Οι Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ, μπροστά στον «κίνδυνο» να πραγματοποιηθεί η εξεταστική του εαρινού εξαμήνου, αφού -όπως γράφουν- «δεν μπορούμε να βρούμε τρόπο διεξαγωγής της εξεταστικής ο οποίος να λαμβάνει υπόψιν του όλα τα δεδομένα και να μην ενέχει τον αποκλεισμό συναδέλφων», προτείνουν να αναγνωριστεί το εξάμηνο, να κατοχυρωθούν τα μαθήματα, καθώς και τα εργαστήρια και οι κλινικές να θεωρηθούν διδαγμένα. Θεωρούμε ότι κάτω από άλλες συνθήκες για μια τέτοια σχεδόν παιδαριώδη θέση θα έπρεπε να επιστρατεύσουμε το χιούμορ, όμως επειδή ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να λέγονται «αφορολόγητα», έχει ένα ορισμένο νόημα να σταθούμε σε κάποιες πλευρές της άποψης των Αγωνιστικών Κινήσεων. Διατυπώνουμε, λοιπόν, μερικές εύλογες παρατηρήσεις:
Από μόνη της η θέση να περαστούν όλα τα μαθήματα εγείρει μια σειρά ερωτήσεις, όπως με τι βαθμό να περαστούν, αν πρόκειται για μαθήματα που με αυτά κάποιος θα πάρει πτυχίο, αλλά ακόμη και το βασικό ερώτημα γιατί να μη δίνονται πτυχία σε όλους δωρεάν, μιας και το ζήτημα της γνώσης είναι «ρευστό και αυθαίρετο». Ένα ακόμη εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί δεν προτείνεται αντίστοιχα να περάσουν όλοι οι μαθητές της Γ’ Λυκείου σε όποια σχολή επιθυμούν, κάτι το οποίο προκύπτει αβίαστα από όλη την επιχειρηματολογία των συναγωνιστών. Γιατί, λοιπόν, «καλώς» δε γίνονται εξετάσεις στις υπόλοιπες τάξεις, αλλά η Γ’ Λυκείου πρέπει να δώσει πανελλαδικές; Για τους μαθητές αυτούς ισχύουν άλλα δεδομένα; Έχουμε διαβάσει πολλές φορές σε κείμενα και τοποθετήσεις των Αγωνιστικών Κινήσεων πως η διαφορά τους με τις άλλες ρεφορμιστικές δυνάμεις είναι ότι εκείνες δεν απευθύνουν «προτάσεις προς το σύστημα», όπως κάνουν οι τελευταίες. Αλήθεια, το αίτημα να περαστούν όλα τα μαθήματα σε ποιον απευθύνεται; Στο φοιτητικό κίνημα, για να παλέψει να ακυρώσει τις εξετάσεις στην πράξη ή μήπως εν τέλει αποτελεί μία καραμπινάτη «πρόταση» για το πως πρέπει ή δεν πρέπει να προχωρήσει το εξάμηνο;
Παράλληλα, δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε ορισμένες ακόμη κραυγαλέες αντιφάσεις που γεννάει η παραπάνω θέση. Ένα βασικό επιχείρημα για να δικαιολογηθεί η θέση να περαστούν όλα τα μαθήματα χωρίς διδασκαλία και εξετάσεις είναι ότι ο κορωνοϊός κολλάει στα αμφιθέατρα. Αυτό το καταλάβαμε. Αυτό, όμως που δεν καταλάβαμε είναι γιατί οι Αγωνιστικές Κινήσεις καλούσαν το προηγούμενο διάστημα και τώρα τη νεολαία να «σπάσει την καραντίνα» και να κατέβει μαζικά στους δρόμους. Στις συγκεντρώσεις που συνωστίζεται ο κόσμος δεν κολλάει ο ιός; Επίσης δεν είναι αντιφατικό να προτείνουν οι συναγωνιστές να μην ανοίξουν τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, αλλά δε λένε το ίδιο για τους χώρους εργασίας (που επίσης υπάρχει συνωστισμός); Κι αν από τη μία πλευρά οι Αγωνιστικές Κινήσεις επικαλούνται τον υγειονομικό κίνδυνο, αντί να καλέσουν τους φοιτητές να αγωνιστούν για να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπισή του, οι αναφορές στην «απροσδιοριστία της ύλης» και στην «καθηγητική αυθαιρεσία», επίσης θεωρούμε πως δεν αποτελούν σοβαρά επιχειρήματα. Και δεν αποτελούν σοβαρά επιχειρήματα καθώς ξεκινούν από την παραδοχή πως το φοιτητικό κίνημα δεν μπορεί (και δεν επιβάλλεται -ειδικά στις συνθήκες αυτές-) να παλέψει τόσο για να προσδιοριστεί και να μειωθεί απολύτως συγκεκριμένα η εξεταστέα ύλη, αλλά και για να καταπολεμηθεί κάθε φαινόμενο καθηγητικής αυθαιρεσίας. Αυτό άλλωστε δεν καλούνται σε κάθε εξεταστική να πράξουν οι φοιτητικοί σύλλογοι;
Εντύπωση προκαλεί που στις συνθήκες αυτές, μία δύναμη που κατά τ’άλλα κλίνει σε όλους τους χρόνους την «αντίσταση» και τη «διεκδίκηση» καλεί τους φοιτητές να μη διεκδικήσουν να δώσουν εξετάσεις, να μη διεκδικήσουν να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, αλλά να «μείνουν σπίτι» και να απορρίψουν τον «ρεαλισμό της υποταγής» (που είναι η διεκδίκηση να γίνει η εξεταστική με ανθρώπινους όρους, με λελογισμένη μείωση της ύλης και με μέτρα προστασίας). Για να το πάμε και λίγο παραπέρα. Η απαίτηση από τις διοικήσεις των σχολών και από την κυβέρνηση να εξασφαλίσουν όλους τους απαραίτητους όρους και προϋποθέσεις για να διεξαχθεί η εξεταστική δε συγκροτεί ένα συγκεκριμένο διεκδικητικό πλαίσιο; Δεν έχει νόημα η ανάδειξη των αντιφάσεων της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία από τη μία διοργανώνει πανελλαδικές εξετάσεις (κατά τις οποίες δεκάδες χιλιάδες μαθητές θα συνωστιστούν σε αίθουσες), αλλά από την άλλη τα «εκσυγχρονισμένα πανεπιστήμια» μπορούν να πραγματοποιήσουν μόνο τηλε-εξετάσεις; Ακόμα, δεν είναι το λιγότερο προβληματική για μία δύναμη με αναφορά στην αριστερά η επίκληση του φόβου και των υγειονομικών δεδομένων (τα οποία αλλάζουν και παρουσιάζονται μέρα με τη μέρα κατά πώς βολεύει την κυρίαρχη προπαγάνδα) για τη δικαιολόγηση μιας τέτοιας θέσης; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα ίδια επιχειρήματα επικαλούνται και πρυτανείες ή διοικήσεις σχολών για να δικαιολογήσουν την τηλε-εξεταστική ή ακόμη και αυτή καθαυτή τη θέση των Αγωνιστικών Κινήσεων για ακύρωση της εξεταστικής και προαγωγή όλων των φοιτητών στο επόμενο έτος.
