“Αυτοί οι κύριοι νομίζουν ότι με το να αλλάζουν τα ονόματα των πραγμάτων αλλάζουν και τα πράγματα τα ίδια”.
Φρ. Ένγκελς
Η παραπάνω φράση του μεγάλου Γερμανού φιλόσοφου και επαναστάτη θα μπορούσε να αποτυπώσει φωτογραφικά την κατάσταση που επικρατεί στο φοιτητικό κίνημα και τις διαδικασίες του.Και ευθύς αμέσως εξηγούμαστε. Από τον Γενάρη, όταν ξεκίνησαν οι πρώτες κινητοποιήσεις των φοιτητών απέναντι στον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, οι δυνάμεις της ΠΚΣ-ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ σταδιακά συγκρότησανένα συντονιστικό φοιτητικών συλλόγων στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή, έναάτυπο όργανο, το οποίο έχει στόχο να συντονίζει τις δράσεις που έχουν αποφασίσει οι γενικές συνελεύσεις. Αυτό, από μόνο του δεν συνιστά παρέκκλιση από τις πρακτικές οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος.
Το πρόβλημα προκύπτει όταν αυτή η διαδικασία είναι μόνον κατ’ όνομα και ως εκ τούτου λειτουργεί καταχρηστικά. Δηλαδή, αντί να παίρνει τις αποφάσεις των συλλόγων και να τις βάζει σε μια κοινή γραμμή πλεύσης, να κάνει ακριβώς το αντίστροφο. Το συγκεκριμένο συντονιστικό βγάζει ένα δελτίο τύπου -που μόνο σε δελτίου τύπου δεν προσιδιάζει η έκτασή του- το οποίο κατατίθεται στις γενικές συνελεύσεις. Επί της ουσίας, φτιάχνεται ένα κοινό πλαίσιο από τα πάνω, το οποίο κατατίθεται στις γενικές συνελεύσεις ως μια ενωτική κίνηση. Με άλλα λόγια, γίνεται μια διαδικασία συντονισμού μεταξύ των ΕΑΑΚ και της ΚΝΕ για το ποια γραμμή θα κατεβάσουν στις γενικές συνελεύσεις. Αυτό είναι θεμιτό να γίνεται μεταξύ παρατάξεων που βρίσκουν κοινά σημεία πλεύσης, αλλά όχι κατά έναν καταχρηστικό τρόπο βαφτίζοντάς το ως Συντονιστικό Φοιτητικών Συλλόγων.Η διαδικασία για το πώς πρέπει να λειτουργούν τα συντονιστικά είναι πολύ απλή: Οι φοιτητικοί σύλλογοι αποφασίζουν και το συντονιστικό συντονίζει-οργανώνει τις κοινές δράσεις. Η πιο βασική δράση το τελευταίο δίμηνο είναι η καθιερωμένη πλέον πορεία στο κέντρο της πόλης κάθε Πέμπτη.Το ενδιαφέρον με αυτό το κατ’ όνομα συντονιστικό, είναι ότι την τελευταία φορά συγκλήθηκε μία μέρα μετά την πορεία (18/3 η πορεία, 19/3 τοσυντονιστικό). Άκουσον-άκουσουν, “συντονιστικό κατόπιν εορτής”. Αλλά κι όταν συγκαλείται εγκαίρως, δεν φαίνεται να επιτελεί τον ρόλο του. Για Παράδειγμα, υπάρχουν περιπτώσεις, που καταμαρτυρούν ότι αυτό το συντονιστικό μόνο τον πραγματικό συντονισμό δεν έχει ως στόχο.
