Ενώ η ζωή του κρατούμενου απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα -όπως όλα πλέον δείχνουν- κρέμεται από μια κλωστή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει αδιάλλακτα στην εκδικητική της γραμμή που οδηγεί τον κρατούμενο στον θάνατο. Η κυβέρνηση, αναποδογυρίζοντας τα γεγονότα, επιδιώκει μάταια να συσκοτίσει τα πραγματικά ζητήματα. Η πολιτική «πυγμής» που εφαρμόζει, αν και περισσότερο πιστοποιεί τα εντεινόμενα προβλήματα, τα αδιέξοδα και την αδυναμία της, παρά τη δύναμη της εξουσίας της, δεν παύει ωστόσο να σηματοδοτεί μια από κάθε άποψη επικίνδυνη πρόκληση.
Η κυβέρνηση καταργεί αυθαίρετα την ισονομία, παραβιάζει και καταπατά ασύστολα τους νομικούς κανόνες που η ίδια θέσπισε και επιβάλλει στην πράξη, ετσιθελικά, εκβιαστικά και επιλεκτικά, στον απεργό πείνας τη θανατική ποινή! Αγνοεί τις διαμαρτυρίες και τις εκκλήσεις που έχουν απευθύνει πλήθος οργανώσεων, ενώσεων, συλλογικοτήτων και μαζικών φορέων, χιλιάδες δικηγόροι, η ίδια η Ένωση εισαγγελέων, προσωπικότητες των γραμμάτων και της τέχνης, βουλευτές και παράγοντες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, και ακόμα βουλευτές της ίδιας της κυβερνητικής παράταξης που ζητούν να ικανοποιηθεί το αίτημα του κρατούμενου απεργού πείνας, να μεταταγεί στις φυλακές Κορυδαλλού και να μην οδηγηθεί, όπως τον οδηγεί η κυβερνητική πολιτική, στο θάνατο.
Είναι εντελώς ξεκάθαρο πως η υποστήριξη από βουλευτές, δικηγόρους, εισαγγελείς κλπ του αιτήματος του Δ. Κουφοντίνα, με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να συνδέεται και να παριστάνεται ως υποστήριξη στις πράξεις για τις οποίες αυτός δικάστηκε και καταδικάστηκε. Τον ασύστατο και συκοφαντικό αυτόν ισχυρισμό επιχειρούν, ωστόσο, να υποβάλουν με διάφορους τρόπους στην ελληνική κοινωνία τα φερέφωνα και τα παπαγαλάκια της εξουσίας. Την ίδια ώρα που επικαλείται προσχηματικά τη «δικαιοσύνη», η κυβέρνηση προβάλλει κυνικά τον εαυτό της ως τον πιο πιστό και άτεγκτο εκπρόσωπο του «νόμου και της τάξης».
Δέσμια των προκαταλήψεων και των ακροδεξιών στηριγμάτων της στους μηχανισμούς του κράτους, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επικαλείται παραπλανητικά σαν άλλοθι για την απάνθρωπη εκδικητική πολιτική της απέναντι στον κρατούμενο απεργό πείνας, τα γνωστά έργα και ημέρες της κακόφημης «17Ν».
Η οργάνωση αυτή, «τελειωμένη» ήδη εδώ και δυο δεκαετίες και ανέκκλητα καταδικασμένη για τη δολοφονική και προβοκατόρικη δράση της, αξιοποιήθηκε στο παρελθόν, όσο ακόμα υπήρχε, προς όφελος της ντόπιας αντίδρασης και των ξένων πατρώνων της, ειδικά των Αμερικανών. Οι αντιλήψεις και η πρακτική της «17Ν» ήταν και παραμένουν απολύτως ξένες και εχθρικές προς την ιδεολογία και την πρακτική του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Η ατομική τρομοκρατία, οι δολοφονίες, οι ληστείες δεν έχουν καμιά σχέση με την υπόθεση του λαού και της αριστεράς. Οι αυτόκλητοι «τιμωροί», που ήθελαν να υποκαταστήσουν τη δράση των μαζών με τη σκοτεινή δράση των «ηρώων» της νύχτας, δεν έκαναν τίποτα άλλο στην πράξη παρά να προβοκάρουν το κίνημα και να προσφέρουν όπλα στην αντίδραση για την κλιμάκωση της καταστολής, το κυνήγι μαγισσών, τη δικαιολόγηση και «νομιμοποίηση» της κρατικής τρομοκρατίας. Η «17Ν» διαλύθηκε πριν 19 χρόνια, τα μέλη της πιάστηκαν ή παραδόθηκαν (όπως ο Δ. Κουφοντίνας) και δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε πολύχρονες ποινές φυλάκισης. Ύστερα από 19 χρόνια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επικαλείται προσχηματικά τα έργα τής «17Ν» για να προσδώσει άλλοθι στην τωρινή μισαλλόδοξη και εκδικητική πολιτική της. Πραγματικός στόχος της όμως, πέρα από τα προσχήματα που χρησιμοποιεί, είναι η εσωτερική όξυνση, όπου με επίδειξη «σιδερένιας πυγμής» λογαριάζει να συγκαλύψει τη χρεοκοπία του υποτιθέμενου «επιτελικού κράτους» της, να συγκρατήσει την εντεινόμενη φθορά της, και να χειραγωγήσει και καθυποτάξει τις κοινωνικές αντιδράσεις οι οποίες εκδηλώνονται πλέον απανωτά σε μια σειρά μέτωπα. Είναι στην ουσία η δόλια στοχοποίηση της αριστεράς και ευρύτερα του λαϊκού και δημοκρατικού κινήματος, η ανεξέλεγκτη και ασύδοτη κλιμάκωση του αυταρχισμού και της καταστολής, η κρατική τρομοκρατία που επισφραγίζει όλους τους τομείς της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής.
Η κρατική τρομοκρατία ήταν ανέκαθεν το καταφύγιο της αντίδρασης, και οι κυβερνήσεις της δεξιάς επιβεβαιώνουν με τα έργα τους πως πράγματι παραμένουν διαχρονικά ως τις μέρες μας οι πιο αυθεντικοί εκφραστές της.
Δεν πρέπει να υπάρξει φυλακισμένος νεκρός από απεργία πείνας. Η κυβέρνηση, οδηγώντας με την πολιτική της προς ένα τέτοιο αποτέλεσμα, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και φέρει βαρύτατες ευθύνες για μια τέτοια εξέλιξη και για τα επακόλουθα. Αποδοκιμάζουμε και καταγγέλλουμε την αντιδημοκρατική – αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και απαιτούμε ως την ύστατη στιγμή να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημα του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα να μεταταγεί στις φυλακές Κορυδαλλού.
1η Μαρτίου 2021