Χιλιάδες λαού και ιδιαίτερα νεολαίας, κυρίως από τις κοινότητες των μαύρων, έχουν κατακλύσει τους δρόμους της Αμερικής ύστερα από τη δολοφονία του George Floyd από τέσσερις αστυνομικούς στη Minneapolis της Minnesota, στις 25 του Μάη.
Το ανατριχιαστικό βίντεο που κυκλοφόρησε σε ολόκληρο τον κόσμο ξεσκεπάζοντας το πέπλο δημοκρατικοφάνειας και φιλελευθερισμού της Αμερικής, πυροδότησε ένα χείμαρρο οργής, αποδεικνύοντας πως η παγκόσμια πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ είναι χτισμένη πάνω στα θεμέλια της πιο απάνθρωπης και οπισθοδρομικής βαρβαρότητας. Αυτή η βαρβαρότητα αφορά όχι μόνο τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής που ξεκληρίζονται καθημερινά από τις οικονομικές και στρατιωτικές επιδρομές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, αλλά αφορά και τον ίδιο το λαό της Αμερικής, και ιδιαίτερα τις εθνικές και φυλετικές μειονότητες, που δεν ξέφυγαν ποτέ ολοκληρωτικά από το καθεστώς της δουλείας.
Η σημερινή κατάσταση δεν αποτελεί “εξαίρεση” της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Τραμπ. Από το 2012 μέχρι σήμερα αλλά ιδιαίτερα κατά τα χρόνια της διακυβέρνησης Ομπάμα, εκατοντάδες αφροαμερικανοί δολοφονήθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις των ΗΠΑ, αναγκάζοντας τον λαό να καταφύγει σε κινήματα όπως το Black Lives Matter (Οι Μαύρες Ζωές Έχουν Αξία) και συνθήματα σαν το “I Can’t Breathe” (Δεν Μπορώ να Αναπνεύσω), που πρωτοεμφανίστηκε μετά τη δολοφονία του Eric Garner στη Νέα Υόρκη το 2014. Μόλις τον περασμένο Μάρτιο ακόμα μία αφροαμερικανίδα δολοφονήθηκε μέσα στο σπίτι της μπροστά στα μάτια του φίλου της, για μια υπόθεση ναρκωτικών που τελικά δεν βρέθηκαν ποτέ. Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται με τραγικό τρόπο, και ο λαός των ΗΠΑ ρίχνεται ξανά στον αγώνα για ν’ ανασάνει.
Τα στίγματα σχεδόν 500 ετών σκλαβιάς είναι απολύτως ζωντανά στην Αμερική του 21ου αιώνα, καταδικάζουν καθημερινά τις εργατικές μάζες των αφροαμερικανών στην πιο γκετοποιημένη διαβίωση, ποτίζουν με το δηλητήριο του ρατσισμού τα σώματα ασφαλείας του πιο μιλιταριστικού κράτους στον κόσμο. Σήμερα, αποδεικνύεται πως οι αγώνες για την φυλετική ισότητα έχουν βαθύ κοινωνικό περιεχόμενο. Η δολοφονία του Floyd και η κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε υπενθυμίζουν στους λαούς τους κόσμου πως, όπως εύστοχα το διατύπωσε ο Λένιν, “η ελευθερία στις καπιταλιστικές κοινωνίες λίγο πολύ παραμένει αυτό που ήταν στις αρχαίες Ελληνικές δημοκρατίες: ελευθερία για ιδιοκτήτες σκλάβων”. Την υποδεέστερη θέση που κατέχουν οι μαύροι στις ΗΠΑ καταδεικνύουν κατηγορηματικά και τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν τον κορωνοϊό: στην Αμερική του ιδιωτικού συστήματος υγείας και των 100.000 νεκρών από την πανδημία, ο αφροαμερικάνικος πληθυσμός έχει δυόμιση φορές (!) υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από τους λευκούς κατοίκους των ΗΠΑ.