Για Παράδειγμα, αρκετοί φοιτητές γίναμε μάρτυρες σκηνών απείρου κάλλους σε“συντονισμένα ασυντόνιστες” πορείες, όπου αναπτυσσόταν κόντρα μεταξύ μελών της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ, η οποία έφτανε μέχρι και σωματική σύγκρουση για το ζήτημα της περιφρούρησης. Εικονική, μετωπική σύγκρουση με τα ΜΑΤ(πρωί 10/2), στην οποία προχώρησαν οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ με το έτσι θέλω, χωρίς να έχει παρθεί καμία απόφαση γενικής συνέλευσης που να προτείνειαυτήν του τύπου δράση, ούτε καν να να έχει αποφασιστεί στο ίδιο τοπερίφημο το συντονιστικό. Σκηνές ξύλου μεταξύ των παραπάνω δυνάμεωνκαι αποχώρηση του ενός μέρους από προγραμματισμένη πορεία (απόγευμα10/2) που είχαν αποφασίσει από κοινού -άραγε;- μια ημέρα πριν την ψήφισητου νομοσχέδιου. Συνθήματα, τα οποία το ένα μέρος φωνάζει και το άλλομέρος σιωπεί και τούμπαλιν. Δρομολόγιο πορείας, το οποίο δεν περνάει απότο κλασικό σημείο συγκέντρωσης για το καθιερωμένο φοιτητικόσυλλαλητήριο, όπου βρίσκεται η μεγάλη μάζα των φοιτητών.
Οι δυνάμεις πουστηρίζουν αυτό το συντονιστικό απουσίασαν από την μεγαλύτερη φοιτητικήκινητοποίηση που είχε γίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή (Πέμπτη 25/2). Ακόμη, σεορισμένες περιπτώσεις δεν καλούσαν σε πορεία, αλλά σε παραστάσειςδιαμαρτυρίας σε πρυτανεία και κοσμητείες σχολών. Υπήρξαν δε και στιγμέςτόσο “οργανωμένου συντονισμού”, που ένας σύλλογος (ΗλεκτρολόγοιΜηχανικοί) κατόρθωσε -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να κατέβει με 3πανό την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου (11/02). Τέλος, χαρακτηριστικήείναι και η -μέχρι πρότινος- απουσία αναφοράς αυτών των δυνάμεων (μεπροεξέχουσα την ΚΝΕ) στην κατάργηση του Νόμου.Ο “συντονισμός”, όμως δεν σταματάει εδώ. Επειδή, το κίνημα απ’ ό, τιφαίνεται έχει πρόβλημα συντονισμού, και όχι βαθέματος και μαζικοποίησηςτων γενικών του συνελεύσεων, προέκυψε και ένα δεύτερο συντονιστικό, τοοποίο στηρίζεται από συλλόγους που φέρουν αποφάσεις υπό την επιρροή τηςαυτονομίας, της αναρχίας και ατομικοτήτων (!). Το τελευταίο ακούστηκεπολλές φορές σε διαδικασίες του συντονιστικού αυτού, σε αντιπαράθεση μετις “κακόβουλες, γραφειοκρατικές αριστερές παρατάξεις”.
Πρόκειται γιαλέξεις και εκφράσεις, οι οποίες θα μπορούσε να πει κανείς ότι αναμασούνκατά τρόπο δήθεν εναλλακτικό την κλασική καραμέλα που πιπιλίζει τοαστικό πολιτικό σύστημα εδώ και χρόνια για τις φοιτητικές παρατάξεις σταπανεπιστήμια. Φράσεις και λέξεις, οι οποίες είναι αρκετά παράταιρες με τιςσυλλογικές διαδικασίες που έχουν ως στόχο, όπως θα έλεγε κι ένας μεγάλος Γάλλος ιστορικός, να “αθροίσουν το προϊόν των ατομικών συνειδήσεων”. Νασυνενώσουν, δηλαδή, τα άτομα σε μια κατεύθυνση για την υπεράσπιση μιαςσυλλογικής υπόθεσης. Να σπάσουν τους ατομικούς περιορισμούς και ναυψωθούν σε ένα συλλογικό υποκείμενο. Να αποτελούσουν δηλαδή τη μαγιάγια τη ζύμωση ενός φοιτητικού κινήματος μαζικού, δημοκρατικάοργανωμένου και διεκδικητικού.Ο Α/Α χώρος, ο οποίος πολλαπλασίασε τις δυνάμεις του στονφοιτητιτόκοσμο της Θεσσαλονίκης χάρις και στην ανεπάρκεια των δυνάμεωντων ΕΑΑΚ-ΚΝΕ, καμώνεται πως είναι ο πραγματικός υπερασπιστής τωναμεσοδημοκρατικών-αδιαμεσολάβητων διαδικασιών. Ωστόσο, παρά τα όσαδιατείνεται, υπάρχουν περιπτώσεις που δείχνουν μια χαρακτηριστικήασυνέπεια λόγων και έργων.