Σε ό,τι αφορά στο ζήτημα της γνώσης, στο οποίο νομίζουμε ότι οι Αγωνιστικές Κινήσεις υιοθετούν μία άποψη που ταιριάζει περισσότερο στην αυτονομία, με την έννοια ότι η πλήρης απόρριψη κάθε αστικής γνώσης καταντάει στην υποτίμηση των αιτημάτων και του αγώνα για μόρφωση, υπάρχει ένα σοβαρό ερώτημα. Στις θετικές επιστήμες, ειδικά σε σχολές όπως του Πολυτεχνείου ή τις Ιατρικής, ορισμένα μαθήματα -λέμε κάποια στοιχειώδη- δεν πρέπει να διδαχθούν, να μελετηθούν; Ή μήπως η γνώση της μηχανικής, των μαθηματικών, της φυσικής και άλλων επιστημών είναι κι αυτή «αστική», άρα και οπισθοδρομική, θα συμπληρώσουμε εμείς;
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις, αφού λένε στην ανακοίνωσή τους ότι δεν πρέπει να διεξαχθεί η εξεταστική, δεν αναφέρουν -έστω και για τα μάτια εκείνων που διατηρούν ακόμη αυταπάτες για την αστική γνώση- το αίτημα για «άμεση διανομή των συγγραμμάτων σε όλους τους φοιτητές». Επιπρόσθετα, στην ίδια ακριβώς λογική, δεν προτείνουν το αίτημα και τη διεκδίκηση να απαιτηθεί από τους συλλόγους η δωρεάν μεταφορά όλων των φοιτητών που σπουδάζουν έξω από τον τόπο της μόνιμης κατοικίας τους, αφού έτσι κι αλλιώς απλώς πρέπει να «διεκδικήσουν» να περάσουν όλα τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις. Μπορούν, λοιπόν, οι συναγωνιστές να θεωρούν πως το αίτημα για ακύρωση της εξεταστικής φαντάζει «ούλτρα αγωνιστικό», αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί αίτημα που εξωραΐζει την αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολιτική, την κυβέρνηση, το υπουργείο και τις διοικήσεις των πανεπιστημίων, που θα όφειλαν να μεριμνήσουν για να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα και να διεξαχθεί με ανθρώπινους όρους η εξεταστική. Γι’ αυτό τον λόγο τα αιτήματα για την πραγματοποίηση της εξεταστικής και η ταυτόχρονη πάλη ενάντια σε κάθε μορφή τηλε-εξέτασης και συνολικά η απόρριψη της τηλεκπαίδευσης αποτελούν αιτήματα που ασκούν πίεση στους υπαίτιους, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν τους όρους για την αγωνιστική συσπείρωση και πάλη σχεδόν του συνόλου του φοιτητικού κινήματος.
Δεν ξέρουμε αν οι Αγωνιστικές Κινήσεις επηρεάζονται από το «δικαίωμα στην τεμπελιά», που χρόνια τώρα προβάλλει ο χώρος της αναρχίας ή αν η θέση αυτή προκύπτει από τον φόβο των ίδιων των συναγωνιστών. Σε κάθε περίπτωση, η θέση αυτή, μόνο ως παιδαριώδης μπορεί να ιδωθεί, μόνο ως αποδοχή του φόβου μπορεί να προκύψει. Δεν είναι άλλωστε ασήμαντο το γεγονός πως και ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε την κυβέρνηση να μην ανοίξει τα σχολεία, στη βάση του φόβου της εξάπλωσης του ιού. Κατά την άποψή μας, το φοιτητικό κίνημα δεν μπορεί παρά να αγωνιστεί και να διεκδικήσει να γίνει εξεταστική και να μη χαθεί το εξάμηνο. Να μην υποκύψει στον φόβο και την υποταγή, αλλά να παλέψει μέσα από τους συλλόγους και τις Γενικές Συνελεύσεις να παρθούν από τις διοικήσεις των σχολών και το υπουργείο όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για να διεξαχθούν με ανθρώπινους όρους οι εξετάσεις.
Ιάσονας Αδριανός, μέλος της Φοιτητικής Πορείας
