Συνάδελφε, Συναδέλφισσα
Ως Φοιτητική Πορεία πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε και τις υπόλοιπες παρατάξεις του τμήματος που αναφέρονται στην αριστερά και πιο συγκεκριμένα την ΠΚΣ (ΚΝΕ), την ΕΑΑΚ και τις Αγωνιστικές Κινήσεις να προχωρήσουμε από κοινού και με έναν συντονισμένο τρόπο στην Συλλογή υπογραφών για την διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης του Φοιτητικού μας Συλλόγου. Παρά τις διαφορές μας είναι θετικό ότι συμφωνήσαμε, τουλάχιστον στα λόγια, για την αναγκαιότητα αυτής της κίνησης και για ένα κοινό κάλεσμα παρά τις επιμέρους διαφωνίες στον τρόπο που θα το τρέξουμε.
Εκτιμούμε ότι μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να κινήσουμε αυτή τη διαδικασία με όσο το δυνατό μαζικότερους όρους. ΔΑΠ-ΝΔΦΚ :«Ούτε βήμα πίσω» από τον ευτελισμό των συλλογικών διαδικασιών και την παιδεία για λίγους κι εκλεκτούς! Για τους νέους σίγουρα, ίσως και για αρκετούς παλιούς, δυστυχώς, χρειάζεται να κάνουμε την παρακάτω σημείωση. Στο τμήμα μας το Διοικητικό Συμβούλιο η σύνθεση του οποίου διαμορφώθηκε από τις περσινές φοιτητικές εκλογές του συλλόγου είναι η εξής: από τις συνολικά 7 έδρες, 5 κατέχει η ΔΑΠ και 2 η ΠΚΣ.
Το δυστυχώς το αναφέρουμε γιατί θεωρούμε αυτονόητο ότι τουλάχιστον θα ‘πρέπε οι φοιτητές του συλλόγου να γνωρίζουν τους εκλεγμένους αντιπροσώπους ή έστω τους συνδυασμούς που συμμετέχουν. Αυτά βέβαια απέχουν παρασάγγας αφού από τον Απρίλιο του 2018 που διεξήχθησαν οι φοιτητικές εκλογές μόλις στα τέλη Οκτωβρίου του 2019 το Δ.Σ. βρέθηκε για να ανασυγκροτηθεί αφού είχε διαλυθεί ακριβώς πριν από τις εκλογές. Γι’ αυτό φέρνει ακέραιη την ευθύνη η ΔΑΠ, που δεν αποτελεί τίποτα άλλο, πέρα από τον βασικό υποστηρικτή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής μέσα στις σχολές.
Μια πολιτική που θέλει τους συλλόγους νεκρούς και τους φοιτητές κλεισμένους στον δικό τους ατομικό μικρόκοσμο, μακριά από τις συλλογικές διαδικασίες ώστε να περάσουν τα δίδακτρα, οι διαγραφές φοιτητών, η κατάργηση του ασύλου, υποχρεωτικές εργασίες, τεστ, προόδους, εντατικοποίηση κ.ά. Και όλα αυτά, όχι μόνο να αποτελέσουν «κανονικότητα», αλλά να μην υπάρχει και η δυνατότητα του αντίλογου.
Αυτούς λοιπόν που σε θυμούνται μόνο όταν θέλουν να τους εξυπηρετήσεις ή μόνο πριν από τις εκλογές για να τους ψηφίσεις, αυτούς που σε κοροϊδεύουν κατάμουτρα και ψηφίζουν Γ.Σ. την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου όταν το πανεπιστήμιο είναι άδειο από φοιτητές αφού μαθήματα έχουν ακυρωθεί ήδη από την Τετάρτη ενόψει 28ης Οκτωβρίου για να σε κατηγορήσουν μετά ότι είσαι αδιάφορος και δεν έρχεσαι όταν δεν έβγαλαν έστω σε ένα αφισάκι το υποκριτικό κάλεσμα, αυτούς που πατώντας πάνω στην οικονομική ανάγκη που όλοι μας έχουμε θέλουν να σε εξαγοράσουν είτε δίνοντας σου σημειώσεις, είτε κερνώντας σε στα μαγαζιά τους, είτε βρίσκοντας σου ακόμα και δουλειά είτε δίνοντάς σου και ένα χαρτζιλίκι.
