«Μη λέτε εκεί έξω ότι δεν θα πάρετε μέτρα, γιατί απλά θα τα πάρετε» ήταν η κυνική υπόδειξη-προειδοποίηση του Τόμσεν, στις αρχές του μήνα, προς τα στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης, όταν η κούφια κυβερνητική προπαγάνδα περί «σκληρής διαπραγμάτευσης» με την τρόικα για τη μη λήψη νέων μέτρων και η διοχέτευση κλίματος επίπλαστης αισιοδοξίας για το τέλος της μνημονιακής βαρβαρότητας κατέκλυζε τα ΜΜΕ επιχειρώντας να καθησυχάσει το λαό για τα τεκταινόμενα και να εκτονώσει την οργή του.
Και πράγματι, λίγες μέρες μετά, η ελληνική κυβέρνηση ανέκρουσε πρύμναν. Επιταχύνοντας, μάλιστα, τους ρυθμούς προσαρμογής στις άνωθεν υπαγορεύσεις, πραγματοποιεί αλλεπάλληλες συσκέψεις ώστε, την επερχόμενη τρίτη -κατά σειρά- άφιξη της τρόικας στην Αθήνα, να κλείσουν τα περισσότερα ανοιχτά μέτωπα και να διασφαλιστεί η θετική έκθεση αξιολόγησης των δανειστών. Σημειωτέον ότι τις δύο προηγούμενες φορές οι τροϊκανοί έφυγαν χωρίς συμφωνία, μέσα σε ένα κλίμα ασφυκτικών πιέσεων, αφήνοντας -με σαφή εκβιαστική σκοπιμότητα- θολή την ημερομηνία επιστροφής τους.
Εσπευσμένη ευθυγράμμιση
Στην πρόσφατη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού, Α. Σαμαρά, με τη γερμανίδα καγκελάριο, Α. Μέρκελ, τέθηκε το πλαίσιο των εξελίξεων. Οι Γερμανοί επικυρίαρχοι ανέλαβαν δράση μετά την ολιγόμηνη ανακωχή λόγω της προεκλογικής τους περιόδου και της μετεκλογικής καθυστέρησης σχηματισμού κυβέρνησης. Η Α. Μέρκελ, αφού απένειμε τα απαραίτητα εύσημα στην ελληνική κυβέρνηση για τα «αξιοσημείωτα αποτελέσματα» που επιτεύχθηκαν, εξαπέλυσε τις συνήθεις εντολές-απειλές. «Η Ελλάδα να αναλάβει τις ευθύνες της», «Η Ελλάδα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της» ήταν η μόνιμη επωδός της, κατά την κοινή συνέντευξη τύπου με τον Έλληνα πρωθυπουργό, τονίζοντας, σε αυστηρούς τόνους, πως πρέπει να κλείσουν, πάραυτα, όλες οι «εκκρεμότητες» στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις με την τρόικα, πριν ξεκινήσει η προεδρία της Ελλάδας στην ΕΕ.
Αμέσως μετά την επιστροφή του πρωθυπουργού από τη Γερμανία, τα κυβερνητικά επιτελεία τέθηκαν σε κατάσταση συναγερμού με αντικείμενο την πιστή και επιταχυνόμενη εφαρμογή όλων των αντιλαϊκών συμφωνιών που προαπαιτούνται για τη δόση καθώς και την επείγουσα δρομολόγηση νέων για την κάλυψη του δημοσιονομικού και του χρηματοδοτικού κενού των ετών 2014 - 2015, όπως ακριβώς επιτάσσουν οι δανειστές.
Το κλείσιμο των αμυντικών βιομηχανιών με όλα τα παρεπόμενα, το δεύτερο κύμα κινητικότητας μετά την ολοκλήρωση του πρώτου, οι επόμενες απολύσεις στο Δημόσιο, ο ενιαίος φόρος ακινήτων, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, οι ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, είναι τα κατ' αρχήν -«διαρθρωτικού» και όχι οριζόντιου χαρακτήρα- μέτρα, όπως θέλει να βαυκαλίζει το λαό η κυβέρνηση, που προωθούνται εσπευσμένα.