Ενώ, λοιπόν, υποστηρίζει τις διαδικασίες βάσης,όπως είναι συνελεύσεις, βλέπουμε πολλές φορές να λειτουργεί ερήμην αυτών.Δηλαδή, να οργανώνει ή και να αφήνει να βγαίνει από το δικό του μπλοκ τωνφοιτητικών συλλόγων μια χούφτα μπαχαλάκηδες, η οποία κάνει το σόου της στην πλάτη της μαζικών φοιτητικών διαδηλώσεων. Κι όλα αυτά χωρίς να έχειαποφασιστεί κάτι αντίστοιχο στις γενικές συνελεύσεις. Όπως άλλωστε, δεναντιπροσωπεύουν τη συζήτηση που διεξάγεται στις γενικές συνελεύσεις τααποκλειστικά αντικατασταλτικά συνθήματα που ακούγονται στα μπλοκ τωνσυλλόγων αυτών.
Σε ορισμένες περιπτώσεις δε, βλέπουμε άτομα τα οποίαστηρίζουν το συγκεκριμένο συντονιστικό να λειτουργούν κατά τρόποπρωτόγνωρο για το φοιτητικό κίνημα. Να αναγορεύουν το συντονιστικό σεαποφασιστικό όργανο, το οποίο θα δίνει τη γραμμή στις ΓΣ, οι οποίες θαέχουν τον επικυρωτικό ρόλο των αποφάσεων του συντονιστικού. Να κάνουνγενικές συνελεύσεις ηλεκτρονικά ή και να μετρούν ως ψήφους σε γενικήσυνέλευση τις ενυπόγραφες ψήφους (!) φοιτητών που έχουν αποχωρήσει απότη διαδικασία. Να ερμηνεύουν κατά το δοκούν την ορισμένη απαρτία και νααυτοονομάζονται ως σώμα συνέλευσης. Το τελευταίο, βέβαια, δεν είναι μόνοπρονόμιο του συγκεκριμένου χώρου, καθώς και οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ και τηςΚΝΕ σε ορισμένες περιπτώσεις λειτουργούν κατ’ ανάλογο τρόπο (ΝομικήΑΠΘ).Από τον τόσο πολύ “συντονισμό”, προκύπτει πολλές φορές να βλέπουμε“αλήθωρες πορείες”, που το ένα μέρος κοιτά προς την ανατολή (μπλοκ ΦΣ υπότην επιρροή του Α/Α χώρου) και το άλλο προς τη δύση (μπλοκ ΦΣ υπό τηνεπιρροή των ΕΑΑΚ-ΚΝΕ). Αντιπαραθέσεις για το πιο μπλοκ θα μπει πρώτο.
Ποιος φέρει τις περισσότερες υπογραφές Συλλόγων. Ακόμη και όταν γίνεταιπροσπάθεια οι δυο χώροι να συντονιστούν, όπως έγινε στο τελευταίοσυντονιστικό (20/3), γινόμαστε μάρτυρες μια διαδικασίας που πόρρω απέχειαπό τον πραγματικό συντονισμό των φοιτητικών συλλόγων. Μιαςδιαδικασίας που μυρίζει παραγοντισμό και εικονικό συνδικαλισμό. Μιαςδιαδικασίας, όπου αντί να συζητάει για το πώς θα συντονίζει τις δράσεις τοΦΚ, αναλίσκεται σε μια ανούσια αντιπαράθεση, η οποία δεν αγγίζει τον μέσοφοιτητή. Είναι μια διαδικασία για το θεαθήναι. Θριαμβικού αυτοβαυκαλισμούκαι φτωχής επιχειρηματολογίας, που υποβιβάζει τις γενικές συνελεύσεις σεεπικυρωτικό μηχανισμό των αποφάσεων που παίρνονται στο/α“συντονιστικό/α”. Αυτό που μένει να δούμε ακόμη είναι ένα τρίτοσυντονιστικό που θα έχει ως στόχο να συντονίσει αυτά τα δύο ή ακόμη κι ένασυντονιστικό ακαδημαϊκής κοινότητας (!), όπως ορισμένοι άφησαν ναεννοηθεί. Με λίγα λόγια, συντονιστικά και... πράσινα άλογα.
Ο.Α.