Οι μαζικές και βίαιες διαδηλώσεις του αμερικάνικου λαού ενίσχυσαν την ανασφάλεια του Προέδρου Τραμπ, ο οποίος εξήγγειλε κυνικά την ενίσχυση της εθνοφρουράς που είχε αποσταλεί για την κατάπνιξη των κινητοποιήσεων ενώ δεν δίστασε να κάνει αναφορές για “ανταπάντηση” με πυροβολισμούς κατά των διαδηλωτών. Στις πρώτες κινητοποιήσεις ένας δεκαεννιάχρονος διαδηλωτής έπεσε νεκρός στο Detroit, πυροβολημένος πιθανότατα από φασιστική συμμορία παρακρατικών. Μερικές μέρες αργότερα οι νεκροί ολοένα και αυξάνονται. Ταυτόχρονα οι διαμαρτυρίες εξαπλώνονται απ’ άκρη σε άκρη των ΗΠΑ, από τη Νέα Υόρκη, μέχρι τον Λευκό Οίκο της Ουάσινγκτον. Ο Ντόναλντ Τραμπ αναγκάζεται να μετακινηθεί σε κρυφό καταφύγιο.
Στην ασφυξία του George Floyd προβάλλει ο κάθε άνθρωπος, εργαζόμενος ή άνεργος, μαύρος ή λευκός, τη συσσωρευμένη καταπίεση χρόνων από το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταστολής. Ο λαός της Αμερικής και οι λαοί ολόκληρου του κόσμου έχουν όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να εξεγείρονται ενάντια στο άδικο. Η εξέγερση που καταστρέφει χωρίς να οραματίζεται το αύριο που θα χτίσει είναι το μεγάλο κενό που καλείται να καλύψει ο μέχρι στιγμής απών συγκροτημένος παράγοντας στις ΗΠΑ. Η ανυπαρξία ενός πολιτικού φορέα συνειδητού και οργανωμένου, αφήνει τις μαζικές κινητοποιήσεις να παραδέρνουν ανάμεσα στις απατηλές προσδοκίες για απονομή δικαιοσύνης από το σύστημα που γεννά την αδικία, και στην τυφλή βία στην οποία σπρώχνει τον φτωχό πληθυσμό το καθεστώς της ανέχειας και του ατομισμού. Οι λεηλασίες και καταστροφές υπερτονίζονται από τα αμερικάνικα ΜΜΕ, προκειμένου να λεκιάσουν και να συκοφαντήσουν τον μαζικό αγώνα με στόχο να τον απομονώσουν από τον υπόλοιπο λαό και να δικαιολογήσουν τις αστυνομικές και στρατιωτικές βιαιότητες. Αντίθετα τα εγχώρια ΜΜΕ βρήκαν ευκαιρία για να “πουλήσουν” δημοκρατικές ευαισθησίες τώρα που ο “κίνδυνος” του λαϊκού ξεσηκωμού βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Η εσωτερική κατάσταση των καπιταλιστικών μητροπόλεων από τα Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία, μέχρι το Black Lives Matter στις ΗΠΑ, είναι οι πιο τρανταχτές αποδείξεις πως ο γερασμένος κόσμος αποτελεί εδώ και χρόνια ένα καζάνι εν βρασμώ, έτοιμο να σκάσει ανά πάσα στιγμή. Την έκρηξή του πυροδοτούν τόσο οι αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις, όσο και η τωρινή πανδημία.
Απέναντι στην Αμερική που βομβαρδίζει λαούς, υποδουλώνει χώρες, που οργανώνει πραξικοπήματα, απέναντι στην Αμερική του ρατσισμού, των δολοφονιών και της ανεργίας, απέναντι στην Αμερική που προσκυνάνε οι εγχώριοι θιασώτες του “διαβολικά καλού” Τραμπ, προβάλλει σήμερα μια άλλη Αμερική, μια Αμερική που γράφει στη σημαία της μία λέξη: Σηκωθείτε.