Ψήφισει, μάλιστα, η κυβέρνηση Α. Σαμαρά, τον κρατικό προϋπολογισμό χωρίς τη συμφωνία της τρόικας, έχοντας αποδεχτεί, όμως, πως θα τον «τροποποιήσει», αργότερα, με πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, καθ' υπόδειξή της. Σημειωτέον ότι σε αυτόν τον προϋπολογισμό έχουν ενσωματωθεί αντιλαϊκά μέτρα 6 δις! Η σχεδιαζόμενη «τροποποίησή» του θα σημάνει νέους φόρους, νέες περικοπές των κρατικών δαπανών, νέα κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Έπεται, δηλαδή, συνέχεια...
Η συγκυβέρνηση των δουλοφρόνων σαρώνει, χωρίς σταματημό, τις λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα, βυθίζει το λαό, χωρίς φραγμούς, στην ανεργία, τη φτώχια και την εξαθλίωση, ξεθεμελιώνει τη δημόσια Υγεία και Παιδεία, υποθηκεύει και ξεπουλά, όσο-όσο, τον πλούτο και τις υποδομές της χώρας. Πειθήνιοι εντολοδόχοι των ιμπεριαλιστών – προστατών τους, το πολύ-πολύ να ψελλίσουν κάποιες ανώδυνες διαφοροποιήσεις για να ευθυγραμμιστούν και να υποταχθούν, αμέσως μετά, στην ύπατη αρχή.
Δοκιμασμένη τακτική
Σε αυτές τις συνθήκες, η οργή και η απόγνωση πλημμυρίζουν την κοινωνία και δημιουργούν ένα εκρηκτικό υπόστρωμα. Το χάσμα μεταξύ ευρύτατων εργατολαϊκών στρωμάτων και της συγκυβέρνησης, αλλά και όσων βαρύνονται με την άσκηση ή τη συμφωνία τους στην εφαρμοζόμενη πολιτική, διευρύνεται. Τα πάλαι ποτέ κόμματα – πυλώνες της εξουσίας της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού έχουν, πλήρως, απαξιωθεί.
Η δεινή ήττα του ΠΑΣΟΚ και η μεγάλη συρρίκνωση της ΝΔ, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, που αναδιάταξαν τον πολιτικό χάρτη της χώρας δημιουργώντας ένα νέο ασθενές δίπολο, αυτό της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι αναστρέψιμες, στην παρούσα φάση. Το μεν ΠΑΣΟΚ πασχίζει να κρατηθεί στη ζωή, η δε ΝΔ επιζητεί, εναγωνίως, μικρές ανάσες για να συντηρήσει την εύθραυστη και ισχνή κυβερνητική της πλειοψηφία.
Οι κρατούντες, εξαιρετικά ανήσυχοι για το άκρως ασταθές και ρευστό πολιτικό αυτό περιβάλλον, επιχειρούν –μέσα από ποικίλες διεργασίες, ανασχηματισμούς, νεκραναστάσεις και τερατογονίες- να επιβάλουν συνθήκες ομαλών και ελεγχόμενων πολιτικών εξελίξεων.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η τελευταία κλιμάκωση των επιθέσεων εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Ισχυρά κέντρα εξουσίας, εντός και εκτός της χώρας –με το συγκρότημα ΔΟΛ να πλειοδοτεί-, διαμορφώνουν ένα ακραίο κλίμα πιέσεων και εκβιασμών σχετικά με το μνημονιακό μονόδρομο αποβλέποντας -εκτός από το λαϊκό εκφοβισμό και υποταγή στη μνημονιακή βαρβαρότητα- στην πλήρη και ελεγχόμενη ενσωμάτωση και προσαρμογή του ανερχόμενου και πιθανού διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας, του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια δοκιμασμένη αποτελεσματική αστική τακτική απέναντι στο ρεφορμισμό που, πάντοτε, αποδίδει. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει, ήδη, δώσει και συνεχίζει να δίνει τα απαιτούμενα δείγματα πολιτικής γραφής και ουσιαστικής ευθυγράμμισης στα διατεταγμένα.
