Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και ιδιαίτερα η ευρωζώνη κλυδωνίζεται. Η αναπόφευκτη κατάρρευση του μυθεύματος του περίφημου «ευρωπαϊκού οράματος» επιταχύνθηκε από τη σφοδρή επέλαση των κρατούντων της ΕΕ εναντίον των ευρωπαϊκών λαών κατά τα τελευταία, ιδιαίτερα, χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ -σαν μιας αντιδραστικής ένωσης των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών κρατών, με ηγεμονική δύναμη τη Γερμανία, που λεηλατεί τους λαούς της, υποδουλώνει τις ασθενείς χώρες-εταίρους της, επεμβαίνει ανά τη γη και διεξάγει πολέμους- αποκαλύφθηκε σε πλατιά λαϊκά στρώματα. Η αστική και ρεφορμιστική λογοκοπία για την «Ευρώπη των λαών, της ευημερίας, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της ειρήνης» έχει, πλέον, χρεοκοπήσει.
Η φτώχεια και η εξαθλίωση, η ανεργία και η γενικευμένη ανασφάλεια, ο περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η συστηματική καλλιέργεια κλίματος μισαλλοδοξίας και ρατσισμού, η τρομοκρατία και η επιστράτευση του απροκάλυπτου αντικομμουνισμού απλώνονται στην ΕΕ. Αυτές οι συνθήκες τροφοδοτούν και θεριεύουν τα ακροδεξιά και φασιστικά εκτρώματα.
Τα αποτελέσματα των τελευταίων ευρωεκλογών κατέγραψαν ανησυχητική άνοδο των ακροδεξιών, φασιστικών και απροκάλυπτα νεοναζιστικών κομμάτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Στη Γαλλία, μάλιστα, τη Βρετανία και τη Δανία οι δυνάμεις αυτές κατέλαβαν την πρώτη θέση. Η δε Γερμανία, για πρώτη φορά, από την εποχή της ναζιστικής θηριωδίας και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εξέλεξε ευρωβουλευτή από το νεοναζιστικό NPD.
Στη χώρα μας υπήρξε εκτόξευση της εκλογικής, και όχι μόνο, δύναμης της Χρυσής Αυγής. Από την περιθωριακή θέση του 0,46% και των 23.609 ψήφων στις ευρωεκλογές του 2009, σήμερα, μέσα σε πέντε μόλις χρόνια, η Χρυσή Αυγή κατέχει τη θέση του τρίτου κόμματος με ποσοστό 9,40% και 536.442 ψήφους! Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ανησυχητικό φαινόμενο που εντάσσεται στο ευρύτερο φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς και του φασισμού στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά εμπεριέχει και αναδεικνύει τις ιδιαίτερες ελληνικές συνθήκες της βαθιάς οικονομικής κρίσης και της άτεγκτης εφαρμογής των υποδουλωτικών μνημονίων.
Το μαύρο στίγμα
Πώς φτάσαμε στο σημείο να έχει απλωθεί, τόσο πολύ, το μαύρο στίγμα στον πολιτικό χάρτη της χώρας μας; Χρόνια τώρα, τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ -αφού στήριξαν το «θαύμα» της «ανάπτυξης» στην άγρια εκμετάλλευση των μεταναστών- με τη συστηματικά δηλητηριώδη προπαγάνδα τους, σιγά-σιγά, καλλιέργησαν το ιδεολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο και κλίμα που γεννά και ενισχύει την ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό, αποδίδοντας όλα τα δεινά των λαϊκών στρωμάτων (ανεργία, εγκληματικότητα, υποβάθμιση της δημόσιας υγείας κ. ά,) στους μετανάστες.
Παράλληλα, οικοδομήθηκε ένα αυταρχικό, αστυνομικό κράτος επιβολής «σιδερένιας πυγμής» και «μηδενικής ανοχής», όπου ο ανήμπορος και ανυπεράσπιστος κόσμος της μετανάστευσης αποτέλεσε τον εύκολο στόχο της αστυνομικής βίας. Οι αστικοί θεσμοί και μηχανισμοί όχι μόνο δεν εφάρμοζαν τους νόμους του αστικού κράτους όταν εμφανίζονταν κρούσματα ρατσιστικής αυθαιρεσίας και βίας, αλλά επιδίδονταν οι ίδιοι σε αυτήν, συγκάλυπταν, ενθάρρυναν και τροφοδοτούσαν την παράλληλη δράση φασιστικών συμμοριών και παρακρατικών μηχανισμών. Ο εκφοβισμός και οι ξυλοδαρμοί, οι εξευτελισμοί και τα βασανιστήρια, ακόμη και οι δολοφονίες μεταναστών μπήκαν στην ημερήσια διάταξη. Μετά ήρθαν και τα πογκρόμ εναντίον τους.
Ταυτόχρονα, επί σειρά ετών, η κραυγαλέα προβολή και πριμοδότηση του ακροδεξιού κόμματος ΛΑΟΣ, από το ΠΑΣΟΚ που το ήθελε ως δύναμη αναχαίτισης της πορείας της ΝΔ προς την κυβερνητική εξουσία, αλλά και από ευρύτερα τμήματα της οικονομικής ολιγαρχίας που το προόριζαν ως συμπληρωματική κυβερνητική δύναμη στους αντιλαϊκούς τους σχεδιασμούς, δημιούργησε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα για τη νομιμοποίηση και εξάπλωση των γνωστών αντιδραστικών, ρατσιστικών και υπερεθνικιστικών θέσεων.