Αυτούς λοιπόν, προσπέρασε τους και κάνε την υπόθεση της ενεργοποίησης του συλλόγου μας, που είσαι μέλος του, δική σου υπόθεση. Η μοιρολατρία δεν μας ταιριάζει! Την αλλαγή θα την φέρουμε όταν πιστέψουμε ότι το μπορούμε! Είναι εξηγήσιμη μία διάχυτη απογοήτευση η οποία μεταφράζεται στο “τίποτα δεν μπορεί να γίνει” ή “τίποτα δεν μπορούμε να καταφέρουμε”. Αυτή η απογοήτευση θα λέγαμε ότι περιέχει και το στοιχείο του μεταφυσικού μιας και δεν έχουμε δοκιμάσει τις δυνατότητες μας.
Αυτή η μοιρολατρία βεβαία καλλιεργείται και προωθείται στους κόλπους της νεολαίας από διάφορους οδούς ακριβώς για να μας κάνουν να υποτιμήσουμε τις δυνατότητες μας και να χάσουμε μια μάχη πριν καν την δώσουμε. Ωστόσο υπάρχουν πολλά παραδείγματα νικηφόρων αγώνων με άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγαλύτερες κατακτήσεις των φοιτητών οι οποίες ήταν γέννημα της πίστης των φοιτητών ότι τελικά “μπορούμε να τ’ αλλάξουμε”. Μακριά απ’ τους μύθους και τις δήθεν ψαγμένες και χωρίς ταμπού λύσεις.
Οι μύθοι καλό είναι να τους μαθαίνουμε και να βγάζουμε διδάγματα γιατί έχουν της βάση τους σε κάποιες αλήθειες όχι όμως να τους παίρνουμε αυτούσιους και να τους αναπαράγουμε. Ο μεγαλύτερος μύθος και το μεγαλύτερο ψέμα που καλλιεργείται από πολλούς καλοθελητές και μη είναι ότι “αυτά είναι των κομμάτων”, “είναι μόνο για τους αριστερούς” και ότι “ασχολούνται μόνο οι παρατάξεις” και εσύ που δεν ανήκεις κάπου κάτσε μακριά απ’ αυτά. Ένας φοιτητικός σύλλογος ή ένας άλλος οποιοδήποτε σύλλογος ανήκει πρώτα και κύρια στα μέλη του, σε όλα ανεξαιρέτως, και μέλη ενός φοιτητικού συλλόγου είναι όλοι οι φοιτητές της σχολής με το που εγγράφονται στη σχολή. Άρα ο σύλλογος είναι δικός σου και του καθενός και το “κουμάντο” (θα ‘πρεπε να) το κάνει η Γενική μας Συνέλευση και όχι κάποια παράταξη που αποσπά μια πλειοψηφία στις φοιτητικές εκλογές. Οι πολιτικές παρατάξεις οι οποίες δεν είναι παρά μια ομάδα ανθρώπων με κοινά πιστεύω προσπαθούν να κάνουν κάποια πράγματα και να διαδώσουν τα πιστεύω τους στους συμφοιτητές τους και με έναν οργανωμένο τρόπο να προωθήσουν κάποιες απόψεις.
Η αλήθεια σ’ αυτόν τον μύθο πατάει στο γεγονός ότι οι περισσότερες παρατάξεις αντιμετώπιζαν διαχρονικά τις φοιτητικές Γενικές Συνελεύσεις ως ένα μικρό κοινοβούλιο με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται αντιπαραθέσεις που ξέφευγαν από το ενδιαφέρον του μέσου φοιτητή και έτσι με το χρόνο οι συνελεύσεις να απονεκρώνονται και να απομαζικοποιούνται αντί να γίνεται το αντίθετο. Η τάχα ακομπλεξάριστη λύση που πολυφοριέται λέει: Κατάργηση των παρατάξεων απ’ τα πανεπιστήμια. Η λύση για τα κακώς κείμενα είναι η μαζική συμμετοχή στις συλλογικές μας διαδικασίες και τότε θα ξεχωρίσει η σωστή απ’ την λανθασμένη στάση και άποψη, έτσι ήρθαν και θα έρθουν νίκες.
Το κάλεσμα για Γενική Συνέλευση είναι την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου και ώρα 13:00 στην Αίθουσα Ι να γίνει μια καταρχήν συζήτηση και ένας συντονισμός ώστε το ζήτημα του ζωντανέματος του Συλλόγου να πάρει σάρκα και οστά.
