το κέντρο», και “παρεμποδίζουν την καθημερινή ζωή των κατοίκων και των εργαζομένων”, σαν να μιλά για ανθρώπους που δεν μοιράζονται κοινά αιτήματα και αγωνίες.
Και πάνω απ’ όλα, αποκρύπτει ότι μέσα από τον περιορισμό και την απαγόρευση των διαδηλώσεων θέλει να αφοπλίσει τους εργαζόμενους και το λαό από ένα σημαντικό δημοκρατικό μέσο που έχει αποκτήσει για να διεκδικεί και αποκρούει αντιλαϊκά μέτρα: συμπίεση μισθών και συντάξεων, ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ληστρική φορολογία, καταστολή απεργιών, χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα, ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Μέσα από την αντιδραστική προπαγάνδα της “κοινωνικής γαλήνης και ηρεμίας¨, του “νόμου και της τάξης”, και των “ανοιχτών δρόμων” επιδιώκει την απαγόρευση ενός ακόμα δημοκρατικού δικαιώματος που στέκεται εμπόδιο στην άσκηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Όλοι οι πολίτες, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, φοιτητές, πρέπει να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να διαδηλώνουν, να συνεχίσουν να φωνάζουν κατά της φτωχοποίησης που φέρνει η “ανάπτυξη” των λίγων, κατά της κυβερνητικής προπαγάνδας που περιθωριοποιεί όσους αντιδρούν, κατά της περιστολής της λαϊκής διαμαρτυρίας και δράσης, των διαδηλώσεων!