Το ιδεολογικοπολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο έχει δημιουργηθεί. Η ακροδεξιά και ο φασισμός, που ήταν στη σκιά και κρυβόταν, ιδιαίτερα μετά την πτώση της χούντας, στη ΝΔ ή σε περιθωριακά μορφώματα, απέκτησε νομιμοποιητική βάση και ενισχύθηκε. Προλειάνθηκε, έτσι, το έδαφος για τις τρέχουσες εξελίξεις.
Το αυγό του φιδιού
Το αυγό του φιδιού επωάστηκε στον κόρφο των πιο αντιδραστικών δυνάμεων της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας. Όταν έσπασε το τσόφλι και το φίδι του φασισμού έδειξε την επιθετικότητά του, οι κύριοι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης και τα ΜΜΕ το χάιδεψαν, το ανέχθηκαν, το αξιοποίησαν για ίδιους σκοπούς και τελικά το αποθράσυναν. Αυτοί τροφοδότησαν και θέριεψαν τη Χρυσή Αυγή, προετοιμάζοντάς τη ως συμπληρωματική ή ως έσχατη «λύση» στα πολιτικά τους αδιέξοδα.
Και όχι μόνο αυτό. Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων υποδούλωσης και λεηλασίας του λαού και της χώρας, στην Ελλάδα των πογκρόμ εναντίον των μεταναστών και του εκφασισμού του κράτους, στην Ελλάδα της βαθιάς απαξίωσης και ολόπλευρης κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος σε συνδυασμό με την ανυπαρξία ενός μαζικού, πραγματικά αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, δημιουργήθηκαν πρόσφορες συνθήκες για τη φασιστική δολοφονική δράση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, την ανησυχητική οργανωτική ανάπτυξή της και την εκλογική εκτίναξή της.
Τώρα, υποτίθεται, η κυβέρνηση Σαμαρά και τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ, ομόφωνα καταδικάζουν τη Χρυσή Αυγή και προσποιούνται πως εφαρμόζουν μηδενική ανοχή απέναντι στην εγκληματική και δολοφονική δράση της. Η αλήθεια είναι πως αναγκάστηκαν να τροποποιήσουν τους σχεδιασμούς και την τακτική τους όταν οι χρυσαυγίτες φασίστες, αποθρασυνόμενοι, υπερέβησαν τα εσκαμμένα, επιχειρώντας να καταγραφούν σαν κράτος εν κράτει, αμφισβητώντας ευθέως και πρακτικά τους κρατούντες και τους μηχανισμούς τους. Η προκλητική κλιμάκωση της παραστρατιωτικής και δολοφονικής τους δράσης στο Μελιγαλά και το Πέραμα και προπάντων η στυγερή δολοφονία του Π. Φύσσα, στην Αμφιάλη, προκάλεσε την αντίστροφη μέτρηση. Η δράση της Χρυσής Αυγής έπρεπε, πλέον, να περιοριστεί και να ελεγχθεί. Αλλά και η αναχαίτιση της συνεχούς διαρροής ψήφων της ΝΔ προς τη Χρυσή Αυγή και η προσπάθεια επαναπατρισμού τους -που αποδείχθηκε άκαρπη- ήταν ένας επιπλέον, επιτακτικός λόγος που ώθησε τον Σαμαρά στην επιστράτευση μιας «αντιναζί» ρητορικής και τακτικής.
Το πιο σκληρό «χαρτί»
του εκμεταλλευτικού συστήματος
Η Χρυσή Αυγή καμώνεται την αντισυστημική, την αντιμνημονιακή και την πατριωτική δύναμη. Πρόκειται για μια τεράστια απάτη. Ο φασισμός, παντού και πάντα, είναι ορκισμένος εχθρός της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Στηρίζει τις πιο άγριες μορφές εργατικής εκμετάλλευσης και ανοικτής τρομοκρατίας των λαών, χτυπάει ανοιχτά τα εργατικά συνδικάτα και αναπτύσσει μια ακραία αντικομμουνιστική προπαγάνδα και βία. Είναι το πιο σκληρό «χαρτί» του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος που το επιστρατεύει αδίστακτα όταν το απαιτούν τα συμφέροντά του. Η Χρυσή Αυγή έχει, ήδη, δώσει δείγματα γραφής. Η αντισυστημική της ρητορική, η αντιμνημονιακή προπαγάνδα, ο ακατάσχετος λαϊκισμός της και οι «φιλολαϊκές» δράσεις της, όπως τα συσσίτια της μισαλλοδοξίας, δεν είναι παρά ο φερετζές του αποκρουστικού της προσώπου.
Όπως και δεν είναι κόμμα πατριωτικό. Το ακριβώς αντίθετο. Ο φασισμός συνδέθηκε με τις πιο μελανές σελίδες της ιστορίας του ελληνικού λαού και όλων των λαών, εκφράζοντας και υπηρετώντας τις πιο μαύρες, αντιδραστικές δυνάμεις, την ωμή ιμπεριαλιστική βία και επικυριαρχία, τους εχθρούς και τους κατακτητές της χώρας μας και των λαών, όπου γης.
Αυτό καταμαρτυρεί η ιστορική εμπειρία, αυτό επιβεβαιώνει και το παρόν της Χρυσής Αυγής και του κάθε φασισμού. Οι εκατόμβες της χιτλερικής θηριωδίας, της οποίας είναι υμνητές και νοσταλγοί, αρκούν.
Η αποχαλίνωση του φασισμού αποτελεί προπομπό αντιδραστικής σκλήρυνσης και ανησυχητικών εξελίξεων.
Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής και η πάλη ενάντιά της, σήμερα, προϋποθέτει, πρωτίστως, και πρέπει να συνδυαστεί με την αποφασιστική καταδίκη της αντιλαϊκής εφόδου του ιμπεριαλισμού, της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας και των κυβερνήσεών τους, με την ανάπτυξη ενωτικών λαϊκών αγώνων για την απόκρουσή της.
